Racen onder stroom

Tekst: eind januari bracht ik een bezoek aan het autosalon in Brussel om een zicht te krijgen op de problematiek van elektrische wagens. Vervolgens heb ik via GoPress gezocht naar het laatste nieuws over mijn onderwerp en me verdiept in de Formule E, een kampioenschap dat ik allesbehalve goed kende. Het eerste stuk is dan ook een beschrijving van de problematiek, waarna ik een beeld schets van de competitie die mogelijk een oplossing kan vormen voor het probleem. Ik koos voor een achtergrondverhaal.

Foto: ik heb een log-in aangevraagd voor de mediawebsite van de Formule E, waar ik verschillende prachtige foto’s heb gevonden. Ook Renault België en Ford België waren zo vriendelijk om enkele beelden in hoge resolutie beschikbaar te stellen. De lay-out is overigens helemaal mijn eigen werk, ik heb alleen enkele foto’s laten uitsnijden door een goede vriendin, die ik dan ook even wil bedanken.

 

Lab op asfalt

Tekst: ik ben op zoek gegaan naar de meest vooraanstaande autosportcompetities, maar ook enkele opvallende verhalen, zoals de elektrische karting, pasten zeker en vast in dit artikel. Ik geef een beeld van elk kampioenschap, geef indien nodig een korte geschiedenis en beschrijf waarom deze competitie zo innoverend is. Ik heb eerst een korte lijst opgemaakt met de experten van dienst, die ik nadien heb proberen bereiken. Ik ben zelf op bezoek geweest in Yeti Karting in Eeklo, waar ik een elektrische kart getest heb en een interview heb gehad met Christophe Van den Berghe, de manager. Het artikel bestaat dus uit vijf kleine interviews die ik gemonteerd heb.

Foto: De Formule 1-foto’s komen vanop de mediawebsite van de teams in kwestie. Ik heb toegang tot die sites dankzij de F1-website waarvoor ik werk. De andere beelden hebben diverse bronnen, waaronder mezelf, de persdienst van Hyundai Motorsport, de mediawebsite van het wereldkampioenschap uithouding… De kleine portretfoto’s zijn me op een uitzondering na (de foto die ik zelf genomen heb) opgestuurd na het interview.

 

Jacky Eeckelaert – Jérôme D’Ambrosio

Tekst: in contact komen met deze twee Belgen was allesbehalve een gemakkelijke opdracht. Na enkele weken proberen, was ik in Barcelona aanwezig op de tweede wintertest van de Formule 1, waar ik via RTBF-journalist Gaëtan Vigneron de nodige e-mailadressen kreeg. D’Ambrosio woont in Groot-Brittannië en was dus alleen maar telefonisch bereikbaar, terwijl Jacky Eeckelaert tussen Kerstmis en de deadline voor mijn Bachelorproef twee (!) dagen in België was. Op dat punt heb ik dus enorm veel geluk gehad. Voor beide heren heb ik trouwens een V&A-interview opgebouwd.

Foto: buiten de foto’s die ik tijdens het interview zelf gemaakt heb, zijn de andere beelden afkomstig van de mediawebsite van de Formule E, op uitzondering van een portretfoto van D’Ambrosio die ik gekregen heb van een bevriende fotograaf, Brecht Decancq.

 

De pijnpunten

Tekst: ik stak bij diverse bronnen mijn licht op wat nu precies de problemen waren van elektrische wagens – zowel in als buiten competitie – en zocht uit hoe de Formule E daarbij een hulp kan zijn. Op sommige gebieden (het kampioenschap is net ontstaan) was het echter nog te vroeg om concreet te duiden wat de oplossing voor het probleem zou worden. Het is een leuk opgemaakt stuk dat tekst en beeld perfect combineert.

Foto: een combinatie van beelden van de mediawebsite van de Formule E en zelfgenomen foto’s tijdens een testrit met de volledig elektrische Nissan Leaf. Die testrit kwam er na mijn bezoek aan het autosalon.

 

En wat nu?

Tekst: ik onderzocht welke rol de regeringen van ons land (dus ook op lokaal) niveau konden doen om de situatie van de elektrische wagen te verbeteren. Ik ging te rade bij de Vlaamse regering, waar ik in contact kwam met een raadgever van het kabinet van minister van Mobiliteit Ben Weyts (N-VA), terwijl ik op lokaal niveau een interview had met Wouter Vande Winkel, schepen van Mobiliteit in Ninove, een stad met een erg modern beleid op vlak van elektrische wagens. Het is een montagestuk geworden van verschillende interviews, waar ik afsluit met een kort besluit.

Foto: ik nam een foto van het interview van Vande Winkel, fotografeerde een laadpaal in Ninove en kreeg een foto opgestuurd van Gregory Eyckmans, een bevriende fotograaf.

