We staan op tijd op , gaan ontbijten want vandaag verlaten we dit klein paradijsje richting Batur krater. We volgen de kust tot voor Bondalem en onderweg worden we nogmaals opgehouden door een ceremoniestoet. We rijden verder richting Kintamani, waar we stoppen aan de Pura Puncak in Penulisan die uitkijkt over het geblakerde landschap rond de Gunung batur als gevolg van een vulkaanuitbarsting. Het bovenste deel is echter in renovatie en eigenlijk is deze tempel niet echt de moeite. We rijden verder naar de Pura Ulun Danu batur, die echter wel zeer de moeite is. Aan de ingang laat de Jean-Louis zich hoedjes aansmeren, en laat zich wijsmaken dat dit nodig is omdat er een ceremonie aan de gang is. Er is inderdaad een ceremonie aan de gang, er is hier een massa volk, maardit is wel echt de moeite, enorm mooi! Hierna rijden we verder naar Danan Batur ( een meer) en gaan op zoek naar ons hotel. We krijgen hier een vrij groezelige kamer, doch volgens de gids is dit hotel het beste….Voor morgen boeken we een trekking “ easy” voor de zonsopgang op de krater van de vulkaan te zien en verkennen de omgeving met de auto. We rijden langs vreselijk slechte wegen, maar o zo mooi. Op de terugweg stoppen we aan een tempel aan het meer Pura Ulun. We zijn hier de enige toeristen. Er is hier een massa volk die allemaal offers bijhebben, er is muziek ,kraampjes en er is blijkbaar een ceremonie voor volle maan aan de gang. We worden hier rondgeleid door vriendelijke Balinezen hebben zeer veel beziens en krijgen zelfs een soort van cake ( deeg) van kokos, rijst en suiker aangeboden. We zijn weeral blij dat we dit gezien hebben, een gewone toerist komt hier niet.. Als we terug in ons hotel komen staat er koffie en thee klaar op ons terras. We worden hier wel door veel mensen aangesproken om “ kunstwerken” te kopen ofwel door gidsen voor een trekking en als we daar niet op ingaan proberen ze wel een “ massage “” aan te smeren. We eten in het hotel, gaan vroeg slapen want we moeten zeer vroeg op.

Als we opstaan is er nog steeds geen water, we nemen dan maar een emmer uit het zwembad om ons toch iets op te frissen en de toilet door te spoelen. We ontbijten op zijn indonesisch met Mie Goreng.Rond 9.45 uur zijn we vertrekkensklaar. We moeten wel eerst op zoek naar een bancontact of we geraken niet veel verder. We stoppen in Amplu, een zeer levendige stad op zoek naar een bank.We moeten wel een 3 tal banken doen voor we geld kunnen afhalen en besluiten ineens maar genoeg af te halen want op onze verdere reis zullen we niet veel tegenkomen. We rijden verder naar het waterpaleis van Tirtagangga, wat zeer mooi is, en vrij idyllisch. We rijden verder en besluiten de kustweg te volgen, wat evenwel in alle gidsen wordt afgeraden omwille van de slechte weg. Dit is dus zeker iets voor ons en we hebben hier geen spijt van. We rijden door prachtige stukken, door typische dorpen en onderweg komen de kinderen gewoon naar onze auto gelopen, iedereen waait naar ons en hier worden ook de eerste ballonnen uitgedeeld.De natuur is hier onbeschrijflijk. Uiteindelijk komen we aan in  ons hotel in Amed, het Kembali Beach hotel. We nemen onze intrek in twee met elkaar verbonden bungalows, met een prachtig terras met zicht op zee. We hebben grote hemelbedden in prachtige kleuren , prachtige badkamers. Dit alles is gelegen in een zeer mooie tuin, er is een klein maar mooi zwembad en dit alles vlak aan het strand . Het enige nadeel hier is dat we geen ijskast op de kamer hebben en de bar dichtgaat om 20 uur. We verkennen het hotel wat, gaan iets drinken , eten een snack en gaan snorkelen. We kunnen hier snorkelen voor onze deur. Ook hier is het weer onbeschrijflijk mooi, prachtige vissen, blauwe zeesterren, koralen in allerlei vormen en kleuren , we hebben dit nog nooit gezien.

