Nadat de mountain trip enkele dagen werd uitgesteld wegens stormweer, vertrokken we donderdag dan toch richting Etne Fjella. Het was geen verrassing meer dat we vroeg uit de veren moesten voor een lange busreis, daar zijn we ondertussen al aan gewend. 

Zo licht als mogelijk gepakt en gezakt vertrokken we om 07.30 vanuit Rommetveit richting Leirvik. Een kwartiertje later moesten we overstappen op de kystbus, die ons een uur en tien minuten later in Haugesund centrum zou droppen. Vanuit Haugesund moesten we nog een kleine twee uur langer de bus op die ons tot Skrumma bracht. 

In Skrumma begon onze mountain trip echt. In kleine groepjes, gewapend met kompas, kaart & gps vertrokken we richting Simlebu. De cabin (berghut) daar zou onze eerste overnachtingsplaats worden. Om er te geraken moesten we een kleine drie uur wandelen, bergop... steil bergop 876m hoogte moesten we overwinnen en dus was het afzien geblazen. Gelukkig herinnerden we onszelf er bij tijd en wijlen aan dat we even moesten stilstaan en genieten van de omgeving. Prachtige rotsformaties, met oases van groen, watervallen & hoogtemeren... Noorwegen is en blijft het mooiste land ter wereld!

Na een tocht van een kleine 4 uur kwamen we aan bij de cabin, de vele breaks en hier en daar wat zoeken naar de juiste route hadden de tocht wat langer gemaakt dan voorzien maar het was de moeite waard! In de cabin aangekomen maakten we dankbaar gebruik van het haardvuur dat twee zeer vriendelijke Noren al hadden aangemaakt. Ook al is het hier overdag best wel warm, tegen de avond koelt het toch sterk af en zeker in de bergen. De Noren verzamelden een soort certificaat en trokken daarvoor van cabin naar cabin. We kwamen tot de ontdekking dat ze dezelfde trip als ons maakten en hadden er dus twee reisgenoten bij. 's Avonds maakten we een (illegaal) kampvuur buiten en hadden een supergezellige babbel met de leerkrachten en onze nieuwe vrienden. 

De dag nadien moesten we echter vroeg uit de veren, en sinds we gewoon zijn om wakker te worden in een lavvu op de koude en harde grond was het een aangename verrassing deze keer wakker te worden in een bed! Helaas nog geen douche, maar wel een heus gasvuur om ons typisch Noors ontbijt op klaar te maken: lang leve de havregrut! Afwassen, cabin kuisen & wegwezen

We waren gewaarschuwd voor de tweede dag, en de waarschuwing bleek inderdaad terecht. Maar liefst 8u30min hebben we gewandeld naar de volgende cabin. Nou ja cabin, zeg maar hotel. Een prachtige, maar ook lastige tocht van Simlebu naar Sandvasshytta bracht sommigen toch wel wat in de problemen. Het was vrij hard, vooral omdat je met een rugzak van 13kg rondloopt. Klim daar eens mee, je evenwicht is totaal verstoord. Voldoende breaks nemen was codewoord, maar dat vergaten we bij momenten wel een keer. Gewoon wandelen, afzien, genieten... Toch was het een opluchting toen we aankwamen in ons hotel en droge kleren konden aantrekken. Versta mij niet verkeerd, het heeft geen druppel geregend en het weer was meer dan perfect maar zweten dat we hebben gedaan, onvoorstelbaar!

Dag 3 bracht ons van Sandvasshytta all the way to Øyna. Een gemakkelijke tocht, niet te lang en "downhill". Wat ik eigenlijk al dacht bleek effectief: bergaf wandelen is nog duizend keer lastiger dan bergop! Gelukkig is er de prachtige natuur en de omgeving die ons wat afleidt van ons fysiek lijden en voor we het wisten waren we reeds aangekomen in Øyna. Een uur voor de rest van de groep uit, besloten we om al verder te wandelen richting Kyrping, de plaats waar we de bus op moesten om terug thuis te raken. 

Een aantal kilometer verder werden we opgepikt door de taxi die de rest van de groep en bagage al had ingeladen. Zingend de taxi in en een dikke 5 uur later kwamen we weer veilig thuis aan: HELLO SHOWER!!!! =)

Ben nu in Haugesund voor het Barn er Bra festival, geef kickbokskamp met Noël. De kindjes zijn echt fantastisch. De taal vormde in het begin een beetje een probleem, tot wanneer ik stommelings "on y va" zei tegen Noël en één van de gastjes er op reageerde. Bleek dat ze 7 jaar in Frankrijk heeft gewoond en vloeiend Frans spreekt. Onze persoonlijke tolk maakt het werk een pak gemakkelijker en ze verbeteren verschrikkelijk snel! Vrijdagavond/zaterdagvoormiddag terug huiswaarts, om maandag opnieuw op trip te vertrekken. Deze keer het water op, hoist the colors high want wij gaan zeilen!!! 

13-10-2010 om 17:21 geschreven door bea  

05-10-2010 om 22:58 geschreven door bea  

04-10-2010 om 19:02 geschreven door bea  

30-09-2010 om 00:37 geschreven door bea  

Na een goede nachtrust en een rustige dag (mét eerste kickboksles) volgt het verslag van onze gletsjertocht:

Maandag 20 september 2010, heel erg vroeg 's ochtends liep de wekker af. De nacht was kort geweest, heel kort want we zijn tot in de vroege uurtjes in de weer geweest om alles in te pakken, auto's in te laden, aanhangwagens te organiseren en alle andere dingen die typisch zijn wanneer je de dag nadien vertrekt. Het pikte dus toch wel lichtjes en iedereen was vrij rustig aan het ontbijt. Maar eens de klok 06.30 sloeg schrokken we wakker en heerste er opnieuw de gezellige drukte van veel te veel mensen in een veel te kleine ruimte in onze keuken. Tien minuten later stonden we "bijna" vertrekkensklaar aan de gymzaal. Snel nog een laatste briefing en dan hop, de auto's in en wegwezen. 

