Ik woon in Oost-Vlaanderen. Mijn schuilnaam is Aranil en Linara.
Geboren in 1953, Ik heb twee lieve kinderen; een
dochter en een zoon, een goede schoonzoon en een lieve schoondochter.
Mijn dochter heeft twee zoontjes, en mijn zoon heeft een dochtertje en een zoontje.
Mijn hobby's : bloggen, kruiswoordraadsels, tuin werken en .... ook genieten in de tuin.
Hilde Vervliet uit Mortsel verzamelt al jaren kinderwagens en heeft ondertussen een collectie die teruggaat tot 1840. "Met 260 exemplaren heb ik de meest uitgebreide verzameling van heel België", zegt ze.
De meest unieke exemplaren stelt ze vanaf zaterdag tentoon in kasteel Cantecroy. "Iemand vertelde me dat er een Silver Cross uit 1958 te koop stond. Ondertussen gaat haar verzameling terug tot in 1840.
Vroeger bestonden er geen kinderwagens. De rijke gezinnen hadden een soort minikoets waarin de kinderen lagen. In het begin waren dat vooral driewielers, want op voertuigen met vier wielen moesten belastingen worden betaald."
Ik geloof niet dat onze kinderen weten wat een schortje is.
Het voornaamste gebruik van Oma's schortje was,
om haar jurk te
beschermen,omdat ze er maar een paar had.
Maar ook omdat het makkelijker was, om een schortje te wassen in plaats van een jurk.
Ze gebruikte het schortje ook als pannenlappen,om de pannen van de kachel of uit de oven te halen..
het diende ook om de tranen en vuile neus van de kinderen af te vegen..
En als ze de eieren uit het kippenhok ging halen,was het schortje ook heel handig,om de eieren te dragen.
Als er visite kwam konden haar verlegen kinderen onder haar schortje schuilen.
En als het koud was kon ze haar armen er indraaien en opwarmen.
Het was ook heel geschikt om de menige zweetdruppeltjes af te vegen,als ze gebukt stond over de kachel,met koken.
Hout voor de kachel werd ook in het schortje binnen gebracht.
Uit de tuin droeg ze allerhande soorten groente naar binnen,
En als de erwten gedopt waren gingen de schillen in het schortje.
In de herfst werd het schortje gebruikt om de appels op te rapen, die onder de bomen lagen.
Als oma onverwachts visite aan zag komen, je stond er van te kijken,hoeveel meubeltjes dat ouwe schortje nog kon stoffen, in een paar seconden.
Als het eten klaar was,ging ze naar buiten en zwaaide met haar schortje,
dan wist iedereen dat het tijd was om binnen te komen.
Het zal nog lang duren,voordat iemand uitgevonden heeft,wat voor zoveel doelen gebruikt kan worden,zoals het schortje!
Vergeet niet!! In deze tijd, zouden wij er gek van worden,te weten hoeveel bacteriën er in dat schortje zaten ..
Toch heb ik er nooit wat aan overgehoudenÂ…Â…..of toch ???????
Liefde
Al omstreeks 50 na Christus verlichtten de Romeinen de belangrijkste plekken in Rome met grote olielampen. Ook bij ons gaat de geschiedenis van straatverlichting eeuwen terug.
In 1571 kwamen er in Gent olielantaarns op de hoeken van belangrijke straten om de openbare veiligheid te bevorderen. In Antwerpen moesten de Sinjoren verplicht zelf een lantaarn bij zich hebben, op straffe van een fikse boete.
Aan het einde van de negentiende eeuw betekende de gasverlichting een grote stap vooruit. Die werd al snel vervangen door de eerste gloeilampen.
In de jaren 1900 stond de elektrische lamp klaar om de straatverlichting volledig te veroveren.
