Maar eerst nog even terug naar dag 1.

Na het stoppen met schrijven gisteren heb ik eerst nog even een uurtje geslapen voor het diner. Het diner zelf was zo overvloedig, een buffet vol groenten en olijven en salades, keuze uit gegrild vlees, rijst, frieten, aardappeltjes, fruit. Teveel om op te noemen en niet te beschrijven hoe lekker. Het uitzicht vanaf mijn tafel werd op een bepaald moment iets minder toen zich daar een koppel neerzette. De man zat met zijn rug naar mij toe, hij was erg groot in lengte en breedte. Het was spijtig dat ik mijn fotocamera op dat moment niet bij had, ik had anders een mooie foto kunnen toevoegen van de bilspleet van meneer….

Na het eten was het toch wel genoeg geweest voor de dag. Terug op de kamer had ik nog even met mijn neus in mijn studiemateriaal gezeten en daarna als een roosje geslapen.

Om 9 uur ’s ochtends de volgende dag werd het aanschuiven voor het ontbijt (is 8 uur onze tijd, toch wel erg vroeg voor de vakantie :-/)

Nogmaals een herhaling, het eten was weer voortreffelijk, er was keuze uit allerlei soorten beleg, fruit, brood, pannenkoekjes waar ik geen genoeg van kon krijgen, omelet met aardappeltjes en nog iets waarvan ik niet wist wat het was. Gekookt eitje, heeeeerlijk. In het voorbij gaan had ik ook nog een glas vers geperst appelsiensap meegepakt (a 3 euro bleek), morgen dus maar appelsiensap uit kan. Prijs van het drinken valt me hier overal toch wel tegen.

Na het ontbijt ben ik naar de stad gewandeld voor Turkse valuta uit de muur te halen. De grap van gisteren met ruime omrekening naar euro’s wil ik in het vervolg voorkomen. Met het geld op zak heb ik ook nog een poging gedaan wat leuke kleding te vinden en kopen. Een combinatie van of verkeerde stofjes, of verkeerde kleuren, of vervelend personeel, of te duur , en eigenlijk te warm om te passen maakte me lichtelijk shopueel gefrustreerd. Niet te vergeten het feit dat ik absoluut niet in een maatje L paste! Nog niet lang bekomen van het feit dat ik thuis al ben moeten overgaan naar een maatje L heb ik hier een XXL nodig, een mens zou van minder al in een depressie raken.

Maar enfin, ik beslis maar dat het geen vakantie van shoppen zal worden maar van eten en drinken, ook niet slecht toch? Zolang het maar niet uitmond tot een maatje XL thuis…

Erg opgewarmd kwam ik terug in het hotel waar ik mijn bikini had aangetrokken en mijn kaft met studiemateriaal had opgepakt. Na even een verfrissende duik in het zwembad te hebben genomen heb ik toch flink een 1,5 uur gestudeerd, ik benne trots op mezelf!

De tijd vliegt voorbij en het is alweer 1 uur. Ik stap weer in mijn kleding om in de stad een leuk plekje op te zoeken voor de lunch.

Maar first even naar mijn kamer om mijn usb stick te halen. Terwijl ik nog even bezig was kwam Benjamin aan mijn deur kloppen. Benjamin is één van de medewerkers van het hotel. Hij kwam even de koelkast controleren. Na controle vraag hij of hij even een klapje mag doen. Vriendelijk als ik ben stem ik toe. Na een paar beleefde vragen waar ik vandaan kom en hoe lang ik blijf mocht ik horen dat hij gisteren electriciteit voelde toen hij mij en mijn bagage naar mijn kamer bracht. Ik antwoord dat er geen elektriciteit is en dat hij niet raar moet doen. Vervolgens vraagt hij of hij me mag kussen. Iets minder vriendelijk heb ik hem mijn kamer uitgestuurd.

Terug naar het onderwerk lunch. Een vrouw kan het zo in haar hoofd hebben om dat ene speciale eettentje te vinden wat uiteindelijk maar niet wil lukken. Dus dat bleef stappen en stappen en kwam ik zowaar in een écht winkelcentrum terecht. Daar heb ik nog 3 leuke hemdjes gekocht die hier wel zeker noodzakelijk zijn. Een short zou ik ook nog moeten vinden, de enige die ik thuis had paste me niet meer. Ligt het aan het wasmiddel of de wasmachine?

Er valt een beslissing bij mezelf om terug te gaan en iets bij de haven te gaan eten. Ik had genoeg gekregen van de drukte en het verkeer en het lawaai van bouwwerkzaamheden. Helemaal geen idee waar ik in godsnaam was bleef ik maar lopen in alle richtingen op zoek naar een aanknopingspunt. Mijn boekje Nederlands-Turks lag nog in mijn koffer te wachten meegenomen te worden. De mensen op straat spreken er amper Engels en ik kreeg mijn weg niet gevonden, hopeloos verloren gelopen dat ik was. Maar zie, ook Antalya kent taxi’s. Met het kaartje van mijn hotel in de hand ben ik in een tien minuten weer terug waar ik de weg ken. Op weg naar de haven hou ik mijn ogen open naar een leuk plekje voor te eten. Die vind ik in één van de oude straatjes. Bij een prachtig restaurant met een tuin. Ik loop het stille restaurant binnen met prachtige houten vloer, houten deuren, kasten, een stille serene stilte.