Noël was chauffeur van dienst en we deelden een superfancy "electronic" car met Jon en Deborah. De toon was meteen gezet en we waren in de mood voor een lange roadtrip. Gewapend met koekjes, chocolade, appelsap en nog wat andere dingen waren Deb en ik vastbesloten om niet in slaap te vallen op de achterbank. De jongens voorin geloofden er knijt van dat het ons zou lukken en dit gaf ons extra motivatie. 

Roadtrip in Noorwegen is best wel grappig aangezien je meer over het water moet dan over de "road" en onze eerste stop was al omstreeks 07u30: ferry voor 7 minuten. Iedereen de auto uit, het dek van de boot op en titanic naspelen. Bij momenten werden we toch wat raar nagekeken door de lokale bevolking . Na deze korte overzet kropen we de auto in voor langere tijd, 2 uur rijden richting Tørvikbygd om daar opnieuw de ferry te nemen naar Jondal. De ferrytocht duurde iets langer en na een klein halfuur zetten we terug voet aan land om nog een drie kwartier verder te rijden. We sloegen kamp op 'net buiten Jondal'. We hebben ondertussen al door dat wanneer Noren zeggen 'net buiten' je toch mag rekenen op een klein uurtje rijden . 

De natuur was ongelooflijk, je kan je bijna niet voorstellen dat je echt midden in het landschap staat. Het voelt heel onrealistisch en onvoorstelbaar dat het echt bestaat. Van slapen in de auto was dus geen sprake, we keken onze ogen uit en waren sprakeloos. 

Aangekomen op basecamp reorganiseerden we de auto's om meteen door te rijden naar de gletsjer. Een klein kwartiertje steil bergop door zo onaangetast ruw landschap kreeg ons zowaar nog stiller. Eénmaal boven, aan de voet van de gletsjer schudde Sigur ons wakker en eiste onze volledige concentratie. Gletsjertochten zijn overweldigend maar je moet er steeds je gedachten bijhouden. Safety first, weet je wel!

Eerst checken of iedereen voldoende gekleed was tegen de koude, van onder naar boven, van binnen naar buiten: 

- dikke wollen sokken

- wollen ondergoed, skibroek

- wollen ondergoed, fleecetrui, windstopper, fleece, ski-jas

- buff, muts, waterproof handschoenen

Vervolgens moesten we speciale, bijna onbuigbare klimschoenen aan die de koude van het ijs zouden buiten houden. Klimharnas (full body), helm, ice-axe (ijsbijl), crampoons (stijgijzers) en de rest van de uitrusting volgde in gestaag tempo. Vervolgens verdeelden we ons in twee groepen om ons aan het hoofdtouw in te binden. Op basis van klim- en buitensport"ervaring" kregen we een plaats toegewezen. Ik stond voorlaatste in touw 1, met achter mij Noël. Op dezelfde hoogte in touw 2 stonden Anders en Jon. Voor de verduidelijking: de meest ervaren personen stonden achteraan, leerkrachten vooraan. Na het checken van alle knopen en safety check bij elkaar konden we vertrekken voor onze eerste stappen op het ijs van Folgefonna.  

We leerden basic movements en onze Jon Waine style was bij momenten meer dan hilarisch. Nadat iedereen het stappen met crampoons min of meer onder de knie had werd het tijd voor “easy climbing”. De max gewoon, de ene cravasse na de andere in en terug omhoog klimmen met niets anders dan een ijsbijl en stijgijzers onder je voeten. Meteen werd ons ook duidelijk waarom de meest ervaren personen achteraan in het touw stonden, je bent veel minder beveiligd achteraan dan vooraan en je bent meer op jezelf aangewezen. Bovendien zijn we “gewend” om kalm te blijven en kunnen we beter inschatten hoe erg de situatie is.

Dit bleek een meer dan pluspunt te zijn. Na een aantal uur klimmen werd het voor sommigen van ons toch fysiek erg lastig en binnen in zo een cravasse kan het best 10° kouder zijn dan boven. En boven is het al vriestemperatuur dus dat zegt genoeg. Luke kreeg het heel erg moeilijk in een technisch moeilijke cravasse en Noël en ik waren de enigen die nog beneden waren. Luke raakte helemaal onderkoeld en bij gebrek aan een ander rescueteam speelden wij maar voor 113. Ik wist dat mijn emergency blanket ooit nog een keer van pas zou komen en nadat we hem helemaal hadden ingewikkeld trachtten we met onze lichaamswarmte hem terug op te warmen; spektakel verzekerd! Thee en suikers werden aangevoerd en ik hield hem aan de praat (mijn kennis over Bach is weer helemaal opgefrist) tot wanneer onze leerkracht de echte rescuers kon bereiken. Onze hele reddingsoperatie werd snel tot een goed einde gebracht en we slaagden er zelfs in om Luke eigenhandig uit de cravasse te krijgen waarna we hem aan de goede zorgen van het reddingsteam overlieten.

We bleven nog even rondhangen op de glacier om te genieten van het gigantisch prachtige uitzicht en keerden dan terug richting base camp. We werden onderweg al uitgedaagd door onze leerkrachten om vuur te stoken door enkel 1 lucifer te gebruiken. Professioneel als we zijn hadden we zelfs maar een halve lucifer nodig en wonnen we de weddenschap. Hout hakken, kamp opzetten, vuur maken, onszelf warm houden en dan gezellig eten rond het kampvuur schetst het verloop van de avond.

Sigurd en Pjer waren heel erg geïnteresseerd in België en met ons drieën hebben we verschillende pogingen ondernomen om uit te leggen wat er nu eigenlijk gaande is maar het is zo verschrikkelijk ingewikkeld geworden dat zelfs wij niet meer kunnen volgen en dan maar een simplistische versie van de feiten hebben gegeven. We hebben zelfs de derde pagina van de Noorse krant gehaald. Hoe erg moet het dan al niet zijn

Na alles te hebben opgeruimd doken we met z’n allen de lavvu in, normaal ruimte voor 8 personen maar willen of niet met 13 zouden we erin slapen. Hoe dichter tegen elkaar hoe warmer en zo geschiedde. Nog geen twee minuten lagen we neer of iedereen lag al mijlenver op weg naar dromenland. Een diepe slaap na een vermoeiende dag!

