Op 2 november ging ik naar Muse kijken in het Sportpaleis. Dit was mijn eerste grote concert, dus had ik wel heel wat vragen over hoe het allemaal zou verlopen. Muse is misschien een vrij bekende groep, maar toch zijn er heel wat mensen die de muziek niet kunnen smaken. Ik had hooggespannen verwachtingen, een leefde er dan ook echt naar toe. Ik moet zeggen, dat ik dit concert helemaal te danken heb aan mijn goede vriend Laurens. Het concert zelf vond ik fantastisch. Het boeide van begin tot einde, en ik ontdekte nieuwe liedjes, die ik voor het concert niet kende. Het was een hele belevenis om nooit te vergeten. Muse heeft zijn reputatie van beste live band meer dan waar gemaakt. Het concert was een goeie mengeling van nieuwe en oude hits. Al werd heel de zaal stil bij "feeling good". Zo'n breekbaar lied, da prachtig vertolkt werd. Het was een belevenis om nooit te vergeten, en het is zeker voor herhaling vatbaar. De groep is misschien niet zo interactief met zijn publiek, maar met weinig woorden kregen ze heel de zaal achter zich. Ik heb nog lang nagepraat over het concert, en ben zelfs nog enkele dagen in de Muse-waan geweest!! Maar het mooiste lied van de avond is en blijft toch Feeling good. Ik had nooit gedacht dat ze dat lied zouden spelen, omdat het in mindere maten bekend is, maar het werd prachtig vertolkt. De zanger vroeg op dat moment om met de gsm's in de lucht mee te zwaaien, wat door heel de zaal gedaan werd. Dat was echt een onbeschrijfelijk moment. Mijn laatste dank gaat uit naar Laurens, zijn zus Inne, en Dieter. Ondanks het leeftijdsverschil van een paar jaar, hebben ze me toch een onvergetelijke avond bezorgd. Ook is het dankzij Laurens dat ik ben kunnen gaan. Dank aan hen!!