Dan kom ik aan in de tuin. De prijzen zijn hier mooi schappelijk. Zeg 1,75 euro voor een half liter bier. Ik heb daar ook weer zo verschrikkelijk lekker gegeten. Simpele Turkse gehaktballetjes met rijst gemengd met tomaatjes en champignons. Daarnaast een heerlijke tomaten, uien salade. Voor het eten had ik nog een bordje met heel kleine tomaatjes gekregen. Zo enorm zoet en lekker. Volop genietend van het eten en complimenterend naar de gastvrouw krijg ik te horen dat het eten van haar boerderij afkomt. Naast de boerderij heeft ze nog meer huizen en nog meer poezen. In de tuin mocht ik al van het gezelschap genieten van één van de twee. Ik kwam ook weer ouderwets onder de haren te zitten. In één van haar huizen had de dame nog 14 poezen zitten. Ik kan merken dat de mensen hier wel poezenliefhebbers zijn. Er lopen hier de nodige zwerfpoezen rond, ik zie ze vriendelijk geaaid worden door de bevolking. Op meerdere plekken zie je ook eten voor ze uitgestrooid liggen.

Ik zat daar in ieder geval lekker te genieten van de rust in de tuin. Nog een beetje puzzelen en een dagtochtje uitgezocht voor door te geven aan de reisbegeleiding.

Ik had er graag nog langer gezeten maar moest helaas terug naar het hotel voor mijn dagtocht te boeken. Weer goed opgewarmd eerst nog even de kleren uit en een sprong in het water. Langs het zwembad raakte ik in gesprek met twee oudere dames. Zij zijn hier gezellig twee weken op verlof. Volop geplande dagtrips ook. Van hen kreeg ik te horen dat de dagtocht die ik had uitgekozen niet aan te raden was. Dit was een bezoek aan een typisch Turks dorpje, een school en een moskee. Een rondleiding in een huis gebeurde door een moderne jonge vrouw uit de stad en niet een echte dorpsbewoner. Nu kunnen we van een oude dorpsbewoner niet verwachten dat zij Engels kan spreken, maar het zou wel leuk geweest zijn als die aanwezig was geweest. Over de inbegrepen lunch kon uiteraard niet geklaagd worden.

Het is dus een boeking voor een andere dagtrip geworden. Deze gaat komende dinsdag plaatsvinden. Het gaat zijn naar de Romeinse stad Perge en de watervallen van Kursunlu en ook het Amfitheater van Aspendos. Inclusief lunch! Dit zou een echte aanrader zijn. We zullen dus zien.

Na dit te hebben kortgesloten ben ik gewandeld naar een internetcafé om de thuisblijvers op de hoogte te stellen en mijn verhaal op de blog te zetten.

Dan ga ik het hier nu weer bij laten. Direct voor het eten even naar Thuis kijken, tot blijde verrassing kwam ik er vanochtend achter dat ik op mijn tv hier één kan ontvangen. Hoef ik het seizoenseinde niet te missen JJJ Een mens blijft z’n gewoontes houden hè…

We zitten hier een uur later dus na de aflevering ben ik op een schone tijd voor het eten.

Na het eten staat mijn afspraak voor een wijntje te drinken met Ali. Met duidelijke woorden géén henky penky!!

Saluut en tot morgen

23-05-2008 om 17:00 geschreven door annemieke  

amai, het gaat nu bangelijk dichtbij komen, nog 17 dagen waarvan er nog 9 gewerkt moeten worden. Hoog tijd om aan een planning te gaan beginnen.

Maar eerst…hoe is het weer in Antalya..tomtomtom, 25° full sun. Die gaat in ieder geval goed.

Planning dag 1, die begint frustrerend vroeg in Mol . Mijn allerliefste vriendin gaat mij vroeg naar Zavetem brengen, op voorwaarde dat ik bij haar slaap en zij me niet eerst nog eens moet komen ophalen. Het positieve aan haar eis is dat ik er in ieder geval voor kan zorgen dat ze op tijd uit bed is. Heb namelijk altijd enorm last van verlatingsangst in de zin dat mijn vervoer al vertrokken is zonder mij, die komen vooral tijdens mijn nachtrust langs waarin ze me enge avonturen laten beleven op weg naar het halen van de bestemming. Het vliegtuig vertrekt om 6 uur in de ochtend, inchecken zal om 4 uur moeten gebeuren. Ik laat het nog voor later om precies uit te rekenen welk uur er opgestaan moet worden, dat kan ik psychisch nog niet aan… Pff, dan wordt het een paar uurtjes verveeld wachten en hopen dat er geen vertragingen optreden. Eenmaal in het vliegtuig wordt het leuk, als we allemaal in onze zetel zitten en het sein voor vertrek wordt gegeven. De kriebels die in je buik onstaan wanneer het vliegtuig rustig over de baan gaat taxiën en dan plots gas gaat geven en we sneller en sneller gaan en dan de lucht ingetrokken worden. Heerlijk is dat moment. Ik ga hopen dat ik aan het raam mag zitten en lekker naar buiten kan turen hoe alles kleiner wordt. Tijdens de reis zal ik me maar voorzien van wat puzzelboekjes en wat voor te lezen. Ook meteen maar even duimen dat ik prettig gezelschap naast me krijg te zitten, een leuke vrijgezelle meneer bijvoorbeeld en geen krijsende kinderen

