N-VA voorzitter Bart de Wever heeft gezegd dat er half december een bestuursakkoord zou komen in Antwerpen. Na een moeizaam proces heeft hij de nu coalitie die hij wilde zei hij, zonder socialisten. CD&V heeft ervoor gekozen om alleen verder te gaan, een onverwachte beslissing. De populaire krant Het Laatste Nieuws schrijft dat de eerste teksten voor het bestuursakkoord 2013-2018 klaar zijn en dat er een akkoord is bereikt rond jeugd, cultuur en sport. Dit wil zeggen dat er nog geen akkoord is over de andere thema's waarover nog onderhandelt moet worden en dat men dus voorzichtig blij mag zijn. De formateursnota van Bart de Wever over de genoemde onderwerpen waren volgens De Standaard makkelijke onderwerpen en daardoor zijn heeft hij ook zijn zin gekregen. Een mede-onderhandelaar getuigd in het artikel dat iedereen zijn zeg heeft gekregen aan de tafel en kan de eigenheid van elke partij behouden worden.
In het district Antwerpen verloopt alles echt niet van een leien dak. N-VA haalde daar de meerderheid met 9 zetels, daarna Groen! met 5 en Open VLD 3 zetels, dit wil zeggen dat ze maar een kleine meerderheid hebben van 17 zetels op 33. Groen! zou de stadslijst aan de kant hebben geschoven en nu onderhandelen met N-VA en Open VLD. Deze stadslijst haalde 10 zetels en 2 daarvan zijn naar CD&V gegaan, die hun eigen weg zijn ingeslagen.
Bart de Wever heeft ook zijn mening geuit over de huidige regering en Elio Di Rupo, onze premier. Voor die laatste was hij mild en zei hij dat je in België geen goede premier kunt zijn en al zeker niet met de PS. De andere partijen zijn volgens De Wever bezig met de NV-A zwart te maken en hen te vergelijken met een extreemrechtse partij van de jaren '30. Over de mars op het stadhuis zei hij dat dit niet de bedoeling was en het bescheiden wilde houden maar dat de groep steeds groter en groter werd, ongepland.(Van Belle, 2012)
Bruno Tobback: 'waarom lachen we niet met de onzin van N-VA?'
Bruno Tobback, de voorzitter van de Socialistische partij sp.a kijkt uit naar de toekomst en ziet ze rooskleuriger in. De kiezers in de Verenigde Staten hebben een duidelijke keuze gemaakt tegen zeer rechts en zeer rijk en ook Tobback hoopt dit hier te kunnen waarmaken en dit wordt dan ook de inzet van de verkiezingen in 2014. Hun programma zal er nog ongeveer hetzelfde uitzien, vooral de essentie blijft uiteraard behouden maar ze willen zich ook op enkele knelpunten toespitsen zoals het nationalisme, de ongelijkheid,...
Tobback gelooft erin dat de regering een voorsprong kan nemen en dat de gelijkstand met de oppositie zal verdwijnen. Hij is tegen de onafhankelijk en volgens hem betekent het voor iedereen iets anders. Door de verschillende problemen rond de grenzen en o.a. het treinverkeer is het volgens hem niet verstandig om nu de onafhankelijk uit te roepen van Vlaanderen.
In het artikel geeft hij ook zijn mening rond de N-VA, de populairste partij in Vlaanderen. Volgens hem heeft de politiek te leiden onder de polarisering en is de N-VA hier een symptoom van. Hij vindt het alleen raar dat Groen! voorzitter Wouter van Besien tegenwoordig net zoals de N-VA werkt dat een zwart-wit discours volgt. Hij heeft daarbij ook kritiek op de pers, die volgens hem alleen maar opzoek zijn naar een straffe uitspraak om op de voorpagina te zetten. De pers zou eerst moeten nagaan of de uitspraken wel kloppen. Wij hebben tijdens de verkiezingen in de VS gelachen met de Tea Party maar zouden dit volgens hem beter ook eens in België doen met de uitspraken van de N-VA.
