06 augustus 1945, 08.46u is een datum en tijdstip dat voor altijd verbonden zal blijven met deze stad, Hiroshima, de stad die geraakt werd door de eerste atoombom die ooit gebruikt werd. Dat is ook het belangrijkste dat deze stad te bieden heeft, een herdenkingspark waar nog 1 gebouw staat - kapot natuurlijk - als herinnering waarboven op 600 meter hoogte de bom ontplofte. Ook het bijhorende museum was beklijvend om te bezoeken. Voor de rest is alles nieuw aan deze stad. Zelfs het kasteel dat tevens vernietigd werd door de atoombom, is heropgebouwd.
Eindelijk weer een stralende, zonnige dag. Echt een dag om van te genieten. Ook de tweede nacht in de capsulehotel is goed verlopen. Ik heb er weer goed kunnen slapen. Doordat ik morgenavond hier niet kan overnachten in Hiroshima (om de een of andere reden zit alles vol) keer ik morgen voor een nacht terug naar Osaka, ook al omdat ik het kasteel van Himanji nog niet bezocht heb. Waar ik ga slapen, is nog niet duidelijk. Dat zie ik morgenavond wel. Eerst ga ik nog een mooi eiland bezoeken, hier niet ver vandaan met, je raadt het al, een heleboel tempels.
17 januari 1995, 05u46. Een datum en uur dat waarschijnlijk in het geheugen gegrift zal staan van elke inwoner van Kobe. Op dat moment vaagde een 10 seconden lange aardbeving het centrum van Kobe helemaal weg. Nu 15 jaar later is daar helemaal niets meer van te merken. Het lijkt wel een heel nieuwe stad te zijn, al blijkt uit sommige getuigenissen, die geuit werden in het museum dat rond de ramp werd opgericht, dat de ziel van de stad verdwenen is. Misschien is dat wel zo. Het lijkt allemaal perfect afgewerkt en nieuw, maar er mist misschien wel iets. Kobe is wel een heel mooie stad, ingesloten door bergen aan de ene zijde en de zee aan de andere zijde. Met een kabelbaan naar boven gebracht, had ik een mooi uitzicht over de stad, de haven en de zee. Dan ben ik dus naar het befaamde museum getrokken. Via een filmpje aan het begin van het bezoek, kon je de aardbeving als het ware herbeleven, een aardbeving die meer dan 6.000 mensenlevens eiste. Ik heb uiteindelijk meer dan 2 uur gespendeerd in dat museum. Het was echt wel de moeite.
Ook heb ik de haven bezocht en de straten die Chinatown vormde. Het leek wel of ik even terug in China was. De haven heeft een mooie promenade dat echt de verbinding vormde met het water. Ik hoop dat ze er in Antwerpen ook zoiets moois van gaan maken.
Het overnachten in de capsule viel heel goed mee. Het heeft wel iets, slapen in een ruimte van 2 meter diep en nog geen meter lang en hoog. Ik slaap er vannacht een tweede keer in alvorens morgenochtend naar Hiroshima te vertrekken.
Tempels, eigenlijk heb ik er genoeg gezien. In deze stad staan er een heleboel. Ik ben er in geslaagd drie te bezoeken, waaronder een gouden. Heel mooi wel. Het hoogtepunt van de dag was wel de apen die ik gezien heb. Je liep er echt vrij rond met de apen naast je. Je mocht ze wel niet aanraken. Verder heb ik vandaag heel de dag de bus genomen en daarbij nog een bamboo-bos en een park gezien, naast vele winkels. Het nemen van de bus ging vrij gemakkelijk hier. Ik heb dus al heel wat van deze stad gezien. De plaats waar ik logeer, is erg klein maar zeer tof. Ik heb hier al een aantal maal mijn hoofd gestoten. Maar goed, dat neem ik er maar bij. De uitbaters zijn uitermate vriendelijk en tonen een grote interesse. Morgen heb ik nog een aantal zaken te bekijken in Kyoto. Dit betekent dat ik waarschijnlijk niet ,1 maar 2 nachten in een capsulehotel zal verblijven in Kobe. Over mijn ervaringen over het slapen in een capsulehotel hoor je later meer. 's Avonds valt er in Kyoto zeer weinig te beleven, maar ik heb al vernomen dat dat in Korea helemaal anders gaat zijn.
En hiermee eindigt ook mijn tweede week van mijn vakantie.
