Toen ik op de site Podium aan huis zocht naar een toneelstuk om mijn verslag over te maken, was ik oorspronkelijk op zoek naar een kort toneel. Na enkele minuten te browsen besloot ik om te kijken naar Deurdedeurdeur van SKaGeN, ism Villanella en DEStudio. Ook al was dit stuk veel langer dan wat ik in gedachten had, dit stuk is namelijk twee uur en vijfendertig minuten lang, was dit geen last.

Op donderdag 9 oktober om 16 uur ben ik beginnen kijken naar het toneelstuk, helaas kon dit niet live en moest ik dit thuis bekijken. Ik koos voor het toneel Deurdedeurdeur omdat de naam mij aansprak en omdat ik al eens naar een theatervoorstelling van Jonas Van Geel en Charlotte Vandermeersch was gegaan. In dit toneel worden ze bijgestaan door Valentijn Dhaenens, Korneel Hamers, Clara van den Broek, Mathijs F Scheepers, Ryszard Turbiasz, Sari Veroustraete & Iven Deduytschaver. Mijn verwachtingen waren vrij hoog aangezien Jonas Van Geel en Charlotte Vandermeersch meespeelden, ook omdat ik in het bijschrift las dat het hilarisch was en perfect werd uitgevoerd.

In het begin wist ik niet goed wat er gebeurde, want nog maar enkele minuten in en het toneel werd “onderbroken”. Later werd mij duidelijk dat het toneel helemaal niet onderbroken werd. Het toneel ging namelijk niet over sardientjes, maar het ging over het leven van toneelspelers.

Het toneel wordt gespeeld in drie bedrijven. Het eerste bedrijf is de generale repetitie, vandaar dat het stuk werd onderbroken. Dit stuk van het toneel is dus de generale repetitie waarin de regisseur af en toe de repetitie onderbreekt en de acteurs switchen tussen personages en hun echte persoon om vragen te stellen aan de regisseur.

Tijdens het tweede bedrijf zien we de achterkant van het decor. We zien hoe al de drama opstapelt en de gevolgen backstage. Backstage is er ruzie en drama en op het podium (lichtjes zichtbaar door de ruiten) wordt het toneel “normaal” gespeeld. Dit zorgt voor een prachtige dynamiek. Een prachtig voorbeeld hiervan is wanneer Jonas Van Geel woedend is op Mathijs Scheepers. Op het podium speelt hij zijn rol normaal, maar telkens wanneer hij backstage is doet hij er alles aan om Mathijs pijn te doen. Dit was één van mijn favoriete stukken in dit toneel.

Als laatste komt het derde bedrijf. Het decor is weer zoals in het eerste bedrijf en het toneel wordt nogmaals gespeeld. Vermoedelijk is dit op het einde van de tournee want de ergernissen tussen de acteurs is groter dan ooit tevoren. De timing is niet meer correct, gesprekken verlopen moeizaam,... alles loopt in het honderd. Zoals De Morgen mooi beschreef: “Hoewel in dit stuk alles fout loopt, is het immers juist de uitdaging om met precieze timing alles ‘juist’ fout te doen lopen. Een uitdaging die SKaGeN met succes aangaat.”

Opmerkelijk is dat in het eerste bedrijf de acteurs er nog gelukkig uitzien en hun spel verloopt vlot. Dan tijdens het tweede bedrijf merk je dat er drama is tussen de acteurs en dat ze hierdoor minder oog hebben op het toneel waardoor hun spel wat moeizamer verloopt. In het laatste bedrijf bereikt de drama een piek. Je merkt de woede in de acteurs en in hun manier van spelen. Deze opbouw werd zeer mooi weergegeven in het stuk.

Het decor is simpel. In het eerste en derde bedrijf zien we de voorkant van het decor, namelijk de binnenkant van een huis. De muren bekleed met tapijt en vele deuren, voor de rest ziet het eruit als een gewoon huis. Tijdens het tweede bedrijf zien we de achterkant van het decor. We krijgen een blik achter de schermen.

De belichting speelt geen zo’n grote rol. Wanneer we de voorkant van het decor zien is het podium meer belicht dan wanneer we backstage te zien krijgen. Dit is zo gedaan omdat er backstage altijd minder licht is. Ook de kostuums bleven simpel en realistisch. Er werd gekozen voor gewone kledij die ook het best past bij dit toneelstuk. De realistische kledij zorgde ervoor dat je je kon concentreren op het komische aspect van wat er gebeurde en gezegd werd.

