Na een lange pauze hebben we weer een beetje tijd gevonden om onze blog aan te vullen. Vanuit Tilcara zijn we dus naar Cafayate gereisd. Het was tot nog toe onze meest gefaalde busreis in Argentinië. Ten eerste vertrok de bus om 3u 's nachts (en in de bergen is het op dat moment behoorlijk frisjes). Na nog geen half uur rijden werden we door de grenspolitie tegengehouden voor bagagecontrole (onze bus kwam van de grens met bolivie). Dit betekent dat iedereen moest uistappen en een half uur in de rij gaan staan om alle bagage te laten zien. Jammer genoeg stonden wij laatst en als toerist moesten we uiteindelijk zelfs onze zak niet openmaken. Om 7u kwamen we dan aan in Salta, waar we overstapten op de bus naar Cafayate. Deze bus is maar liefst 5 keer in panne gevallen. Maar OK, al bij al kwamen we goed en wel aan in Cafayate, waar we tussen de hippies verbleven in wat ongetwijfeld ons goedkoopste hostel van de reis was. In Cafayate maakten we een fietstocht tussen de wijngaarden naar de Rio Colorado, een rivier die we te voet volgenden op zoek naar enkele watervallen. Na 2 uur sukkelen (vooral door Anne dan) namen we genoegen met de eerste waterval van 4 meter en besloten we een plonsje te doen in het ijskoude water. (record; 10 seconden in het water). Het was een mooi en vooral avontuurlijk tochtje. Op de terugweg met de fiets zijn we gestopt in de Finca las Nubes, een bodega waar we een zeer lekkere torrontes (de witte wijn waar Cafayate bekend om staat) kochten (na eerst geproefd te hebben, natuurlijk). Diezelfde avond besloten we een aperitiefje te drinken in de enige echte wijnbar van het stadje; Chato's bar, waar we heel hartelijk werden ontvangen door de toch wel zeer grappige eigenaar. Hij heeft ons zelfs een enorm glas van zijn beste wijn gegeven aan een heel verlaagde prijs. En om het wijnverhaal compleet te maken konden we in Cafayate proeven van iets unieks; wijnijs. Echt verrukkelijk!! Na meer dan een week in het gebergte leek het ons tijd om terug naar de stad te keren dus namen we de bus naar Cordoba, de tweede grootste stad van het land. En een hele mooie stad bovendien, vooral de Jezuietenwijk. We zijn er dan ook bijna een week gebleven. Jammer genoeg hebben we ook wat pech gehad. Op zondag en maandag is alles daar gesloten en woensdag was het een hele speciale dag; de tienjaarlijkse census of volkstelling. Resultaat; todo cerrado (alles gesloten). Iedereen moest immers thuisblijven om geteld te worden. We zijn zelf ook geteld. Wel een vreemd zicht, zo'n grote lege stad. Meer dan de helft van de mensen op straat waren tellers. En tot slot van rekening besloot de ex president (de man van de huidige presidente) die dag een hartaanval te krijgen en te sterven, waardoor alle activiteiten die avond werden afgelast en ook de volgende dagen veel gesloten was. We besloten dan maar de studentenbars uit te proberen met een Belgische die in ons hostel werkte en enkele Amerikanen met grappige verhalen.
Dit bericht schrijven we vanuit Mendoza, waarover later meer.
Een dikke zoen,
Anne & Jeroen
P:S De computers gaan hier van kwaad naar erger dus foto's bijsturen zit er voorlopig niet in
