Toen ik op de site Podium aan huis zocht naar een toneelstuk om mijn verslag over te maken, was ik oorspronkelijk op zoek naar een kort toneel. Na enkele minuten te browsen besloot ik om te kijken naar Deurdedeurdeur van SKaGeN, ism Villanella en DEStudio. Ook al was dit stuk veel langer dan wat ik in gedachten had, dit stuk is namelijk twee uur en vijfendertig minuten lang, was dit geen last.

Op donderdag 9 oktober om 16 uur ben ik beginnen kijken naar het toneelstuk, helaas kon dit niet live en moest ik dit thuis bekijken. Ik koos voor het toneel Deurdedeurdeur omdat de naam mij aansprak en omdat ik al eens naar een theatervoorstelling van Jonas Van Geel en Charlotte Vandermeersch was gegaan. In dit toneel worden ze bijgestaan door Valentijn Dhaenens, Korneel Hamers, Clara van den Broek, Mathijs F Scheepers, Ryszard Turbiasz, Sari Veroustraete & Iven Deduytschaver. Mijn verwachtingen waren vrij hoog aangezien Jonas Van Geel en Charlotte Vandermeersch meespeelden, ook omdat ik in het bijschrift las dat het hilarisch was en perfect werd uitgevoerd.

In het begin wist ik niet goed wat er gebeurde, want nog maar enkele minuten in en het toneel werd “onderbroken”. Later werd mij duidelijk dat het toneel helemaal niet onderbroken werd. Het toneel ging namelijk niet over sardientjes, maar het ging over het leven van toneelspelers.

Het toneel wordt gespeeld in drie bedrijven. Het eerste bedrijf is de generale repetitie, vandaar dat het stuk werd onderbroken. Dit stuk van het toneel is dus de generale repetitie waarin de regisseur af en toe de repetitie onderbreekt en de acteurs switchen tussen personages en hun echte persoon om vragen te stellen aan de regisseur.

Tijdens het tweede bedrijf zien we de achterkant van het decor. We zien hoe al de drama opstapelt en de gevolgen backstage. Backstage is er ruzie en drama en op het podium (lichtjes zichtbaar door de ruiten) wordt het toneel “normaal” gespeeld. Dit zorgt voor een prachtige dynamiek. Een prachtig voorbeeld hiervan is wanneer Jonas Van Geel woedend is op Mathijs Scheepers. Op het podium speelt hij zijn rol normaal, maar telkens wanneer hij backstage is doet hij er alles aan om Mathijs pijn te doen. Dit was één van mijn favoriete stukken in dit toneel.

Als laatste komt het derde bedrijf. Het decor is weer zoals in het eerste bedrijf en het toneel wordt nogmaals gespeeld. Vermoedelijk is dit op het einde van de tournee want de ergernissen tussen de acteurs is groter dan ooit tevoren. De timing is niet meer correct, gesprekken verlopen moeizaam,... alles loopt in het honderd. Zoals De Morgen mooi beschreef: “Hoewel in dit stuk alles fout loopt, is het immers juist de uitdaging om met precieze timing alles ‘juist’ fout te doen lopen. Een uitdaging die SKaGeN met succes aangaat.”

Opmerkelijk is dat in het eerste bedrijf de acteurs er nog gelukkig uitzien en hun spel verloopt vlot. Dan tijdens het tweede bedrijf merk je dat er drama is tussen de acteurs en dat ze hierdoor minder oog hebben op het toneel waardoor hun spel wat moeizamer verloopt. In het laatste bedrijf bereikt de drama een piek. Je merkt de woede in de acteurs en in hun manier van spelen. Deze opbouw werd zeer mooi weergegeven in het stuk.

Het decor is simpel. In het eerste en derde bedrijf zien we de voorkant van het decor, namelijk de binnenkant van een huis. De muren bekleed met tapijt en vele deuren, voor de rest ziet het eruit als een gewoon huis. Tijdens het tweede bedrijf zien we de achterkant van het decor. We krijgen een blik achter de schermen.

De belichting speelt geen zo’n grote rol. Wanneer we de voorkant van het decor zien is het podium meer belicht dan wanneer we backstage te zien krijgen. Dit is zo gedaan omdat er backstage altijd minder licht is. Ook de kostuums bleven simpel en realistisch. Er werd gekozen voor gewone kledij die ook het best past bij dit toneelstuk. De realistische kledij zorgde ervoor dat je je kon concentreren op het komische aspect van wat er gebeurde en gezegd werd.