Het toneel is zeer karikaturaal, want het is zeer luchtig en grappig. Sommige grappige elementen kwamen door de slapstick, bijvoorbeeld wanneer Jonas Van Geel Mathijs Scheepers aanvalt met een zak of wanneer Jonas Van Geel en Valentijn Dhaenens aan de telefoondraad trekken waardoor Jonas Van Geel tegen de muur vliegt.

De regisseur wil wil een modernere versie maken van het stuk Noises Off. Ik heb op zondag 12 april een stuk bekeken van het stuk Noises Off en het is zeer duidelijk dat Deurdedeurdeur hierop gebaseerd is. Beide stukken beginnen op dezelfde manier, de grote lijnen zijn hetzelfde en beide stukken worden gespeeld in drie bedrijven. Het ene grote verschil is dat Noises Off een Engels toneel is terwijl Deurdedeurdeur een Nederlandstalig toneel is.

Een belangrijk element in dit toneel zijn de personages. In dit theater komen er negen personages voor. Zes van deze personages hebben technisch gezien twee personages, zichzelf en wie ze spelen in het toneel. Neem bijvoorbeeld Jonas Van Geel, hij speelt in dit toneel de rol van Jonas Van Geel en de rol van Fred. Backstage en wanneer de regisseur het stuk onderbreekt is hij Jonas Van Geel en op het podium tijdens het toneel is hij Fred. Zo heb je ook Valentijn Dhaenens (hij speelt Valentijn Dhaenens en de poetsvrouw), Korneel Hamers (hij speelt Korneel Hamers en de dief), Mathijs Scheepers (hij speelt Mathijs Scheepers en de huiseigenaar), Charlotte Vandermeersch (zij speelt Charlotte Vandermeersch en het domme blondje dat zich makkelijk in bed laat praten) en Clara van den Broek (zij speelt Clara van den Broek en de vrouw van de huiseigenaar). De overige drie personages spelen maar één rol. Ryszard Turbiasz (de regisseur), Sari Veroustraete en Iven Deduytschaver (helpen backstage met het script en het decor). Er is niet echt sprake van de dramatis personae. De personages zijn vlakke karakters en ook zijn er types waarneembaar. Bijvoorbeeld Charlotte Vandermeersch, zij is het domme blondje dat zich makkelijk in bed laat praten.

Een tweede belangrijk element is de tijd. Wij zijn in twee uur en dertig minuten een grote evolutie in dit toneel. Het toneel speelt zich af tijdens een tournee van een theatervoorstelling. Het begint bij de generale repetitie, wanneer er amper drama is. In het tweede bedrijf zitten we in het begin van de tournee, wanneer de drama begint op te bouwen. In het laatste bedrijf zijn we vermoedelijk bij het einde van de tournee, wanneer de drama een hoogtepunt bereikt. Hoe groot de tijdsprongen precies zijn is niet honderd percent duidelijk, maar het is wel duidelijk dat wanneer de drama toeneemt dat we verder in de tournee zitten.

Toneelstukken zijn niet echt mijn ding, dus ik begon aan deze taak met tegenzin. Maar dit toneelstuk was fenomenaal. Ik heb dit toneelstuk tweemaal bekeken omdat ik het zo interessant vond en eerlijk gezegd boeide alles mij. Elk detail van elke verhaallijn vond ik interessant. De relatie tussen Valentijn en Jonas, de driehoeksverhouding tussen Ryszard, Charlotte en Sari, de drankproblemen van Korneel,...

Dit stuk was humoristisch, herkenbaar en boeiend van begin tot eind. Het heeft mijn toekomstige theaterbezoeken zeker beïnvloed. Wanneer Jonas Van Geel eens speelt in De Grote Post of wanneer en stuk mij aanspreekt zou ik wel nog overwegen om te gaan.

Tot slot vind ik dit zeker een aanrader. Desondanks het stuk vrij lang duurt, vond ik het super. Ik heb van begin tot eind aandachtig gekeken en ik heb zeer vaak moeten lachen. Een straffe komedie kan wel smaken.