amai, het gaat nu bangelijk dichtbij komen, nog 17 dagen waarvan er nog 9 gewerkt moeten worden. Hoog tijd om aan een planning te gaan beginnen.
Maar eerst hoe is het weer in Antalya..tomtomtom, 25° full sun. Die gaat in ieder geval goed.
Planning dag 1, die begint frustrerend vroeg in Mol . Mijn allerliefste vriendin gaat mij vroeg naar Zavetem brengen, op voorwaarde dat ik bij haar slaap en zij me niet eerst nog eens moet komen ophalen. Het positieve aan haar eis is dat ik er in ieder geval voor kan zorgen dat ze op tijd uit bed is. Heb namelijk altijd enorm last van verlatingsangst in de zin dat mijn vervoer al vertrokken is zonder mij, die komen vooral tijdens mijn nachtrust langs waarin ze me enge avonturen laten beleven op weg naar het halen van de bestemming. Het vliegtuig vertrekt om 6 uur in de ochtend, inchecken zal om 4 uur moeten gebeuren. Ik laat het nog voor later om precies uit te rekenen welk uur er opgestaan moet worden, dat kan ik psychisch nog niet aan Pff, dan wordt het een paar uurtjes verveeld wachten en hopen dat er geen vertragingen optreden. Eenmaal in het vliegtuig wordt het leuk, als we allemaal in onze zetel zitten en het sein voor vertrek wordt gegeven. De kriebels die in je buik onstaan wanneer het vliegtuig rustig over de baan gaat taxiën en dan plots gas gaat geven en we sneller en sneller gaan en dan de lucht ingetrokken worden. Heerlijk is dat moment. Ik ga hopen dat ik aan het raam mag zitten en lekker naar buiten kan turen hoe alles kleiner wordt. Tijdens de reis zal ik me maar voorzien van wat puzzelboekjes en wat voor te lezen. Ook meteen maar even duimen dat ik prettig gezelschap naast me krijg te zitten, een leuke vrijgezelle meneer bijvoorbeeld en geen krijsende kinderen
Aan het einde van de rit gaan we weer van kriebels in de buik genieten bij het landen. Tegen de tijd dat we op de grond staan en de bagage hebben moet de buik denk ik nodig gevuld worden. Hopelijk kan ik al een eerste lekker Turks hapje bemachtigen daar. Ondertussen wordt het braaf uitzien en wachten voor de ophaaldienst van het hotel. Tijdens die rit hoop ik al verlekkerd naar alle plekjes te kunnen zien die ik kan gaan bezoeken. Tip voor mezelf, zorg voor een papier en pen om deze eventueel te kunnen noteren.
Natuurlijk ga ik heel hartelijk ontvangen worden in het hotel waar een heel vriendelijk mens mij helpt mijn bagage naar mijn kamer te brengen. Ik probeer ondertussen mijn mond dicht te houden om te voorkomen dat ik ga kwijlen van al het moois dat ik zie.
Eenmaal op de kamer doe ik een vreugdedansje en loop al het moois even na, ramen worden opengegooid, kleren worden uitgegooid en koffers worden uitgepakt. O ja, we gooien onszelf ook even op het bed om te testen of deze wel lekker ligt. Voor de zekerheid kan ik denk ik beter ook mijn eigen kussen meenemen, die mis ik altijd enorm wanneer ik ergens anders slaap. Na het opfrissen in de badkamer met bubbelbad trek ik frisse zomerkleding aan en maak mezelf toonbaar. De eerste dag is het niet te hard van stapel lopen, we hebben er al vele uren opzitten en beginnen eerst even met lekker luieren in het hotel, onder het genot van een wijntje, of 2 .
Na een uurtje of twee wordt het dan wel tijd om de neus buiten het hotel te steken en een verkenningswandelingetje te doen. Er moet dan ook nog wel even ergens een klein hapje gegeten worden anders is ik al doodgehongerd eer het diner klaarstaat. Verder is het eigenlijk een beetje kennismaken met de mensen rond en in het hotel. Een beetje zonnen een beetje zwemmen, vooral even relaxen bij dag één, vanaf dag twee gaat het echte werk beginnen .
Maar laat me voor die planning nog maar even nadenken ..
