Ik ben niet labiel. Ik ben emotioneel flexibel

Vet eten is goed voor de lijn.
Je ziet hem dan beter

De mens mag gerust verdriet hebben,
Maar het verdriet mag de mens niet hebben

Je kunt wachten tot je perfect bent, maar je kunt ook nu al van jezelf houden

Leg je rechterhand op je linkerschouder

en je linkerhand op je rechterschouder

en druk nu stevig,

dit is een stevige knuffel voor jou

Men houdt ervan anderen te doorzien,
maar men houdt er niet van zelf doorzien te worden

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg

Vrienden zijn als een lantaarn op een lange, donkere weg
Ze maken de weg niet korter maar wel een beetje lichter

Drie eetlepels tranen
Een snufje verdriet
Klein beetje innerlijke woede
(maar dat proef je niet)

Pak het felsje innerlijke strijd
Voeg twee kleine druppels toe
Meng het met wat eenzaamheid
(wat ik altijd doe)

Laat het zo lang stoven
Tot je weer iets hebt
Iets om in te geloven
(dat is mijn recept)

Zonder het donker, zie je het licht niet…

Er zullen veel mensen in en uit je leven wandelen,

maar alleen echte vrienden laten voetafdrukken achter in je hart

Huil maar rustig uit

Ook in het bijzijn van een kind

Huil maar rustig uit

Hoe gek die kleine het misschien ook vindt

Een kind huilt toch ook,

Als het verdriet heeft of pijn?

Waarom zou jij dan niet

Verdrietig mogen zijn?

Huil maar rustig uit

Een kind moet leren wennen,

Dat grote mensen

Net zo goed verdriet kennen

Huil maar rustig uit

Bij kinderen, al zijn ze nog zo klein,

Leer ze vroeg,

Dat vriendschap, verdriet en tranen,

Niet alleen voor kleintjes zijn.

Ga nooit heen zonder te groeten

Ga nooit heen zonder een zoen

Wie het noodlot zal ontmoeten

Kan het morgen niet meer doen

Ga nooit heen zonder te praten

Dat doet een hart zo’n pijn

Wat je ’s morgens hebt verlaten

Kan er ’s avonds niet meer zijn!

ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
het water gaat er anders dan voorheen
de stroom van een rivier hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen
misschien eens gevuld door sneeuw en regen
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
om hem dan glad en rond gesleten
te laten rusten in de luwte van de zee
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan

Liefde is net als een vogel,

Hou je hem te losjes vast,

Dan vliegt hij weg.

Hou je hem te stevig vast,

Dan stikt hij.

Gisteren was ik in het bos.
Op zoek naar drie bomen.
Drie bomen die ik gekend had.
Drie bomen die alle drie een tak hadden verloren.
Drie bomen die daar alle drie op een andere manier  mee omgegaan waren.
Vandaag heb ik ze gevonden.

De eerste boom was gaan rouwen om zijn verlies
en zei ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde
te groeien 'dat kan ik niet want ik mis een tak'
De tweede boom geschrokken van de pijn
en had maar snel besloten het verlies te vergeten.
De derde boom was ook geschrokken van de pijn.
Had gerouwd om het verlies.
En het eerste voorjaar dat de zon hem uitnodigde
te groeien had hij gezegd: 'dit jaar niet'.

Maar de zon kwam het jaar daarom terug.
Nu zei de boom:
'Ja, zon verwarm mij opdat ik mijn wond kan verwarmen.
Ziet u mijn wond heeft warmte nodig,
opdat hij weet dat hij erbij hoort.
En het derde jaar dat de zon terug kwam sprak de boom:
Ja, zon laat mij groeien,
Want er is nog zoveel te groeien.

Na wat zoeken vond ik de drie bomen,
of eigenlijk twee.
De eerste boom was klein gebleven.
De plaats van de wond was duidelijk te zien,
het was het hoogste punt van de boom.
De tweede boom was geen boom meer.
Een voorjaarsstorm had hem doen omwaaien.
De plek van de wond moest ik zoeken.
Achter een heleboel bladeren vond ik hem.
De derde boom was het moeilijkst te vinden,
want ik had niet verwacht dat hij zo groot en
sterk was geworden.
Maar gelukkig kon ik hem herkennen
aan de dichtgegroeide wond,
die vol trots in het zonlicht stond.

Kun je niet vliegen, loop
Kun je niet lopen, ga
Kun je niet gaan, kruip
Maar blijf nooit stilstaan
Nooit dalen, immer opgaan
Kun je niet lachen, glimlach
Kun je niet glimlachen, wees toch blij
Kun je niet blij zijn, wees tevreden
Maar nooit de moed opgeven
En immer voorwaarts streven