We staan op om 7 uur en om 7.30 vertrekken we richting Besakih. We zijn ruim 2 uur onderweg en hebben veel oponthoud door weeral groepen kinderen die gewoon op de weg “ macheren” in formatie. De weg is wel prachtig met zeer veel rijstterrassen. Ter plaatse aangekomen parkeren we onze auto en zien dat er op een weide voor de tempel 2 crematies bezig zijn. We trekken onze sarong aan en gaan kijken. We zien een eerste toren waar men bezig was “ lijken” gewikkeld in witte doeken, uit te laden, en door te geven. Plots zien we een massa volk aankomen met een tweede toren, waarmee men eerst alle richtingen uitdraait om vervolgens deze “ witte doeken” ook uit te laden, door te geven , en deze "restanten van lichamen"worden dan in een grote geul in de grond gelegd. In de eerste toren tellen we 27 lijken en in de tweede 17.Er is een massa volk, iedereen heeft offers bij die   prachtig gemaakt en opgestapeld zijn.Dit is toch wel een zeer aparte ervaring en we zijn tevreden dat we hiervan deel mogen uitmaken. Iedereen is blij en onze aanwezigheid wordt daar zeker geduld, iedereen is enorm vriendelijk. We blijven dit alles toch wel een poosje afzien en besluiten dan de tempel Pura Besakih te gaan bezichtigen. Dit is de grootste tempel in het midden van Bali, ook wel de moedertempel genoemd en deze ligt op de hellingen van de vulkaan Gunung Agung.De  tempel bestaat uit circa 200 bouwwerken verdeeld over 30 complexen, verdeeld over verschillende terrassen.
Dit is inderdaad een immens complex en ook hier hebben we geluk want er is een ceremonie bezig waarbij een soort toneelstuk wordt opgevoerd. Ook hier draagt iedereen offers en we kunnen alles van dichtbij meemaken. Na de tempel gaan we nog even terug naar de crematies. Ondertussen werden alle offers uitgestald , iedereen zit daar maar wat op de grond rond de offers en voor de rest gebeurt daar niet zo veel meer. We rijden dan maar terug. Onderweg langs de baan, zien we dat er ergens een totaal andere crematie bezig is. We stoppen, trekken onze sarong aan en gaan dit alles van nabij bekijken. Hier staan allerlei sarcofagen in verschillende vormen opgesteld ( vissen, stieren, enz.) met daarin telkens een lichaan. Ook hier een massa mensen met allemaal offers en de offers worden gewoon mee op deze creaties vastgebonden. Als dit allemaal gebeurd is wordt het vuur aangestoken. Er zijn hier 7 crematies tegelijk aan de gang. We blijven kijken tot ze bijna volledig zijn opgebrand. Ook dit is wel zeer apart en we beseffen dat we veel geluk hebben dat we ook dit onderweg zijn tegengekomen. Deze ceremonie is moeilijk te beschrijven je moet ze gewoon “meemaken”. Op de terugweg stoppen we nog in Tenangan. Dit is een oud dorp en de inwoners weten zeker dat ze afstammelingen zijn van de goden. Tot op de dag van vandaag practiseren ze een religie die  uit het pre-hindu tijdperk komt. Het is hier precies “ Bokrijk” maar de mensen zijn wel vriendelijk. Terug naar ons resort, we stoppen in een supermakrt, aperitieven op ons terras en zoeken nog een internet café op om even bij het thuisfront te informeren. We eten terug in ons resort waar onze maaltijd opgefleurd wordt door jonge meisjes die een Balinese dans uitvoeren. Het was een bewogen dag, we zijn doodmoe en liggen al om 9 in bed.

We staan op tijd op want om 9.30 uur komt een lokale visser ons oppikken  om in de buurt van enkele eilanden te gaan snorkelen. We moeten met de auto iets verder naar het einde van de baai, we passen onze zwemvliezen en stappen de toch wel zeer smalle boten in Er kan maar twee man en de kapitein in een boot.  Het snorkelen is hier prachtig. We zien al direct een vrij grote schildpad, en massa’s vissen in allerlei kleuren, groot en klein , prachtige koralen met blauwe toppen… kortom onbeschrijflijk.. We blijven ongeveer 1,5 uur in het water en gelukkig was er een laddertje om terug in de boot te geraken, alhoewel dit, wat mij betreft, toch ook niet zo vlot ging.We gaan terug naar onze bungalow, douchen, we rusten , zonnen en zwemmen wat en plots zien we op het strand vlak voor onze deur een massa Balinezen.Iedereen gaat zijn gezicht en handen in de zee wassen en een priesteres  samen met enkele anderen stallen manden en offers uit. Ze beginnen te bidden en besprenkelen alles met water, waarna enkele mannen met dit alles naar zee wandelen en alles uitstrooien. Het bleek om as van een overledene te gaan. Iedereen gaat terug weg en plots zien we kinderen in het water duiken achter de offers ,  zij halen de centen en de manden terug uit het water.Toch ook wel weer een zeer aparte belevenis. We wandelen nog wat rond in Candidasa , doen een terasje en gaan terug naar het resort. Onderweg proberen we een bancontact zonder succes, doch morgen moeten we wel ergens centen vinden, want het wordt dringend.We nemen onze aperitief op ons terras en eten in het resort, waar intussen het water was uitgevallen, zodat we ons niet konden wassen en ook de toilet niet konden doorspoelen. Dit nemen we er maar bij.

