Saline Einville au Jard.     Het vroegere schachttorentje. Dombasle in zicht.  Fabriek Solvay.

Het is dus goed vooruit gegaan vandaag en te 12:30 uur lagen we aan de kade van Varangéville net na die sluis. Vanaf hier zijn er een aantal sluizen dubbel uitgevoerd.  Er liggen er twee naast mekaar, allebei even groot en van deze van Varangéville wordt er maar een gebruikt.  Ik vermoed dat die sluizen in de “gouden scheepvaart” tijd toen er hier nog veel vrachtschepen voeren gemaakt zijn om alles vlotter te laten verlopen en de schippers niet te lang te laten wachten.  Als hier zo veel schepen waren als in het kanaal Champagne-Bourgogne dan moeten er hier ook een 5 à 6000 per jaar gepasseerd zijn, dus dan hadden die dubbele sluizen wel zin.  Nu ligt er eentje zo te zien al vele jaren stil. Na de boterham weer ons fietstochtje, ditmaal 14 km van Varangéville langs het kanaal langs het fabriek van Solvay naar Dombasle-sur-Meurthe, langs Le Petie Saline, Crévic en Maixe naar Einville-au-Jard. Het laatste stuk weer over het mooie fietspad op het jaagpad, de rest via de gewone weg.  Aan sluis S22-Dombasle stond het licht op groen voor opvaart maar er was geen opvaart te zien.  Boven de sluis lag een huurboot met twee jonge Duitse koppels die niet wisten wat doen en die er zo te horen al effe lagen te wachten.  We hebben ze aangeraden de interfoon te gebruiken maar die werkte blijkbaar niet.  Ik heb ze dan een trucje geleerd dat wij ook al eens een paar keer toegepast hebben.  Beneden aan de sluis de sensor afdekken zodat het systeem denkt dat er een boot in de sluis vaart en dan de blauwe stang opheffen om de sluis in werking te stellen om daarna zelf binnen te kunnen varen. Zo, dat weten die nu ook weer al en er is niemand van het VNF moeten langskomen.