Het toneel is zeer karikaturaal, want het is zeer luchtig en grappig. Sommige grappige elementen kwamen door de slapstick, bijvoorbeeld wanneer Jonas Van Geel Mathijs Scheepers aanvalt met een zak of wanneer Jonas Van Geel en Valentijn Dhaenens aan de telefoondraad trekken waardoor Jonas Van Geel tegen de muur vliegt.

De regisseur wil wil een modernere versie maken van het stuk Noises Off. Ik heb op zondag 12 april een stuk bekeken van het stuk Noises Off en het is zeer duidelijk dat Deurdedeurdeur hierop gebaseerd is. Beide stukken beginnen op dezelfde manier, de grote lijnen zijn hetzelfde en beide stukken worden gespeeld in drie bedrijven. Het ene grote verschil is dat Noises Off een Engels toneel is terwijl Deurdedeurdeur een Nederlandstalig toneel is.

Een belangrijk element in dit toneel zijn de personages. In dit theater komen er negen personages voor. Zes van deze personages hebben technisch gezien twee personages, zichzelf en wie ze spelen in het toneel. Neem bijvoorbeeld Jonas Van Geel, hij speelt in dit toneel de rol van Jonas Van Geel en de rol van Fred. Backstage en wanneer de regisseur het stuk onderbreekt is hij Jonas Van Geel en op het podium tijdens het toneel is hij Fred. Zo heb je ook Valentijn Dhaenens (hij speelt Valentijn Dhaenens en de poetsvrouw), Korneel Hamers (hij speelt Korneel Hamers en de dief), Mathijs Scheepers (hij speelt Mathijs Scheepers en de huiseigenaar), Charlotte Vandermeersch (zij speelt Charlotte Vandermeersch en het domme blondje dat zich makkelijk in bed laat praten) en Clara van den Broek (zij speelt Clara van den Broek en de vrouw van de huiseigenaar). De overige drie personages spelen maar één rol. Ryszard Turbiasz (de regisseur), Sari Veroustraete en Iven Deduytschaver (helpen backstage met het script en het decor). Er is niet echt sprake van de dramatis personae. De personages zijn vlakke karakters en ook zijn er types waarneembaar. Bijvoorbeeld Charlotte Vandermeersch, zij is het domme blondje dat zich makkelijk in bed laat praten.

Een tweede belangrijk element is de tijd. Wij zijn in twee uur en dertig minuten een grote evolutie in dit toneel. Het toneel speelt zich af tijdens een tournee van een theatervoorstelling. Het begint bij de generale repetitie, wanneer er amper drama is. In het tweede bedrijf zitten we in het begin van de tournee, wanneer de drama begint op te bouwen. In het laatste bedrijf zijn we vermoedelijk bij het einde van de tournee, wanneer de drama een hoogtepunt bereikt. Hoe groot de tijdsprongen precies zijn is niet honderd percent duidelijk, maar het is wel duidelijk dat wanneer de drama toeneemt dat we verder in de tournee zitten.

Toneelstukken zijn niet echt mijn ding, dus ik begon aan deze taak met tegenzin. Maar dit toneelstuk was fenomenaal. Ik heb dit toneelstuk tweemaal bekeken omdat ik het zo interessant vond en eerlijk gezegd boeide alles mij. Elk detail van elke verhaallijn vond ik interessant. De relatie tussen Valentijn en Jonas, de driehoeksverhouding tussen Ryszard, Charlotte en Sari, de drankproblemen van Korneel,...

Dit stuk was humoristisch, herkenbaar en boeiend van begin tot eind. Het heeft mijn toekomstige theaterbezoeken zeker beïnvloed. Wanneer Jonas Van Geel eens speelt in De Grote Post of wanneer en stuk mij aanspreekt zou ik wel nog overwegen om te gaan.

Tot slot vind ik dit zeker een aanrader. Desondanks het stuk vrij lang duurt, vond ik het super. Ik heb van begin tot eind aandachtig gekeken en ik heb zeer vaak moeten lachen. Een straffe komedie kan wel smaken.

12-04-2020, 18:50 Geschreven door Alexander Jonckheere  
Reageren (0)

29-10-2019, 13:27 Geschreven door Alexander Jonckheere  
Reageren (0)

Appel van Khriz Loveras Cabral is het eerste werkje dat ik zal bespreken. Toen ik deze opdracht las, haaste ik mij onmiddelijk naar de locatie waar dit werk hangt, want ik wist dat dit werk wel wat speciaals was. Dus ik doe wat research en vind de maker van het werk, een 11-jarig buitenlands jongetje. Khriz was op het moment dat hij het werk maakte nog maar vier jaar in België. Toen hij aankwam vanuit de Dominicaanse Republiek sprak hij geen woord Nederlands en vier jaar later wint hij een poëzie wedstrijd.

