Briefing om 9.00u 335km af te leggen van Mopti tot Pays Dogon... We kregen om te starten een vrij mooie gladde asfalt, die toch een 185km aanhield... We vlogen door enkele kleine dorpjes... toch maar even stoppen om wat versgebakken brood, beetje water en cola te hamsteren...
Daarna belandden we op de piste en dat nog voor zo een 150km... een leuk en aangenaam pistje... Een beetje behendigheid, alert voor enkele putjes, beetje slalommen, even door een waterplasje, dan weer door stoffig gedoe, een paar steentjes, ... en zo kregen we weer wat vanalles...
Af en toe wat snoepgoed buiten gooien, een koekje delen en iedereen is weer happy... Even stoppen zodat iedereen kan aansluiten, Wouter gaf enkele kindjes wat lekkers en kreeg van één van de jongetjes zijn katapult in ruil... " Samen spelen, samen delen " noemen we dat...
Even verder stelde dokter Ludo zich de vraag of Wouter hem nog door de VHF hoorde... ? Oeps... een antenne kwijt... " Het is geen erg " werd er gereageerd, " we hebben de CB toch nog "... en daar gingen we weer... Toch maakte dokter Ludo zich hierover zorgen en expliceerde door de CB dat hij met Magyver-trucken weer een nieuwe antenne voor Wouter zou knutselen... Wouter was zo geconcentreerd naar het plan van onze dokter aan het luisteren dat hij geen oog had voor de dikke afhangende tak... KRAK... OEPS... Even stoppen en naar boven klimmen... het trapje van de tent moest er aan geloven... Het eindresultaat zal zich pas op de bivak bekendmaken... is de tent nog heel of niet... ??? Alain reed tegen diezelfde tak en katapulteerde hiermee de jerrycans van het dak... Een gevaarlijke baobab... !!!
Daarna leek het er sterk op dat onze dokter Ludo toch terug op zoek was naar zijn vrienden van het Davidsfonds... Hij wou maar niet aansluiten... ;-) Nee dokter, die zijn met een te groot aantal om zich achter een baobab te verschuilen, ///////////////////////je hoeft niet om elke boom rond rijden, sluit nu maar gewoon aan... ;-)
De zon was alweer achter de horizon gedoken toen we uiteindelijk nog een vervelende duin over moesten om onze geïproviseerde bivak te bereiken... ( de oorspronkelijke ligt nog 30km verder ) Na een relax apéritiefje werden alle potjes en pannetjes weer tevoorschijn getoverd en allerlei doe-het-zelf gerechtjes werden geprepareerd en al gauw zaten we weer met onze voetjes onder onze opvouwbare tafeltjes... De menutjes kunnen we helaas niet prijsgeven, het zijn strikte geheimen van de chef-koks...
Oef, eindelijk eens een rustdag, althans voor de meesten, want Wouter had een beetje werk aan de auto's. Er werd door iedereen uitgeslapen, want pas om 10u was er een stadswandeling voorzien. In de drukke binnenstad moest men vooral,opletten voor het gevaarlijk verkeer. Zo werd onze chef bijna omvergereden door een bus. Dank je wel Ablai om hem net op tijd weggetrokken te hebben. Ludo koos ervoor om niet deel te nemen aan de wandeling, maar de mecaniekers van dienst stuurden hem om spanringen. De taxi stond al klaar ... een klein bromfietsje met Ludo achterop werd compleet stuurloos, maar de stukken werden gevonden en afgeleverd... Ludo kwam er met de schrik vanaf, het brommertje helaas niet ... Vera en Gilbert hadden het vlug te warm en staakten de wandeling reeds na een half uurtje. Een taxiclette (bromfiets met bakje achter) werd opgevorderd en zij werden naar de eindbestemming gebracht. Een visrestaurantje op de hoek van de oude haven. Tijdens al deze escapades bleef het haar van Vera perfect in de plooi ...... Ondertussen zette de rest van de groep de wandeling verder richting de oude stad. De chef en oranje Luc (omwille van het feit dat er 2 Luc's zijn identificeren we ze aan de hand van de kleur van hun auto ... ) hadden het lumineus idee om snoepjes te kopen en werden de rest van de dag lastiggevallen door tientallen kinderen... Zoals het op zulke uitstapjes de gewoonte is werden er diverse winkeltjes bezocht en werden talrijke souveniertjes aangekocht. We hadden geluk vandaag ... het was marktdag ... het was een drukte van jewelste en we zagen voedingswaren die niet alleen calorie- maar ook vliegrijk waren. Uiteindelijk arriveerden ook wij in het pitoreske visrestaurant met zicht op de Niger. De bestelling werd opgenomen zoals gewoonlijk in de grootste verwarring. Op de menu stond een gevarieerde keuze van Capitain fish met rijst of Capitain fish met frieten.
