Vlucht met Ryanair: Compostela - Madrid en daarna met Brussels Airlines Madrid - Brussel

( goedkope vlucht omdat ik hem zo lang vooraf geboekt heb)
Roland zal er zijn om mij op te wachten. Dank je wel Roland om mij zolang te laten gaan!

Urlacpe Lalonasabe Sabuhofroctebe Malehospasrapo Vioccalpomepesa!

06-10-2009, 00:00 geschreven door Anne Verschoore  

Met de bus naar Finistierra ( 3 uur heen en 3 uur terug). Birthe en ik zitten boven vooraan in een dubbeldekker met prachtig uitzicht op de baaien aan de zee. Het is leuk om onze respectieve herinneringen op te halen.
We stappen nog 3 km naar de vuurtoren van Faro. Daar is het einde van de wereld. Daar is volgens de legende het lijk van Santiago na 7 dagen in een scheepje op de Middellandse Zee geland. Hij had hier gepredikt voor hij terugging naar Jeruzalem en er onthoofd werd als eerste martelaar. Het scheepje werd verwelkomd door een ruiter te paard die ongeduldig was en het water insprong. Toen hij weer bovenkwam was hij bedekt met sint-jakobsschelpen. Vandaar het symbool van de camino.
Onderweg belanden we in een ware hagelbui. Resultaat: kletsnatte schoenen... Wat een geluk dat we zo weinig regen hadden tijdens onze camino. De traditie wil dat de pelgrim hier zijn kleren of zijn schoenen verbrandt, in de zee gaat zwemmen en de zonsondergang in de Atlantische Oceaan bewondert. Tegenwoordig doen nog weinig pelgrims dit. Onze kleren en schoenen zijn te duur, het is gevaarlijk zwemmen daar ("cabo de la muerte") en er is bijna altijd mist, ook vandaag. Ik heb geluk. Als ik terugkeer naar Finistierra, houdt het op met regenen en kan ik even van de zee genieten vanop een zijpaadje. Helemaal alleen met de natuur, de wind, de golven, de grijze zee en de vele grijze tinten in de lucht.

Een intiem moment:

 AFSCHEID VAN DEZE MOOIE, UITZONDERLIJKE TOCHT. AFSCHEID VAN 31 HEERLIJKE STAPDAGEN. AFSCHEID VAN ZOVELE ONTMOETINGEN MET MENSEN VAN OVERAL TER WERELD: HELEMAAL GEEN OPPERVLAKKIGE CONTACTEN. JE BLIJFT ELKAAR ONTMOETEN, NU EENS MET ENKELE DAGEN ERTUSSEN, MAAR HET DOET DEUGD MEKAAR WEER TE ZIEN. COMPOSTELA ZOU COMPOSTELA NIET ZIJN ZONDER DIE BEKENDE GEZICHTEN!
Magdalena en de vrouw van Giuliano zijn ook met de bus naar hier gekomen. Giuliano is aan zijn 1ste stapdag naar Finistierra begonnen. Zijn vrouw heeft ooit polio gehad en kan niet ver stappen. Ze wacht hem hier op...
Vaarwel ook Young Ah! Vaarwel Birthe! Vaarwel alle anderen! ( gelukkig dat internet bestaat om foto´s uit te wisselen!)

05-10-2009, 00:00 geschreven door Anne Verschoore  

De pelgrimsmis is om 12 u. Het is aangeraden daar al 3/4 u vroeger te zijn om nog een plaats te hebben in het transept. Waarom daar? Als de botafumeiro, het reuzewierookvat gebruikt wordt, zwiert het de hele tijd van links naar rechts en terug, en dan zie je het het minst als je in het schip van de kerk zit.
Hetzelfde nonnetje van vorig jaar, met de hemelse stem, oefent nog enkele liederen in met ons vooraf. Heel ontroerend hoe zij de hele kerk meekrijgt!
De preek gaat over liefde en huwelijkstrouw! En... geen botafumeiro, geen spektakel dit keer. Er zal geen groep voor betaald hebben. Met de KWB was het € 250, nu hoor ik het bedrag van € 300 vermelden. De Santiagokerk wordt er niet armer van!
Na de mis is het al te laat voor het kathedraalmuseum. Jammer.
Wel nog een internetcafé gezocht waar ik kan printen, want Ryanair vraagt ons vooraf in te checken en het uitgeprinte document mee te brengen... Niet zo vanzelfsprekend in den vreemde.
Ik zoek nog de weg naar het busstation. Morgen ga ik met de bus naar Finistierra en overmorgen naar het vliegveld van Santiago "Lavacolla".
Na een dag voelen we ons hier al thuis. Ramón ( met wie ik in Burgos even verdwaald was ’s morgens) weergezien, de jonge Nederlander Hans, Anja, John en Magdalen.. Toen we gisteren onder de poort stapten voor we op het plein aan de kathedraal kwamen stond er een doedelzakspeler. Vandaag zijn er 2 operazangers, een tenor en een bariton. Het weergalmt prachtig onder het gewelf hier. Ze laten zich begeleiden door een kleine muziekinstallatie waar warempel ook de stem van een sopraan opgenomen is voor sommige aria´s. Feestelijk!!!

