Rustig wandelend op de grens van mn toekomst Kijk ik naar links en zie mn verleden. K aanhoor de conversaties van mijn geest, huiverend bij wat die te vertellen heeft. Maar glimlach bij verschillende anekdotes.
Aan mijn rechterzijde is het stil tot ik die grens eventjes oversteek en hoor hoe gefluister me uitnodigt om verder te gaan.
Een pad bezaaid met stenen, klaar om over te struikelen, ligt lokkend voor me klaar. Toch blijf ik nog eventjes in die veilige zone van die grensstreek.
Ik kan die conversaties nog wat verder volgen. Herinneringen worden weer klaarder, duidelijker en met meer vorm komen ze uit de mist. Ooit alles verdoezelend, laat nu hun andere zijde zien.
Het was allemaal zo slecht niet, wel lang onzichtbaar. Niet langer twijfelend over wat ik al ken of wat ik nog kan leren Stap ik naar rechts en ga het onbekende tegemoet. Een nieuw leven, een groter avontuur neemt me in zich op
Stap voor stap ontwijk ik de grootste stenen nu duidelijker voor mn voeten liggend. Het zijn net dezelfde als in mijn verleden. Dus waarom nog langer schrik hebben om verder te gaan.
Ik werp nog een laatste blik op de grens van mijn verleden, mijn borderline. Zachtjes een vaarwel mompelend. Het was fijn om daar eventjes te zijn. De mist omhult weer alles, de herinneringen blijven.