Ondertussen bleven Wouter, Garry, Sigi, grijze Luc en Dokter Ludo op de parking van het hotel om de wagens na te kijken en het nodige onderhoud te doen. De auto's bleken in goede staat en het werk beperkte zich tot het smeren van de cardans en het uitblazen van de luchtfilters. Bij de wagen van Roland werd een luchtdarm terug bevestigd op de intercooler en een gat in de uitlaat gerepareerd met een, uit noodzaak leeggedronken, blikje Jupiler.
Om 16u30 vertrok een aantal mensen van de groep, met een boot op de Niger, om de zonsondergang te gaan bewonderen. Ook een bezoek aan 2 dorpen was onderdeel van dit uitstapje. De dorpen bleken "Bokrijk" in het echt. Het ondergaan van de zon ging zeer snel en was adembenemend, uniek zelfs volgens de chef. De anderen lieten hun auto wassen in de Niger door de plaatselijk "carwashers". Dit alles gebeurde net naast mensen die hun kleren wasten, de afwas deden en hun tanden poetsten. Daarna genoten we van het schitterende subtropische zwembad van het hotel.
Nu rest ons enkel nog het bijwerken van de blog, te genieten van het aperitief en het avondmaal. Als er nog energie over is, na deze vermoeiende rustdag, volgt misschien een bezoekje aan de plaatselijke discotheek......
Briefing om 8.15u Een 270 km tot in Mopti... Onze chef gaf aan dat iedereen zijn eigen tempo ging rijden en dat we elkaar zouden zien in het hotel Kanaga...
De afspraken op de briefing waren zoals gewoonlijk, vaag en zonder details... Hierdoor misten de eerste 4 auto's een waanzinnig dorpsfeest dat speciaal voor ons werd georganiseerd... De burgemeester onthaalde onze achtervolgende teamgenoten met open armen... Het leek alsof ze het koningspaar waren... Ze moesten plaatsnemen op de voorste rij naast de burgemeester... Een soort van "Gentse" feesten werd opgevoerd... veel maskers, kleuren, en ambiance... Verschillende toneeltjes, een soort van blanke geschiedenistaferelen werden opgevoerd...
In Djenné kregen we een korte rondleiding en aten we een koerskieken met Belgische frietjes en mayonnaise bij Babba... Lekker... !! Tijdens onze rondleiding vertelde onze gids een spectaculair detail... Ze gaan steeds op de eerste verdieping naar het toilet zodanig dat de behoeften beneden verzameld worden, wanneer ze het boven kunnen zien, graven ze buiten een put zodat alles er kan in vallen, put terug dichtgooien en het toilet is geledigd... het oeroude "ruimerke"...
Bij onze volgende kleine oversteek omsingelde een bus met 20 Vlaamse gepensioneerde Davidsfondstoeristen onze dokter Ludo, die zich waanzinnig goed in zijn sas voelde tussen zijn leeftijdsgenoten... ;-)
Verder was onze chef zijn 220 omvormer "opgesmoord" en hij moest de deuren openzetten om de rook buiten te laten... geen toestellen meer chef, sorry ;-)
Toen we in ons hotel aankwamen was de eerste opdracht !!! DOUCHEN !!! Na de grote schoonmaak belde Wouter naar onze vrienden Raf en Riet die we helaas moesten achterlaten... Na een lange en vermoeiende nachtrit op een primitieve takelwagen arriveerden ze na 13u in de hoofdstad van Mauritanië... Nog enkele medereizigers ( geiten ) "genoten" even hard van de gezellige overbrenging... Uiteindelijk stellen ze het wel in hun hotelletje en wachten ze in volle verwachting op hun nieuwe versnellingsbak die normaal gezien morgen zou moeten landen... We branden met z'n allen een kaarsje want l'Afrique c'est l'Afrique...
