 |
|
|
| |
|
|
| 19-07-2014 |
 |
|
Dag iedereen,
Hier ben ik dan na 2 weken... Het is voorbijgevlogen.
In Proyecto Horizonte verloopt alles goed. Ik werk in de kleuterklassen en in
de lagere school. Het materiaal dat ik gemaakt heb 2 jaar geleden vind ik niet
meer terug. Toch merk ik dat er ideeën van mij zijn overgenomen. In de lagere
school, in de bijlesklas, hebben ze bv. grote ganzenspellen gemaakt. Toen ik
voor het eerst toekwam 2 jaar geleden wist geen enkel kind hoe je een
ganzenspel moest spelen, dus dit is positief :)
De samenwerking met de leerkrachten en de psychologen verloopt heel goed, zelfs
beter dan 2 jaar geleden. Op dit moment ben ik vooral bezig met een presentatie
voor de ouders en de leerkrachten over hoe ze de taalontwikkeling kunnen
stimuleren van de kinderen. Daarnaast maak ik nog spelletjes en oefeningen voor in de
bijlesklas.
Over de middag slapen de kindjes (van kwart voor 12 tot half 3) en dan spelen
de leerkrachten basket. Ik en balsporten, dat gaat niet zo goed samen..
maar na veel zagen van de leerkrachten had ik niet zoveel keuze... :) Wel maar 10 minuutjes ofzo, want dan ben ik mijn
adem kwijt door de hoogte! Dat vinden de leerkrachten supergrappig. Gelukkig
zijn die vrouwtjes bijna allemaal kleiner dan mij, zodat ik eigenlijk ook niet zo
slecht ben in vergelijking met hen...
Op dit moment zijn er niet zoveel vrijwilligers in het project, een groot
verschil met 2 jaar geleden. Maar het klikt wel goed met de mensen die er
werken. De meesten zijn ook ouder, mijn leeftijd, en das ook wel eens anders.
Zo werkt er nu een Duitse man in het project die het werk van Frederik zal verder
zetten. Hij woont hier 2 jaar met zijn Duitse vrouw.
Sinds gisteren heb ik eindelijk een zwembad gevonden.. in het stadium van Cochabamba...
Zwemmen in Cochabamba is absoluut niet gemakkelijk. In de meeste zwembaden ben
je verplicht om lessen te volgen en daarbij nog eens elke dag vroeg op te staan
om daarna gecommandeerd te worden door 3 instructores. In het stadium valt dit
nog mee. Maar wat een gedoe om te kunnen beginnen zwemmen!!! Eerst moest ik naar het zwembad
om een papier. Met dat papier moest ik naar helemaal de andere kant van het
stadium (zeker 5-10 minuten wandelen) naar de dokter. Wel een beetje een
grappige dokter. Hij deed me enorm denken aan verkopertjes op straat die roepen:
appelsien ananas appelsien ananaaaaas of een verkopertje van tickets in een busstation
arequipa arequipa arequipa arequipaaaaa.
Bij de dokter was het: griep, verkoudheid, hoesten, keelpijijijn Nee.
Dan keek hij tussen mijn tenen: schimmel, eelt, ontsteking, wratteeen Nee. Ok, zegt de dokter: listo, ik mag naar het secretariaat om meer papieren.
Bij het secretariaat krijg ik drie papiertjes voor mijn drie eerste sessies.
Hup, hup, snel weer naar het zwembad. Daar aangekomen krijg ik opnieuw een
kaartje dat ik moet afgeven aan de instructor. In het zwembad toon ik het
kaartje aan 2 instructores, maar nee... dat was niet helemaal juist. Het
kaartje moest ik blijkbaar tonen aan de derde instructor. Toen ik al in het
zwembad zat, kwam de derde instructor naar mijn kaartje vragen, jah, dat wist
ik dan natuurlijk niet meer zijn, probleem probleem!
Toch wel een beetje grappig... het water van het zwembad is supertroebel. Dat
je gezond binnenkomt in het zwembad is heel belangrijk, maar dat je ziek naar
buiten gaat, dat maakt precies niet veel uit... Achja Bolivia... :)
Tijdens de zwemsessie heb ik een vrouw leren kennen waarmee ik daarna ben gaan
lunchen. Was heel gezellig, op het gemakje. Daarna zijn we nog een wandeling
gaan maken in het Lincoln park.
Vorige week ben ik ook iets leuks tegengekomen. In het vliegtuig van Sao Paolo
naar Santa Cruz heb ik een Braziliaans koppel leren kennen met hun dochtertje.
Ze kwamen hun ouders bezoeken in Cochabamba. We hebben geen gegevens
uitgewisseld, maar helemaal per toeval ben ik hen tegengekomen in de América,
hier vlakbij. Wat een toeval, dat was vorige zaterdag toen ik ziek was en ik
enkel 10 minuutjes ben buitengekomen om naar de winkel te gaan... En in die 10
minuutjes kom ik hen tegen! Ze hebben me uitgenodigd om te komen eten, wat ook
een heel leuke ervaring was. De ouders van de man wonen in een superchic
appartement, en kunnen supergoed koken. Eerst een echte Braziliaanse caiprinha
natuurlijk, heerlijk, daarna soep, pasta en een hele schotel vol met fruitsoorten,
waar ik nog nooit van gehoord heb. Vooral de chirimoyas waren superlekker!
Echt heel lieve mensen, deze week ben ik nog eens teruggekomen met Belgische
chocolade.
s Avonds ga ik weg met de vrijwilligers van het project of met mensen die ik
hier 2 jaar geleden heb leren kennen. Het is rustiger dan 2 jaar geleden, nog
maar één keer gaan dansen, maar ook leuk op die manier.
Fotos heb ik eigenlijk nog niet genomen, een fototoestel meenemen s avonds doe
ik eigenlijk niet en ik denk er ook meestal niet aan... Ik zal eens een paar
fotootjes nemen op mijn werk volgende week!
Aaah ik moet nog iets vertellen :). Volgende maand wordt (waarschijnlijk) de eerste Anneleen geboren hier in Bolivia. Ik kwam gisteren een hoogzwangere vrouw tegen in het
stadium die mijn naam supermooi vond. "Oooooohhh Anne-lien! Que liiiiindoooo" Ze had nog geen naam
voor haar dochtertje gevonden en vond mijn naam perfect. Ik moest mijn naam opschrijven,
de herkomst uitleggen en de betekenis geven. En hoe zijn de Annelenen? vroeg ze Zijn die
een beetje vrolijk? euh ja hoor :)
19-07-2014, 18:31 geschreven door Anneleen 
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
