Vanaf heden koester ik alleen nog maar het schone,

de dingen die me warm houden van binnen. 

 Geen zweem van spijt, geen valse nostalgie,

maar wel kordaat de bladzijde omgekeerd. 

Alleen herinneren is dicht bij me gebleven

als achtergrondmuziek bij het begin van deze nieuwe dag

Het leven is als een boek.

Je moet elke dag een bladzijde omdraaien.

Er zijn goeie en slechte bladen.

Je kunt de goeie niet kopiëren of de slechte verwijderen.

Dus draai elke dag een blad om en wees tevreden met het boek dat je hebt.

Er zijn mensen die een superdik boek hebben gekregen,

maar het is misschien een ordinaire telefoongids.

Anderen hebben een dun boekje,

maar met een spannend verhaal.

Zo moet je proberen het leven te bekijken.

Ik heb thuis een potje

Op het potje staat "verdriet".
Ik doe er vaak verdrietjes in,
want als ze klein zijn ...
huil ik niet.

Steeds als er iets tegenzit
Er iets gebeurd wat ik niet wil
Open ik het potje,
Gooi het er erin heel stil.

Maar gisteren was de laatste
Druppel iets te veel
Van al die stukjes klein verdriet
Kreeg ik een brok in mijn keel.

Mijn hand begon te trillen
Verdriet vloog met golven uit de pot
Een traan begon te rollen,
Ik voelde mij erg rot.

Een onbedaarlijk snikken
deed me trillen overal,
Ik zat echt tot mijn haren
In het diepste diepe dal

Het was met rood omrande ogen
Toen ik mijzelf weer rustig kreeg,
Opgelucht keek ik naar mijn potje
Het potje ... Dat was leeg.

Dus zie je iemand lopen,
Rode ogen en heel bedeesd
Dan vraag je niets meer,
Dan weet je,
haar potje is pas vol geweest.

Ik had drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een vogeltje.
Een veulentje.
Een varkentje.

Ze zijn gevallen.
Ze braken stuk.
Ik heb ze gelijmd.
't Is bijna gelukt.

Ik heb drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een volentje
een veukentje
een vargeltje.