Dinsdagochtend verlieten we ons kamp rond 10u om tot 18u30 op de gletsjer rond te wandelen. We werden gewaarschuwd dat het harder zou worden dan maandag, ten eerste duurde de tocht langer en was hij fysiek ook lastiger. Vorige week heeft het hier gesneeuwd en dat zorgde voor een sneeuwlaag van om en bij de 60cm op de gletsjer. Niet bepaald gemakkelijk om in te wandelen maar zo snel krijgen ze ons niet klein!

Vol goede moed en enthousiasme begonnen we aan ons avontuur. We hadden niet zoveel geluk met het weer als de dag voordien, bij bepaalde momenten zag je de persoon voor je gewoon niet lopen door de mist. Maar dat heeft ook zijn charme, het gevoel van verdwaald te zijn maar toch te weten waar je bent gevolgd door prachtige opklaringen waarbij je Stord zowaar zag liggen! Omgeven door niets anders dan ijs, sneeuw, rotsen en meren voel je dat je echt klein bent.

Traag wandelen en voldoende breaks nemen zorgen ervoor dat je niet begint te zweten maar toch genoeg warmte produceert om niet af te koelen. Op tijd en stond eten en vooral niet vergeten drinken waren meer dan codewoorden voor onze leerkrachten. Ze waren geweldige gidsen en hebben ons onvergetelijke momenten bezorgd!

Woensdag keerden we terug huiswaarts. Op onze weg terug hielden we halt in Odda, een industriestadje waar België ooit nog een fabriek heeft opgericht (we zijn ondertussen wel failliet maar toch). Even buiten Odda namen we de tunnel onder de gletsjer om er een prachtige waterval en vallei te bezoeken. Overweldigd door de prachtige natuur werd onze vermoeidheid gewoon weggeblazen en wandelden we twee uur lang door fantastisch gebied. Zelfs de speleologiegrotten heb ik overleefd en ik ben geen fan van kleine ruimtes maar dit was ongelooflijk!! Angst verdwijnt gewoon als sneeuw voor de zon bij het zien van de omgeving!

Tegen een uur of zes moesten we onze ferry halen, overbodige stops om lokaal fruit te kopen tegen een spotprijsje, koffie aan te schaffen voor onze chauffeurs en ijsjes voor de passagiers sloegen die plannen echter aan diggelen en we zagen de ferry net voor onze neus vertrekken. Twee uur wachten was het harde verdict. Gelukkig was er de supersfeer en iedereen bleef goedgezind.

Iets voor 21u zijn we dan toch thuisgeraakt en konden we (eindelijk) na 3 dagen terug onder de douche kruipen, een goed uitgebakken hamburger met ketchup eten en ons bed inploffen. Ten minste dat was het plan, tot wanneer we alle rommel zagen staan en een beetje verantwoordelijkheidsgevoel voelden opkomen. Toch maar even opruimen en was sorteren! Vele handen maken licht werk en dus was de klus vlug geklaard, al lagen we toch niet voor 1 uur in ons bed.

Deze ochtend was het dus uitslapen geblazen, al had ik om 11u toch afspraak met Noël voor eerste kickboksles. Nooit gedacht dat ik het nog leuk zou vinden om mensen te slaan maar het gaat mij eigenlijk nog wel af. Van 11 oktober tot 15 oktober geef ik samen met Noël kickbokskamp in Haugesund en dus moet ik wel leren! Aandachtspunten, bewegingsverloop en foutenanalyses… zelfs hier in Noorwegen blijven ze mij achtervolgen

24-09-2010 om 13:39 geschreven door bea  

Gearriveerd van gletsjertrip, ben redelijk doodop van terugreis en unpacking maar het was meer dan de moeite waard!!! 
Zo onwerkelijk, het is bijna niet te geloven dat het echt bestaat, alsof je door een foto wandelt... 

Uitgebreider verslag volgt later, maar ik heb het overleefd en ben niet weggegleden in de eindeloos diepe "cravasses", geen blijvende schade opgelopen. Wel pijnlijke kuiten en een roodverbrand gezicht maar dat neem ik er graag bij! Hopelijk niet de laatste keer dat ik er geweest ben, mag samen met Anders en Noël in de zomervakantie terugkomen om opleiding tot "glacierguide" (gletsjergids) te volgen. En als het dit jaar niet meer is dan kom ik zeker later terug! Onbeschrijfelijk voor woorden dus check facebook -> filmpjes staan er al op, foto's volgen zeker later maar die moet ik nog even verzamelen  

En wat gebeurt er daar allemaal in België, we halen zelfs de derde pagina in een nationale Noorse krant: "Fordamper Belgia?"... Vrij vertaald: "België gedoemd?" Heb nog nooit in mijn leven zoveel keer moeten uitleggen wat er daar nu eigenlijk aan de hand is en geen kat die snapt hoe het zo ver is kunnen komen en waarom onze staatsstructuren zo ingewikkeld zijn. Wel grappig want zelf de brug/tunnel kwestie in Antwerpen is bijna voorpagina-nieuws. België is hot in Norway

23-09-2010 om 00:28 geschreven door bea  

Na een stevig feestje gisterenavond (om alle geslaagden van 2e zit te vieren en het verdriet van de niet-geslaagden te verdrinken) is het vandaag inpakken geblazen. Om 18u hebben we laatste check-up van materiaal, planning & weersvoorspelling en als alles goed verloopt vertrekken we 12u later (! jaja ook in Noorwegen moeten we dus blijkbaar wel een keer vroeg opstaan) met auto, boot, ferry en local transport richting Jondal.

Jondal is een "klein" dorpje aan de voet van de gletsjer. Vandaar gaan we proberen om de gletsjer op te klimmen wat door de weersomstandigheden een hele uitdaging zal worden voor sommigen uit de groep. Er ligt momenteel zo een 20cm verse sneeuw, het is er -10°C en het stijgingspercentage dat we moeten overwinnen wil ik zelf niet eens op voorhand kennen

Maandag, dinsdag en woensdag verblijven we dan in onze lavvu's op deze reusachtige ijsmassa en zonder ongelukken zijn we maandagavond laat terug in Rommetveit en kunnen we een lekker warme douche nemen... 