Het enige dat ik nog niet echt meegemaakt had, was veel wind. Tot gisteren dus in Nara. Daar maakte een ijskoude wind de gevoelstemperatuur zeer onaangenaam. Met nog wat ijsregen erbij, was de pret compleet. Ik heb zelfs handschoenen moeten kopen. Mijn handen bevroren bijna. Voor de rest was Nara een leuke ervaring, met vele tempels en nog meer herten. Ja, je leest het goed. Die dieren liepen gewoon over straat. Het is voor automobilisten daar echt wel uitkijken. Nara was vroeger een belangrijke stad, en dat zie je ook wel aan de oude gebouwen. En het was maar een halfuurtje met de trein. Daarbij is het station maar twee minuten wandelen van mijn verblijfplaats, die ik zo ga verlaten.
Wat tof was aan deze verblijfplaats, was de "public bath". Dit zijn eigenlijk grote badhuizen, mannen gescheiden van vrouwen, waar eenieder zich vrij wast en scheert. Deze plaatsen zijn ontstaan omdat vele appartementen en huizen vroeger - soms nu nog - geen eigen badkamer hadden. Het fietsen hier in Osaka is probleemloos verlopen. De meeste voetpaden zijn door een soort van gele lijn onderscheiden in een voet- en fietspad. Maar daar trekt eigenlijk niemand zich iets van aan, en komt daar nog bij dat ze in de twee richtingen rijden, dit terwijl een straat langs beide kanten dergelijke voet- en fietspaden heeft. Je moet dus echt wel uitkijken hier en goede remmen zijn onontbeerlijk.
Net als afsluiter van Osaka nog een 140 meter hoog gebouw bezocht met een mooi uitzicht over Osaka. In een stralende zon. Ik denk dat het weer eindelijk wat beter gaat worden.
Zo dadelijk vertrek ik voor 2 nachten naar Kyoto en daarna - en daar zie ik wel naar uit - overnacht ik een nacht in een capsule hotel in Kobe.
Zoals verwacht is het hier een stuk warmer en zonniger. Nu het was al zonnig toen ik uit Takayama vertrok. De treinen rijden hier ongelofelijk stipt op tijd. Daar kunnen ze in Belgie nog iets van leren. Straks trek ik er met de fiets op uit. Je mag hier wel niet op de baan rijden, maar op het voetpad. Dat wordt dus uitkijken. Gelukkig is dit niet een al te moeilijke stad. Gisteren heb ik het kasteel hier bezocht en ik kreeg een deja vu gevoel. Het is quasi identiek aan die van Nagoya. Voor de rest was het gisteren een rustige dag.
Vandaag was het nog kouder dan gisteren, met heel wat sneeuw en een temperatuur van rond het vriespunt. Ik zit momenteel aan mijn eerste sake. Een smaak die eerder wat doet denken aan jenever, maar dan minder uitgesproken. Het was een vrij vermoeiende dag, met een bezoek aan een dorp met vrij speciale huizen, erkend door de Unesco. Ik heb er foto's van gemaakt en hoop er binnenkort een aantal te kunnen toevoegen via deze blog. Gisteren is me dat niet gelukt. Daarna hebben we in een groep van vijf personen een soort van surviveltocht gemaakt in de natuur buiten deze stad. Het was een vrij uitputtende wandeling langs de flanken van een aantal heuvels waar we heel wat watervallen tegengekomen zijn. Een wandeling van twee uur terwijl we overvallen werden door een aantal sneeuwbuien. Gelukkig hebben we daarna, ik voor de derde maal, kunnen genieten van een onsen. Dit zijn heetwaterbaden van rond de 43 graden. Er gaat een hele procedure aan vooraf. Eerst moet je je schoenen in een kastje plaatsen, dan betalen via een machine. Met de sleutel van je schoenenkastje en de ticket van de machine ga je naar het onthaal waar je een andere sleutel krijgt, dit voor de kast om je kleren in te hangen. Daarna ga je naakt binnen en moet je je eerst zeer goed wassen voor dat je de baden mag betreden. De bedoeling is een warm bad af te wissen met een koud bad van rond de 17 graden. Vrij intens moet ik zeggen. En iedereen is er naakt. Er is een strikte scheiding tussen vrouwen en mannen. En mannen van alle leeftijden kom je tegen, van hele jonge kinderen tot heel oude mannen.
