Onze fietsdag startte vandaag een uur vroeger dan anders. Reden: onze hospita had "ruhetag" en ze had een afspraak, wellicht bij de kapper, om halfnegen. Dit vroege uur werd ruimschoots gecompenseerd door de warme aandacht die ze ons schonk. We mochten ons lunchpakket zelf samenstellen uit een ruime keuze van broodjes en beleg. Tevens bezorgde ze ons gekoelde dranken. Zeer goede herinneringen houden we over aan ons verblijf in het " Badischer Hof" in Königsbach. Nadien zetten we koers naar de volgende grote stad Pforzheim. Ligt het aan de Reitsma-gids of aan zijn lezers (wellicht het laatste) maar ook hier zijn we de weg even kwijtgeraakt. Het oponthoud was echter godzijdank niet van dezelfde orde als in Heidelberg zodat we vrij snel konden beginnen aan onze tocht van 200m hoogte naar 600m. Aanvankelijk speelde dit zich af aan de boorden van de Wurm. Een lieflijk beekje dat zich kabbelend een weg baant naar de Neckar. De stijging met 200m speelde zich af over 10 km. Nadien werd het landschap heftiger. Om 13 u hadden we besloten om ons lunchpakket aan te spreken en zetten ons op een terras op het marktplein van Weil der Stadt in de schaduw van het standbeeld van de fiere Johannes Keppler (astroloog uit de zestiende eeuw). We waren al lustig van ons broodje aan het genieten toen de dienster met de kaart aangedraafd kwam. Droogweg stelde ze dat we waarschijnlijk niet moesten eten. Met bolle kaken konden we haar bevinding alleen maar beamen. Na dit welgekomen oponthoud zetten we koers naar het natuurpark "schönbuch". Om te kunnen dalen moet je stijgen. Dit betekende dat we nog wel wat hoogtemeters moesten overbruggen. Met het vooruitzicht van de Alpen beschouwden we dit dan maar als oefening. Oefenen kan echter ook pijn doen! De beloning wachtte echter. Namelijk een schitterende (zachte) afdaling door een van de mooiste natuurparken van Duitsland, ooit het jachtgebied van de Duitse koningen. Als klap op de vuurpijl eindigde de doorgang van dit park in Bebenhausen waar een schitterend terras op ons wachtte waar we met heel veel plezier onze dorst gelest hebben en ons bovendien tegoed gedaan hebben aan lokale "torten". Daarna bereikten we Tübingen waar we zullen overnachten in een hotel met Duitse naam "Alte Krone" uitgebaat door een Sloveen waardoor we als avondeten ons tegoed gedaan hebben aan Balkan grill.
Na onze luie dag van gisteren, namelijk slechts in de 60 km gereden wilden we er vandaag, zoals men in het Leuvense zegt, weer iets tegen zeggen. De dag startte met een tocht naar Heidelberg. Deze stad bereikten we na 10 km. Voor de ouderen onder ons klinkt Heidelberg hun vertrouwt in de oren omdat ze in hun jeugd meermaals met luide stem gezongen hebben dat ze hun hart daar verloren hebben. Wel, wij hebben er onze weg verloren. Het was niet evident om door deze stad te raken. Na wat heen en weer gerij en wat heen en weer gevraag zijn we er toch uitgeraakt niet zonder heel wat tijd verspild te hebben. De rust keerde echter weer in onze zielen toen we aansluitend door een zeer bosrijk gebied konden rijden. Dit betekende dat we weer meer vergezeld waren door vogels en andere dieren, die her en der te voorschijn kwamen uit struik- en ander gewas, dan door mensen. Dit is ook de streek waar de Hockenheimring zich situeert. We passeerden dit circuit in vogelvlucht op slechts enkele kilometers. Wat moet zo een formule-1 weekend toch een opschudding veroorzaken in dit anders zo rustig en uitgestrekt gebied. Na een vijftig-tal kilometers bereikten we Bruchsal. Bijzonder aan deze stad is dat ze tijdens de Tweede Wereldoorlog volledig vernield is geworden door de Gealieerden. Nadien is het erg bekende Schloss Bruchsal volledig terug opgebouwd zoals voorheen. Indrukwekkend!
Nadien hebben we onze laatste vlakke kilometers gereden naar onze overnachtingsplaats in Königsbach .