Tussendoor moet ik ook nog leren kickboksen want van 11 oktober tot en met 15 oktober geef ik samen met Noël (LO-student Antwerpen & internationaal kickbokser) sportkamp in Haugesund. Kwestie van ons verblijf op te vrolijken met een stageperiode dachten ze hier =) We verblijven tijdens die week in de kerk van Haugesund en die ziet er heel anders uit dan je zou denken. Gymzaal, internetverbinding en slaapzalen is nu niet meteen het beeld dat in je hoofd verschijnt als je aan een kerk denkt maar in Noorwegen is alles mogelijk!

Dank u mama voor het wijzen op de spelfout, ik heb ze ondertussen aangepast maar als ik een excuus mag inroepen: ik schrijf enkel nog Nederlands als ik mijn blog schrijf. Het liefst zou ik die ook in het Engels beginnen posten maar dan verlies ik waarschijnlijk zoveel lezers dat ik beter geen meer schrijf Heel veel groetjes!

19-09-2010 om 13:46 geschreven door bea  

Eindelijk een superkussensloop Dank u mama, oma, Silke en iedereen die er iets heeft ingestoken! Pakjes krijgen is echt superfijn, de rest van mijn internationale vriendjes vinden mijn pakjes ook al 'fantastic'! Belgische chocolade is hot in Noorwegen

Na onze practise (stage) in de Kindergarten komt ook stilaan de volgende stageperiode in zicht. Na wat administratieve rompslomp en onderdak dat moest gezocht worden hebben de leerkrachten kunnen regelen dat Noël en ik sportkamp kunnen geven in Haugesund. Eindelijk nog een keer beetje sporten! Niet dat we hier niet sporten maar het is toch niet hetzelfde als anders. 

De weersvoorspellingen zijn gelukkig al wat verbeterd en de voorlopige planning is dat we maandag op gletsjertrip vertrekken. Vandaag dus volop in de weer geweest om alles te organiseren. Momenteel is het daar nu -9°C en ligt er 15cm sneeuw. Iedereen dus half in paniek met als gevolg dat er een gigantische stapel wollen truien en ondergoed in de wasruimte leggen te wachten op een vrije wasmachine. Ondertussen lopen we de winkels af op zoek naar energierijk voedsel dat we liefst ook nog kunnen opwarmen... Bescherming tegen koude: hoe ingewikkeld kan het zijn

Bij deze dus boodschap aan mijn bezoeker: WOL WOL WOL! En een goede slaapzak! En chocolade

17-09-2010 om 00:00 geschreven door bea  

Het is officieel: gletsjertrip is uitgesteld naar onbepaalde datum. Jammer maar helaas niets aan te doen, we hebben er geen invloed over en dus zitten we met een heleboel vrije tijd opgezadeld.

Gisteren zijn we dan maar op excursie naar de seashore geweest, dit stond pas gepland over een aantal weken maar noodsituaties vragen om noodoplossingen en dus wij, in een hypermoderne vissersbroek tot aan ons middel het water in. Je kan je het het best voorstellen als van die vreselijke groene "botten" die dan tot halverwege u buik komen en met bretellen worden opgehouden. Naar Noorwegen moet je dus niet komen om modeshow te lopen

Een paar uur krabben vangen, zeewier, mossels en zeeslakken "plukken", waterstalen analyseren, getijdenverschil berekenen en een heel erg interessante uitleg van onze allerliefste leerkracht zat onze dag erop. Wij gepakt naar de winkel om terug een voorraad eten in te slaan want die was fameus geslonken. Na een paar keer de bus terug te hebben gemist (ja, zelfs na een maand en een half hebben we nog geen idee van de uurregeling hier en stappen we dus maar op goed geluk naar de bushalte) zijn we dan uiteindelijk toch thuis geraakt. 

Vandaag hebben we een dagje vrij, of toch sommigen onder ons. De anderen zijn terug naar de Kindergarten, stage lopen in de kleuterschool. Het is hier echt super, bijna onvoorstelbaar. Je hoort de geruchten en sterke verhalen over kinderen die in bomen klimmen, ze omzagen, vuur maken, messen hanteren maar toch geloof je het maar moeilijk... Als je het echter met je eigen ogen ziet kan je niet anders dan het geloven. Zo vreemd om een tweejarige met een mes bezig te zien, en gek hoeveel controle ze erover hebben! Ik kan bijna niet wachten tot wanneer we opnieuw mogen gaan! 

14-09-2010 om 13:56 geschreven door bea  

Het weer is hier van de ene op de andere dag omgeslagen en een tussenseizoen is hier al helemaal onbestaande. Na de zomer komt de winter en dus krijgen we momenteel sneeuw, regen en hele koude wind over ons hoofd. We hadden er ons niet helemaal op voorbereid maar zijn ondertussen wel weer aangepast. Cotton kills, wool is your savior! 

Extra laagjes aandoen en zorgen dat de verwarming werkt zijn de eerste zaken waar we moeten op letten! Door de slechte weersomstandigheden hebben we opeens ook wel meer vrije tijd dan normaal. Een heleboel activiteiten zijn wegens safety afgelast. Kano- en kajak waren te gevaarlijk omdat de golven heel erg hoog waren, klimmen werd onmogelijk op de natte rotswanden en zelfs onze uitstap naar de gletsjer is in gevaar. Hopelijk krijgen we morgen goed nieuws over de weersvoorspellingen want iedereen kijkt echt gigantisch uit naar deze trip!