Aan het einde van de rit gaan we weer van kriebels in de buik genieten bij het landen. Tegen de tijd dat we op de grond staan en de bagage hebben moet de buik denk ik nodig gevuld worden. Hopelijk kan ik al een eerste lekker Turks hapje bemachtigen daar. Ondertussen wordt het braaf uitzien en wachten voor de ophaaldienst van het hotel. Tijdens die rit hoop ik al verlekkerd naar alle plekjes te kunnen zien die ik kan gaan bezoeken. Tip voor mezelf, zorg voor een papier en pen om deze eventueel te kunnen noteren.

Natuurlijk ga ik heel hartelijk ontvangen worden in het hotel waar een heel vriendelijk mens mij helpt mijn bagage naar mijn kamer te brengen. Ik probeer ondertussen mijn mond dicht te houden om te voorkomen dat ik ga kwijlen van al het moois dat ik zie.

Eenmaal op de kamer doe ik een vreugdedansje en loop al het moois even na, ramen worden opengegooid, kleren worden uitgegooid en koffers worden uitgepakt. O ja, we gooien onszelf ook even op het bed om te testen of deze wel lekker ligt. Voor de zekerheid kan ik denk ik beter ook mijn eigen kussen meenemen, die mis ik altijd enorm wanneer ik ergens anders slaap. Na het opfrissen in de badkamer met bubbelbad trek ik frisse zomerkleding aan en maak mezelf toonbaar. De eerste dag is het niet te hard van stapel lopen, we hebben er al vele uren opzitten en beginnen eerst even met lekker luieren in het hotel, onder het genot van een wijntje, of 2…….

Na een uurtje of twee wordt het dan wel tijd om de neus buiten het hotel te steken en een verkenningswandelingetje te doen. Er moet dan ook nog wel even ergens een klein hapje gegeten worden anders is ik al doodgehongerd eer het diner klaarstaat. Verder is het eigenlijk een beetje kennismaken met de mensen rond en in het hotel. Een beetje zonnen een beetje zwemmen, vooral even relaxen bij dag één, vanaf dag twee gaat het echte werk beginnen….

Maar laat me voor die planning nog maar even nadenken…..

03-05-2008 om 16:53 geschreven door annemieke  

Het is weer “weekend”, nog 10 werkdagen en het is verlof. De overige 11 dagen zijn bijzaak, weekend en feestdagen zijn geen straf om doorheen te geraken, hoeven dus niet in de telling worden meegenomen. Zaak is nu een goede voorbereiding. Controle op het voltage in het hotel van verblijf is gedaan, de laptop mag mee op vakantie en hoeft niet dus niet worden achtergelaten, een mens zou van minder al heimwee krijgen. Komende zeven dagen gaan we proberen een “werk”schema maken voor wat te bezichtigen, wanneer te winkelen, eten, drinken en nog meer winkelen en nog lekkerder eten en drinken. Planning is enkel nodig voor de prévakantiestress te verminderen, ons kenne ons dat er toch niets van opgevolgd gaat worden.. Omdat het ook al weer enkele jaartjes geleden is dat ik gevlogen heb moet ik ook nog eens zien hoe groot de grootste handbagage mag zijn, is belangrijk detail voor de terugreis.

Het weer moet ook gevolgd worden, vandaag 24° met enkele wolken. Dat is al beter dan de 18° met onweerswolken van gisteren. Mijn positieve vibes  voor beter weer hebben al wat geholpen. De streek heeft in ieder geval nog 21 dagen de tijd om goed zomerweer te kweken. Voor die tijd zal ik ook maar beter een zonnebankkuurtje gaan volgen. Een dagje terrassen afgelopen zondag heeft me een schoon rood decolleté opgeleverd en dito armen, enige voordeel is dat ik het op die plekken lekker warm heb. En laatst maar niet minst, proberen niet te veel snoep in mijn mond te steken om toch wat deftig in bikini te kunnen verschijnen….

Maar na een dag zeer hard werken mag ik nu toch nog wel een wijntje inschenken met een hapje om het af te leren…

29-04-2008 om 22:02 geschreven door annemieke  

25-04-2008 om 00:00 geschreven door annemieke  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door annemieke