Als we opstaan is er nog steeds geen water, we nemen dan maar een emmer uit het zwembad om ons toch iets op te frissen en de toilet door te spoelen. We ontbijten op zijn indonesisch met Mie Goreng.Rond 9.45 uur zijn we vertrekkensklaar. We moeten wel eerst op zoek naar een bancontact of we geraken niet veel verder. We stoppen in Amplu, een zeer levendige stad op zoek naar een bank.We moeten wel een 3 tal banken doen voor we geld kunnen afhalen en besluiten ineens maar genoeg af te halen want op onze verdere reis zullen we niet veel tegenkomen. We rijden verder naar het waterpaleis van Tirtagangga, wat zeer mooi is, en vrij idyllisch. We rijden verder en besluiten de kustweg te volgen, wat evenwel in alle gidsen wordt afgeraden omwille van de slechte weg. Dit is dus zeker iets voor ons en we hebben hier geen spijt van. We rijden door prachtige stukken, door typische dorpen en onderweg komen de kinderen gewoon naar onze auto gelopen, iedereen waait naar ons en hier worden ook de eerste ballonnen uitgedeeld.De natuur is hier onbeschrijflijk. Uiteindelijk komen we aan in  ons hotel in Amed, het Kembali Beach hotel. We nemen onze intrek in twee met elkaar verbonden bungalows, met een prachtig terras met zicht op zee. We hebben grote hemelbedden in prachtige kleuren , prachtige badkamers. Dit alles is gelegen in een zeer mooie tuin, er is een klein maar mooi zwembad en dit alles vlak aan het strand . Het enige nadeel hier is dat we geen ijskast op de kamer hebben en de bar dichtgaat om 20 uur. We verkennen het hotel wat, gaan iets drinken , eten een snack en gaan snorkelen. We kunnen hier snorkelen voor onze deur. Ook hier is het weer onbeschrijflijk mooi, prachtige vissen, blauwe zeesterren, koralen in allerlei vormen en kleuren , we hebben dit nog nooit gezien.

We staan op tijd op , gaan ontbijten want vandaag verlaten we dit klein paradijsje richting Batur krater. We volgen de kust tot voor Bondalem en onderweg worden we nogmaals opgehouden door een ceremoniestoet. We rijden verder richting Kintamani, waar we stoppen aan de Pura Puncak in Penulisan die uitkijkt over het geblakerde landschap rond de Gunung batur als gevolg van een vulkaanuitbarsting. Het bovenste deel is echter in renovatie en eigenlijk is deze tempel niet echt de moeite. We rijden verder naar de Pura Ulun Danu batur, die echter wel zeer de moeite is. Aan de ingang laat de Jean-Louis zich hoedjes aansmeren, en laat zich wijsmaken dat dit nodig is omdat er een ceremonie aan de gang is. Er is inderdaad een ceremonie aan de gang, er is hier een massa volk, maardit is wel echt de moeite, enorm mooi! Hierna rijden we verder naar Danan Batur ( een meer) en gaan op zoek naar ons hotel. We krijgen hier een vrij groezelige kamer, doch volgens de gids is dit hotel het beste….Voor morgen boeken we een trekking “ easy” voor de zonsopgang op de krater van de vulkaan te zien en verkennen de omgeving met de auto. We rijden langs vreselijk slechte wegen, maar o zo mooi. Op de terugweg stoppen we aan een tempel aan het meer Pura Ulun. We zijn hier de enige toeristen. Er is hier een massa volk die allemaal offers bijhebben, er is muziek ,kraampjes en er is blijkbaar een ceremonie voor volle maan aan de gang. We worden hier rondgeleid door vriendelijke Balinezen hebben zeer veel beziens en krijgen zelfs een soort van cake ( deeg) van kokos, rijst en suiker aangeboden. We zijn weeral blij dat we dit gezien hebben, een gewone toerist komt hier niet.. Als we terug in ons hotel komen staat er koffie en thee klaar op ons terras. We worden hier wel door veel mensen aangesproken om “ kunstwerken” te kopen ofwel door gidsen voor een trekking en als we daar niet op ingaan proberen ze wel een “ massage “” aan te smeren. We eten in het hotel, gaan vroeg slapen want we moeten zeer vroeg op.