Vrijdagavond was het internationale avond bij Alf (onze coördinator hier) thuis. Iedereen moest een traditioneel gerecht uit zijn eigen land klaarmaken zodat we elkaars eetcultuur (en drankgewoonten) beter konden leren kennen. Het stond in de sterren geschreven dat dit fout zou aflopen: alle mogelijke verschillende voedselsoorten door elkaar gemixt met evenveel verschillende alcoholen... Iedereen was "lichtjes" aangeschoten en het werd dan ook een heel gezellige avond in Leirvik city! Om het toch even over het culinaire te hebben, dit was onze menukaart:

- Noorwegen: chips, zout & zoet snoep, vissoep, vispannenkoeken en old brown cheese

- Denemarken: "firkedallen", genre gehaktballen met groenten door. 

- Australië: gepaneerde kipfilet

- Nederland: wentelteefjes met suiker en kaneel, appelmoes

- Amerika: wortelcake met dressing van philadelfia en room (het klinkt niet lekker maar dat is het wel) 

- Baskenland: Paella op Baskse wijze!

- België: frieten met mayonaise & pannenkoeken met chocoladesaus

Giet daar het lokale citroenbier, vodka, duvel, Deense cider en Australische wijn op en je kan je wel voorstellen dat sommigen onder ons er niet zo goed op reageerden. Gelukkig is alles goed afgelopen, is iedereen veilig thuis geraakt en na een korte (maar goeie) nachtrust was iedereen weer fris en klaar om het weekend in te zetten. Een weekend waarin we door het slechte weer uitermate weinig hebben gedaan. 

We hebben wel onze personal trip gepland. Met enige hulp van de Noren hebben we uitgevonden hoe we er kunnen geraken, nu enkel nog onze slaapplaatsen bevestigd krijgen en dan kunnen we vertrekken. Een trip naar "Kjeragbolten" en "Preikestolen" die we op 3 dagen gaan overwinnen. Doel is om van Preikestolen naar beneden te springen, hopelijk lukt het want het hangt heel erg af van de weersomstandigheden of het wordt toegelaten of niet. Foto's volgen later zeker op facebook!

Buiten onze personal trip hebben we ook eindelijk de knoop doorgehakt over onze terugreis. Op 16 december om 18u15 landen Noël, Deborah, Martijn en Bea op Zaventem. Net voor we terugkomen gaan we nog een weekje de straten van Oslo onveilig maken omdat we toch vinden dat we "onze" hoofdstad een keertje moeten gezien hebben. We ontwikkelen steeds meer een "vaderlandsliefde" voor Noorwegen en daar hoort een bezoek aan de grootste stad van het land bij. 

Hopelijk krijgen we morgen dus goed nieuws en kunnen we terug inpakken om op trip naar "Jondal" te vertrekken richting koude, sneeuw en ijs <3

14-09-2010 om 00:17 geschreven door bea  

Gisteren terug gekomen van kanotrip, binnen een dik uur terug vertrekken naar Bergen... Busy busy: that's how we like it!

Kano was FANTASTISCH!!! Wegens enkele onvoorziene omstandigheden, namelijk het vangen van 2 gigantische zalmen (10kg elk) moesten we een grote 'smoke oven' bouwen om de vis te roken en te bereiden. Dit vroeg heel veel werk waardoor beslist werd om onze route aan te passen en twee nachten op dezelfde plaats door te brengen. Het bouwen van die oven liep iets uit de hand en is geëindigd met een volledige keuken, met stenen eettafel voor 16 personen, stoelen, tv waarop ze steeds maar "rocky" bleven heruitzenden, steenoven en zelfs een heuse muurbloemdecoratie. Het uitzetten van de visnetten was een comedy show op zich bij momenten met volledig in elkaar gestrikte visnetten, vis die erover sprong, kano's die net niet omsloegen en slappe lach salvo's die niet te stoppen waren, Annelies die bleef "Euh, do you mind?" herhalen omdat de kano steeds wegdreef met de wind... Memories voor altijd!

Ons kamp was prachtig, we hadden gigantisch veel geluk met het weer... Geen spatje regen is er gevallen, temperaturen die 's nachts niet onder de 10° doken, geen bewolking: AMAZING Ik heb dus 2 nachten buiten kunnen slapen, onder de schitterende sterrenhemel op een 50tal meter van het water, je kan niet beschrijven hoe mooi Noorwegen is. Ons kampvuur was verschrikkelijk goed: mooie steencirkel, vodka, cider, en prachtig (zelfgezaagd en gekapt) hout (djeezes heb ik spierpijn vandaag!) en een bende supertoffe mensen er rond: je kan je geen betere vakantie wensen!

Wel heel erg vermoeiend, maar in Friluftsliv is er enkel dag en nacht en de stand van de zon, dus we stonden op wanneer we wakker werden, aten wanneer we honger kregen, gingen slapen wanneer we moe waren. Kwestie van het relax te houden en geen stress te veroorzaken natuurlijk. Een uitgebreider verslag volgt later, we vertrekken zo meteen naar Bergen en daar staat wel een time limit op. We overnachten gratis bij Tina, een meisje dat hier in ons studenthouse verblijft en gisteren spontaan haar huis aanbood, Noren zijn zo gastvrij!!

Zaterdag trekken we Bergen city in, en zondag doen we de 7 tops around the city. Volgende week begint ook onze stage hier in Noorwegen, Kindergarten here we come! Lesonderwerp (kleuterklas): how to build a fire, how to climb into a tree, how to handle a knife Stel het u maar keer voor in België

03-09-2010 om 14:33 geschreven door bea  

Het internet heeft een paar dagen tegengewerkt waardoor Belgische sites geblokkeerd werden... Geen Memorial van Damme dus voor Bea op de livestream, geen blog

Gelukkig waren er genoeg andere zaken om ons mee bezig te houden en werkte skype nog! Ben ondertussen ook al weer helemaal mee in het Belgische sportnieuws, no panic

Vrijdag ben ik na school naar het Idrettspark van Leirvik getrokken waar ik een schitterende atletiekbaan heb ontdekt. Het was ook geen enkel probleem om aan te sluiten bij de trainingsgroep, dus vanaf heden beoefen ik niet enkel meer volleybal maar ook "Friidrett" (= atletiek). De trainer is een heel aardige man, die echter alleen maar Noors spreekt. Ook de atleten zijn supervriendelijk en doen heel hard hun best om zoveel mogelijk te vertalen en mij grondig in te lichten over Noorwegen. Speedcursus taal, cultuur en gewoonten

Na training hebben we de visnetten terug gaan uitzetten om zaterdagochtend opnieuw vis te kunnen binnenhalen. We worden echte professionals en vinden steeds betere plaatsen om onze netten te plaatsen. Nadeel is dat je natuurlijk wel veel werk hebt aan het kuisen van de vis en de krabben uit de netten te halen. De geur die nadien in je kleren en je lijf hangt zijn we al gewoon dus die stoort ons helemaal niet meer. Grappig hoe snel je gewend raakt aan die dingen. 