Het is weer weekend, nog 10 werkdagen en het is verlof. De overige 11 dagen zijn bijzaak, weekend en feestdagen zijn geen straf om doorheen te geraken, hoeven dus niet in de telling worden meegenomen. Zaak is nu een goede voorbereiding. Controle op het voltage in het hotel van verblijf is gedaan, de laptop mag mee op vakantie en hoeft niet dus niet worden achtergelaten, een mens zou van minder al heimwee krijgen. Komende zeven dagen gaan we proberen een werkschema maken voor wat te bezichtigen, wanneer te winkelen, eten, drinken en nog meer winkelen en nog lekkerder eten en drinken. Planning is enkel nodig voor de prévakantiestress te verminderen, ons kenne ons dat er toch niets van opgevolgd gaat worden.. Omdat het ook al weer enkele jaartjes geleden is dat ik gevlogen heb moet ik ook nog eens zien hoe groot de grootste handbagage mag zijn, is belangrijk detail voor de terugreis.
Het weer moet ook gevolgd worden, vandaag 24° met enkele wolken. Dat is al beter dan de 18° met onweerswolken van gisteren. Mijn positieve vibes voor beter weer hebben al wat geholpen. De streek heeft in ieder geval nog 21 dagen de tijd om goed zomerweer te kweken. Voor die tijd zal ik ook maar beter een zonnebankkuurtje gaan volgen. Een dagje terrassen afgelopen zondag heeft me een schoon rood decolleté opgeleverd en dito armen, enige voordeel is dat ik het op die plekken lekker warm heb. En laatst maar niet minst, proberen niet te veel snoep in mijn mond te steken om toch wat deftig in bikini te kunnen verschijnen .
Maar na een dag zeer hard werken mag ik nu toch nog wel een wijntje inschenken met een hapje om het af te leren
amai, het gaat nu bangelijk dichtbij komen, nog 17 dagen waarvan er nog 9 gewerkt moeten worden. Hoog tijd om aan een planning te gaan beginnen. 
. Mijn allerliefste vriendin gaat mij vroeg naar Zavetem brengen, op voorwaarde dat ik bij haar slaap en zij me niet eerst nog eens moet komen ophalen. Het positieve aan haar eis is dat ik er in ieder geval voor kan zorgen dat ze op tijd uit bed is. Heb namelijk altijd enorm last van verlatingsangst in de zin dat mijn vervoer al vertrokken is zonder mij, die komen vooral tijdens mijn nachtrust langs waarin ze me enge avonturen laten beleven op weg naar het halen van de bestemming. Het vliegtuig vertrekt om 6 uur in de ochtend, inchecken zal om 4 uur moeten gebeuren. Ik laat het nog voor later om precies uit te rekenen welk uur er opgestaan moet worden, dat kan ik psychisch nog niet aan
Pff, dan wordt het een paar uurtjes verveeld wachten en hopen dat er geen vertragingen optreden. Eenmaal in het vliegtuig wordt het leuk, als we allemaal in onze zetel zitten en het sein voor vertrek wordt gegeven. De kriebels die in je buik onstaan wanneer het vliegtuig rustig over de baan gaat taxiën en dan plots gas gaat geven en we sneller en sneller gaan en dan de lucht ingetrokken worden. Heerlijk is dat moment. Ik ga hopen dat ik aan het raam mag zitten en lekker naar buiten kan turen hoe alles kleiner wordt. Tijdens de reis zal ik me maar voorzien van wat puzzelboekjes en wat voor te lezen. Ook meteen maar even duimen dat ik prettig gezelschap naast me krijg te zitten, een leuke vrijgezelle meneer bijvoorbeeld en geen krijsende kinderen 
Omdat het ook al weer enkele jaartjes geleden is dat ik gevlogen heb moet ik ook nog eens zien hoe groot de grootste handbagage mag zijn, is belangrijk detail voor de terugreis.
voor beter weer hebben al wat geholpen. De streek heeft in ieder geval nog 21 dagen de tijd om goed zomerweer te kweken. Voor die tijd zal ik ook maar beter een zonnebankkuurtje gaan volgen. Een dagje terrassen afgelopen zondag heeft me een schoon rood decolleté opgeleverd en dito armen, enige voordeel is dat ik het op die plekken lekker warm heb. En laatst maar niet minst, proberen niet te veel snoep in mijn mond te steken om toch wat deftig in bikini te kunnen verschijnen
. 
