|
Gisteren hadden we in het terug rijden een andere weg moeten nemen. We hebben er niets van gezien maar er was een betoging tegen een besluit van de regering. Vandaag stond daar geen letter van in de kranten. ...
In plaats van naar het ethnologisch museum was er een bezoek aan de zoo. Het eerste was namelijk gesloten op maandag.
De dieren zijn een beetje bijzaak hier in Vietnam. Nadat je binnen bent voor de spotgoedkope prijs van 1 euro, wandel je overal kermisattracties voorbij. Voor alles te betalen.
Tegen de middag waren we rond. Met de plaatselijke "Uber" Grab reden we terug. Uber werd verkocht zodat Vietnam zijn eigen variant heeft en daar controle kan op uitoefenen.
Toen het ravotten in het zwembad erop zat, zochten we een andere kant van ons hotel op. Iemand van de ambassade die we tegen het lijf liepen, gaf ons een gekend Vietnamees eethuis door. Het is er leuk ingericht. Langs de ommuurde koer staan overal kookstandjes en rond een gigantische boom zitten de gasten. Het was broeierig heet al de hele dag. Tijdens het eten sloeg het plots om. De wind kwam opzetten. In minder dan 5 minuten gingen de hemelsluizen open, gevolgd door donder en bliksem. Via een ingenieus systeem van touwen en zeilen werd een afdak opgetrokken dat redelijk goed functioneerde. Hier en daar kwam toch wat gespetter door. Heidi was één van de getroffenen. Verschillende personen moesten zich zelfs verplaatsen naar binnen, een statige gele villa. Op de koop toe kwam er een regenpijp los. Er was een touw van het afdak aan vastgemaakt en zoals in de beter piratenfilm zwierde de regenpijp het binnenplein op, recht tegen het hoofd van de dame die 2 plaatsen naast Zhao zat. Iedereen in de buurt was hevig geschrokken. De dame hield er een fikse buil en een rondje van het huis voor heel haar gezelschap aan over. Het avontuur was nog niet helemaal voorbij. Plots gaf Heidi een luide gil. We zaten juist naast de boom. Er was iets naar beneden gevallen. Nu ja, door de hevige wind vielen er constant bladeren af. Dit was iets anders. Op de schouder van Heidi was namelijk een hagedis van meer dan 10cm gevallen tot op haar arm. Geschrokken sloeg ze "dit gilamonster" van zich af. Iets verder en de hagedis moest uit haar décolleté worden gevist. Dat zou nog wat gegeven hebben. 😆
Gelukkig was het restaurant amper 500m ver. Alhoewel, doorweekt waren we toch.
Vandaag zijn we dinsdag. Nog drie keer slapen.
O ja, Vandaag mag de voorlopige erkenning voor Sophie worden opgehaald op de ambassade van België. Weeral een stapje dichterbij.
|