Zaterdagavond betekent uitgaan en dus zetten we koers richting Leirvik city om er de lokale bars te ontdekken. Met een 50tal Noorse studenten hadden we ons geen betere gidsen kunnen wensen. Het is een heel andere manier van weggaan dan we in België gewoon zijn, maar de sfeer was fantastisch en het werd dan ook best al laat (of terug vroeg) voor we ons bedje zagen. 

Zondag was bijgevolg uitslaapdag en lazy day. Op wat fitnessen en volleyballen na stond er niets op het programma. Dat mag ook wel een keertje. Heb samen met Noël trip naar Bergen gepland, vrijdag 3 september vertrekken we na school met tentje Noordelijker om er de 7 hills te overwinnen. We hebben 3 dagen tijd dus dat moet wel lukken normaal, sportief als we zijn!

Vandaag moesten we vooral veel organiseren, na een paar uur filosofie en biologie was het tijd om alle materiaal te verzamelen voor onze canoe trip. We vertrekken morgen vroeg in de ochtend 30km zuidelijker op tocht in de omgeving van Sveio. Niet alleen materiaal moest worden gepakt, ook kano's moesten op de kar gebonden worden, peddels & reddingsvesten, route moest bepaald worden, taken verdeeld enz. Straks ook nog persoonlijke bagage maken en alles waterproof inpakken. Dat is nog het meest werk van al, gelukkig krijgen we goed weer. Als we het weerbericht mogen geloven duiken de temperaturen de komende 5 dagen niet onder de 20° en blijft het droog. Met wat geluk kunnen we dan opnieuw buiten slapen onder de prachtige sterrenhemel... If not, dan slapen we hopelijk onder de gapahuk (een soort pergola-tent van grote zeilen waardoor je buiten slaapt onder een afdak) en als het echt tegenzit dan moeten we onze toevlucht zoeken in de lavuus (onze indianen (tippi) tenten). Maar we zijn positief ingesteld en sturen positieve vibes de wereld in dus we hopen op het eerste. 

Vrijdag vertrekken we dan richting Bergen dus het zal een tijdje duren vooraleer ik nog een teken van leven geef. Foto's en filmpjes volgen zeker op facebook!

30-08-2010 om 17:55 geschreven door bea  

Drukke week blijkbaar; niet veel vrije tijd. Het is een keer wat anders dan wat we gewend waren. 

Vandaag hadden we ons eerste examen, lifesaving en kayak/canoe rescue. Het was dus blokken geblazen deze week MAAR... met resultaat: Geslaagd voor beide examens Ik mag nu redden in zwembad en zee + begeleiden op kayak/canoetochten. Natuurlijk heb ik nog niet genoeg ervaring om er alleen op uit te trekken, maar ik loop zeker niet meer in de weg. 

Ook op het programma stond vandaag het uitzetten van de visnetten, met een bootje een eind wegvaren in zee om netten het water te laten inplonzen. Hopelijk hebben we morgen een goede vangst en kunnen we lekkere soep maken boven het kampvuur dat we eerder vandaag al hadden gebouwd en gerookte vis maken in onze zelfgebouwde steenovens. 

De huistaken en leeswerk begint ook steeds meer op te lopen dus daar zijn we ook tussendoor vaak mee bezig om niet te veel achter te raken. De leerkrachten hebben de hatelijke gewoonte om ppt's, artikels en alles wat ze in de les gebruiken wel pas achteraf op het internet te posten dus dan moet je er nadien nog wel een keertje naar kijken om het in orde te zetten. We moeten ook stilaan beginnen plannen wat we gaan doen voor onze "personal trip", die moet 3 dagen duren en je moet 2 dagen outdoor overnachten. Kleine tip die we kregen was om het zo snel mogelijk te doen aangezien het binnenkort koud gaat worden en het dan echt niet meer zo aangenaam is om buiten te slapen. 
We moeten ook een paper maken over een "project of special interest" waar we theorie en praktijk van outdoor living met elkaar moeten combineren: bij deze wie een ideetje heeft -> let me know ;) 

Ook de huiselijke taken worden steeds meer gestructureerd; kitchen meetings waar duidelijke regels worden uitgezet voor wie wanneer wat moet doen zodat er geen discussie ontstaat over rommel die eventueel zou ontstaan (niet dat er problemen waren maar toch). We beginnen ook steeds meer Noorse contacten te hebben, natuurlijk is dat mede doordat ik nu aan de schoolvolleybal deelneem maar het is echt gezellig. De Hollandse tea-time die eerst enkel door hen werd gehouden, nadien met Belgen en Basken erbij wordt nu al bijgewoond door Denen, Zweden, Australiërs, Amerikanen, Noren en onze keuken (bedoeld voor 10 man) zit vaak stampvol. Alle talen door elkaar met een tas thee, chocomelk of koffie, hoe gezellig kun je het maken

Volleybal begint ook steeds beter te lukken, we trainen nu 3x per week en vanaf morgen ga ik waarschijnlijk ook 2x per week naar de atletiektraining in Leirvik. Helga heeft geregeld dat ik kan aansluiten bij de sprintgroep dus dan kan ik de conditie en techniek toch een beetje onderhouden. Hopelijk valt alles mee en kan ik ook nog wat bijleren!

