Zoals verwacht is het hier een stuk warmer en zonniger. Nu het was al zonnig toen ik uit Takayama vertrok. De treinen rijden hier ongelofelijk stipt op tijd. Daar kunnen ze in Belgie nog iets van leren. Straks trek ik er met de fiets op uit. Je mag hier wel niet op de baan rijden, maar op het voetpad. Dat wordt dus uitkijken. Gelukkig is dit niet een al te moeilijke stad. Gisteren heb ik het kasteel hier bezocht en ik kreeg een deja vu gevoel. Het is quasi identiek aan die van Nagoya. Voor de rest was het gisteren een rustige dag.
Vandaag was het nog kouder dan gisteren, met heel wat sneeuw en een temperatuur van rond het vriespunt. Ik zit momenteel aan mijn eerste sake. Een smaak die eerder wat doet denken aan jenever, maar dan minder uitgesproken. Het was een vrij vermoeiende dag, met een bezoek aan een dorp met vrij speciale huizen, erkend door de Unesco. Ik heb er foto's van gemaakt en hoop er binnenkort een aantal te kunnen toevoegen via deze blog. Gisteren is me dat niet gelukt. Daarna hebben we in een groep van vijf personen een soort van surviveltocht gemaakt in de natuur buiten deze stad. Het was een vrij uitputtende wandeling langs de flanken van een aantal heuvels waar we heel wat watervallen tegengekomen zijn. Een wandeling van twee uur terwijl we overvallen werden door een aantal sneeuwbuien. Gelukkig hebben we daarna, ik voor de derde maal, kunnen genieten van een onsen. Dit zijn heetwaterbaden van rond de 43 graden. Er gaat een hele procedure aan vooraf. Eerst moet je je schoenen in een kastje plaatsen, dan betalen via een machine. Met de sleutel van je schoenenkastje en de ticket van de machine ga je naar het onthaal waar je een andere sleutel krijgt, dit voor de kast om je kleren in te hangen. Daarna ga je naakt binnen en moet je je eerst zeer goed wassen voor dat je de baden mag betreden. De bedoeling is een warm bad af te wissen met een koud bad van rond de 17 graden. Vrij intens moet ik zeggen. En iedereen is er naakt. Er is een strikte scheiding tussen vrouwen en mannen. En mannen van alle leeftijden kom je tegen, van hele jonge kinderen tot heel oude mannen.
En morgen vertrek ik naar Osaka, waar het een 20 graden zou zijn. Een hele verbetering dus. Ik hoop daar een internetbar te kunnen bezoeken. Ik heb daar al wat van gehoord en het verbaast me al niet meer over wat ik daar te zien zal krijgen.
Ik dacht gisteren alles gezien te hebben met de overvloedige regen, maar vandaag een andere verrassing: ijsregen en sneeuw. Na een fantastische twee uur durende treinrit doorheen bergen doorsneden door een woeste rivier, ben ik in het leuke plaatsje Takahama aangekomen. Hier verblijf ik dus twee nachten. Het is hier dus vrij koud. Ik hoop dat het in Osaka warmer en zonniger gaat zijn. Vandaag moet ik iets vertellen over de toiletten. Als je er op gaat zitten, krijg je het meteen vrij warm. De wc brillen zijn hier verwarmd. En er zitten ook allerlei knoppen langs zodat je je achterste kan afspoelen met water. Warm water natuurlijk. En dan heb je nog een blazer om je achterste daarna te drogen. Een heel aparte ervaring.
Ik zit nu meer dan 300 kilometer verder van Tokio, met name in Nagoya. Vandaag was het een kletsnatte dag. Heel de dag een paraplu nodig gehad. En om hun winkels en bars niet te bevuilen, hebben die Japaners weer een interessante oplossing gevonden. Bij de ingang staat een apparaat waarmee je je natte paraplu in een plastieken omhulsel van inpakken. Het nemen van de trein was weer vrij eenvoudig en na 2 uur stond ik dus in Nagoya. Ik heb het plaatselijke kasteel bezocht van wel 6 verdiepingen hoog, en voor de rest rondgelopen in deze toch wel toffe stad. De jeugdherberg ziet er heel aangenaam uit. En helemaal niet druk.
