Ik
heb vandaag Augustus leren kennen. Een krachtige personage. Hij heeft zijn been
verloren aan kanker en zit bij Hazel in de praatgroep. Augustus vind ik heel
boeiend, na alles wat hij meegemaakt heeft blijft hij gelukkig. Hij zorgt voor
de humoristische kant aan het boek en hierdoor vind ik het leuker om te lezen.
Augustus heeft op een speciale manier indruk gemaakt op Hazel door een
metafoor. Ze stonden samen buiten het gebouw waar de praatgroep plaats vindt en
hij haalt een sigaret boven. Dit vindt Hazel natuurlijk walgelijk, maar dan
zegt hij het volgende: “je stop het dodelijke ding tussen je tanden, maar je
geeft het nooit de kracht om je te doden”. Dat vind ik zo een goeie passage.
John Green is een uitstekende schrijver om zoiets uit te vinden. Als Hazel verteld over Augustus Dan ga je helemaal mee in haar verhaal. Het is leuk om te lezen hoe Augustus, Hazel zo blij kan maken. Door Augustus wil Hazel wel naar de praatgroep gaan. Dit was ook reden waarom ik wou verder lezen. Wanneer Augustus in Hazel haar leven komt, word het een vreugdevol boek.