Deze nacht zeer slecht geslapen, een verschrikkelijk slecht bed. We worden om 4.15 uur wakker gemaakt om de kraterrand te beklimmen voor zonsopgang. We nemen eerst een klein ontbijt en om 5 uur worden we in een kofferbak van een pick-up geladen richting startplaats.We moeten al direct zeer steil klimmer, er zijn hier massa’s trappen waar gewoon geen eind aan lijkt te komen. Dit is ongelooflijk vermoeiend ( en dit is dan nog de easy trekking) Gelukkig is er een man bij die mij wat op sleeptouw neemt, mij een handje geeft en mij als het ware mee naar boven “ trekt” (Deze man gaat gewoon mee om boven wat frisdrank te kunnen verkopen) Dit is vreselijk vermoeiend, we moeten af en toe toch rusten. Omstreeks 6.15 uur zijn we op de top. Het is  prachtig, enerzijds hebben we zicht op zee, Agung en Lombok en aan de andere kant zien we Batur en het meer. Onbeschrijflijk. We zien de zon opkomen, doch de vulkaan zelf kunnen we moeilijk zien, deze is volledig in de wolken. Boven vraagt mijn “ begeleider” of ik geen cola van hem wil komen. Hij vraagt hier 25.000 Rp voor, wat naar Balinese normen zeer duur is, doch hij heeft mij zo goed geholpen dat we hem 100.000 Rp geven voor 3 cola’s. gelukkig gaat de afdaling veel vlotter, we hebben prachtige zichten en zijn rond 8 uur terug in ons hotel, waar we een tweede ontbijt krijgen. We gaan ons wassen, doch het is niet allemaal echt proper, de afloop van het bad loop gewoon met een buis over de grond in een putje , maar we behelpen ons wel.
Vandaag willen we ook een Bali Aga dorp en het kerkhof bezoeken en gaan op de pier in Kendisa op zoek naar een boot.Bij het uitstappen worden we al direct bestormd door vrouwen die vanalles aan ons willen verkopen. We vragen naar een boot doch ze vragen hiervoor 500.000 RP, wat veel te veel is. We kunnen niet afpingelen naar een deftige prijs en stappen terug in de auto, waarna ze zelfs geld willen vragen om enkele minuten te parkeren. Daar doen we echter niet aan mee… We proberen dan met de auto al richting Bali Aga dorp te rijden, doch dit is wel een enorm slechte weg. Onderweg komen we iemand op een brommer tegen, hij zegt zelf van dit dorp afkomstig te zijn, hij heeft een boot en hij wil ons voor 350.000 RP all in naar het dorp en het kerkhof brengen. Deze kans laten we niet liggen. We komen eerst in het dorp, dit is mooi, en zien er zelf een hanengevecht. We krijgen dan de keuze tussen een motorboot of roeiboot om naar het kerkhof te gaan, maar wij kiezen het laatste. Op het kerkhof zien we eerst gewoon rijen met schedels naast elkaar liggen met ervoor gewoon wat afval, bamboe , offers en beenderen doch aan de zijkant zien we 8 “ graves”liggen. Dit zijn eigenlijk gewoon “ lijken” met bamboestokken rond om te vermijden dat de honden zouden beginnen knabbelen. Enkele lijken kunnen we zeer goed zien en we zien zelf ratten eraan bezig… Dit is toch ook wel weer zeer “ speciaal” Voor dit alles staat wel een prachtige wierrookboom waardoor er totaal geen geur hangt. Terug naar onze boot worden we gevolgd door een oude bedelaar maar voor de rest worden we gerust gelaten. Wij zijn weeral zeer blij dit gezien te hebben. We rijden terug langs de slechte weg en lunchen in de buurt van ons hotel. Omstreeks 14 uur komen we aan in ons hotel en stellen vast dat onze bedden nog steeds niet opgemaakt zijn en onze kamer nog niet gekuisd is. Op ons terras genieten we wat van het uitzicht ( dit is gelukkig wel goed) We zijn allemaal zeer moe, onze Quinten valt in slaap en onze Damiaan maakt zelf een vislijn en besluit wat te gaan vissen in het meer. ‘S avonds gaan we op zoek naar een restaurant in de buurt en komen terecht in een hotel-restaurant, met een verschrikkelijk ongezellige eetzaal. Wij zijn hier zo goed als alleen en moeten zeer lang op ons eten wachten. Onze Quinten vindt 2 vliegen in zijn bord, er wordt niet veel meer gegeten, we nemen geen dessert en gaan terug naar het hotel.