Drie eetlepels tranen
Een snufje verdriet
Klein beetje innerlijke woede
(maar dat proef je niet)

Pak het felsje innerlijke strijd
Voeg twee kleine druppels toe
Meng het met wat eenzaamheid
(wat ik altijd doe)

Laat het zo lang stoven
Tot je weer iets hebt
Iets om in te geloven
(dat is mijn recept)

Zonder het donker, zie je het licht niet…

Er zullen veel mensen in en uit je leven wandelen,

maar alleen echte vrienden laten voetafdrukken achter in je hart

Huil maar rustig uit

Ook in het bijzijn van een kind

Huil maar rustig uit

Hoe gek die kleine het misschien ook vindt

Een kind huilt toch ook,

Als het verdriet heeft of pijn?

Waarom zou jij dan niet

Verdrietig mogen zijn?

Huil maar rustig uit

Een kind moet leren wennen,

Dat grote mensen

Net zo goed verdriet kennen

Huil maar rustig uit

Bij kinderen, al zijn ze nog zo klein,

Leer ze vroeg,

Dat vriendschap, verdriet en tranen,

Niet alleen voor kleintjes zijn.

Ga nooit heen zonder te groeten

Ga nooit heen zonder een zoen

Wie het noodlot zal ontmoeten

Kan het morgen niet meer doen

Ga nooit heen zonder te praten

Dat doet een hart zo’n pijn

Wat je ’s morgens hebt verlaten

Kan er ’s avonds niet meer zijn!

ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
het water gaat er anders dan voorheen
de stroom van een rivier hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen
misschien eens gevuld door sneeuw en regen
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
om hem dan glad en rond gesleten
te laten rusten in de luwte van de zee
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan

Liefde is net als een vogel,

Hou je hem te losjes vast,

Dan vliegt hij weg.

Hou je hem te stevig vast,

Dan stikt hij.

Gisteren was ik in het bos.
Op zoek naar drie bomen.
Drie bomen die ik gekend had.
Drie bomen die alle drie een tak hadden verloren.
Drie bomen die daar alle drie op een andere manier  mee omgegaan waren.
Vandaag heb ik ze gevonden.

De eerste boom was gaan rouwen om zijn verlies
en zei ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde
te groeien 'dat kan ik niet want ik mis een tak'
De tweede boom geschrokken van de pijn
en had maar snel besloten het verlies te vergeten.
De derde boom was ook geschrokken van de pijn.
Had gerouwd om het verlies.
En het eerste voorjaar dat de zon hem uitnodigde
te groeien had hij gezegd: 'dit jaar niet'.

Maar de zon kwam het jaar daarom terug.
Nu zei de boom:
'Ja, zon verwarm mij opdat ik mijn wond kan verwarmen.
Ziet u mijn wond heeft warmte nodig,
opdat hij weet dat hij erbij hoort.
En het derde jaar dat de zon terug kwam sprak de boom:
Ja, zon laat mij groeien,
Want er is nog zoveel te groeien.

Na wat zoeken vond ik de drie bomen,
of eigenlijk twee.
De eerste boom was klein gebleven.
De plaats van de wond was duidelijk te zien,
het was het hoogste punt van de boom.
De tweede boom was geen boom meer.
Een voorjaarsstorm had hem doen omwaaien.
De plek van de wond moest ik zoeken.
Achter een heleboel bladeren vond ik hem.
De derde boom was het moeilijkst te vinden,
want ik had niet verwacht dat hij zo groot en
sterk was geworden.
Maar gelukkig kon ik hem herkennen
aan de dichtgegroeide wond,
die vol trots in het zonlicht stond.

Kun je niet vliegen, loop
Kun je niet lopen, ga
Kun je niet gaan, kruip
Maar blijf nooit stilstaan
Nooit dalen, immer opgaan
Kun je niet lachen, glimlach
Kun je niet glimlachen, wees toch blij
Kun je niet blij zijn, wees tevreden
Maar nooit de moed opgeven
En immer voorwaarts streven

Masker

Rugzak

Ieder moet zijn rugzak dragen
die sjouw je jaren met je mee
zware inhoud met veel vragen
en wie er antwoordt: geen idee

laat die rugzak maar eens zakken
en zet hem voor je voeten neer
neem de tijd om uit te pakken
bekijk de inhoud nog een keer

was die boosheid niet te delen
zware belasting voor je rug..
dat oud zeer kon toch wel helen
pakte je niet te snel en vlug

heb je alles nog wel nodig
sjouw je niet rond met veel te veel
in je ransel overbodig
draag je niet andermans zijn deel..

ga eens tegen rugzak zitten
en denk: de inhoud geeft met steun
hoef er niet in rond te spitten
het is voldoende als ik leun

heb die rugzak moeten vullen
en neem hem mee zolang ik leef
maar het zijn maar loze spullen
rugzak wordt lichter als ik geef..

Wat er ook gebeurt

Wat je ooit zult doen

Alles is vergeven
Met een dikke zoen

Als ergens geluk

voor het rapen lag,

dan ging ik daarheen,

handenvol opgooien hoog in de lucht

langs de sterren en de maan

Vanaf heden koester ik alleen nog maar het schone,

de dingen die me warm houden van binnen. 

 Geen zweem van spijt, geen valse nostalgie,

maar wel kordaat de bladzijde omgekeerd. 

Alleen herinneren is dicht bij me gebleven

als achtergrondmuziek bij het begin van deze nieuwe dag

Het leven is als een boek.

Je moet elke dag een bladzijde omdraaien.

Er zijn goeie en slechte bladen.

Je kunt de goeie niet kopiëren of de slechte verwijderen.

Dus draai elke dag een blad om en wees tevreden met het boek dat je hebt.

Er zijn mensen die een superdik boek hebben gekregen,

maar het is misschien een ordinaire telefoongids.

Anderen hebben een dun boekje,

maar met een spannend verhaal.

Zo moet je proberen het leven te bekijken.

Ik heb thuis een potje

Op het potje staat "verdriet".
Ik doe er vaak verdrietjes in,
want als ze klein zijn ...
huil ik niet.

Steeds als er iets tegenzit
Er iets gebeurd wat ik niet wil
Open ik het potje,
Gooi het er erin heel stil.

Maar gisteren was de laatste
Druppel iets te veel
Van al die stukjes klein verdriet
Kreeg ik een brok in mijn keel.

Mijn hand begon te trillen
Verdriet vloog met golven uit de pot
Een traan begon te rollen,
Ik voelde mij erg rot.

Een onbedaarlijk snikken
deed me trillen overal,
Ik zat echt tot mijn haren
In het diepste diepe dal

Het was met rood omrande ogen
Toen ik mijzelf weer rustig kreeg,
Opgelucht keek ik naar mijn potje
Het potje ... Dat was leeg.

Dus zie je iemand lopen,
Rode ogen en heel bedeesd
Dan vraag je niets meer,
Dan weet je,
haar potje is pas vol geweest.

Ik had drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een vogeltje.
Een veulentje.
Een varkentje.

Ze zijn gevallen.
Ze braken stuk.
Ik heb ze gelijmd.
't Is bijna gelukt.

Ik heb drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een volentje
een veukentje
een vargeltje.