Ik hoor er niet bij. Net zoals de testjes in de tijdschriften zeggen ben ik echt iemand die liever in de hoek zit dan meedoet met de rest. Ik wou het ontkennen, maar dat kan nu niet meer. Ondanks dat ik luid zing op de fiets, ben ik het meisje dat wijs haar mond houdt in de klas. Ik wil ervan af. Ik wil veranderen. Misschien heb je dat nu wel al door, maar ik zeg het nog eens; ik wil erbij horen. Goed, je snapt het nu. Een paar van mijn vrienden zijn zoals mij, ik ben dus niet alleen. Winter is net als ik nog nooit uit geweest en heeft net als ik nog nooit gekust. Ik overwoog het te vragen om het samen met mij allemaal uit te zoeken, maar mijn geweten sprak me tegen. Winter is een toffe vriendin, ik wil haar niet kwijt met mijn gezaag. Want dat doe ik veel. zagen. Ook wil ik meer facebookvrienden. het zijn geen echte vrienden, I know. Maar het doet iets aan je imago. Toch? Een meisje van op de hockey heeft meer dan 1.000 vrienden. Misschien is dat een beetje over the top, maar het is een begin voor mij. Als ik naar feestjes ga ontmoet ik meer mensen, meer fb-vrienden? Weet je wel hoe MOEILIJK het is om mensen te ontmoeten? Het is niet zo dat je net als in de films dat je tegen hen aanloopt en dan een gesprek aanknoopt. Ik wil het wel proberen, maar belachelijk zal het wel zijn. Ik weet niet hoe het anders moet... DUS ik ga zien of ik naar feestjes kan gaan. Er is deze zaterdag een Beachparty van de chiro. Vreemd genoeg mag ik gaan van mijn ouders, als ik maar zeg met wie ik ga. En daar gaat het fout. Met wie ga ik eigenlijk? Ik kan moeilijk naar mijn vrienden gaan en mezelf uitnodigen met hen te gaan? Ik weet ze zijn mijn vrienden, maar ik ben zelf daar te onzeker over. Ik moet zelfvertrouwen zien te krijgen. Over het lief gedeelte zijn Lola, Winter en ik het eens. We willen het te graag. Gelukkig ben ik niet geobsedeerd. Denk ik.
