Ik ben Davinia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Davinia.
Ik ben een vrouw en woon in Sint Truiden (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 23/11/1984 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Agility.
Voor vragen imv Yilla's toekomstige nestje : daviniarenard@live.nl
Agility Rebels
Englisch cocker spaniel and Staffordshire Bullterrier
21-09-2011
Gigi's verhaal
Zoals iedere dag gingen we wandelen,een beetje loslopen en balletje gooien. Maar die dag zou alles veranderen. Queen liep Gigi omver waardoor ze 2x om haar as ging. Gigi stond op en vloog achter het balletje aan. Niks te merken van de botsing,geen erg dacht ik dus... Donderdag gingen we trainen want zaterdag hadden we wedstrijd. Totaal niets te zien aan Gigi. Maar de wedstrijd zou anders verlopen,1st jumping gelopen en een 3de plaats + 1ste U op jumping. Namiddag het vast. Gigi begon gelijk een speer,kon haar amper volgen. Verkeerde ingang van de weave,had ik niet gezien natuurlijk. In de tunnel gaat ze onderuit en komt al jankend uit de tunnel. Ze valt neer en bijt aan haar lies. Totaal in paniek draag ik haar terug naar de tent. Maar eens aan de tent is alles voorbij. Gigi springt van blijdschap op de schoot van Katty. Had ze weer de flauwe trien uitgehangen? Gigi kennende durft ze dat nogwel eens te doen...Die week merkte ik niks aan Gigi,ze was niet anders dan anders. Maar de volgende wedstrijd begon het opnieuw,ze liep het hele parkour foutloos en met goede snelheid. Tot de laatste horde,daar stopte ze en wou niet meer verder. Kreeg haar er niet over. Naar Vorstermans gegaan,een blessure aan de onderste rugspieren. 2weken rust en alles zou weer inorde zijn. Uit voorzorg naar Ellen gegaan. 3keer infrarood behandeling gehad. Ze was weer genezen dachten ze/we. Maar Gigi linkte de pijn aan de wedstrijden. Op training verliep alles supergoed maar eens op wedstrijd was het te vergeefs. Gaan liggen voor de start,niet willen vertrekken. Als ik haar toch in gang kreeg stopte ze halverwege. Terug naar Vorstermans, echo en foto's genomen. Alles was inorde. Er was niks meer te zien van de blessure. Gestart met Bachbloesem dankzij Hild. Maar niks hielp. Opnieuw naar Vorstermans,homeopatie tegen de angst gekregen. Na enkele maanden liep ze weer wat beter. Gigi deed het niet meer uit plezier,maar om mij plezier te doen. We behaalde toch onze U'tjes om naar 2de te gaan,op beperkte wedstrijden liep ze veel beter. Andere drukke wedstrijden zag je dat ze het deed om mij plezier te doen. Stilletjes aan verliep het iets beter. Eens in 2de graad begon alles opnieuw,telkens opnieuw ging ze liggen. Was ik te snel naar 2de gegaan en was de druk ineens teveel?! Ik besloot van een grote rustpauze te nemen. Na een jaartje begon ik opnieuw te trainen. Gigi was weer de oude op training. Het gaf me een goed gevoel voor de toekomst op wedstrijd. 1ste wedstrijd opnieuw in Kortrijk,veel lawaai en drukte voor Gigi. Ik zag dat ze niet op haar gemak was. Toch liep ze goed op de jumping,wel een DK maar ze had het hele parkour gelopen zonder stilvallen of te gaan liggen. Namiddag het vast,al een pak trager dan de jumping. We kwamen 5sec buiten tijd aan met 1 weigering omdat ze bijna aan de tunnel in was. Toch nog een 15de plaats van de 24 honden. Een strenge winter zorgde ervoor dat we niet zoveel konden trainen. Dus terug een rustige periode voor Gigi. Na enkele strenge maanden kwam het voorjaar eraan. We konden terug trainen en ook Queen begon beter te lopen. 1ste wedstrijd was Terbiest,15sec buiten tijd. Het spelletje ging weer beginnen. Zelf had ik er nog weinig zin in. Met 3 honden trainen is zwaar,ik was stikkapot na de training. Yilla die zo onzeker was,Queen die meer ging lopen dan hordes sprong...En Gigi liep geweldig op training,niks te merken aan haar zolang het maar niet op wedstrijd was... Na enkele wedstrijden heb ik haar voor de volgende wedstrijden uitgeschreven. Terug wat rust,geen hondenschool meer. Geen agility meer,een lieve huishond in wording. Twijfels over wat te doen,want ze kon het zo goed als ze wou... Mijn aandacht ging nu naar Queen en Yilla,maar Gigi werd ongelukkig. Ze begon zelfs in huis onderdrukt rond te lopen. Zelfs als ze alleen mee mocht gaan wandelen merkte ik aan haar dat ze niet gelukkig was. Staart tussen de benen en hoofdje naar beneden. Dit was Gigi niet meer,hoeveel aandacht ik haar ook gaf... Ze bleef als een depri hondje ronddwalen in de roedel. Zo kon het niet meer verder,terug naar Vorstermans. Volledige checkup gedaan,ze jankte al als hij haar bezag. Toen ik hem vertelde hoe ze in huis deed besloot hij van haar terug de pilletjes te geven waar ze toen mee begonnen was. Het hielp niet veel. Via Magda kwam ik bij Zylkéne,ik starte er onmiddelijk mee. Na enkele dagen zag ik al een verschil bij Gigi. Zonder rede vloog ze op Yilla of Queen. Zoveel zelfvertrouwen had ze gekregen dat ze het zelfs riskeerde van het eten van Chubbie af te pakken. Zo had ik Gigi nog nooit gezien. Toen Yilla loops werd ben ik even moeten stoppen met het aan Gigi te geven. Yilla is een echte bitch als ze loops is,enkel om te trainen doet ze flauw. Yilla haar loopsheid is voorbij,haar hormonen weer op pijl... Dus zijn we opnieuw gestart met de Zylkéne aan Gigi te geven. Ze zal dit jaar enkel af en toe trainen. In 2012 beginnen we weer rustig aan te werken. Ik ga haar enkele beperkte wedstrijden inschrijven,afwachten wat dat zal geven. Het is geen wondermiddeltje maar met een beetje geluk krijgt ze de smaak weer te pakken...