Persoonlijk vind ik het gedicht zelf niet zo mooi, maar het hele gebeuren. Het is niet elke dag dat een 11-jarig jongetje van de Dominicaanse Republiek een Nederlandstalige poëzie wedstrijd wint. Dit toont ook aan dat sommige migranten wel hun best doen om zich aan te passen (maar dit is een discussie voor een andere keer).

Na wat meer zoeken vond ik het volgende werk. De Eindsprint van Peter Ampe. Dit werk staat ook op het sportcomplex ‘De Schorre’, niet ver van het voetbalterein met de looppiste rond.

Ik vind dit gedicht niet alleen mooi maar ook origineel. Het werk bestaat uit 6 straatborden dat telkens ongeveer één meter uitelkaar staan. Het is simpel, maar toch mooi. Met de naam inbegrepen, telt het werk maar 5 verschillende woorden. Maar soms is minder meer.

28-05-2019, 22:13 Geschreven door Alexander Jonckheere  
Reageren (0)

Hieronder vind je de tekst dat Loïc en ik hebben gemaakt voor onze mediagerichte opdracht, het radiobericht.

Welkom bij Book Talks met Loïc en Alexander. In deze aflevering zullen we het boek ‘The Martian’ van Andy Weir bespreken.

Het boek gaat over Mark Watney die samen met een groep astronauten Mars gaat verkennen. Mark wordt door zijn groep achtergelaten omdat ze dachten dat hij dood was. Nu hij als enigste overblijft moet hij, met het materiaal dat hij nog overheeft, zien te overleven en communiceren met NASA. In de loop der tijd komt hij allerlei moeilijkheden tegen zoals zijn luchtsluis die breekt en zijn gewassen die kapot gaan als gevolg van die gebroken luchtsluis.

Ja ik moet toegeven dat ik dit concept super vond hoe Mark telkens problemen kreeg met zijn materiaal en thuisbasis maar dat hij alles op een rustige en creatieve manier kon oplossen zoals die keer dat zijn Pathfinder circuit overbelast geraakte en hij geen contact meer had met NASA.

Ik denk dat ik voor beide spreek als ik zeg dat ik de zinsvorming en gebruikte woordenschat perfect vond bij dit boek. De zinnen waren ten eerste niet te lang, er waren niet te veel details zoals ik al vaker heb zien voorkomen in andere boeken en ik moest geen enkele keer een woord opzoeken omdat de woordenschat te moeilijk was. In andere woorden, het boek las dus zeer vlot.

Ik moet hier wel aan toevoegen dat ik het jammer vond dat Mars niet werd voorgesteld zoals de Mars die wij kennen. Dit mindere zorgde voor iets positiefs namelijk dat we ons konden verdiepen in de wereld van Andy Weir en hoe de toekomst in het jaar 2035 er volgens hem uit zal zien. Ook is Andy Weir super in het opbouwen van spanning waardoor je dit boek een echte triller kan noemen.

Wij raden dit boek dus zeker aan voor mensen die van spanning houden en zich eens willen verdiepen in een nieuwe wereld. Als je wilt weten of Mark ooit zal terugkeren naar de aarde moet je dit boek zeker kopen.

31-03-2019, 19:14 Geschreven door Alexander Jonckheere  
Reageren (0)

Het boek gaat over het tiener meisje Emilia die haar vader haat. Haar vader maakt haar leven zeer moeilijk, want hij is de directeur op haar school en hij heeft afgesproken met een meisje van haar school. Iedereen weet hiervan en Emilia kan er niet meer tegen en besluit te vluchten naar New York. Ze maakt haar ouders wijs dat ze naar Duitsland gaat waar een vriendin van de familie woont, maar alles gaat niet zo simpel als ze had verwacht. Wanneer ze toekomt in New York blijkt het dat ze is opgelicht, ze had namelijk via het internet een appartement gehuurd voor en goeie prijs, maar het blijkt verhuurd te zijn door Seth en zijn zusje Abby. Wat later komt ze een dronken jonge man tegen en blijft ze bij hem slapen. Emilia verblijft dan de komende dagen bij Seth en Abby, want nu de orkaan er bijna aankomt moeten ze zich voorbereiden op het slechtse. Jim verblijft ook bij Seth en Abby. De vier kinderen moeten nu proberen de orkaan te overleven.

