Dit was mijn eerste leeservaring met Nora Roberts. Ik heb echt genoten van het boek. Het was een spannend, maar ook een romantisch boek. Ik vond dat Nora Roberts de spanning heel goed kon opbouwen. Ik vond het stuk waar Tess Court een volgend slachtoffer werd, super spannend en heel leuk om te lezen. Ik vond het ook leuk dat dit ervoor zorgde dat Tess en Ben Paris hun relatie sterker werd. Tess kon Ben helpen met zijn verleden, en Ben kon Tess beschermen van de seriemoordenaar. De onthulling van de moordenaar kwam eigenlijk sneller dan ik had verwacht. Niet dat ik dat erg vond want zo leer je nog wat meer over de relatie tussen Ben en Tess. Dit soort boeken lees ik super graag. Ik heb al eens een boek gelezen waar de thema’s een beetje op elkaar lijken, maar toch zijn ze niet hetzelfde. Bon Bini Beach (het boek dat ik al eens gelezen had) was meer een boek over een ontvoering zelf oplossen. Zijden Prooi ging over het vinden van een seriemoordenaar en tijdens het onderzoek zelf een slachtoffer te worden. Deze boeken zijn allebei 1 van mijn favoriete boeken geworden. Lezen doe ik niet zo vaak, maar als ik lees, lees ik het liefst over spanning, thriller en romantiek. Ik lees graag dit soort thema’s omdat ik dit in mijn dagelijks leven nooit tegenkom, dus het is dan ook leuk om er zelf dingen erbij voor te stellen. Wat ik vind van dit boek is, in het begin vond ik het moeilijk om voor te lezen omdat altijd hetzelfde gebeurde. Er vielen alleen maar slachtoffers met geen enkel spoor van de moordenaar. Toen de seriemoordenaar zich op Tess had gericht vond ik het een spannender en leuker boek om te lezen. Als je van spanning en romantiek houdt, is dit een aanrader. 

17-03-2019 om 21:20 geschreven door Anouk Kiekens  

Nu de seriemoordenaar weet dat er een psychiater in het spel zit, en zijn patroon meer en meer ontrafelt word, voelt hij zich bedreigt. Er vallen meer slachtoffer en Tess ontvangt telefoontjes van de moordenaar, zij word het nieuwe slachtoffer. Dit vond ik een heel spannend stuk van het verhaal. Nu zie je de stand van een slachtoffer. De gevoelens van Tess worden heel goed geschreven, je kan bijna voelen wat zij voelt. De spanning bleef maar stijgen en het zorgde ervoor dat ik meer en meer wou lezen. Tot nu toe vind ik dit het beste stuk van het boek, dit komt waarschijnlijk omdat ik graag dit soort thema graag lees. Het is ook een groot deel van het boek. De relatie van Tess en Ben word hierdoor wel groter en groter. Ben heeft altijd een “haat’ gehad tegen over een psychiater, dit kwam door persoonlijke redenen. Tess is niet zoals de psychiaters waar ben al mee ervaring heeft gehad. Ben moet Tess beschermen van de serie moordenaar en brengen hierdoor nog meer tijd samen door. Omdat de relatie tussen Tess en Ben groter en groter word, is het ook leuker om te blijven lezen. Ik keek er ook al een paar hoofdstukken naar uit dat hun relatie zou groeien. Het is spanning en romantiek te samen, iets waar ik heel veel van hou.

17-03-2019 om 20:22 geschreven door Anouk Kiekens  

Vandaag leren we wat meer over de seriemoordenaar en Tess Court. Er is een 2^de slachtoffer gevallen dus hebben ze motieven. Maar het is niet zo gemakkelijk dan ze dachten. De beide vrouwen die vermoord waren, waren blond en begin, eind de 20. Ze waren allebei op dezelfde manier vermoord. Gewurgd door een amict (een halsdoek van een priester), met een papiertje op hun kleren gespeld. Op het papiertje staat: “Haar zonden zijn haar vergeven”. Omdat de vrouwen geen enkel connecties hebben met elkaar, schakelt de politie een psychiater in. Haar naam is Tess court. Al snel vond ik haar een top personage. Ze is een stijlvolle vrouw die alles graag op orde heeft. Ze is hard werkend, die sterk het beeld geeft van een “strong independent woman”. Ze maakt liever tijd voor haar zelf, vrienden en familie, dan voor mannen. Ze laat haar niet makkelijk intimideren door anderen. Ze heeft veel zelfvertrouwen en gelooft sterk in wat ze doet. Ze is het grote voorbeeld voor vele vrouwen. Ik merk ook op dat er spanning tussen Ben en Tess hangt. Zelf weet ik zelf nog niet wat het is, dus ga ik blijven verder lezen.

17-03-2019 om 20:19 geschreven door Anouk Kiekens  

De eerste hoofdstukken van het boek: Zijden prooi zijn gelezen. Eerst krijgen we een lange inleiding over het weer in Washington DC, om de situatie te schetsen. Het las wel vrij vlot, maar ik had het gevoel dat de lange inleiding onnodig was. Want de volgende dag was het al aan het regenen, dus vond ik persoonlijk dat het uitgebreide weerbericht niet nodig was. Natuurlijk lost Nora Roberts het op door al snel een gebeurtenis te laten gebeuren. Al heel snel weten we over de eerste moord van de seriemoordenaar. Zo leren we ook kennis maken met de politiemannen die betrokken zijn met dit onderzoek. Ben Paris lijkt me zo een typische politieman die je in de elke politiereeks ziet. Hij doet graag zijn job en zet altijd zijn beste beentje voor om het werk klaar te krijgen. Hij heeft ook de “looks” en valt hierdoor ook goed in de smaak bij de vrouwen. Nu de eerste moord al gepleegd is, heb ik wel zin om verder te lezen. Persoonlijk vind ik dit soort boeken heel interessant om te lezen, dus hopelijk word ik niet teleurgesteld. 