En morgen vertrek ik naar Osaka, waar het een 20 graden zou zijn. Een hele verbetering dus. Ik hoop daar een internetbar te kunnen bezoeken. Ik heb daar al wat van gehoord en het verbaast me al niet meer over wat ik daar te zien zal krijgen.
Ik dacht gisteren alles gezien te hebben met de overvloedige regen, maar vandaag een andere verrassing: ijsregen en sneeuw. Na een fantastische twee uur durende treinrit doorheen bergen doorsneden door een woeste rivier, ben ik in het leuke plaatsje Takahama aangekomen. Hier verblijf ik dus twee nachten. Het is hier dus vrij koud. Ik hoop dat het in Osaka warmer en zonniger gaat zijn. Vandaag moet ik iets vertellen over de toiletten. Als je er op gaat zitten, krijg je het meteen vrij warm. De wc brillen zijn hier verwarmd. En er zitten ook allerlei knoppen langs zodat je je achterste kan afspoelen met water. Warm water natuurlijk. En dan heb je nog een blazer om je achterste daarna te drogen. Een heel aparte ervaring.
Ik zit nu meer dan 300 kilometer verder van Tokio, met name in Nagoya. Vandaag was het een kletsnatte dag. Heel de dag een paraplu nodig gehad. En om hun winkels en bars niet te bevuilen, hebben die Japaners weer een interessante oplossing gevonden. Bij de ingang staat een apparaat waarmee je je natte paraplu in een plastieken omhulsel van inpakken. Het nemen van de trein was weer vrij eenvoudig en na 2 uur stond ik dus in Nagoya. Ik heb het plaatselijke kasteel bezocht van wel 6 verdiepingen hoog, en voor de rest rondgelopen in deze toch wel toffe stad. De jeugdherberg ziet er heel aangenaam uit. En helemaal niet druk.
Ik heb jullie nog niets verder over de fietsers hier. Nogal wat mensen nemen de fiets, maar rijden op de straat is te gevaarlijk en ook niet toegestaan, zodat ze op het voetpad rijden. Nogal gevaarlijk voor de voetgangers, maar daar geven ze hier blijkbaar niet veel om.
Ik blijf maar 1 nacht in deze stad. Morgen op weg naar Takahama. Hopelijk is het weer dan wat beter.
Ondertussen zit ik bijna op het einde van de eerste week. De tijd verstrijkt hier zeer snel. Maar geen nood, nog drie weken te gaan.
Ongelofelijk, het regent deze avond. Na een zwaar bewolkte dag is dit geen verrassing. En deze ochtend heb ik de keuze gemaakt om naar Nikko te trekken. De eerste wat verre treinreis. Maar geen enkel probleem hoor om daar te geraken. Daar kwam ik een moeder en dochter tegen uit de USA die ik verschillende keren die dag terug gezien heb. Waarom naar Nikko? Nu ze hebben daar de mooiste tempels en het is waar, het was echt wel de moeite om ze te zien. Indrukwekkend zelfs. Ik heb hier in Japan al alle talen gesproken die ik ken. Engels natuurlijk, maar ook Frans, Duits en zelfs Nederlands. Nu ik heb het gevoel dat ik te weinig tijd heb doorgebracht in Tokio. Het is ook zo een waanzinnig grote stad. Morgen trek ik naar Nagoya.
In Japan draagt de helft van de mensen een maatpak. Het is ongelofelijk. Net of ze hier niet ieders anders kennen om te gaan werken. En 1 op de 10 draagt een mondmasker. Ik dacht dat het griepvirus al verdwenen was. Maar hier lijkt die precies nog te bestaan. Ik ben eindelijk over mijn jetlag. Gelukkig eigenlijk. Dus met wat spijt ga ik afscheid nemen van Tokio. En bij het wisselen van mijn treinticket heb ik een kleine vergissing gemaakt. Dit maakt dat ik nog een dag langer in Japan kan blijven. Ik ga dus ook nog naar Kobe, heb ik ondertussen besloten. En naar Zuid-Korea neem ik de nachtboot. Dan win ik weer een nacht.
Dus geen berichten meer uit Tokio. Benieuwd of ik morgen tijd heb en een computer kan vinden.
