De voorbije weken zijn voorbij gevlogen. Met het bezoek van oma en opa heb ik alles een beetje uitgesteld, om zoveel mogelijk tijd met hen te kunnen doorbrengen. Nu ze weg zijn heb ik me op het grote werk gestort: het appartementje op orde brengen en alle dozen eindelijk eens uitpakken. Rapper gezegd dan gedaan, merk ik nu... Amaya's kamertje is wel zo goed als klaar, met de klasfoto in een mooie kader naast haar bed. Enkel Eefje Donkerblauw moet nog ingekaderd worden en krijgt dan ook een plekje aan de muur.
Vorige week werd het eiland geteisterd door een hevige bosbrand. Eén van de vuurhaarden bevond zich boven Guia de Isora - in de bergen boven ons dorp dus. Vanuit het appartement konden we 's nachts de vlammen zien; dat was beangstigend. Ook in ons dorp lag alles onder de as en het roet. Het heeft verschillende dagen geduurd eer de brand onder controle was. 6500 hectare heeft gebrand. Vandaag las ik in de krant dat 4500 hectare hiervan redelijk ongedeerd is gebleven. Van de overige 2000 hectare bestaat de helft uit Canarische pijnbomen, en die hebben "feniks" kwaliteiten: onder de verbrande schors groeit de boom gewoon verder en de schors vernieuwt zich met de tijd. Maar toch blijft het een ramp, 1000 hectare prachtig natuurgebied verwoest... Het was ook niet de eerste keer dat we dit meemaakten. Vijf jaar geleden was er ook een grote bosbrand in de buurt, waarvan de sporen nu nog steeds te zien zijn.
Verder gaat het leven hier zijn rustige gangetje. Amaya en ik proberen zoveel mogelijk naar het strand te gaan. Elke vrijdag is het "papadag", dan is papa vrij en wordt hij volledig opgeeist door zijn dochter. Af en toe gebeuren er kleine "grote gebeurtenissen", zoals vandaag: Amaya's eerste tandje is uitgevallen! Maar hij is wel in haar buik beland
We zijn er! Deze morgen vertrokken om 2u27, toegekomen iets voor 18u. Het was een leuke rit, tof gezelschap, weinig verkeer, alles super. Nu gaan we genieten van een paar dagen in deze bruisende stad!
Fase 2 is volbracht; Amaya is vertrokken. Met 106 kg (!) bagage - waarvan de helft van Amaya & ik - zijn oma, opa, Milan en Amaya op het vliegtuig gestapt.
Gisterenmorgen een prachtige verrassing, het heeft me echt ontroerd. Ik wil nog even alle kindjes, ouders en juf Elke bedanken om dit mooie feestje in elkaar te steken. Woorden schoten me gisteren te kort, maar Amaya en ik - en ook Jorge, vanuit Tenerife - willen nog even benadrukken hoe nauw dit schooltje en de mensen die we hier hebben leren kennen, ons aan het hart liggen. Zoals Claire gisteren al zo mooi verwoordde in haar speech: in de voorbije drie jaar is er een band ontstaan. Een terugkeer naar Spanje was al lang gepland, maar ik wou absoluut dat Amaya hier haar kleuterschool zou afwerken.
Lieve vriendjes van Amaya, ik heb jullie ook beter leren kennen de voorbije maanden, en voor mij is elk van jullie met jullie eigen persoonlijkheid een sterretje aan de Horizon. Een warme gedachte voor alle kindjes die Amaya's leventje rijker gemaakt hebben. We gaan jullie allemaal missen!
Tot slot nog een fotootje; deze keer met een knipoog naar Elke en Claire!
De laatste dagen gaan voorbij, de grote dag komt dichterbij. Wat een emotionele week: laatste etentje met collega's, laatste schooldag, afscheid van meme en van nonkel Kim... En ik die niet hou van afscheid nemen. Waar we ook gaan, we laten steeds mensen achter die we in ons hart dragen.
(Het is erg druk geweest de voorbije weken. Ik beloof in de toekomst veel fotootjes te posten! Alvast deze voor meme...)
Amaya in Tenerife
- zijn oma, opa, Milan en Amaya op het vliegtuig gestapt. 
