Vrouwen kunnen gewoon niet zonder winkelen. Om deze zaak te verduidelijken nemen we gewoon een voorbeeld... Op vakantie! Daar waar je zonder schroom verplicht wordt een winkel binnen te gaan. Een winkel die van tijd tot tijd herhaald wordt als een soort van steeds terugkomend ritme. Paarsgekleurde botten, pastelblauwe foulards,... waar vrouwen als bosjes voor vallen. Iedereen penetreert de boetiek met ordelijk geregelde schoenenrijen. Alle maten verkrijgbaar, behalve de juiste! En dan kijken voor het juiste paar om dan uiteindelijk weer aan te horen dat ze hen niet pakken. Puur tijdverdrijf om de economische noodzaak van de overheid te steunen. Een excuus om ongegeneerd de slinkende portefeuille en slappe creditcard door de gleuf van de pinautomaat te schuiven. Met een demonische, satanische grinnik van de verkoopster achter de toonbank!
Hoe staan we tegenover de kapper, en hij tegen ons? Om te beginnen een afspraak maken dat wordt tegengehouden door een elektronisch - met veel liefde en leedvermaak - opgenomen stem van het antwoordapparaat. Helaas de volgende drie maanden vol,... En wanneer je uiteindelijk je plaats bemachtigd hebt in zijn overvolle agenda, gewacht hebt op die dag, kom je bij hem aan. De deur gaat open, een bel rinkelt. Je wordt weggetrokken naar je stoel. En met een vriendelijke, gemaakte lach vraagt hij je voorkeur die hij waarschijnlijk toch naar eigen idee maakt. Lang, kort, halflang,... Dat zijn nog maar de wachttijden! Hij strikt een papieren band om je nek, geen poging tot verstikking, maar het scheelde een haartje! Een mantel over je schouders met kinderachtige tekeningen (waarschijnlijk zelfgemaakt). En dan begint het dramatische geknip en gekap. Spastische bewegingen met de schaar, de föhn op zijn hardst gericht naar jouw gezicht, dwarrelende lokken,... Stel je voor, hij heeft jouw imago in handen voor enkele maanden, één miskleun en je eigen persoon is besmet door een arrogante ziel uit de kapperszaak. Eén verkeerde opmerking en hij kan doen wat hij wil. En dan nog dat ondervragen tot op het bot. Een rustige dag blijkt ver weg,... Op het einde een prijzige rekening. 'Wenst u een klantenkaart?' Thuis vergeten, weeral een nieuwe stempel gedrukt in zwarte inkt. Enkele stappen weg van de vrijheid... Tot hij uiteindelijk toch vraagt: 'Kan ik uw volgende afspraak al plannen?'
Waarom kan een spiegel nooit een positieve invloed op mensen hebben? Is het onze streef naar perfectie, of omdat je beoordeeld wordt in deze samenleving, maar hoe kan je die bereiken? Pubers, die somber hun weerkaatsing spottend op hen zien lachen, door de eerste beginselen van acné, spiegels die vrouwen er nog duidelijker doen inzien dat ze te dik zijn naar het beeld van het schoonheidsideaal, mannen die depressief hun langs alle kanten afgeroomde centen uitgeven aan de veel te hoge belastingsbrief,... We zijn gewoon nooit tevreden! Waarom zouden pubers niet denken als ze hun weerkaatsing spottend op hen ziet lachen,... Ik word volwassen. Of voor volslanke vrouwen die hun zwembandjes als vette klonters op hun af zien komen,... Ik heb de mogelijkheid om voldoende te eten (en het voordeel zonder schrik om te verdrinken te gaan zwemmen!). En voor mannen die met uitpuilende, rode ogen omlijnd met paarse kringen hun doodsvonnis ondertekenen,... Ik heb de mogelijkheid om hard te werken en een inkomen te ontvangen. Als je na dit gelezen te hebben, je nog even depressief voelt als vooreerst,... Lees het dan nog maar een keer! Maar spiegels zouden toch wel beter twee keer nadenken voor ze het beeld terugkaatsen!
Eufemisme, wat een mooi woord. Gewoon om in plaats van: 'Je bent zo moddervet, dat als je twee keer springt je aangehouden wordt voor aardbevingsgevaar!' Te zeggen: 'Je ziet er nogal volslank uit, ik wilde dat ik er zo uitzag!' (sarcastische hoest) Verbloemend of vernederend, naar eigen voorkeur! Hoe je het ook wringt of keert, je zal altijd een kwade blik krijgen! We hebben het gewoon moeilijk om ons sarcasme te verbergen. Als je tegen iemand zegt: 'Wauw, wat heb jij met je haar gedaan?' Dat kan in beide richtingen worden gevat. Meestal doordat we hem al half aan het uitlachen zijn, nemen ze het vernederend op. Dus let op wat je zegt, zelfs al zeg je niets!
(be)denkers