Vandaag is het weer de volledig andere kant opgegaan. De wind is gaan liggen en de zon wordt niet meer gehinderd door nerveus aandoende wolken. Bovendien is de temperatuur op fietsersmaat. M.a.w. zalig fietsweer. We reden, zoals gisteren reeds gezegd over de Boven-Rijn-vlakte. Deze streek, door weinig Belgen gekend, is absoluut niet toeristisch. De hoofdactiviteit is landbouw waardoor je kilometerslang door landerijen fietst. Een en al rust. Deze landerijen worden geregeld afgewisseld door naar Vlaamse normen grote bossen en natuurgebieden met waterplassen, onstaan door grindontginning. Ornitologen zouden hier zeker hun hartje kunnen ophalen. Op onze tocht zijn we ook tweemaal gedurende enkele honderden meters vergezeld geweest door een grote roofvogel. tevens maken we ons sterk dat we een drietal ooievaars gezien hebben die op zoek waren naar de spreekwoordelijke puit.De twee steden die we bezocht hebben zijn Lorsch en onze overnachtings-stad Ladenburg. Zeer aangename stadjes met een altstad die de moeite waard is. Als je in de buurt bent zeker de moeite waard om te bezoeken. Tot blogs,
Vandaag was het weer voor echt. Zoals in de sponsor-brochure staat is het onze bedoeling om met een gemiddelde van 80km per dag Assisi te bereiken. Dit wil zeggen dat met iedere km die we boven dit gemiddelde zitten we vrije tijd kopen. Zoals iedere vlijtige Vlaming, dit moet sommigen als muziek in de oren klinken, willen ook wij reserves opbouwen. Vandaar was het onze bedoeling om niet bij de pakken te blijven zitten en minstens 100 km te fietsen. Het parcours bracht ons langs de Loreley waar heel wat legendes aan verbonden zijn. Het moet echter aan onze leeftijd gelegen hebben maar wij zijn erin geslaagd om deze verleidelijke plaats te passeren zonder schipbreuk geleden te hebben. In Bingen verlieten we de Rijn. We kruisten een, wat je zou kunnen noemen landtong, gelegen in de meanderende Rijn. Schitterende landschappen doorkruisten we op fietspaden die er lagen alsof ze daar voor ons gelegd waren. We hebben werkelijk genoten. Duitsland heeft zijn charmes. Alleen.... het laatste fietspad was er te veel aan. Bij navraag of we in de goede richting aan het fietsen waren overtuigde een bejaard ( wat heet) koppel ons ervan dat we misschien goed zaten maar dat we toch maar best het fietspad naar Nierstein zouden nemen. Het landschap was schitterend en bovendien zou het veel veiliger zijn dan via de beoogde weg. Wat ze er niet bij zegden en misschien ook niet wisten was dat deze weg 5 km langer was dan de weg die we wilden nemen. Ik hoor u denken wat is nu in Godsnaam 5 km voor die getrainde atleten. Awel ik kan u zeggen heel veel. Maar goed we zijn na het oversteken met een veerboot van de Rijn op de Boven-Rijnvlakte aangekomen. Ook hebben we weer zonder noemenswaardige problemen een mooi hotel gevonden. Schitterend uitgerust maar vooral gericht op een professioneel publiek want toerisme is aan deze streek niet besteed. Wat een verschil met 10km eerder!
Na 2 stevige inloopdagen hadden we besloten een semi-rustdag in te bouwen. Weliswaar begon de dag met enkele pittige beklimmingen van in het totaal 7 km en was de zon zeker niet van de partij, integendeel het regende zachtjes bij het vertrek, toch waren er reeds veel ingrediënten aanwezig om er een ontspannen dag van te maken. Ten eerste waren de weergoden ons niet helemaal slecht gezind, we hadden zoals de vorige dagen de wind weer in de rug en ten tweede was het (vlakke) Rijn-landschap van aard om ons te doen wegdromen in de sfeer van Wein, Weiber, und Gesang voor zover dit nog past bij onze leeftijd en onze gezapigheid. Dromen is echter niet verboden, vandaar. Onze ambitie was om Boppard te bereiken. De eerste stad die we op onze weg naar Boppard tegen kwamen was Remagen. Sommigen onder ons weten dat op deze plaats de lokale bevolking geweigerd had om op bevel van Hitler de brug, die daar op het einde van de eerste Wereldoorlog gebouwd werd, op te blazen waardoor de Geallieerden de Rijn zonder noemenswaardige problemen konden over steken wat in belangrijke mate bijgedragen heeft tot het verkorten van de Tweede Wereldoorlog. Wat echter niet iedereen weet is dat bij het instorten van deze brug onder de lasten die ze moest ondergaan 23 Amerikaanse soldaten verongelukt zijn. Het zal u niet verbazen dat deze plaats nog steeds een bedevaartsoord is voor de gealieerde oud-strijders. Daarna stootten we door naar Koblenz. Deze stad heeft om een of andere reden een bijzondere aantrekkingskracht op de Duitsers. Het krioelt hier van de bezoekers die de Deutschen Eck, de samenloop van de Moezel met de Rijn komen bezoeken. Eenmaal ons door deze massa gewurmd lag de baan open richting Boppard. In Boppard wachtte ons nog een prettige verrassing. Bij het zoeken naar een overnachtingsplek kwamen we toevallig bij het hotel "Ohm Pat" terecht. Een echte aanrader. De (Engelse) uitbater is een vat vol humor. Daarnaast is zijn hotel van een uitstekende prijs-kwaliteit verhouding. Wat hebben de Engelsen toch dat hun zo onderscheidt van de rest van Europa?