Hieronder volgt een korte samenvatting van mijn bachelorproef en ook de doelgroep die ik met mijn eindwerk wil aanspreken.

Het gaat niet goed met de elektrische wagen. Dat op zich is natuurlijk niets nieuws onder de zon, maar het is nu tijd geworden om op zoek te gaan naar verklaringen en oplossingen. De zwakke punten van de technologie kunnen opgedeeld worden in twee groepen:

- Infrastructuur: in België is er een schrijnend tekort aan oplaadpalen en zijn subsidies voor elektrische voertuigen maar weinig aan de orde. De overheid lijkt meer in de ban van het fietsverkeer dan van de toekomst van de elektrische wagen. Zelfs op lokaal niveau worden er meer inspanningen geleverd.

- Technologie: de laadtijden van de batterij, die bovendien amper meer dan honderd kilometer aankan, de hoge prijzen, het hoge gewicht van de wagens… Het is zijn allemaal uitdagingen die de constructeurs moeten trotseren. Gelukkig is er sinds enkele maanden een competitie voor elektrische wagens: de Formule E, een perfect platform om de elektrische technologie verder te ontwikkelen.

Nadat ik heb aangetoond dat autosport wel degelijk een ideale testbank is voor constructeurs, vraag ik me af of die lijn ook kan doorgetrokken naar de Formule E. Ik stel de vraag aan twee bekende Belgen uit het kampioenschap: Jérôme D’Ambrosio, ex-F1-rijder en enige landgenoot aan de start, en Jacky Eeckelaert, de ingenieur van Lucas di Grassi, de leider in het kampioenschap. 

Mijn bachelorproef is gemaakt voor een doelpubliek dat ook een magazine als Autowereld heeft. Ik schrijf dus hoofdzakelijk voor mannen, die verstand hebben van auto’s en een matige tot zeer veel interesse tonen in de autosport. Ik ben dan ook voorzichtig met het gebruik van echte vaktermen, maar ik ga er wel van uit dat de lezer een bepaalde basis heeft. 

Tijdens het adviesmoment enkele weken geleden kreeg ik ten eerste de raad mee om een hoger tempo aan te nemen. Die raad bleek achteraf gezien meer dan terecht, want de laatste twee of drie dagen voor de deadline heb ik vrij weinig geslapen. Vooral de lay-out van mijn eindwerk heeft enorm veel tijd in beslag genomen, want het oog wil nu eenmaal ook wat. Daarom heb ik de vormgeving van mijn bachelorproef zo gedetailleerd mogelijk proberen af te werken, maar dat heeft veel meer tijd ingenomen dan ik voorzien had. En laat het net daardoor nog moeilijker worden om in een snel tempo de resterende teksten af te leveren…

Nu goed, ik heb wel alle gevraagde opdrachten afgewerkt en – volgens mij – nergens half werk geleverd. Het meest trots ben ik op mijn interview met Jacky Eeckelaert, waaruit ik toch heel wat interessant nieuws heb kunnen halen. Want dat pas volgens mijn begeleider mijn tweede werkpunt: nieuws zoeken. Ik heb die tip bij elk artikel in gedachten gehouden en ik ben ervan overtuigd dat ik in elk stuk wel op een of andere manier nieuws heb kunnen neerschrijven.

Mijn verschillende interviews hebben vooral voor heel wat straffe uitspraken gezorgd, zo denk ik maar aan Steven De Groote (“een elektrische Formule 1 komt er de komende twintig jaar niet”) of Jacky Eeckelaert (“Formule E kan de elektrische wagen helpen ontwikkelen, maar die aandrijvingsvorm is nog lang niet de beste oplossing”). Ook mijn andere interviews waren interessant, naast enkele gesprekken die ik uiteindelijk heb laten vallen. Zo heb ik geen contact opgenomen met Xavier Van Der Stappen (bezieler E-Car 333) omdat die wagen te weinig aanleunt bij het onderwerp van mijn bachelorproef. Ook Alain Devos heb ik niet gecontacteerd, om de simpele reden dat ik geen interview wou met de hoofdredacteur van het blad waarvoor mijn eindwerk eigenlijk bedoeld is.

Buiten het feit dat mijn timemanagement volledig fout zat, ben ik verder wel tevreden over hoe mijn bachelorproef is gelopen. Het was een heel interessante ervaring om een product (teksten, foto’s, lay-out) helemaal zelf te maken en dat te kunnen presenteren aan familie en vrienden. Ook interviewen in het Frans of Engels was een leerrijke ervaring die ik nog niet vaak heb mogen beleven.

Als er dan toch een ding is waarover ik twijfel, is het of de docenten zullen begrijpen dat ook het laatste stuk bij het onderwerp van mijn bachelorproef hoort. Ik heb het gevoel dat ik anders een tafel met twee poten zou voorstellen: zonder die twee andere poten krijg je geen stabiel, afgewerkt product.

Klik hier.