27-08-2010 om 00:38 geschreven door bea  

De jongens trokken er na de gezellige barbeque op uit om de wilde wateren te trotseren en kwamen terug met een serieuze visvangst! We wisten meteen wat er vandaag op het menu zou staan: vers gevangen makreel; natuurlijk op voorwaarde dat we die meteen gingen kuisen. En zo geschiede het dat bij een prachtige zonsondergang ik mijn eerste vis vermoordde, ingewanden verwijderde en helemaal proper maakte. 


Cutting the fish open, from the ass to the head - Het opensnijden van de vis, van gat tot hoofd


Cleaning the fish from all the salt and blood - Schoonmaken van de vis, zout en bloed afwassen

Deze ochtend was er een klein marktje op onze campus en dus was het ook op onze vrije dag op tijd uit de veren om de kraampjes af te schuimen en alle gratis spulletjes mee te gritsen... Een keicool Noors T-shirt rijker, verlieten we samen met een hoop balpennen, kaarten, eetzakjes, lintjes en andere 'brol' de markt om straks (hoe kon het ook anders) ons groepswerk voor te bereiden. Zelfs 1600km noordelijker trekken is geen oplossing om aan groepswerken te ontsnappen  

24-08-2010 om 12:39 geschreven door bea  

23-08-2010 om 19:24 geschreven door bea  

Gisteren was de crossdress party en het was vroeg op de ochtend vooraleer we de weg naar ons bed hadden gevonden. Maar zoals de papa het zo schoon kan zeggen: "Wie kan uitgaan kan opstaan ook" en dus was het rise and shine geblazen deze ochtend om een beetje schoolwerk te verzetten. 's Middags vertrokken we immers op hiking trip naar Katnakken, de hoogste 'heuvel' van het eiland... Voor ons is het meer een berg maar durf een heuvel geen berg noemen in Noorwegen! Dat is zoals een Spanjaard een Bask noemen, Belgen en Hollanders gelijk stellen... Begin er dus gewoon niet aan ;-)

Tegen 15u verzamelden we en zetten we koers 348° Noord richting de heuvels. Katnakken is een heuvel met een zeer speciale structuur. Bovenaan is er een livingroom, een volledig vlak plateau van waarop je een prachtig uitzicht hebt over het eiland. Op 1 voorwaarde: de weersomstandigheden moeten gunstig zijn. Het geluk stond vandaag niet aan onze kant en het was heel bewolkt. We vertrokken droog, maar naarmate we steeds hoger klommen liepen we letterlijk de wolken in. Wolken betekent regen, en aangezien we in de wolken liepen kan je je wel voorstellen dat we er als verzopen kiekens bijliepen. 

Voordeel van de regen was dat wanneer we naar beneden liepen we richting zon wandelden en dus prachtige regenbogen te zien kregen. Zo mooi zie je ze van je leven niet in België! I love this country Pictures on facebook, maar batterij viel plat halverwege dus het zijn er maar enkele.

22-08-2010 om 19:14 geschreven door bea  

Op 31 augustus vertrekken we op kanotrip en aangezien dat toch wel wat voorbereiding vraagt begonnen we donderdag met de 'preparation'. Materiaallijst opstellen, route uitstippelen, maaltijden bepalen... De materiaallijst zorgde ervoor dat de bankrekeningen toch wel wat geplunderd moesten worden. Heel veel materiaal moest specifiek aangekocht worden en natuurlijk moet alles waterbestendig zijn!

Wij dus gisteren naar Haugesund, de dichtsbijzijnde grootstad waar je goedkopere inkopen kan doen. Er zijn daar ook heel wat speciaalzaken waar we zeker ons gerief konden vinden. De tocht erheen was een voorsmaakje van een superleuke dag en we lachten heel wat af. Noël, Annelies en ik op de achterbank van Anders' klein citroentje en Grant (die we stiekem Grant-dad noemen, hij is ook al 46, 47 of 48 en dus de oudste van de bende) op de frontseat. Knus en gezellig, met één of andere Noorse rockband die een live-optreden gaf vanuit een radiostudio door de boksen van de atuoradio.

Haugesund city stelt op zich niet zoveel voor, je kan het onmogelijk vergelijken met Gent, Brussel of Antwerpen maar het is vooral een industriestadje met enkele typisch Noorse hoekjes. We spendeerden een aantal uren aan het uitzoeken van geschikt materiaal dat prijs-kwaliteit een beetje in verhouding was en trokken dan de stad in. We gedroegen ons als echte toeristen, met vlaggetjes en souvenirtjes als kers op de taart. 

Na onze ontdekkingstocht door de stad ging het richting supermarkt om er een grote voorraad in te slaan. De Coop is zoals de colruyt in België maar dan 4x zo groot, en wel nog iets duurder. Het proppen van de bagage in de auto vroeg nog het meest tijd van allemaal. Letterlijk bedolven onder het eten keerden we terug huiswaarts naar Rommetveit om er in de gietende regen (slechts de tweede dag sinds mijn verblijf hier dat het echt regent) alles uit te laden. Hilarische taferelen and so much fun! 

's Avonds was het Karnivalparty, een verkleedfeestje in Grantheim, ons spookhuis. De Noren trakteerden ons op eplecider (appelcider), een lokale specialiteit die maar een heel klein beetje duurder is dan het goedkoopste bier en duizend keer lekkerder is. Vanavond is het opnieuw verkleedfeestje, maar deze keer met als thema crossdress: jongens verkleden zich als meisjes en vice versa. Hebben we ons daarstraks al geamuseerd met nagels lakken en maquilleren! We wilden eigenlijk er op uit varen met ons bootje, de wijde wereld gaan ontdekken maar de weersomstandigheden laten het niet toe. Het is droog en de zon schijnt maar er staat een heel verraderlijke wind. Safety first is hier meer dan een voorwaarde en dus wordt er vandaag niet uitgevaren.