Enige tijd later arriveerden alle overige Land Rovers in het hotel en begonnen aan hun uitgebreide wasbeurt ( van zichzelf uiteraard )...
Vele frisse geurtjes kwamen tesamen om aan het gezamelijke avondmaal te beginnen... Smakelijk... MMmmmmm... Tot morgen
Briefing om 8.00u Uiteindelijk moesten we wachten tot 9.30u vooraleer we een stempel in onze paspoorten kregen en we de banden op grondgebied Mali mochten rijden...
370 km to go ... Waarvan 200 km piste en de laatste 170 km baan...
Na een korte nacht beloofde het een vermoeiende dag te worden...
Plots werd er door de CB gemeld dat de airbag van onze chef Peter was ontploft... Putje niet gezien chef ??? ;-) Een stevige bots deed de beveiliging openknallen... Wouter loste dit heel simpel op, gewoon afknippen en dichtkleven met Magyver-tape* want we hadden geen tijd te verliezen...
Na 185km reden we de Niger over.
Nog 200km te gaan... Slalommen tussen de ezels, geiten, koeien, schapen, hutjes, brommertjes enz... De zon was weeral onderweg naar haar slaapplaats wat als gevolg had dat we toch een dikke 100km alweer op de tast moesten afleggen... Niets verlicht, zelfs verschillende auto's en brommertjes zonder enig katoog...
Rond een uur of acht placeerden we de auto's op de boot om zogezegd van rechteroever naar linker over te steken... Uiteindelijk sloegen we onze bivak op in het mulle zand vlak na het aanmeren... Een plaatselijke kookploeg had koerskieken met superjumbo-erwten vergezeld van brood klaargemaakt... Als dessert kregen we een plaatselijk openluchtbal... Een echt Afrikaans festijn, dansen, springen, kronkelen, ... Niemand stond stil... Op de ritme van de live band verbrandden we onze laatste energie... Uiteraard kregen we dan weer dorst... Ablai, onze gids, stapte in een primitief bootje ( halve boomstam ) en ging naar de "nachtwinkel" aan de overkant... Een uurtje later verscheen hij weer met een halve bak lokaal bier... Dat "nachtwinkeltje" wilden we toch ook even van dichtbij bekijken... Met z'n zevenen staken we over... één bootje, dan 50-tal meters door het zand stapen, en een tweede bootje brachten ons naar de bewoonde wereld... De "nachtwinkel" bleek een plaatselijke pub te zijn, die net de boel had dichtgedaan... Wouter probeerde met Ablai de cafébaas wakker te schudden maar zonder succes... Dan maar zelfservice... Ablai gaf het geld aan de nachtwaker en het pintje smaakte ons uiteraard ten volle... Dan begonnen we terug aan onze oversteek naar onze slaapplaats... We doken onze slaapzak in, oogjes en tentjes pottoe, want we bevinden ons midden in een malariazone...!
Briefing om 6.30u We hebben de achterstand van gisteren en de opdracht van vandaag af te leggen, alles bij elkaar een 640 km...
Wouter en Garry gingen de auto van Raf en Riet tot in Kiffa slepen, om daar de de versnellingsbak uit elkaar te gooien en te kijken of het te herstellen viel... Een 5 à 6 uur werk toch, teminste als het te repareren valt...
De eerste 150 km was piste tot in Kiffa.
Aan de piepkleine primitieve garage tankten we nog even vol, Roland en Véronique lieten nog enkele banden herstellen... Wouter en Garry onteigenden de garage, trokken een overall aan en doken in de werkput... Sigi kreeg een nieuwe co-piloot, Dirk, terwijl Garry de taak van Dirk achteraf zou overnemen bij Wouter... We Lieten onze mechaniekers achter en we waren weer vertrokken...
