Briefing om 7.00u aan het ontbijt... Vertrek was gepland om 8.00u... 650 km af te leggen om weer in Algeciras te geraken... en met de bedoeling om de boot van 18.00u te halen in Tanger...
Eerst nog even afscheid nemen van onze chef Peter... Hij blijft nog een extra weekje... een beetje tijd voor zichzelf...! Wat een rust... !!! ;-) Geniet ervan chef... je hebt het verdiend... ! Wij zeggen je allen in koor... DANKJEWEL VOOR DE LEUKE TIJD EN DE SPECTACULAIRE VAKANTIE !!! nu is het aan jou... !!!
Na een dikke 200 km klonk er een telefoontje van brompa Raf... " Wouter, er scheelt iets met mijn koppeling..." " Geen probleem, geef even de coördinaten en we komen eraan... " Simpeler kan het niet zijn... Uiteindelijk had het probleem zich al opgelost... brompa Raf ontdekte dat de nippel van de onderste ontkoppeling nog openstond... even aanspannen en weeral gefixed... ! ROULEZ... !!!
In een treintje achter elkaar.. af en toe een vrolijke noot door de CB... en opeens... woooowww wat nu... REGEN... !!! en nog geen klein beetje... vreselijk veel liters waters... Jeetje... niet normaal... we wisten zelfs niet meer hoe dat dat eruit zag... BRRRR...
In Tanger aangekomen plakten we bumper aan bumper... absoluut GEEN voorrang verlenen, de enige die voorrang hebben, zijn WIJ... !! woow, jaja alles negeren...! Ja, ook de rode lichten... ! rijden en aansluiten... ! Luc en Alain schrokken zich toch wel even de pleuris toen aan het rode licht de achterdeur van hun wagen vanzelf openging... Kabouters... ??? Nee hoor, gewoon kleine Marrokaantjes... Vier kids die het op een spurt zetten toen de deur van Luc openging... Tja, wie zou er niet gaan lopen... ? Een knalgele regencape schrikt toch iedereen af... ! Toch een goede reactie Luc, voor hetzelfde geld is de helft van de koffer leeg... Wel minder gewicht, maar toch... Onze ogen moesten duidelijk in alle richtingen draaien, jeetje... wat een toestand... ! kris kras alles door elkaar, naast onder en boven...
Maar dan keken we opeens toch weer tegen de douanepost aan... Paspoorten, roze kaarten, groen/wit papiertje en stempelen maar.... uiteraard moesten er enkele door de scanner, niet allemaal, maar vooral de meest gevreesde... ;-)
In een dubbele lijn stonden we uiteindelijk te wachten tot de boot arriveerde... 17.00u inschepen, bwa...ongeveer dan toch... Tegen 17.45u tsjoekelden we in de gietende regen één voor één op de laadklep en parkeerden we de Land Rovers op de aangewezen plaatsen...
Riet vertelde ons bij het wachten dat onze vrienden Véronique en Roland ook nog een extra dagje in Marrakesh zijn gebleven... Jammer dat we geen afscheid konden nemen, maar dat zullen we nog wel rechtzetten... Geniet er ten volle van... !
Bon... een uurtje varen... wiebelend gingen we over en weer... de klok nog een uurtje vooruit draaien... en zo komen we stilaan weer in de welgekende oude gewoontes van over enkele weken... pfffff... wat een koude douche...!
Van de boot gekomen moesten we nog een half uurtje rijden om zo weer te aan te komen in ons allereerste hotel waar we 4 weken geleden voor het eerst samenkwamen... Daar zullen we jammer genoeg afscheid moeten nemen... Pppfffffff, je kan wel zeggen dat dit de zwaarste opdracht van de ganse reis was... !!
BEDANKT ALLEMAAL... !! HET WAS SPECTACULAIR... !! JULLIE WAREN EEN ONGELOOFLIJKE FANTASTISCHE GEZELLIGE GRAPPIGE LIEVE BENDE BIJ ELKAAR... !! HET WAS HEEL FIJN OM JULLIE SENSATIE TE KUNNEN NEERPENNEN... !!!
BEDANKT VOOR ALLE GOEDE ZORGEN EN HOPELIJK TOT DE VOLGENDE KEER... !!!
Deze blog kwam tot stand dank zij de technische ondersteuning van Wouter, Luc en Garry (gebruik van hun iridium-telefoon). De teksten werden geschreven door Sigi, Dirk, Wouter en Thomas.
