Pas om 9.15 u vertrokken. Eerst mijn vorige verslagen doorgestuurd uit een internetcafé. Vandaag de dag van Santiago!!!
Van San Antón tot San Paio door een gemengd bos: eik en eucalyptus, met stukken jonge aanplant van eucalyptus. De bladeren onderaan zijn langwerpig, maar breed en vaal zilvergroen. Bovenaan zijn ze lang en smal, grasgroen of bruin. Er zijn in Galicië meer bloemen in de tuintjes. Rozen, lelies, hortensia´s, zinnia´s, afrikaantjes of tagetes ( wij noemen ze ‘stinkertjes’), asters, oleanders, fuchsiastruiken en in Laag-Galicië dikke cactussen en palmbomen.
Fout gelopen in Lavacolla. Ik herkende de kiosk waar we met de KWB gepicknickt hadden en liep door. Niet zo moeilijk om de juiste weg terug te vinden: je oriënteert je op de kerk en daar vind je wel een gele pijl. Lavacolla betekent letterlijk " was je kraag". Vroeger wasten de pelgrims zich  hier in de beek om toch wat fatsoenlijk in Santiago aan te komen.
Volgende trefpunt: Monte de Gozo waar de pelgrims voor het eerst de torens van de kathedraal konden zien. Nu belemmeren de hoge gebouwen het uitzicht. En daar is ze weer: Young Ah! Ik krijg een leuk berichtje van Roland. Hij denkt dat ik al aangekomen ben en wenst me een deugddoend verblijf in Compostela. Misschien leer ik nog Koreaans, zegt hij! Dat is precies wat ik een Spaans meisje heb zien doen aan de kapel van San Marcos. Ze heeft al 3 weken samen gestapt met een Koreaanse jongen en kent al enkele Koreaanse karakters... Young Ah en ik houden het bij Spaans!

Het is nog een flink stuk stappen door de voorstad tot het oude centrum. We komen samen aan rond 3 u op het plein voor de kathedraal van Santiago de Compostela. Bravo! We hebben het gehaald: wij, 21ste eeuwse pelgrims, kleurige huisjesslakken met onze zonnehoedjes, onze sneldrogende kledij, onze aangepaste rugzakken, onze stevige stapschoenen. We did it, met of zonder stok. 764 km van St-Jean-Pied de Port. Wie te voet naar Finistierra stapt doet er nog zo´n 80 km bij! Mijn droom waargemaakt! Het moet nog bezinken!...

 We halen eerst onze "compostela", het bewijs dat we die lange weg gestapt hebben. We zoeken de herberg Seminario Menor de Belvis, die een beetje uit het centrum ligt. Giuliano is er met zijn vrouw. Ze is als verrassing overgekomen uit Italië! Ze slapen in een hotel uiteraard!

En dan kunnen we de stad bezoeken zonder rugzak. Op het plein voor de kerk herkennen we veel gezichten. We fotograferen enthousiast elkaar, we lopen wat onwennig rond. Het romaanse portaal met schitterend beeldhouwwerk (Pórtico de la Gloria) achter de barokke voorgevel wordt momenteel gerestaureerd. We kunnen onze hand niet leggen op de voet van het Jacobusbeeld. We bezoeken wel de crypte en kunnen het borstbeeld op het altaar van achteren aanraken.

Ingetogen momenten.
En dan begint het te regenen, te gieten, een plensbui, Galicië waardig! Toch tijd om te eten. En als we terug bij de albergue aankomen, zijn onze schoenen compleet stofvrij geregend...

Morgen gaan we naar de pelgrimsmis!