Gelukkig hebben we genoeg te doen, voor filosofie en recht moeten we een paar teksten lezen die best wel lang zijn dus daar ga ik mij zo meteen even opsmijten. Vanavond schaft de pot lasagne en ik heb samen met Annelies al een tijdje staan kokerellen, we missen spaghettikruiden!!! Dat kennen ze hier echt niet, dus onze saus smaakt een beetje flets maar we hopen als ze nog even trekt dat het wel in orde komt. We hebben ook al een paar keer was gedraaid vandaag want we zaten bijna door onze voorraad kleren door, alles wordt hier zo rap vuil

21-08-2010 om 17:24 geschreven door bea  

19-08-2010 om 16:44 geschreven door bea  

Gisteren begon in vele opzichten als de dag van de verandering: we kregen eindelijk de safety instructions en mogen nu officieel de boot gebruiken. De lessen waren op zich heel erg saai maar nu éénmaal noodzakelijk. Er kwam heel wat technische informatie bij kijken en we moesten leren hoe de boot in en uit het water te hijsen, hoe de boot vast te leggen, hoe de motor aan de praat te krijgen, hoe hem te herstellen, hoe we kunnen roeien wanneer we hem in open water niet meer aan de praat krijgen enzoverder. Theoretisch buitengewoon saai, maar praktijk was super. Voor de eerste keer in mijn leven eigenhandig een bootje bestuurd, oké het is maar een klein ding en heeft maar een motortje van 5 pk maar toch  

Gisteren was ook dag 1 van het nieuwe schooljaar voor de Noorse studenten. Als je weet dat het hier traditie is om de 1e week van een schooljaar te beginnen met een volledige kick-off week, die ze hier "Fadder-week" noemen kan je al raden dat we hier voor enkele verrassingen stonden. 

Doel van gisterenavond was om zo snel mogelijk zat te worden, en dit vervolgens zo lang mogelijk te blijven. Voor ons, arme buitenlandse studentjes, geen alcohol maar wel spektakel. Er vond een vriendschappelijke voetbalwedstrijd plaats tegen een andere campus en wegens gebrek aan spelers werd er maar 7 tegen 7 gespeeld ipv 11 tegen 11. Het regende hier 's avonds bakken uit de lucht dus van voetballen was niet zo heel erg veel sprake... vooral sliden en op je gezicht donderen behoorden tot de spelacties. Nadien was er de grote opening van ons Grantheim (letterlijk vertaald betekent het iets als spookhuis). Een zeer gezellig, typisch Noors uitziend gebouw waar de studentenvereniging gehuisvest is en wij waarschijnlijk nog veel tijd zullen doorbrengen. Christian, onze eerste Noorse vriend en de leider van de bende, blijkt ook een niet zo slechte zanger te zijn en hij verzorgde samen met zijn Race against the Machine-coverband de openingsceremonie. Het ging er allemaal heel gezellig en relax aan toe maar verstandig als wij zijn lagen we net voor middernacht al in ons bedje. 

Vandaag moesten we immers serieus aan de slag. Gedaan met bessen plukken, kampvuur bouwen en tenten opzetten. Tijd voor het echte werk. Lifesaving en CPR. Reddingswerk en eerste hulp. Volgende week donderdag hebben we onze test en wie niet slaagt krijgt een heleboel beperkingen opgelegd in verband met gebruik van boot, kajak en kano. Serieus dus, opletten geblazen. We kregen eerst een theoretische uiteenzetting over wat je moet doen bij ongevallen en in welke volgorde. Welke personen je moet contacteren, wat je moet weten vooraleer je contact opneemt met hulpdiensten enz... Nadien trokken we naar de gymzaal om er op poppen en op elkaar te oefenen. Hoe bepaal je iemands bewustzijn, hoe leg je iemand in een stabiele en veilige houding, hoe beadem je iemand, hoe moet je hartmassage toepassen,... Alles passeerde de revue en alles werd nauwkeurig gecontroleerd en getimed. 

Na de theorie en praktijk op het droge trokken we naar het lokale zwembad. Zwemles in Noorwegen: way more fun than in Belgium! Ten eerste de reis naar het zwembad. Stel je voor dat je in een klaslokaal zit en de leerkracht vooraan met sleutels begint te zwaaien: "Ik heb een tweede auto meegebracht, wie rijdt daarmee naar het zwembad?" Onvoorstelbaar in België! We hebben heel wat afgelachen op weg naar en in het zwembad maar natuurlijk ook serieus hard gewerkt en geoefend. Reddersprong, 200m zwemmen, eendenduik, pop opduiken van 4 meter diepte, 25m zwemmen met partner, partner uit het water halen, en dan EHBO toepassen op partner & pop. Het was intensief, maar het deed deugd om fysiek nog eens diep te gaan want alles moet natuurlijk binnen een bepaalde tijd... Als je er 3 kwartier over doet is je slachtoffer al lang dood en heeft het ook geen zin meer. Na de inspanning tijd voor ontspanning: het zwembad heeft heel erg leuke diving boards... Duikplanken op 3 en 5m hoogte, in het begin een beetje eng maar eenmaal je boven staat is het gewoon verstand op nul en springen. Helga's kinderen (Helga is een van onze leerkrachten) zijn 6 en 10 jaar oud en springen zonder boe of ba van de hoge, we konden toch niet onderdoen :-d De buizen bleven ook niet lang van ons jeugdig enthousiasme gespaard en wij met 14 op een rijtje naar beneden. Eind volgende week hebben we onze test dus we kunnen nog een paar keer gaan oefenen. Het zal nodig zijn want ik ben wel de lichtste van de groep en iedereen wil wel mijn partner zijn omdat ik heel erg makkelijk te redden ben, maar omgekeerd... Ik ga spieren mogen kweken om mensen uit het zwembad te kunnen trekken

Vanavond is er een nachtrondleiding voorzien in Leirvik en omgeving met het buddy-program. Dat wil eenvoudig gezegd zeggen dat per buitenlandse student er 1 Noorse student ons rondleidt door de verschillende gebouwen, cinema, theater, discotheek, cafeetjes,... We trekken er dus met iedereen op uit om de omgeving door het oog van Noorse studenten te leren kennen. Hopelijk wordt het wat leuk maar we zijn open-minded ingesteld dus het komt wel allemaal in orde!

17-08-2010 om 15:01 geschreven door bea  

15-08-2010 om 12:27 geschreven door bea