Na de 122 km die we gisteren voor de kiezen kregen wachtten er ons vanochtend weer 92. Met enig ongemak in ons hoofd en in onze benen verlieten we ons hotel niet echter voor we de picknick voor vanmiddag hadden ingeslagen. Onze bedoeling was om zo snel mogelijk Duren te bereiken waar we op de onovertroffen Reitsma-route zouden kunnen aansluiten. De tocht naar Duren verliep voorspoedig zij het via een hoofdweg wat niet zo aangenaam was. De compensatie volgde snel. Vanaf het ogenblik dat we op de route tercht gekomen waren liep het parcours over secundaire wegen afgewisseld met veldwegels. Zeer aangenaam fietsen. De tocht naar Villip verliep, op een helling van 350 m met een stijgingspercentage van 9% na, zonder noemenswaardige problemen. We bereikten dan ook ons hotel, met enige zin voor overdrijving, zo fris als een hoentje. Tot blogs,
We zijn weg!!! De sympathiebetuigingen van de vele vrienden die ons tijdens de officiële vertrekhappening ten deel vielen zinderden nog na toen we de volgende dag vanuit Rotselaar in aanwezigheid van enkele die-hards begonnen aan onze tocht die ons 1750 km en 3 weken verder zou brengen. Na 17 km passeerden we Scherpenheuvel en we zouden geen volleerde bedevaarders zijn zonder even in de basiliek binnen te gaan. Daarna zetten we koers naar Hasselt waar nog een uitgebreide delegatie onder aanvoering van de zussen Cox ons het beste toewenste. Vanaf nu waren we echt weg. Via Diepenbeek en Bilzen bereikten we Maastricht waar we na enig zoekwerk en een opmerking van een politieagent dat we met onze arm de richting moeten aangeven wanneer we een rondpunt verlaten, bereikten we het begin van het Mergelland. Hoe slagen we er toch weer in om in een land als Nederland ons verplicht op alle mogelijke hellingen te moeten hijsen. Bovendien zat het venijn in de staart. De laatste 20 km ging over een erg heuvelachtig mooi en landelijk traject. Tot hier niets aan de hand ware het niet dat het 12 km verder was dan gepland en dat we beroep moesten doen op al onze beenspieren om telkens boven op de nijdige hellingen te geraken. We waren dan ook zeer tevreden toen we in ons hotel aankwamen.
Vandaag: persconferentie in Wezemaal 'Herberg De Ster, Boeres' om aandacht te vestigen op het vertrek morgenochtend !
Met de kaart in de aanslag (zie voorbeeld hiernaast) zetten we morgenochtend de tocht aan.
Training achter de rug. Nog de laatste voorbereidingen en weg zijn we.
Zijn we er klaar voor? Yes, we are.
Het gesponsorde bedrag dikt mooi aan: 12.500. Als dat geen stimulans is.
Het bedrijf "SuperMedic" maakt het mogelijk om life updates te geven tijdens de fietstocht. Zij stellen ons een Ipad ter beschikking zodat we op regelmatige tijdstippen feedback kunnen geven over de tocht.
We gaan dus niet alleen fietsen. Zo blijft het fysieke en mentale in evenwicht !
Heeft u het gelezen? Nog 26 dagen en het is zover!
Alle sponsorgelden komen ten goede aan het kankeronderzoek UZ Leuven: - Afdeling hematologie: innovatieve behandelingen bij stamceltransplantaties - afdeling digestieve oncologie: nieuwe en geïndividualiseerde behandelingen voor kwaadaardige tumoren van maag- en darmstelsel
20 april 2011: De sponsoringscampagne voor de fietstocht naar Asissi is gestart. De flyers werden gedrukt, de affiches zijn in aantocht. Ook de speciale wieleroutfits werden al aangemeten. Aan alle bedrijven die geïnteresseerd zijn: er zijn nog plaatsen beschikbaar om uw logo op te plaatsen voor een 1750/logo.
Nu ook nog wat fietsen en trainen zodat de 1800 kilometer die we gaan afleggen, al goed in de benen zitten...
u schrijft het door u gekozen bedrag over op IBAN rekeningnummer BE45-7340-1941-7789, BIC code: KREDBEBB van KU Leuven met vermelding '+++400/0005/79918+++'. Fiscaal attest voor giften vanaf€ 40.
Bedrijf:
u krijgt een factuur van de vzw For a Better Life en u betaalt op het rekeningnummer BE03-7340-1700-1984.
Training achter de rug. Nog de laatste voorbereidingen en weg zijn we.
Zijn we er klaar voor? Yes, we are.
Het gesponsorde bedrag dikt mooi aan: 12.500. Als dat geen stimulans is.
Het bedrijf "SuperMedic" maakt het mogelijk om life updates te geven tijdens de fietstocht. Zij stellen ons een Ipad ter beschikking zodat we op regelmatige tijdstippen feedback kunnen geven over de tocht.
We gaan dus niet alleen fietsen. Zo blijft het fysieke en mentale in evenwicht !
Heeft u het gelezen? Nog 26 dagen en het is zover!