We staan op tijd op want om 9.30 uur komt een lokale visser ons oppikken  om in de buurt van enkele eilanden te gaan snorkelen. We moeten met de auto iets verder naar het einde van de baai, we passen onze zwemvliezen en stappen de toch wel zeer smalle boten in Er kan maar twee man en de kapitein in een boot.  Het snorkelen is hier prachtig. We zien al direct een vrij grote schildpad, en massa’s vissen in allerlei kleuren, groot en klein , prachtige koralen met blauwe toppen… kortom onbeschrijflijk.. We blijven ongeveer 1,5 uur in het water en gelukkig was er een laddertje om terug in de boot te geraken, alhoewel dit, wat mij betreft, toch ook niet zo vlot ging.We gaan terug naar onze bungalow, douchen, we rusten , zonnen en zwemmen wat en plots zien we op het strand vlak voor onze deur een massa Balinezen.Iedereen gaat zijn gezicht en handen in de zee wassen en een priesteres  samen met enkele anderen stallen manden en offers uit. Ze beginnen te bidden en besprenkelen alles met water, waarna enkele mannen met dit alles naar zee wandelen en alles uitstrooien. Het bleek om as van een overledene te gaan. Iedereen gaat terug weg en plots zien we kinderen in het water duiken achter de offers ,  zij halen de centen en de manden terug uit het water.Toch ook wel weer een zeer aparte belevenis. We wandelen nog wat rond in Candidasa , doen een terasje en gaan terug naar het resort. Onderweg proberen we een bancontact zonder succes, doch morgen moeten we wel ergens centen vinden, want het wordt dringend.We nemen onze aperitief op ons terras en eten in het resort, waar intussen het water was uitgevallen, zodat we ons niet konden wassen en ook de toilet niet konden doorspoelen. Dit nemen we er maar bij.

We staan op om 7 uur en om 7.30 vertrekken we richting Besakih. We zijn ruim 2 uur onderweg en hebben veel oponthoud door weeral groepen kinderen die gewoon op de weg “ macheren” in formatie. De weg is wel prachtig met zeer veel rijstterrassen. Ter plaatse aangekomen parkeren we onze auto en zien dat er op een weide voor de tempel 2 crematies bezig zijn. We trekken onze sarong aan en gaan kijken. We zien een eerste toren waar men bezig was “ lijken” gewikkeld in witte doeken, uit te laden, en door te geven. Plots zien we een massa volk aankomen met een tweede toren, waarmee men eerst alle richtingen uitdraait om vervolgens deze “ witte doeken” ook uit te laden, door te geven , en deze "restanten van lichamen"worden dan in een grote geul in de grond gelegd. In de eerste toren tellen we 27 lijken en in de tweede 17.Er is een massa volk, iedereen heeft offers bij die   prachtig gemaakt en opgestapeld zijn.Dit is toch wel een zeer aparte ervaring en we zijn tevreden dat we hiervan deel mogen uitmaken. Iedereen is blij en onze aanwezigheid wordt daar zeker geduld, iedereen is enorm vriendelijk. We blijven dit alles toch wel een poosje afzien en besluiten dan de tempel Pura Besakih te gaan bezichtigen. Dit is de grootste tempel in het midden van Bali, ook wel de moedertempel genoemd en deze ligt op de hellingen van de vulkaan Gunung Agung.De  tempel bestaat uit circa 200 bouwwerken verdeeld over 30 complexen, verdeeld over verschillende terrassen.
Dit is inderdaad een immens complex en ook hier hebben we geluk want er is een ceremonie bezig waarbij een soort toneelstuk wordt opgevoerd. Ook hier draagt iedereen offers en we kunnen alles van dichtbij meemaken. Na de tempel gaan we nog even terug naar de crematies. Ondertussen werden alle offers uitgestald , iedereen zit daar maar wat op de grond rond de offers en voor de rest gebeurt daar niet zo veel meer. We rijden dan maar terug. Onderweg langs de baan, zien we dat er ergens een totaal andere crematie bezig is. We stoppen, trekken onze sarong aan en gaan dit alles van nabij bekijken. Hier staan allerlei sarcofagen in verschillende vormen opgesteld ( vissen, stieren, enz.) met daarin telkens een lichaan. Ook hier een massa mensen met allemaal offers en de offers worden gewoon mee op deze creaties vastgebonden. Als dit allemaal gebeurd is wordt het vuur aangestoken. Er zijn hier 7 crematies tegelijk aan de gang. We blijven kijken tot ze bijna volledig zijn opgebrand. Ook dit is wel zeer apart en we beseffen dat we veel geluk hebben dat we ook dit onderweg zijn tegengekomen. Deze ceremonie is moeilijk te beschrijven je moet ze gewoon “meemaken”. Op de terugweg stoppen we nog in Tenangan. Dit is een oud dorp en de inwoners weten zeker dat ze afstammelingen zijn van de goden. Tot op de dag van vandaag practiseren ze een religie die  uit het pre-hindu tijdperk komt. Het is hier precies “ Bokrijk” maar de mensen zijn wel vriendelijk. Terug naar ons resort, we stoppen in een supermakrt, aperitieven op ons terras en zoeken nog een internet café op om even bij het thuisfront te informeren. We eten terug in ons resort waar onze maaltijd opgefleurd wordt door jonge meisjes die een Balinese dans uitvoeren. Het was een bewogen dag, we zijn doodmoe en liggen al om 9 in bed.

