Een kleine update vanuit Tilcara. De dagen die we nog in Salta hebben doorgebracht waren nog heel fijn. We hebben er massa's empanadas gegeten en in ons hostel een privecursus empanadas maken gekregen van de sympathieke Mercedes. Daarnaast hebben we natuurlijk ook genoeg tijd genomen om deze mooie stad te ontdekken. Donderdag zijn we dan vertrokken naar Tilcara, een charmant dorpje in de Quebreda de Humahuaca, dat is een kloof in de Andes. Ons plan was om hier 2 nachten te blijven, maar het is hier zo fijn dat het er 5 zullen worden. Het hostel waarin we verblijven is echt super. Het terras heeft een spectaculair uitzicht op de Andes en onze medebewoners zijn heel leuk. Eergisteren hebben we te voet een tocht gemaakt naar de Garganta del Diablo (de keel van de duivel), een duizelingwekkende canyon hier niet zo ver vandaan. Daarna zijn we de restanten van een precolumbiaans incafort gaan bezoeken. Gisteren stond er een ritje naar Humahuaca op het programma en hebben we een mountianbiketocht gemaakt in de omgeving van Tilcara. Dat laatste vlotte niet zo goed, want Anne had een beetje problemen met haar fiets (lees: 4x de ketting eraf). Vandaag is het hier Dia de la Madre en dat hebben we uitgebreid gevierd met een asado (een Argentijnse BBQ) in het hostel. Heeeel lekker... Morgen wordt onze laatste dag in het uiterste Noorden van het land. Daarna trekken we zuidwaards naar Cafayate, waar ons de eerste wijntour te wachten staat (hoera!). Indien we niet te veel wijn binnen hebben, laten we van daaruit nog iets van ons horen.
Veel liefs!
Anne en Jeroen
P.S. Foto's opladen lukt voorlopig niet, hopelijk is de volgende computer een beetje sneller...
Vorige week zondag is de bagage van Jeroen gelukkig aangekomen, op de andere rugzak bleef het wachten. In de namiddag zijn we naar een westrijd van de Boca Juniors geweest en dat was echt wel de moeite. Wat een sfeer! Tienduizenden supporters die - onder begeleiding van een fanfare - alle clubliederen uit volle borst meezingen. Jammer genoeg hebben ze verloren (1-2, een penalty in de 93ste minuut. Ze hebben de scheidsrechter onder politiebegeleiding van het veld moeten halen...). De dag erna zijn we heel de dag kleren gaan kopen voor Anne, op kosten van de verzekering. Dat is minder fijn dan het klinkt, maar we hebben wel mooie spullen gevonden. Dinsdagavond hebben we dan de bus genomen naar Puerto Iguazu (een ritje van 19u) om daar de beroemde watervallen te bezoeken. Het was werkelijk magnifiek hoe zo"n enorme hoeveelheid water 80 meter naar beneden stort. De watervallen liggen in de jungle, en daar hebben we heel wat wildlife kunnen spotten (een toekan, een kaaiman, een varaan, tientallen vogels - die onze lunch hebben proberen te stelen - en vooral ontelbare wasberen - die overigens helemaal niet zo schattig zijn als in de tekenfilms.) Vrijdag was rustdag. Dat wil zeggen: vergezeld van een frisse pint en zalige cocktails een kaartje leggen aan het zwembad van ons hostel, samen met een ander belgisch koppel dat we op de bus hadden leren kennen. De volgende dag maakten we ons op voor een busreis van maar liefst 24u, die ons naar Salta zou brengen. Aangekonen in Salta kregen we bericht dat de bagage van Anne was aangekomen in Buenos Aires. Gelukkig hebben we met de supervriendelijke mensen van het via via hostel kunnen afspreken dat de rugzak daar mag blijven totdat we in december terugkomen. Om dit goede nieuws te vieren zijn we, met de mensen die we in Iguazu hebben leren kennen, gaan eten in de Viejo Jack. Een parilla (steak house) een beetje uit het centrum. Daar hebben we een heerlijk stukje vlees verorberd. Hmmm... Gisteren dan tenslotte hebben we samen met een Argentijns koppel dat ook in ons hostel verblijft een auto gehuurd en zijn we de Andes in getrokken naar Cachi. Een adembenemend zicht. Avontuur van de dag: op de top van een berg, op plusminus 3000 meter, in de ijskoude wind hebben we platte band gekregen en die ter plaatse moeten vervangen. De komende dagen blijven we in de omgeving van Salta want het is hier best aangenaam...
