Wie over daadkracht spreekt, kan armoede niet negeren
Elke dag opnieuw openen de kranten met onheilspellend nieuws. De bankencrisis zorgt voor grote ongerustheid. De bijna recessie zorgt voor herstructureringen en faillissementen. De begrotingsbesprekingen beloven moeilijk te worden. Mensen voelen de ongelijkheid toenemen. Het onheilspellende nieuws wordt het hardst gevoeld bij de mensen die nu al moeten overleven.
Terwijl het aantal dollarmiljonairs ondanks alle berichten, ook in België, stijgt, blijft de armoede groeien en wordt ze steeds erger.
Op 4 juli 2008 heeft de federale regering een duidelijk antwoord gegeven op de groeiende malaise. Het federale plan voor armoedebestrijding was het ambitieuze antwoord dat in het federale regeerakkoord voorzien was. Het plan is ontwikkeld in samenspraak met verenigingen waar armen het woord nemen, armoedebestrijdingorganisaties en met het brede middenveld, waaronder de Decenniumdoelen 2017. Het plan is een start, niet meer.
Aan het plan werden helaas geen budgetten gekoppeld. Een meerjarenplan is er ook niet. Jaar per jaar zal bekeken worden wat er overblijft. En in deze tijden lijken het nog enkel kruimels.Tegelijkertijd worden andere eisen zoals belastingsverminderingen, zonder veel discussie, gemakkelijk ingevuld.
Armen willen meer dan een plan. Ze willen een regering die bestuurt en daden stelt. Ze vragen dat er keuzes gemaakt worden. Wil de regering armoede bestrijden, dan moet ze budgetten grondig verankeren.
De federale regering heeft 200 miljoen voor 2009 en 400 miljoen voor 2010 vastgelegd. Deze bedragen moeten door de sociale partners verdeeld worden over de sociale zekerheidsuitkeringen. Dit is een belangrijke bijdrage, maar niet genoeg. Op 17 oktober komen de verenigingen waar armen het woord nemen en hun bondgenoten naar buiten om aandacht te vragen voor de noodzaak van het optrekken van de uitkeringen en laagste lonen. Hier moet de regering daadkracht durven tonen. Het verhogen van alle minima tot de Europese armoedegrens is nu meer dan ooit nodig.
De stookolie- en energiepremies blijven een te algemeen verhaal. Ook de OCMWs pleiten voor een selectieve premie. Help mensen die onderaan zitten, is hun dagelijks verhaal. Een stookoliepremie voor iedereen helpt de armen niet uit de kou. Met de komende winter voor de deur is ook hier daadkracht nodig.
De huurprijzen zullen het komend jaar flink de pan uitswingen. Deze zijn immers gekoppeld aan de index. De vragen om huurhulp zijn nu al niet meer te tellen. Op wat wacht de federale regering om de huurder te helpen? Volgend jaar zullen nog meer mensen moeten kiezen tussen eten en wonen. Daadkracht moet meer dakloosheid voorkomen.
Armen hebben daadkracht nodig.
De regering heeft een federaal plan. Nu is daadkracht nodig om dit plan uit te voeren. De Decenniumdoelen2017 vraagt daarom concrete budgetten en concrete meerjarenbegrotingen met aandacht voor de armsten.
Jos Geysels, Minister van Staat,voorzitter Decenniumdoelen 2017 Mark Elchardus,voorzitter Socialistische Mutualiteiten Jan Renders, voorzitter ACW
Daniëlle Colsoul, directeur Welzijnszorg, woordvoerder Decenniumdoelen2017 Paul Vaernewyck, coördinator Vlaams Netwerk, woordvoerder Decenniumdoelen2017 Decenniumdoelen 2017 verenigt negen armoedeorganisaties en sociale bewegingen: Steunpunt Algemeen Welzijnswerk, Verbruikersateljee, ACW, Vlaams Netwerk van verenigingen waar armen het woord nemen, Socialistische Mutualiteiten en de socio-culturele verenigingen, Welzijnszorg, Vlaams Minderheden Centrum, Samenlevingsopbouw Vlaanderen, Cera. www.decenniumdoelen.be
