Ik ben even terug in Osaka. En ik heb dezelfde slaapplaats als vorige keer, een tof hotel met een public bath. Maar goed, vandaag was het weer een schitterende, zonnige dag dat ik doorgebracht heb op een eiland, Miyajima, niet ver van Hiroshima. Natuurlijk kon ook op dat eiland, een heel mooi eiland overigens, een aantal tempels niet ontbreken. En ik was misschien wat aan de gemakkelijke kant vandaag, ik heb de berg die daar staat van een 500tal meter niet beklommen. Ik heb daar de kabelbaan voor genomen. Maar ik heb wel de meer dan 2 kilometer lange wandeling naar beneden zonder problemen afgelegd. Achteraf was ik wel blij dat ik de kabelbaan genomen heb. Het was gewoon te warm. Morgen dus nog een authentiek kasteel te bezoeken, dat op 12 april voor 4 jaar de deuren dicht zal doen vanwege renovatie: het kasteel van Himeji. En dan de laatste treinrit - mijn treinpas is niet langer geldig - naar Fukuoka, de laatste stopplaats in Japan. Waarschijnlijk dinsdagavond neem ik de boot naar Zuid-Korea.
06 augustus 1945, 08.46u is een datum en tijdstip dat voor altijd verbonden zal blijven met deze stad, Hiroshima, de stad die geraakt werd door de eerste atoombom die ooit gebruikt werd. Dat is ook het belangrijkste dat deze stad te bieden heeft, een herdenkingspark waar nog 1 gebouw staat - kapot natuurlijk - als herinnering waarboven op 600 meter hoogte de bom ontplofte. Ook het bijhorende museum was beklijvend om te bezoeken. Voor de rest is alles nieuw aan deze stad. Zelfs het kasteel dat tevens vernietigd werd door de atoombom, is heropgebouwd.
Eindelijk weer een stralende, zonnige dag. Echt een dag om van te genieten. Ook de tweede nacht in de capsulehotel is goed verlopen. Ik heb er weer goed kunnen slapen. Doordat ik morgenavond hier niet kan overnachten in Hiroshima (om de een of andere reden zit alles vol) keer ik morgen voor een nacht terug naar Osaka, ook al omdat ik het kasteel van Himanji nog niet bezocht heb. Waar ik ga slapen, is nog niet duidelijk. Dat zie ik morgenavond wel. Eerst ga ik nog een mooi eiland bezoeken, hier niet ver vandaan met, je raadt het al, een heleboel tempels.
17 januari 1995, 05u46. Een datum en uur dat waarschijnlijk in het geheugen gegrift zal staan van elke inwoner van Kobe. Op dat moment vaagde een 10 seconden lange aardbeving het centrum van Kobe helemaal weg. Nu 15 jaar later is daar helemaal niets meer van te merken. Het lijkt wel een heel nieuwe stad te zijn, al blijkt uit sommige getuigenissen, die geuit werden in het museum dat rond de ramp werd opgericht, dat de ziel van de stad verdwenen is. Misschien is dat wel zo. Het lijkt allemaal perfect afgewerkt en nieuw, maar er mist misschien wel iets. Kobe is wel een heel mooie stad, ingesloten door bergen aan de ene zijde en de zee aan de andere zijde. Met een kabelbaan naar boven gebracht, had ik een mooi uitzicht over de stad, de haven en de zee. Dan ben ik dus naar het befaamde museum getrokken. Via een filmpje aan het begin van het bezoek, kon je de aardbeving als het ware herbeleven, een aardbeving die meer dan 6.000 mensenlevens eiste. Ik heb uiteindelijk meer dan 2 uur gespendeerd in dat museum. Het was echt wel de moeite.
Ook heb ik de haven bezocht en de straten die Chinatown vormde. Het leek wel of ik even terug in China was. De haven heeft een mooie promenade dat echt de verbinding vormde met het water. Ik hoop dat ze er in Antwerpen ook zoiets moois van gaan maken.
Het overnachten in de capsule viel heel goed mee. Het heeft wel iets, slapen in een ruimte van 2 meter diep en nog geen meter lang en hoog. Ik slaap er vannacht een tweede keer in alvorens morgenochtend naar Hiroshima te vertrekken.
Tempels, eigenlijk heb ik er genoeg gezien. In deze stad staan er een heleboel. Ik ben er in geslaagd drie te bezoeken, waaronder een gouden. Heel mooi wel. Het hoogtepunt van de dag was wel de apen die ik gezien heb. Je liep er echt vrij rond met de apen naast je. Je mocht ze wel niet aanraken. Verder heb ik vandaag heel de dag de bus genomen en daarbij nog een bamboo-bos en een park gezien, naast vele winkels. Het nemen van de bus ging vrij gemakkelijk hier. Ik heb dus al heel wat van deze stad gezien. De plaats waar ik logeer, is erg klein maar zeer tof. Ik heb hier al een aantal maal mijn hoofd gestoten. Maar goed, dat neem ik er maar bij. De uitbaters zijn uitermate vriendelijk en tonen een grote interesse. Morgen heb ik nog een aantal zaken te bekijken in Kyoto. Dit betekent dat ik waarschijnlijk niet ,1 maar 2 nachten in een capsulehotel zal verblijven in Kobe. Over mijn ervaringen over het slapen in een capsulehotel hoor je later meer. 's Avonds valt er in Kyoto zeer weinig te beleven, maar ik heb al vernomen dat dat in Korea helemaal anders gaat zijn.
En hiermee eindigt ook mijn tweede week van mijn vakantie.
Het enige dat ik nog niet echt meegemaakt had, was veel wind. Tot gisteren dus in Nara. Daar maakte een ijskoude wind de gevoelstemperatuur zeer onaangenaam. Met nog wat ijsregen erbij, was de pret compleet. Ik heb zelfs handschoenen moeten kopen. Mijn handen bevroren bijna. Voor de rest was Nara een leuke ervaring, met vele tempels en nog meer herten. Ja, je leest het goed. Die dieren liepen gewoon over straat. Het is voor automobilisten daar echt wel uitkijken. Nara was vroeger een belangrijke stad, en dat zie je ook wel aan de oude gebouwen. En het was maar een halfuurtje met de trein. Daarbij is het station maar twee minuten wandelen van mijn verblijfplaats, die ik zo ga verlaten.
Wat tof was aan deze verblijfplaats, was de "public bath". Dit zijn eigenlijk grote badhuizen, mannen gescheiden van vrouwen, waar eenieder zich vrij wast en scheert. Deze plaatsen zijn ontstaan omdat vele appartementen en huizen vroeger - soms nu nog - geen eigen badkamer hadden. Het fietsen hier in Osaka is probleemloos verlopen. De meeste voetpaden zijn door een soort van gele lijn onderscheiden in een voet- en fietspad. Maar daar trekt eigenlijk niemand zich iets van aan, en komt daar nog bij dat ze in de twee richtingen rijden, dit terwijl een straat langs beide kanten dergelijke voet- en fietspaden heeft. Je moet dus echt wel uitkijken hier en goede remmen zijn onontbeerlijk.
Net als afsluiter van Osaka nog een 140 meter hoog gebouw bezocht met een mooi uitzicht over Osaka. In een stralende zon. Ik denk dat het weer eindelijk wat beter gaat worden.
Zo dadelijk vertrek ik voor 2 nachten naar Kyoto en daarna - en daar zie ik wel naar uit - overnacht ik een nacht in een capsule hotel in Kobe.
