Daar is de muze weer de muze die me begeestert die mijn hele leven gek maakt wanneer ze er niet is
Daar is de muze weer ze zweeft en ze lacht en ze flirt met me o sluit me toch in je armen
want MIJN bestaan leven ik kan het niet zonder ik wil je grijpen me binden
maar je glipt weg uit mijn handen slechts korrels houd ik over van je onmetelijke strand
maar daar is de zee de zon gaat al onder
laat me toch leven licht als de lente het nieuw leven brengen in een landschap kaal en koud waar passie en kracht zich verscholen houdt onder de vorstlaag, steenhard en kil want toch is er steeds iets dat groeien wil
