4 april 2009
Hey, hier ben ik dan nog eens.
Vanmorgen om 3h20 liep de wekker af, dadelijk opgestaan. 
Ik was bang dat ik mij heel slecht ging voelen, maar dat viel heel reuze mee.
Na enkele ogenblikken was hier iedereen druk in de weer om het laatste nog snel in de auto te laden.
En, wat denk je? Om 4h00 stipt zijn we vertrokken, goed he. 
Tot in Keulen hebben we vrij vlot kunnen rijden, maar toe begon het circus. 
Het leek wel of iedereen weg wou, zeg. Wij hebben als een accordeon verder moeten rijden tot de splitsing Munchen Regensburg Passau.
Gelukkig moesten wij richting Regensburg Passau. Dat was een verademing, zeg, eindelijk terug door rijden.
Na enkele natjes en droogjes, want het is soms nogal iets, en dan nog de sanitaire stops, zijn we dan eindelijk in Oostenrijk aangekomen.
Nu moesten we nog 135km door Oostenrijk zonder autostrade.
Ik had al wel gezien op internet dat deze wegen kronkelig waren, maar, dat Christus of de wegenwerkers hier nog niet geweest waren, stond daar natuurlijk niet bij.
Amai zeg, dat was het één en het ander, de ene haarspeld bocht na de andere, berg op berg af.
En toen, toen kwam de cultuur schok, dat geloof je niet hoor.
We zijn al zo dikwijls in Slowakije geweest, maar toch was dit weer een schok. 
We reden Oostenrijk uit en Tsjechie binnen, en op een afstand van honderd meter leek het of we in een hele andere wereld terecht kwamen, het leek net of er juist een oorlog geweest was, en allemaal stuk geschoten en oude gebouwen stonden, raar hoor.
Maar dan, eindelijk zien we inde verte dat mooie Lipno meer. De spanning steeg, ik hoorde al gemompel rond mij, zo van, waar gaan wij hier terecht komen.
De verrassing, we komen aan het park waar wij een appartement gehuurd hebben, en onze verbazing is groot, heel groot, dit geloof je niet, dat moet je zien.
Even uit de dorpjes weg, en dan een oase van appartementen en restaurants, je moet dat zien.
Toen we binnen kwamen in ons appartement was de verbazing nog groter, mooi ruim, laat ik maar zeggen groot, te groot voor 4 personen. 
Zo, nu op verkenning.
Prachtige omgeving, even gewandeld
hee, kijk daar een terras, daar moet ik zijn , na zo een helse rit verdien ik wel een pintje.
Jongens wat een blijde verrassing. Ik bestel een pintje (pivo)
een halve liter, zeg; waar ze mij dan 30 kronen voor aanrekenen, dat is nog geen euro. HEY IK BEN IN EEN PARADIJS OP AARDE GEKOMEN. Wie zegt dat de hemel niet bestaat
.jawel hoor, hier is dat. Ik heb meteen een tweede besteld. Ah ja, zo veel te meer half liters ik bestel, zo veel te rijker ik word. 
Maar ja, ik was niet alleen, dus werd ik heel snel weer uit mijn droom ontwaakt door mijn vrouwtje. 
Zo nu maar eens verder. De skiliften liggen op amper tweehonderd meter van ons appartement. Schoner kan niet, he? Ze hadden ons verteld dat die dicht waren, maar nee hoor, die zijn nog open, tot grote vreugde van de kinderen natuurlijk.
En ja, daar zien we ook nog een supermarkt, vlak bij zeg, dat is mooi.
Wij daar binnen, rond gekeken, en de kar dan maar volgeladen.
Toen we aan de kassa kwamen, zagen we dat er geen plastic tassen waren. Wat nu gedaan?
Kom, zegt mijn vrouw, we nemen de kar gewoon mee naar huis, en zo gezegd zo gedaan. Makkelijk he, we hebben de kar tot in de keuken gereden, leeg gemaakt en dan terug gedaan.
Moesten we dat bij ons in België gedaan hebben, dan hadden we nu al lang de politie op ons dak gehad en was de vakantie misschien al voor bij geweest.
Zo dat was het voor vandaag.
Ik heb enkele fotos bijgevoegd.
To morgen misschien.
Mvg
Gitte, Lissa, Anja en Staf
Zo, pasen komt er weer aan, en dat wil zeggen, voor ons hier dan, een weekje op verlof.