DE REIS KAN HEEL DUIDELIJK IN 1 NOOT SAMENGEVAT WORDEN :
Briefing 8.00u Een trip van 540 km van Tan Tan naar Marrakesh... Een vering omhoog blazen, een paar mazoutfiltertjes vervangen... met al die brandstofbrol hier... was dit duidelijk geen slecht idee... ! Eén voor één verlieten de Land Rovers de vertrekplaats... Dan toch nog even de eigen mazoutfilters onder handen nemen, een paar bouten terug bijschroeven,... nog gauw een geroosterde stukje brood met confituur tussen de kiezen, een kopje koffie en een fruitsap en... voilà roulez....!!
Bergje op, bergje af... kolletje op, kolletje af... bochtje links, bochtje rechts... Zigzaggend tussen de auto's en de vreselijk roekeloze vrachtwagens, baanden de Land Rovers zich een weg richting Marrakesh... De ene al sneller dan de andere... de ene al verantwoordelijker dan de andere...!
Roland reed een band lek op de rand van het asfalt en ging maar liefst 3u op zoek naar nieuwe banden en dit helaas zonder resultaat... Morgen zal de chef hem geruststellend begeleiden en hem voorzien van enkele nieuwe...
Uiteindelijk arriveerde iedereen veilig in het hotel, het buffet werd geopend... buikjes vol, nog een doorspoelertje en morgen staat er weer een nieuwe dag te lachen... !!
Briefing om 7.30u Een waanzinnig lange dag stond ons op te wachten... Een trip van 900 km tot in Tan Tan...
De dag begon al veelbelovend...! Wouter had zelfs niet de tijd om een boterham in zijn mond te steken... Het luchtdarmprobleem van Gilbert ( en ook van zijn auto ;-)) liet weer even van zich horen... De auto stond weer helemaal beneden... Bon, even bijblazen en voorlopig weer terug opgelost... Luc en Thomas wilden toch even naar de batterij kijken want er smeulde gisteren toch een bizar geurtje... Knots, boem, bam... even de stoel eruit en... oei oei oei... de batterij stond geheel gebold... Dat moest er dus dringend uit... Geen probleem, smijt uit, nieuwe erin... en klaar is kees... ! Bon... hoog tijd om te vertrekken... Voet op de rechtse plank en gaaazzzzzeee... !! Wat verder moesten we dan toch weer even stoppen, de mazoutfilter van de chef moest er onderuit... Voor die discovery is een put misschien toch wel handig... Tja dan maar even een garage onteigenen.. Wouter dook de put in en in een mum van tijd waren we toch weer weg... Er wordt getoverd met die auto-onderdelen... !!! Brompa Raf had onderweg ook nog even te maken met een lekke band, maar kon die met de hulp van Alain en Luc snel vervangen worden...
De zon dook weer heel snel achter de scheidingslijn... het begon te schemeren en floep... ineens was alles weer donker... We hadden toch nog ettelijke kilometers af te leggen vooraleer we de eindbestemming bereikten... Op het laatste stukje moest de chef toch nog heel duidelijk de duimen leggen tegen de twee superwaanzinnigervaren chauffeurs, Wouter en Garry... ! Tja chef, dat is niet gemakkelijk, een derde plaats is niet slecht... MAAR ... Natuurlijk is het eerste of tweede schavot vééééél beter.... Proficiat Wouter...! Proficiat Garry... ! Sorry Chef...! ;-)
Aangekomen werden we verwelkomd door een plaatselijk muziek"groepje"... Het avondmaal werd ons geserveerd, er werden nog enkele woordjes nagepraat, alle electriciteit ging uit en de kaarsjes moesten aangestoken worden om te weg naar de slaapplaatsen te vinden...
Slaap lekker kabouter pinnemuts, blaas het kaarsje maar snel uit ZZZzzzzzzzzzzz...