Vandaag geslapen tot 9 uur, onze Quinten zelfs tot 11 uur. Intussen hebben wij al in het bijhorende resort lekker en uitgebreid ontbeten. We vertrekken richting Pandang Bay met de bedoeling te gaan snorkelen vanaf het strand. Ter plaatse hangt evenwel een rode vlag en is het omwille van te veel stroming verboden te snorkelen. We zien inderdaad wel wat mensen die hun erg bezeren aan de rotsen. Dan maar terug richting Candidasa en onderweg hebben we prachtige vergezichten op de rijstvelden. Als we stoppen om foto’s te nemen zijn er zelfs mensen die uit hun veld naar ons komen en ons bloemen geven. Iedereen waait en lacht naar ons. Ongelooflijk!We stoppen aan het strand Pasir Putik. Hier kunnen we niet snorkelen ,er zijn enorm hoge golven, waarin de kinderen zich evenwel enorm amuseren. Rond 16.30 uur gaan we terug richting ons hotel om te douchen. Onze Damiaan wil nog wat met zijn vlieger spelen maar er is te veel wind. We aperitieven op ons terras en ’s avonds eten we zeer lekker in ons resort . Hier betalen we de spotprijs van 317.000 Rp ( 25 EURO) voor 4 hoofdgerechten 6 dranken, 2 desserts en 2 koffies. We gaan vroeg slapen want morgen moeten we vroeg op. s’ nachts niet zo goed geslapen de airco flikkert en piept de hele tijd..

Vandaag staan we vroeg op want we moeten op tijd zijn voor het Barong Drama in Batubalan.We zij goed op tijd ter plaatse, zitten op de 1^e rij en genieten van dit prachtig Balinees Schouwspel. Prachtige muziek en dans, ongelooflijke maskers. We rijden verder via verschillende dorpjes die elk bekend staan om hun ziversmeedkunst, houtsnijwerk enz  om uiteindelijk aan te komen in Klungung.Hier kunnen we niet door omwille van de grote optochten van kinderen, die allemaal in grote formaties door de stad paraderen en hierbij regelmatig dansjes uitvoeren.We parkeren iets uit het centrum en gaan te voet naar Kerta Gosa, het oude gerechtshof van Klungung. Ook dit is zeer mooi en heeft prachtige muur- en plafondschilderingen.Hierna rijden we verder naar Goa lawah ofwel de vleemuizen grot. Hier hangen duizenden en duizenden vleermuizen, de reuk is uiteraard ook aanwezig.