04-10-2009, 00:00 geschreven door Anne Verschoore  

Pas om 9.15 u vertrokken. Eerst mijn vorige verslagen doorgestuurd uit een internetcafé. Vandaag de dag van Santiago!!!
Van San Antón tot San Paio door een gemengd bos: eik en eucalyptus, met stukken jonge aanplant van eucalyptus. De bladeren onderaan zijn langwerpig, maar breed en vaal zilvergroen. Bovenaan zijn ze lang en smal, grasgroen of bruin. Er zijn in Galicië meer bloemen in de tuintjes. Rozen, lelies, hortensia´s, zinnia´s, afrikaantjes of tagetes ( wij noemen ze ‘stinkertjes’), asters, oleanders, fuchsiastruiken en in Laag-Galicië dikke cactussen en palmbomen.
Fout gelopen in Lavacolla. Ik herkende de kiosk waar we met de KWB gepicknickt hadden en liep door. Niet zo moeilijk om de juiste weg terug te vinden: je oriënteert je op de kerk en daar vind je wel een gele pijl. Lavacolla betekent letterlijk " was je kraag". Vroeger wasten de pelgrims zich  hier in de beek om toch wat fatsoenlijk in Santiago aan te komen.
Volgende trefpunt: Monte de Gozo waar de pelgrims voor het eerst de torens van de kathedraal konden zien. Nu belemmeren de hoge gebouwen het uitzicht. En daar is ze weer: Young Ah! Ik krijg een leuk berichtje van Roland. Hij denkt dat ik al aangekomen ben en wenst me een deugddoend verblijf in Compostela. Misschien leer ik nog Koreaans, zegt hij! Dat is precies wat ik een Spaans meisje heb zien doen aan de kapel van San Marcos. Ze heeft al 3 weken samen gestapt met een Koreaanse jongen en kent al enkele Koreaanse karakters... Young Ah en ik houden het bij Spaans!

Het is nog een flink stuk stappen door de voorstad tot het oude centrum. We komen samen aan rond 3 u op het plein voor de kathedraal van Santiago de Compostela. Bravo! We hebben het gehaald: wij, 21ste eeuwse pelgrims, kleurige huisjesslakken met onze zonnehoedjes, onze sneldrogende kledij, onze aangepaste rugzakken, onze stevige stapschoenen. We did it, met of zonder stok. 764 km van St-Jean-Pied de Port. Wie te voet naar Finistierra stapt doet er nog zo´n 80 km bij! Mijn droom waargemaakt! Het moet nog bezinken!...

 We halen eerst onze "compostela", het bewijs dat we die lange weg gestapt hebben. We zoeken de herberg Seminario Menor de Belvis, die een beetje uit het centrum ligt. Giuliano is er met zijn vrouw. Ze is als verrassing overgekomen uit Italië! Ze slapen in een hotel uiteraard!

En dan kunnen we de stad bezoeken zonder rugzak. Op het plein voor de kerk herkennen we veel gezichten. We fotograferen enthousiast elkaar, we lopen wat onwennig rond. Het romaanse portaal met schitterend beeldhouwwerk (Pórtico de la Gloria) achter de barokke voorgevel wordt momenteel gerestaureerd. We kunnen onze hand niet leggen op de voet van het Jacobusbeeld. We bezoeken wel de crypte en kunnen het borstbeeld op het altaar van achteren aanraken.

Ingetogen momenten.
En dan begint het te regenen, te gieten, een plensbui, Galicië waardig! Toch tijd om te eten. En als we terug bij de albergue aankomen, zijn onze schoenen compleet stofvrij geregend...

Morgen gaan we naar de pelgrimsmis! 