Briefing 9.00u Vandaag stonden er ons een aantal vervelende taken te wachten... We moesten de grens terug over... Een ander lastig element was dat we onze toffe sympathieke gids Ablay moesten achterlaten... Een pijnlijk moment voor ons allen, want hij heeft ongelooflijk veel betekend voor onze hechte groep.. Van de eerste minuut pastte hij zich aan, leefde zich compleet in in onze groepsfeer, nam onze geweldige uitdrukkingen onmiddellijk mee over en zorgde telkens dat al onze wensen werden vervuld... EEN HELE DIKKE WARME DANKJEWEL AAN ABLAY !!! MERCI MERCI MERCI !!! (Kerel, wees gerust, ooit halen je nog naar België !!) Aan de grens gingen er toch weer gemakkelijk 5u over vooraleer alles geregeld was... Nondedjol wat een toestand... Een stempeltje hier, een papiertje daar, een scannetje van de auto, ... enfin het was weer een gedoe van jewelste... Maar vooral... NIET druk maken, l'Afrique c'est l'Afrique !!! C'est normal ! De meest gouden raad, is het vandaag niet, dan is het morgen wel... Pas de problème... ! Uiteindelijk reden al onze Land Rovers toch hun banden over de grenslijn, en mochten we onze trip weer verderzetten... Joepie nog maar 390km... ! Het zijn geen Belgische banen, dus je kan al wel raden dat ons uur van arriveren niet voor het ondergaan van de zon zou gebeuren... Verder nog een politiepostje hier, ééntje daar, ze staan op de onmogelijkste plaatsen... Het was alweer pikdonker vooraleer we ons eindpunt bereikten... Iedereen was stil van vermoeidheid... Snel even wat eten, niets bijzonders, maar toch noodzakelijk om terug enkele krachten op te doen voor morgen... Dat zal weer een zware kloeffer worden... 900km staan er ons te wachten... pfff... dus laatste gouden raad voor vandaag... "OOGJES DICHT EN SNAVELTJES TOE en SLAAP LEKKER ... !!
Briefing om 8.00u De beslissing was gevallen om toch langs het strand te gaan... Nog even wachten tot het water wat meer was weggetrokken want de zee loert overal... Hopla... met volle moed doken we over de duinen het strandzand in... Na 20km hield onze chef halt... we moesten terugkeren... het was voor sommige onder ons iets te schrikwekkend...!!!
Een alternatieve route was er helaas niet aangezien de verharde baan niet parallel liep met de zee... We moesten dus een gans andere weg nemen alsook het verzinnen van een andere lokatie voor onze bivak... Geen simpele opdracht...
Bon... daar gingen we weer met volle moed voor een tweede maal... Onze 270km werden er opeens wel 490km, maar daar was helaas niets aan te doen... In een treintje reden we achter elkaar... tjoeke tjoeke tjoek... even een kleine hap langs de kant, en weer verder... het asfalt lag er zeer goed bij, putten waren eigenlijk niet te vinden... Wat een luxe !!! Dank je chef... !!! ;-) en zo reden we richting Nouadihbou...
De vele politiecontroles waren alweer van de partij... Maar onze chef schudde handjes, gooide glimlachjes en vertelde elke keer weer hoe braaf we zijn, hoe goed we gehoorzaamden...
Buiten het aanslepende probleem aan de luchtdarm van Gilbert en een lekke band van Roland hebben er zich vandaag niet echt veel problemen voorgedaan... Enfin door een beetje puzzelen en het toepassen van Magyver-technieken kon Wouter Gilbert toch weer verder helpen...
Nog even bijtanken, een koffietje drinken en daar gingen we voor de laatste spurt van onze trip...
Op een gegeven moment kwam vanuit het niets een spiksplinternieuwe sneeuwwitte Toyota Landcruiser te voorschijn... Wat een verdachte toestand, en ja hoor het duurde niet zo lang vooraleer de pick-up van de gendarmerie hem insloot en verplichtte halt te houden... Onze ogen gingen even bang omhoog, maar het bleek uiteindelijk niet zo maffiosie te zijn dan het leek...
Tegen een uur of 7 arriveerden we op onze geïmproviseerde bivak naast de honderden verroeste scheepswrakken op het strand... Het was uiterst idyllisch om hiertussen te overnachten... Een sterke zeewind blies ons toch even in een truitje en een paar sokken...
Garry en Thomas waren even nergens te zien... OEPS... Daar kwam onze depannage Defender aangereden met een halve boom aan de winch... tja... klein kampvuurtje maken hé... ! De inwoners van Nouadihbou brak het zweet uit... De Fransen waren toch niet terug om hun vuurbakens van 1890 te doen oplichten... ? ;-)
Onze gids Ablay ging samen met onze visboer Luc, Chef en Wouter enkele inkopen doen om een lekker avondmaal te toveren... Ze kwamen terug met een verse schapebil en uiteraard levende langoustines, zooooo groot, dat hebben wij nog nooit gezien... Onze keukenchefs stroopten de mouwen heel hoog op en de zever liep hen uit de mond om aan die opdracht te beginnen...
Wat een festijn voor onze laatste bivak... ! Verdere details laat ik over aan elk van ons persoonlijk om dit in levende lijve te vertellen... Er resten ons morgen maar 70km tot aan de grens... maar dan toch nog even 360km tot in Dakhla...
Tijd om af te sluiten, want te laat komen op een feestje is nooit verstandig ... !!!!