17-03-2019 om 20:03 geschreven door Anouk Kiekens  

Het boek is uit, ik kon niet stoppen met lezen omdat het zo interessant was. Ik heb het laatste deel alle soorten emoties gevoeld. Eerst en vooral de blijdschap die Hazel voelde toen ze met haar gezin en Augustus naar Amsterdam mocht. De teleurstelling als ze bij de schrijver te rechtkomen en zien dat hij een alcoholverslaafde is. De liefde die Hazel voelt voor Augustus als ze het Anne-Frank huisbezoeken, en ze het verhaal van Anne-Frank te horen krijgt. Eindelijk heeft Hazel haar muren laten afbreken. Hier wachtte ik al hoofdstukken op. Toen Augustus Hazel vertelde dat de kanker terug is uitgezaaid over zijn lichaam, was het de eerste keer dat ik een krop in mijn keel kreeg. John Green had dit zo mooi verwoord dat ik me zo goed kon inleven met Hazel en Augustus. Ik vond dit zo stom, ik wou gewoon dat ik dit niet had gelezen. Ze zetten samen hun reis in Amsterdam zo goed mogelijk verder. Wanneer ze thuiskomen wordt Augustus alleen maar slechter en slechter. Ik had heel veel medelijden met Hazel, Augustus en de familie. Hazel verteld in het verhaal ook hoe ze denkt dat anderen hun voelen. Hierdoor lees je ook een beetje uit alle aspecten van de personages. Hierbij was het dan wanneer ik voor de eerste keer moest wenen, Augustus had niet meer langer te leven. Samen met Hazel en Augustus zijn vriend, plannen ze zijn begrafenis. Hij wil weten hoe zijn begrafenis eraan toe gaat gaan. Dit was ook een heel emotioneel stuk om te lezen. Hoe Hazel ons vertelde hoe ze zich voelde voor en na dat hij gestorven was, was zo hard. Ze verdienden dit allebei niet. Niemand verdient dit. Door John Green weet ik nu meer hoe het eraan toegaat bij mensen die kanker of een ziekte hebben. Hoe ze zich zowel psychisch als fysisch voelen. Zijn schrijfstijl is zo mooi en uiteindelijk ook nog makkelijk te lezen, waardoor dit boek beter leesbaar is. Dit zal niet het laatste boek zijn die ik van John Green ga lezen.

17-03-2019 om 19:54 geschreven door Anouk Kiekens  

Nu eenmaal verder in het boek, bouwt de relatie van Hazel en Augustus op. Het is heel ingewikkeld. Hazel verteld aan Augustus dat ze niets voor hem kan voelen omdat ze een “tikkende tijdbom” is. Wij als lezers weten wel beter. We weten wat Augustus met Hazel doet als hij haar voor de tiende keer een complimentje geeft. Zo zie je wat Augustus moet doen vooraleer Hazel hem binnenlaat. De romantische spanning tussen hun twee is zo leuk om te lezen. Dit zorgde er ook voor dat ik bleef verder lezen en ik wou dat Hazel eindelijk toegeeft wat ze echt voor hem voelt. Ze delen samen dezelfde passie, boeken. Hazel heeft over haar favoriete boek vragen, waardoor Augustus een reis regelt naar Amsterdam om de schrijver te bezoeken. Toen de schrijver de vreugde omschreef die Hazel voelde, moest ik zelf lachen. Het werd zo goed omschreven, ik vind John Green echt een goede schrijver. Omdat hij zo goed kan schrijven, voelde ik ook de spanning wanneer Hazel een aanval kreeg waardoor ze niet kon ademen. Ik voelde nadien ook de teleurstelling dat ze misschien niet naar Amsterdam mocht gaan. Dus nu is er weer wat spanning in het boek. Hazel wil zo graag gaan, ik wil ook dat ze gaat. Hopelijk mag ze samen met Augustus naar Amsterdam, Hazel zal zo gelukkig zijn.

17-03-2019 om 19:36 geschreven door Anouk Kiekens  

17-03-2019 om 19:28 geschreven door Anouk Kiekens  

"Een weeffout in onze sterren" is een boek waar ik heel erg naar uit kijk. De verhaallijn van dit boek lijkt me zo interessant. Een jong meisje met kanker die op een jongen verliefd wordt die kanker heeft overleefd. Het boek en de film is ook heel bekend. Hierdoor heb ik ook hoge verwachtingen van het boek. Het is een heel populair boek. Het is waarschijnlijk in alle talen vertaald, en John Green is een schrijver met verschillende prijzen. De eerste pagina’s van het boek vond ik heel moeilijk om te lezen. Ze vertelt over haar medische conditie en die wetenschappelijke termen vond ik moeilijk om te lezen. Gelukkig verteld Hazel dat ze niet het meisje met schildklierkanker wil zijn, en vertelde ze al redelijk snel over hoe ze zich echt voelt. Aangezien John Green het verhaal verteld in Hazel haar standpunt, kan je je makkelijk inleven met haar personage. Hazel heeft niet meer zolang te leven heeft, en haar ouders merken dat ze depressief wordt. Ik als lezer had ook dat gevoel, waardoor je je dan ook weer kan inleven in de personages van de ouders. Ik kijk al uit naar de volgende pagina's, want ik weet dat we dan kennis gaan maken met Augustus.  

17-03-2019 om 19:19 geschreven door Anouk Kiekens