03-10-2009, 00:00 geschreven door Anne Verschoore  

Vertrokken om 8.30 u . Wat langer geslapen. Ik voel niets van gisteren. Blijkbaar zijn de spieren goed getraind door de tocht zelf. Eerst in het centrum wat rondgelopen. Daarna op en neer ( van 400 tot 200 m hoogte ) om beken en riviertjes over te steken, langs weiden, enkele maïsvelden, maar vooral veel bossen, hoofdzakelijk eiken.
Fietsers rijden ons zingend voorbij: vanavond zijn zij in Compostela!
Ook langs eucalyptusbossen met hun pittige geur gelopen. Onder eucalyptussen groeit er niet veel. De afgevallen bladeren zijn giftig voor insecten en het bodemleven. Even verder zie ik een eucalyptusbos gerooid worden met moderne machines. De schors is er meteen af.
In de stad Arzúa picknick ik. Daarna kilometers eikenbos: eindeloze dreven en holle wegen over berg en dal. Wat zijn de bossen in België klein, zelfs in de Ardennen! Ze geven energie, die eiken, met hun schaduw, het spel van zon en licht op hun bladeren en takken, het gratis vogelconcert, (van vogels ken ik niet veel, maar ze lijken elkaar te beantwoorden) en als ze geveld zijn, die enorme bomen, kun je er even rusten. Heerlijk!...
Mooie, typische dorpjes met hórreos zoals Calle ( gisterenavond waren Leboreiro en Furelos heel pittoresk, maar ik was te moe om dat op te merken). Een boerin raapt de eikels op van haar erf: inderdaad voor de varkens.
In de tuin van de herberg in Santa Irene zie ik Giuliano en Magdalena zitten zonnen. Ik heb ze ingehaald. Zij waren een dag vroeger vertrokken uit Léon. Morgen zien we elkaar in Santiago!
En in Pedrouzo ( ook Arca genoemd) slaap ik in dezelfde kamer als Young Ah. Toeval of niet? Nog 20 km te gaan!

02-10-2009, 00:00 geschreven door Anne Verschoore  

Vertrokken om 7.55u. Rustige wegjes door bossen met eiken, berken, dennen ( het ruikt fantastisch fris na de regen van gisterenavond en vannacht). Spinnenwebben in de stekelbrem. Een pelgrim luistert naar Gregoriaanse muziek op zijn ipod. Sfeervol!
Toch weer op en neer. Ik betrap mezelf erop dat ik bij het klimmen, als ik pauzeer, moet geeuwen. Nochtans voel ik me niet vermoeid. Het geeft wel op vandaag op de kilometerpaaltjes te kijken: 84, 83, 82...
Heel zoete braambessen geplukt. Er staan eigenlijk braambessen langs de hele camino, maar tot vandaag zagen die er niet appetijtelijk uit door al het stof op de Spaanse wegen... Vandaag glanzen ze in de eerste zon.
In Ventas de Narón staat het eerste "cruceiro", een stenen kruis met afbeelding van de kruisiging en het leven van Maria. Zo staan er veel in Galicië. In Palas de Rei even geïnternet. Ik wil vandaag stappen tot in Leboreiro, volgens mijn gids is daar een albergue waar het Spartaans slapen is op de grond. In Leboreiro zal er wel geen computer zijn, vandaar.
We zien ook mooie "horréos", smalle maïsopslagplaatsen met openingen. In het vochtige Galicische klimaat zou de maïs anders schimmelen. Ze staan op verhogingen van natuursteen zodat de muizen er niet bij kunnen.
Er passeert een fietser met geschaafde ellebogen. ( Gisteren slaakten de fietsers vreugdekreten bij de afdalingen...)
Zalig die holle wegen onder de schaduw van oude eiken! Een bakker brengt zijn brood rond, op hout gebakken. "Fernando" heet hij, wat dacht je wel, Roland? Ik zie hem vervaarlijk schommelen met zijn wagen op de paadjes waar wij, pelgrims zo van houden. In Casanova stapt Anja uit Zwitserland even met me mee, op haar blote voeten (zoals Johannes vroeger). Zij overnacht in de albergue in Casanova. Ze is laatstejaars in een high school (middelbaar of hoger onderwijs, is mij niet duidelijk). Van haar school kreeg ze een time-out tot 17 oktober. Ze is vertrokken op haar 19^de verjaardag, 29 augustus in Somport (Camino aragonés) en heeft in Grañon ( na Santo Domingo de la Calzada) 4 dagen geholpen als vrijwilligster.
Grote ontgoocheling in Leboreiro! Er is geen albergue meer! Vandaag zal ik niet Spartaans slapen... Het wordt Spartaans stappen tot Melide, nog 6 km erbij! Ik heb nog water en diep ergens uit mijn rugzak een energiereep op. Ik passeer een "fábrica de colchones"( matrassenfabriek). Verdorie! Hadden ze maar enkele matrassen cadeau gedaan aan Leboreiro, dan was de herberg misschien niet opgedoekt!
Uiteindelijk beland ik in de albergue provisional, een extra herberg nieuw gebouwd voor het Sint-Jacobsjaar 2010: 16 mensen. En wonder boven wonder: Young Ah is hier ook!

01-10-2009, 00:00 geschreven door Anne Verschoore