Terug op weg naar Candidasa waar we onze intrek nemen in twee aangrenzende bungalows gelegen op het strand. Deze zijn evenwel niet al te proper, zij hebben ze precies vergeten te kuisen, maar we zien morgen wel, we hebben in ieder geval een prachtig uitzicht van op ons terras. We gaan op verkenning in Candidasa, doch dit is eigenlijk niet veel meer dan een grote baan . ‘s Avonds gaan we eten in Watergarden en krijgen tijdens het eten een opvoering van de Barong dans. We zitten op een zeer gezellig terras in de tuin , het eten is enorm lekker doch in verhouding is het wel vrij duur. Terug in onze bungalow gaan de kinderen slapen en wij zitten nog wat op ons terras.

We hebben vrij lang geslapen, tot 9 uur. Na het ontbijt vertrekken we met de auto richting Bukit. Het is wel druk op de weg doch het autorijden valt goed mee. We stoppen bij de Pura Uluwatu, een van de belangrijkste zeetempels van Bali. We doen onze Sarong aan en worden al direct bestormd door apen. In de tempel zelf mogen we niet binnen, doch rondom hebben we prachtige vergezichten. Op onze tocht worden we steeds vergezeld door apen  die zelfs nogal vrijpostig zijn. Na deze tempel doen we een terrasje in de buurt met een verse kokosnoot en rijden terug richting hotel.  We zwemmen wat, gaan naar een supermarkt en aperitieven op ons terras van de kamer. We  vertrekken richting night market waar we de ogen uit onze kop zien. Ook nog een internetcafé gevonden om de nodige mailtjes naar het thuisfront te versturen . We wandelen nog wat verder en komen uit op een internationale competitie van bonsai boompjes. Massa’s boompjes staan hier het ene al prachtiger dan het andere. We stoppen nog op het “Sanur festival “( muziek en kraampjes) en de kinderen krijgen nog slangen rond hun nek. Het is al wat later geworden en gaan eten in het Bonsai café. Ik eet een vispotje met curry en de Jean-Louis en de kinderen bestellen satés op een mini bbq. Alles wordt zeer mooi gepresenteerd, is heel lekker en als dessert bestellen we nog sweet patatoes  met vanille…. Hmmm! Terug in het hotel zitten we nog even op ons terras.

Wakker om 8 uur! We ontbijten op het terras aan de zee en omstreeks 10 uur wordt  onze huurauto gebracht: een Toyota Avanza.  We besluiten het dorpje Sanur wat te verkennen, doen een terrasje enz. Onderweg komen we dezelfde dames als gisteren nog eens tegen en krijgen weer een hoop verwijten naar onze kop geslingerd. Aan het strand is er vandaag een botenwedstrijd. Allemaal prachtige visserboten met zeilen, in prachtige kleuren, een zeer aparte sfeer. In de namiddag zwemmen we wat, lopen de dijk volledig af en snuiven de sfeer op. We aperitieven aan de bar van het hotel en s’avonds gaan we eten met de mensen die we dag ervoor waren tegengekomen. Het is een zeer aangename avond met lekker eten en om 11.30 kruipen we onder de lakens.

Om 11.50 vertrek vanuit Schiphol richting Signapore. Alhoewel met een half uur vertraging vertrokken zijn we toch vroeger dan voorzien ter plaatse. Een zeer goede vlucht, goede service, veel plaats en niet te vergeten chips en repen Toblerone à volonté! In Signapore nemen we de skytrain naar een andere terminal waar we nog 3 uur moeten wachten. Deze luchthaven is toch wel indrukwekkend, enorm groot en massa’s winkel. Uiteindelijk vertrekken we naar Denpasar waar we omstreeks 12.h30 plaatselijke tijd landen.We kopen een visum, de controle gaat vrij vlot en ook onze bagage staat al op ons te wachten.