Gisteren heb ik niet echt tijd gehad om een bericht te schrijven, alhoewel ik het nogal rustig gehouden heb. Enkel een grote tempel bezocht - waarschijnlijk niet de laatste - en een boottocht gemaakt richting Tokyo Bay. Fotos kan ik nog niet toevoegen. Verder al heel wat mensen ontmoet, maar niet veel Japaners. Ik ben net terug van een eerste bezoek aan een onsen. Dit zijn warm water baden. Nu warm, vrij heet eigenlijk met een temperatuur van 43 graden. Ook de eerste treintrip ondernomen naar Kamakura waar de grootste boeda-beeld te vinden is. Het was er zeer druk. De Japaners hadden vandaag een vrije dag. Nog steeds verbaast dit land me. Roken doe je niet zomaar op straat, nee er zijn daar speciale plaatsen voor gemaakt. Dus ook buiten doe je niet zomaar wat je wilt. En het is vreemd dat het hier zo ontzettend proper is, want vuilbakken zijn moeilijk te vinden. En op vele plaatsen moet je ook je schoenen uitdoen. Het weer blijft fantastisch alhoewel er redelijk wat wind staat.
Gisteren mijn eerste probleempje gehad met de taal. Het lukte me niet om een koffie te bestellen. In elk land ter wereld verstaan ze het als je een simpele koffie besteld, maar hier dus niet. Gelukkig was er een behulpzame ziel zodat ik toch een koffie kon drinken. Ik heb nog geen sake gedronken, maar ik heb nog tijd. En ik heb nog niet echt een idee wat ik morgen ga doen. Ik moet een keuze gaan maken.
Japan, een land waar de auto`s links rijden, waar je hete koffie uit een drankautomaat in een blikje kan kopen, een land waar mensen hun haar wassen in de lavabo van een restaurant, een land dat extreem proper is. Ja, je kijkt hier soms wel wat op. De prijzen hier zijn te vergelijken met die van Zweden, te doen dus. Ik heb wel wat last gehad van een jetlag. Vanochtend werd ik doodmoe wakker. Nu gaat het weer heel wat beter hoor. Onder een stralende zon heb ik vandaag een tuin bezocht van het paleis. Ik vraag me alleen af waar het paleis zelf was. Dat was niet te vinden. Maandag is het hier een vrije dag in Japan. Het kan dus zijn dat ik mijn plannen hier wat verander. Veel hangt van het weer af. De Japaners zelf zijn vriendelijk en behulpzaam en er zijn er zelfs die een beetje Engels kennen. Nu hier wonen ook veel internationale mensen hoor, zoals Europeanen en Amerikanen. Dat maakt dat als je een cafe hier bezoekt je het gevoel hebt dat je een Europees cafe bezoekt. Misschien dat ik morgen wat vreemd geklede mensen ga ontmoeten. Ben benieuwd.
Ik ben eindelijk aangekomen in Tokio. Eenvoudig was dit nochtans niet. Het begon op de luchthaven van Zaventem waar ze me wisten vertellen dat het vliegtuig naar Tokio vol zat. Maar ik moest het maar eens navragen in Frankfurt. Uiteindelijk was er nog 1 plaats vrij. Het vliegtuig vertrok op tijd maar na een uur wist de kapitein van het vliegtuig ons te vertellen dat er een technisch probleem was met de motoren en dat we op die manier Tokio niet zouden halen. Na een hele toer over Duitsland waar we in het noorden boven zee de kerosine geloost hebben, keerden we dus terug naar Frankfurt. Na een herstelling van een uur, vertrokken we weer. Met meer dan drie uur vertraging ben ik dus uiteindelijk aangekomen op de luchthaven. Die luchthaven ligt zo ver weg dat het bijna drie uur geduurd heeft eer ik aan mijn hotel ben aangekomen. In ieder geval was het hotel eenvoudiger te vinden dan ik dacht. De metro is vrij duidelijk. Ik heb even een verfrissende douche genomen en ga nu even rondkijken. Het weer is alvast goed, een meevaller dus. Het typen op een computer hier is niet eenvoudig, gelet op het feit dat er veel Japanse tekens onder vermengd staan.
Voila, volgende keer meer over Tokio. Morgen hopelijk een impressie.
Over twee dagen is het zo ver. 's morgens vroeg vertrek ik naar de luchthaven van Zaventem om daar mijn vlucht te nemen naar Tokio via Frankfurt. Ik mag straks mijn treinpas gaan halen, dus in feite is alles in orde voor vertrek. Nu ja, alles? Allleen mijn koffer nog pakken.
