Appel van Khriz Loveras Cabral is het eerste werkje dat ik zal bespreken. Toen ik deze opdracht las, haaste ik mij onmiddelijk naar de locatie waar dit werk hangt, want ik wist dat dit werk wel wat speciaals was. Dus ik doe wat research en vind de maker van het werk, een 11-jarig buitenlands jongetje. Khriz was op het moment dat hij het werk maakte nog maar vier jaar in België. Toen hij aankwam vanuit de Dominicaanse Republiek sprak hij geen woord Nederlands en vier jaar later wint hij een poëzie wedstrijd.

Persoonlijk vind ik het gedicht zelf niet zo mooi, maar het hele gebeuren. Het is niet elke dag dat een 11-jarig jongetje van de Dominicaanse Republiek een Nederlandstalige poëzie wedstrijd wint. Dit toont ook aan dat sommige migranten wel hun best doen om zich aan te passen (maar dit is een discussie voor een andere keer).

Na wat meer zoeken vond ik het volgende werk. De Eindsprint van Peter Ampe. Dit werk staat ook op het sportcomplex ‘De Schorre’, niet ver van het voetbalterein met de looppiste rond.

Ik vind dit gedicht niet alleen mooi maar ook origineel. Het werk bestaat uit 6 straatborden dat telkens ongeveer één meter uitelkaar staan. Het is simpel, maar toch mooi. Met de naam inbegrepen, telt het werk maar 5 verschillende woorden. Maar soms is minder meer.