300 km asfalt was het vervolg... aha super, even doorrijden zou je denken, maar nee hoor, geen sprake van, de asfalt zat vol met diepe, verraderlijke putten... Dus oppassengeblazen... Een 5-tal km verder was het al prijs, alweer een lekke band voor Roland... Ai ai ai, en ze waren maar net hersteld !
Daarop volgde nog 200 km piste...
We kregen over de radio te horen dat de versnellingsbak niet meer te repareren viel, dat er een nieuw stuk zou worden opgestuurd, en zou zaterdag arriveren in de hoofdstad ( laat ons hopen want Afrique is Afrique ) Wouter en Garry zetten de achtervolging in naar de plaats van onze bivak... Helaas moesten brompa Raf en Riet achterblijven in Kiffa om morgen gesleept te worden naar de hoofdstad...
De avond viel, maar deze keer moesten we toch verder in het donker aangezien we onze bivak vlak voor de grens met Mali moesten opslaan om morgen te kunnen oversteken... Werken geblazen... concentreren, pistes zoeken en hopen dat je op de juiste zit en ze kan blijven volgen...
Uiteindelijk arriveerden we om 2u in de morgen op onze bestemming... Het was de bedoeling dat de paspoorten vanavond afgegeven werden, zodat we ze morgen gewoon maar op te halen hadden, maar de douaniers waren uiteraard algaan slapen...
Een klein half uurtje later arriveerden Wouter en Garry, snel nog even iets maagvullends verorberen en dan tentjes en rolluikjes toe... Iedereen is steendood... Uitgeteld... SSSsssstttt... Zzzzzzzzzzzz...
Weeral vroeg uit de veren, want ook vandaag hadden we 100km in te halen. Om 7u briefing en we zetten onze opdracht van gisteren direct verder, maar dit begon al niet zo vlot. Onze chef had blijkbaar een verkeerde piste genomen van bij de start, zodat we na 2,5u zoeken zelf een piste moesten maken om terug op de juiste terecht te komen. Bedankt Chef . Maar goed, dat hoort er uiteindeijk allemaal bij. We hadden wel veel tijd verloren en niet veel km goedgemaakt.
Enkele tientallen kilometers verliep alles vlot tot de ons begeleidende leger- kapitein vroeg of onze mecanicien niet even één van zijn nieuwe land-rovers wou nazien, want ze hadden panne. Terwijl Wouter en Garry ter plaatse reden begaf de rest van de groep zich naar een toeristische attractie ... een plas water waar volgens de plaatselijke bevolking een krokodil zit. Terwijl we een klein middagmaaltje namen speurden we het wateroppervlak af, maar wat dacht je, geen krokdil te zien... Ondertussen waren onze mecaniciens terug bij de groep aangekomen. De chauffeur van het legervoertuig was erin geslaagd om de ver- snellingsbak stuk te rijden met amper 1500km op de teller ...
We vervolgden onze weg langs fenomenale vergezichten, schtterende bergformaties en idylische plaatsjes. Om 16u waren we dan eindelijk aangekomen op de plaats waar we eigenlijk deze morgen hadden moeten zijn. We kozen direct te starten. Ondertussen hadden we Roland zijn laatste reserveband opgelegd na zijn zoveelste klapband. Het zit hem echt niet mee.
De nieuwe roadboek werd vol vuur gestart, maar na amper 1km reden de militairen zich vast op een rotsblok. We kregen deze al vlug weer vrij, maar na nog eens 500 meter had Roland opnieuw een klapband. Wat nu ? We hadden geen reseveband meer voor zijn discovery en er was een scheur in zijn beste klapband. Nu wist het leger wel raad. Met een stuk rubber en een binnenband werd de klus geklaard.