Ik heb jullie nog niets verder over de fietsers hier. Nogal wat mensen nemen de fiets, maar rijden op de straat is te gevaarlijk en ook niet toegestaan, zodat ze op het voetpad rijden. Nogal gevaarlijk voor de voetgangers, maar daar geven ze hier blijkbaar niet veel om.
Ik blijf maar 1 nacht in deze stad. Morgen op weg naar Takahama. Hopelijk is het weer dan wat beter.
Ondertussen zit ik bijna op het einde van de eerste week. De tijd verstrijkt hier zeer snel. Maar geen nood, nog drie weken te gaan.
Ongelofelijk, het regent deze avond. Na een zwaar bewolkte dag is dit geen verrassing. En deze ochtend heb ik de keuze gemaakt om naar Nikko te trekken. De eerste wat verre treinreis. Maar geen enkel probleem hoor om daar te geraken. Daar kwam ik een moeder en dochter tegen uit de USA die ik verschillende keren die dag terug gezien heb. Waarom naar Nikko? Nu ze hebben daar de mooiste tempels en het is waar, het was echt wel de moeite om ze te zien. Indrukwekkend zelfs. Ik heb hier in Japan al alle talen gesproken die ik ken. Engels natuurlijk, maar ook Frans, Duits en zelfs Nederlands. Nu ik heb het gevoel dat ik te weinig tijd heb doorgebracht in Tokio. Het is ook zo een waanzinnig grote stad. Morgen trek ik naar Nagoya.
In Japan draagt de helft van de mensen een maatpak. Het is ongelofelijk. Net of ze hier niet ieders anders kennen om te gaan werken. En 1 op de 10 draagt een mondmasker. Ik dacht dat het griepvirus al verdwenen was. Maar hier lijkt die precies nog te bestaan. Ik ben eindelijk over mijn jetlag. Gelukkig eigenlijk. Dus met wat spijt ga ik afscheid nemen van Tokio. En bij het wisselen van mijn treinticket heb ik een kleine vergissing gemaakt. Dit maakt dat ik nog een dag langer in Japan kan blijven. Ik ga dus ook nog naar Kobe, heb ik ondertussen besloten. En naar Zuid-Korea neem ik de nachtboot. Dan win ik weer een nacht.
Dus geen berichten meer uit Tokio. Benieuwd of ik morgen tijd heb en een computer kan vinden.
Gisteren heb ik niet echt tijd gehad om een bericht te schrijven, alhoewel ik het nogal rustig gehouden heb. Enkel een grote tempel bezocht - waarschijnlijk niet de laatste - en een boottocht gemaakt richting Tokyo Bay. Fotos kan ik nog niet toevoegen. Verder al heel wat mensen ontmoet, maar niet veel Japaners. Ik ben net terug van een eerste bezoek aan een onsen. Dit zijn warm water baden. Nu warm, vrij heet eigenlijk met een temperatuur van 43 graden. Ook de eerste treintrip ondernomen naar Kamakura waar de grootste boeda-beeld te vinden is. Het was er zeer druk. De Japaners hadden vandaag een vrije dag. Nog steeds verbaast dit land me. Roken doe je niet zomaar op straat, nee er zijn daar speciale plaatsen voor gemaakt. Dus ook buiten doe je niet zomaar wat je wilt. En het is vreemd dat het hier zo ontzettend proper is, want vuilbakken zijn moeilijk te vinden. En op vele plaatsen moet je ook je schoenen uitdoen. Het weer blijft fantastisch alhoewel er redelijk wat wind staat.
Gisteren mijn eerste probleempje gehad met de taal. Het lukte me niet om een koffie te bestellen. In elk land ter wereld verstaan ze het als je een simpele koffie besteld, maar hier dus niet. Gelukkig was er een behulpzame ziel zodat ik toch een koffie kon drinken. Ik heb nog geen sake gedronken, maar ik heb nog tijd. En ik heb nog niet echt een idee wat ik morgen ga doen. Ik moet een keuze gaan maken.
