Na weken van aftellen, dromen en wenslijstjes maken was het deze week eindelijk, eindelijk zo ver: Amaya werd zes jaar!
Omdat ze nog niet veel kindjes kent op haar nieuwe school, hebben we dit jaar geen feestje voorzien met klasgenootjes, maar we gingen ons meisje zeker niet zonder feestje laten! Dus is de hele familie donderdagnamiddag naar Playa San Juan afgezakt, en Amaya vond het super om haar abu Camy, abu Luis, tita Sara, tito Cayo en Hector, tito Luis en tita Patri bij zich te hebben.
De avond voordien had ik al slingers opgehangen en ballonnen opgeblazen, om Amaya te verrassen wanneer ze opstond. Maar om elf uur 's nachts stond Amaya plots in de keuken; ze had dorst! Gelukkig was ze zo slaperig dat ze de versieringen niet eens heeft opgemerkt . Jorge heeft dan nog de splinternieuwe fiets in elkaar gezet en zo stond alles klaar voor de volgende ochtend. En het was nogal een verrassing! Papa hield zijn handen voor Amaya's ogen en ze mocht eens aan het stuur voelen en raden wat het was. Ze had het direct geraden! Amaya was superblij met haar nieuwe, "grote" fiets. Ze heeft onmiddellijk een beetje rondgereden in het appartement, met de hulp van papa nog wel. De bandjes moeten nog een beetje opgepompt worden en dan kunnen we naar het park gaan oefenen, want op twee wieltjes rijden is toch nog wel even moeilijk. Maar ons doel is: op twee wieltjes rijden wanneer oma en opa op bezoek komen!
Na de grote verrassing was er natuurlijk een minpuntje: het was donderdag en dus een schooldag. En het was dan nog turnen die dag, dus Amaya kon niet eens een mooie jurk aandoen! Dat vond ze allemaal wel minder. Maar de dag voordien hadden we een heleboel cakejes gebakken voor haar klasgenootjes en versierd met hartjes, gekleurde hagelslag, pareltjes en de schotel lag ook nog eens vol met ballonnetjes en snoepjes. En ze heeft er succes mee gehad op school! De kindjes (en de juffen en meesters) vonden de cakejes heel lekker en Amaya was het middelpunt van alle aandacht tijdens de speeltijd, met haar gouden kroon. Ik ben even gestopt om te piepen tijdens de speeltijd, en ze had het heel druk met spelen en rondlopen met de andere meisjes. Dat deed deugd! Na vier weken begint Amaya eindelijk wat vriendjes te maken. Dit bleek moeilijker dan we hadden gedacht en de voorbije twee weken waren we een beetje bezorgd omdat Amaya wat verdrietig en eenzaam was op school. Hopelijk is dat probleem nu opgelost.
Na de - uiteindelijk toch wel heel leuke - schooldag zijn we dan met de familie lekker gaan eten, en daarna was het tijd voor de taart thuis. Er waren natuurlijk veel te veel cadeautjes, maar Amaya had daarmee geen problemen. Ze heeft nu een ganse collectie van "monster high" artikelen bij elkaar gekregen, gaande van pennenzakken tot poppen en zelfs een T-shirt. Van oma en opa was er een verrassingsdoos toegekomen, dat was ook wel heel leuk. Gelukkig is het nu weekend en kan Amaya eindelijk op haar gemak spelen met al het nieuwe speelgoed. Want al was het haar verjaardag op donderdag, toch had ze huiswerk gekregen. Gelukkig was het rekenen, dat kan ze goed en ze had in 10 minuutjes al gedaan.
Dit weekend heeft ze echter een lees- en schrijftaak, dus daarvoor zullen we wel wat meer tijd moeten uittrekken. Tien zinnetjes overschrijven! Ik vind het veel voor een zesjarige... Maar volgens de juf zouden ze in december al redelijk kunnen lezen en schrijven. We'll see. Amaya vindt de lessen taal wel moeilijk, en ze doet het niet zo graag. Maar met een beetje aanmoediging worstelt ze er zich toch wel door. De klinkers kent ze nu wel goed, en deze week hebben ze lettergrepen met p, m en l geleerd. Ik vind dat ze dat ook goed doet, maar er staan al echt moeilijke woorden tussen, zoals "Emilio" en "aupa", en wanneer ze die niet van de eerste keer kan lezen, geeft Amaya het nogal snel op. We zullen nog wat moeten werken aan dat doorzettingsvermogen ;-).
In bijlage enkele foto's van de verjaardag: de fiets, op school, de taart, toch nog huiswerk...
Amaya in Tenerife
. Jorge heeft dan nog de splinternieuwe fiets in elkaar gezet en zo stond alles klaar voor de volgende ochtend. En het was nogal een verrassing! Papa hield zijn handen voor Amaya's ogen en ze mocht eens aan het stuur voelen en raden wat het was. Ze had het direct geraden! Amaya was superblij met haar nieuwe, "grote" fiets. Ze heeft onmiddellijk een beetje rondgereden in het appartement, met de hulp van papa nog wel. De bandjes moeten nog een beetje opgepompt worden en dan kunnen we naar het park gaan oefenen, want op twee wieltjes rijden is toch nog wel even moeilijk. Maar ons doel is: op twee wieltjes rijden wanneer oma en opa op bezoek komen!