Wij weer vol goede moed verder, maar na weer 500 meter afgelegd te hebben zagen we de auto van brompa Raf vast staan op een zandheuvel. Hij kon niet meer schakelen. Wouter kroop onder de wagen en na het één en ander nagezien te hebben moest hij vaststellen dat de beste optie was om de land-rover te slepen tot aan het volgende dorp en daar te proberen deze te herstellen. Eerst moesten we echter nog die hoge duin over ... Na 2 uur winchen, trekken en sleuren, zandplaten leggen, ... geraakten we eindelijk over dit heel moeilijke stuk. De rest van de groep was ondertussen verdergereden. Zij hadden 45km verder ervoor gekozen om ergens te velde de bivak te installeren. De wagen van Garry werd aan de wagen van Wouter vastgelegd en daaraan werd de wagen van Raf vastgehangen. Met 3 wagens op rij geraakten we nog eens 1,5 uur later op de bivak. Gezien het late uur en de vermoeidheid moest de blog wijken voor wat nachtrust. De blog van woensdag zal dus ook een dag later volgen ....
Met het piepen van de zon zetten we onze opdracht van gisteren verder Afwisselende ondergrond maakte ons alert van de eerste minuut vast zand, kasseien, los duinzand, uitgezonderd asfalt, we kregen het allemaal
Brompa Raf reed al snel zijn diff-lock* vast onze mechanieker Wouter kroop onder de landrover en toverde alles weer los
Opeens hield de legercommandant halt Ze hadden een vreemde vrachtwagen gezien die daar, volgens hun bescheiden mening, niet thuishoorde Met 4 à 5 wagens reden ze in ware commandostijl er op af De Italiaanse chauffeur was zijn team kwijt Al gauw werden deze opgespoord en konden we weer rustig verder Enfin rustig is misschien niet het juiste woord, want we waren trouwens nog niet op ons eindpunt van gisteren Rond 13.30u arriveerden we daar eindelijk Het legerteam werd afgelost door een nieuw team van het volgende gebied Deze waren uitgerust met splinternieuwe Land Rover Defenders TD4, met alles erop en eraan (inclusief machinegeweer punt 50) heel indrukwekkend !! Eindelijk konden we aan de opdracht van vandaag beginnen 210km te gaan van Oued Rachid tot de Passe de Nega Enfin geen tijd te verliezen dus
Een 60-tal km later ging onze dokter Ludo door zijn voorste schokdempers ( van zijn landrover uiteraard ;-)). Alweer Wouter en Garry die moesten werken al gauw hadden ze het probleem gefikst en kon onze dokter weer veilig verder hopla we waren weer vertrokken
In het kleine dorpje Tidjikja kregen we een bewaking die volgens mij 10 x sterker was dan die van onze eigen koning Het dorpje werd letterlijk langs alle kanten afgezet Op elke hoek van de straat een politieagent die ons absolute voorrang verleende en de dorpelingen alle doorgang verbood. Het was op dat plekje ongeveer dat er tijdens de Dakar-rally van 2 jaar geleden geschoten is geworden Ondanks dit voelden we ons super veilig want niemand mocht tanken, rijden,bewegen of om het even wat totdat wij het dorp verlieten. Allemaal een beetje overkill eigenlijk.
Op naar het volgende waypoint We reden een tijdje over asfalt, het deed goed na 4 dagen piste-getril. Wel leuk was het feit dat de militairen in iedere bocht hun richtingaanwijzers gebruikten, enkel bij rechtdoor rijden pinkten de oranje lampjes niet.Nog 100km af te leggen en de klok tikte alweer naar de tijd van het ondergaan van de zon
Weeral onderhandelingen met het leger, want het werd razendsnel donker en onze bivakplaats moest net zoals gisteren van locatie veranderen
Laat ons hopen dat we morgen wat meer kilometers kunnen inhalen
Nu rest er ons nog de tenten rechtop te zetten, te koken, te eten, na te praten en . De ritssluitingen van de tenten met de ogen te sluiten
Eet smakelijk en slaap zacht iedereen .
Morgen zijn we er weer met meer
*diff-lock : het manueel vergrendelen, door middel van een pookje naast de versnellingspook, van het middendifferentieel in de tussenbak. Voor-en achteras worden steeds onafhankelijk aangedreven, bij het inschakelen van diff-lock wordt de aandrijving van voor-en achteras aan elkaar gekoppeld.
) hadden het lumineus idee om snoepjes te kopen en werden de rest van de dag lastiggevallen door tientallen kinderen... 
