Nieuwsgierig kijken we ’s morgens uit ons raam om ons te vergewissen in welke duistere omgeving we gisteren zijn terechtgekomen. Geen ontbijtbuffet, maar niet getreurd, met een gevoel van een kotstudent zetten we lekker geurende koffie die we samen met andere ontbijtgranen en het typische fruitsap en het ‘frans brood’ waren terug te vinden in onze ontbijtmand. We zetten ons op ons terras waar genieten van het ochtendglorie en de later ontluikende nieuwsgierige blikken van onze reisgezellen.

Snel nog even kiezen welke kledij ons het beste in overeenstemming brengt met de plaatselijke temperaturen om ons tweede afspraakje met Pascal niet te missen. Ze zal ons vandaag voorstellen aan drie stagebedrijven zodat de anderen ook weten welk (bio-)vlees we in de kuip hebben.

Het eerste bedrijf waar Ine en Jef zullen stage lopen is een vleesveebedrijf dat haar producten zelf probeert te vermarkten. Blonde d’Aquitaine en Bazadaise zijn de roepnamen van de meest gebruikte veerassen op dit bedrijf. Onze plaatselijke specialist Mr. Decordt is in de zevende hemel en met moeite krijgen we hem terug met de voetjes op de grond. Zeker als blijkt dat een duister figuur die ons volgt, een plaatselijk journalist blijkt te zijn. Deze man gaat een artikel over ons bezoek schrijven zodat we hier ook plaatselijk wereldberoemd worden. Na een welgekomen verfrissing en dito koekje vertrekken we hier echter niet zonder uitgebreid afscheid te nemen van de plaatselijke hond Siska (schoeters). Ine heeft een nieuwe vriend gevonden.

’s Middags nemen we uitgebreid de tijd om te picknicken in het park van ‘Centre Omnisports’ waarna sommigen zich nog een beetje uitleven met een partijtje beachvolley. Ondertussen ontfrutselen de begeleiders nog eventjes dat onze Pascale een verwoed jaagster is op ringduiven, een plaatselijke traditie blijkt later. Hopelijk met geen te grote gevolgen voor de uitgang, verorberen we ook nog een mandje “cerises” die gisteren door haar vader zijn geplukt. Ze bemoedert ons een klein beetje veel maar we hebben het wel graag.

Het tweede bedrijf dat we bezoeken is ook voor ons een niet-klassiek bedrijf. Hier doen Tommy en Bart hun stage. De teelten bestaan voornamelijk uit kersen, perziken, abrikozen, olijven, walnoten en dergelijke. Nieuw voor dit jaar is de teelt van zongedroogde tomaten voor Denemarken, speciaal op aanvraag van z’n zoon die zulke producten allemaal verwerkt in glazen bokalen. Na bezoek van dit ‘conservenbedrijf’ trekken we verder naar het laatste bedrijf van de dag?

Joep en Quinten gaan op stage bij een jonge wijnbouwer met als neventeelt de opfok van eenden die later op een ander bedrijf de beroemde of verguisde ‘foi gras’ opleveren. Tijdens de wandeling tussen de wijnstokken ontdekken we hier een ‘jenetkat’. Een roofdier dat zich tegoed doet aan de eenden. M.a.w. een bedrijfsvijand die hier in de streek vrij veel voorkomt. Het proeven van een glaasje rosé slaan we niet af waarna we ook hier afscheid nemen van de snel populaire bordercollie Dolly genaamd. Ik weet niet of de naamgeving iets met z’n buitenhuiswerkende vrouw te maken heeft?

Na de nodige aankopen maken we ons klaar voor het avondmaal dat op het terras met uitzicht op de rivier Lot wordt geserveerd. We genieten nog eventjes van de aanwezigheid van de nationale damesvoetbalploeg en keren weer naar onze vertrouwde chalets. Het geweldige uitzicht op de rivier Lot inspireerde sommigen onder ons nog om later op de avond hiermee verder kennis te maken.

01-06-2011 om 18:55 geschreven door vito  

Uiteindelijk is het zover, de langverwachte en veelbesproken buitenlandse stageperiode in ‘La douce France’ neemt een bewolkte start.

Eerste verzamelplaats is Antwerpen-Centraal waar iedereen tijdig wordt verwacht. De ene al meer zenuwachtig dan de andere. Sommigen onder ons worden nog uitgewuifd. Wat staat ons de volgende veertien dagen nog allemaal te wachten? Een heel avontuur dat door de meeste deelnemers nooit meer zal vergeten worden.

Samen sporen we richting Brussel-Zuid waar we de TGV richting Valence nemen. Voor velen een eerste ervaring met deze snelle trein. Het zal ons later nog heel wat kopzorgen geven want hij is niet alleen snel onderweg. Al doende leren we dat de bewoners van dit prachtige land niet altijd even rustig en kalm door het leven stappen , maar we als later door Rhône-vallei en de Provence sporen en tevens ‘la mer’ kunnen aanschouwen, dromen we toch eventjes verder weg naar een vakantieperiode die niet meer ver af is. Ondertussen merken we heel wat vreemde reisgenoten op; een kat, een cavia, een vis en zelfs een persoon boven in het bagagerek. Deze laatste zou nog geleefd hebben volgens sommigen onder ons daar hij af en toe nog bewoog, maar dit kon ook te wijten zijn aan het schudden van de trein. Na wat zoeken naar onze gereserveerde minibusjes in de stad Agen, die niet achter de plaatselijke beenhouwer blijken staan te wachten, rijden we langs slingerende asfaltwegen door een dor landschap met een mooi rood ondergaande zon in ons gezelschap, richting onze verblijfplaats.

Hier staan twee dames ons hartelijk op te wachten, Pascale en Jacqueline. Pascale is onze persoonlijke gids die ons tijdens de eerste dagen wat zal helpen te acclimatiseren. In onze blikken merken deze dames onmiddellijk dat we een beetje uitgehongerd zijn en nodigen ons dan ook uit om lekker te tafelen in het plaatselijk kasteel. De directeur van het lyceum agricole kwam hier ook nog even langs om ons ‘bonne nuit’ toe te wensen.

Voldaan en vermoeid zochten we dan eventjes later onze welverdiende slaapplaats op. Deze keer onder leiding van Jacqueline, die tijdens ons verblijf in Aquitaine verder zal instaan voor de inwendige verrijking. De chalets worden goedgekeurd en uitgebreid getest tijdens de eerst volgende uren. Velen proberen eerst nog hun vermoeidheid met het stromende water te verwijderen waarna de rust snel weerkeerde.

01-06-2011 om 00:00 geschreven door vito