Natuurlijk zijn er ook een aantal zij verhalen, waaronder Emila die gevoelens heeft voor beide Seth en Jim, Jim die een rebel is en weigert terug te keren naar huis, Abby die Emilia ziet als haar grote zus en nog veel meer. Deze zij verhalen maken dit boek nog eens zoveel beter.

26-01-2019, 18:48 Geschreven door Alexander Jonckheere  
Reageren (0)

Mijn leesautobiografie

Ik lees niet al te graag boeken, maar als ik eens een boek lees, lees ik graag in het Engels. Het is niet dat ik lezen saai vind, ik vind andere dingen gewoon leuker om te doen in mijn vrije tijd. Maar hoe is mijn leeservaring tot nu toe.

Kleuter- en kindertijd

Ik werd vroeger soms voorgelezen door mijn mama of oma en dat vond ik tof. Ze lazen me vaak voor uit een boekreeks van Guido van Genechtem genaamd Rikki. De boeken van Rikki staan tot vandaag de dag nog in mijn kamer.
Vroeger was ik nooit echt een fan van sprookjes. Dus werd er ik nooit sprookjes voorgelezen.
Ik keek wel graag naar films, mijn favoriete films waren Cars en Toy Story. Ik heb nu nog een aantal dingen van Toy Story en Cars in mijn kamer en ik wil die blijven sparen. Deze films herkeek ik soms tijdens de basisschool.

Basisschool

In de basisschool las ik ook niet al te graag, maar als ik las waren het de boeken van Rikki of de Disney Filmstrip Collectie. Deze twee soorten heb ik super veel gelezen. Sommige zelfs meer dan tien keer en ik zou er een aantal nog eens met plezier lezen.
Vroeger ging ik soms wel een keer naar de bibliotheek, maar daar herinner ik me niet meer zoveel van. Ik weet wel nog dat ik graag naar de kaft keek van boeken.
Tijdens de basisschool begon ik ook Engels te leren door veel Engelse films te kijken of door muziek te luisteren. Toen begon ik Engelse boeken te lezen.

Eerste en tweede graad secundair onderwijs

Ik las in deze periode vaak engelstalige boeken in mijn vrije tijd. Ik keek toen ook vaak naar films met Engelse ondertiteling. Als ik een boek las was meestal van de bibliotheek, ik kocht nooit mijn boeken.
Ik heb nooit echt gedichten gelezen, maar er is één gedicht dat mij is bijgebleven. Het gedicht kwam uit het boek The perks of being a wallflower. Ik vond het gedicht zo mooi dat ik het heb opgeschreven en heb opgehangen in mijn kamer.
Ik ging in de eerste graad soms met school naar toneelstukken en musicals gaan kijken en ik vond dat wel eens tof.
Ik las toen al graag boeken die gingen over tieners en middelbare school. Ik weet niet waarom ik dat thema zo mooi vind. Misschien is het omdat ik me snel kan inleven met zo’n verhaal of is het omdat het geloofwaardig is.

Heden

Nu lees ik ook het liefst boeken over tieners en de middelbare school. Tijdens de vakantie heb ik een aantal Engelse boeken over dat onderwerp gelezen zoals Thirteen Reasons Why. Ik heb ook naar films gekeken zoals Death Note en voor de zomer heb ik naar Thirteen Reasons Why gekeken. Ik vond het boek mooier dan de serie.
In het loop van dit schooljaar zou ik graag nog boeken lezen zoals Thirteen  Reasons Why, boeken over middelbare school, het zware leven van tieners en zelfmoord. Als ik voor school een boek zou moeten lezen dat ik niet interessant vind zou ik ertegenop zien, maar zou ik het wel uitlezen.

Dus ik heb nooit echt al te graag gelezen. Ik doe het nu wel liever dan vroeger en het liefst in het Engels.

Mijn top drie boeken:

1.       1. Thirteen Reasons Why – Jay Asher

Ik vond het thema zeer interresant en het las zeer vlot. Ik vond het ook tof om het boek te vergelijken met de serie.

2.       2. The Perks of Being a Wallflower – Stephen Chbosky

Dit boek moest ik vorig jaar lezen voor Engels. Ik vond het ook een tof thema en de film was ook goed.

3.      3. Hate List – Jennifer Brown

Ik las dit boek vorige zomer omdat het mij werd aanbevolen na het lezen van Thirteen Reasons Why. Het was niet zo goed als Thirteen Reasons Why, maar het is wel nog steeds mijn derde favoriete boek ooit.

12-10-2018, 00:00 Geschreven door Alexander Jonckheere  
Reageren (0)