Dit artikel sluit nauw aan bij het vorige, het gaat namelijk over de socialistische vakbond ABVV. Zij hebben eerder verschillende eisen gesteld indien ze meedoen aan het sociaal overleg. Dit stuit echter de andere sociale partners tegen de borst maar ook binnen de organisatie zelf is er onrust. In het artikel wordt vooral gesproken over Anne Delemme, zij is een Waalse en is nummer twee bij ABVV. Ze is vooral bekend van haar uitspraak in 2007 'Sociale vrede kan je niet opleggen maar bereik je door te onderhandelen. Het blijkt dat de Waalse kant van de organisatie radicaler is en minder bereid om toegevingen te doen, zo wilde Delemme dat de regering eerst inging op de eisen die de vakbond heeft gesteld alvorens ze deel zullen nemen aan het sociaal overleg.
Delemme heeft de bijnaam 'rode furie' gekregen omdat ze zo gedreven strijdt voor de ABVV. Dit in tegenstelling tot Rudy De Leeuw die een zachtere aanpak heeft. Volgens De Leeuw zijn de ABVV en de PS en sp.a niet meer de bondgenoten die ze vroeger waren maar Delemme denkt daar anders over. Zij heeft de PS al geregeld onder druk gezet en heeft kiezers al het advies gegeven om te stemmen voor Ecolo in plaats van een socialistische partij waardoor ze de ABVV voor schut heeft gezet. (Desmet, 2012)
ABVV stelt voorwaarden voor hervatting sociaal overleg
De topman van de socialistische vakbond ABVV heeft via een persbericht laten weten op woensdagavond dat ze terug zullen deelnemen aan het sociaal overleg. Ze willen echter alleen maar rond de tafel gaan zitten als de werkgeversorganisaties zich op een open, ambitieuze en constructieve manier gedragen. Daarnaast wil de ABVV ook een gesprek met de regering waarin ze enkele zekerheden krijgen, o.a. rond de index. De vakbond wil vooral weten wat de regering van plan is met de koopjes en de berekening van het indexcijfer met de witte producten. Ook zouden ze graag weten wat het plan is van de regering omtrent het optrekken van de uitkeringen en laagste pensioenen.
Op woensdagavond hebben de verschillende vakbondsafgevaardigden urenlang vergaderd maar de meningen zijn nog altijd verdeeld. De ABVV heeft enkele eisen gesteld, zo willen ze niet dat het minimumloon wordt onderworpen aan de loonmatiging. Daarnaast eisen ze ook dat de jongerenbarema's worden afgeschaft, het aanpassen van de werkgeversbijdragen en het naleven van de vormingsinspanningen.
Zoals ik eerder heb geschreven moest er ook gepraat worden bij de vakbonden over het eenheidsstatuut en is dit niet gebeurd. De regering heeft er nochtans op aangestuurd. Op dinsdagavond heeft het ACV het ABVV eerder al opgeroepen voor onderhandelingen want er zijn veel onderwerpen en het afsluiten van de interprofessionele akkoorden is erg dringend volgens het ACV. Bron: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20121128_079
De sociale partners staan voor een grote uitdaging, ze moeten onderhandelen over de minimumlonen, de aanpassing van de uitkeringen, flexibele arbeidstijden en de harmonisering van het statuut arbeiders-bedienden waarbij bedienden niet willen inleveren en arbeiders dezelfde rechten geven te veel geld zou kosten voor de overheid. In de rest van Europa is dit probleem al veel eerder opgelost maar bij ons nog niet, door een arrest van het Grondwettelijk Hof moet dit nu ook in België worden opgelost tegen juli 2013.
Het onderscheid werd gemaakt in de 19de eeuw en zorgt nu voor vele problemen want bijvoorbeeld een zorgkundige heeft vaak een arbeidersstatuut in het rusthuis maar is dan weer bediende in een ziekenhuis. Het lijkt mij erg onrechtvaardig om arbeiders niet te betalen op hun eerste ziektedag terwijl bij bedienden het loon gewoon doorloopt. Deze kloof moeten worden gedicht en iedereen moet dezelfde rechten krijgen.
Het dossier over het onderscheid sleept al jaren aan en dat komt door de financiele kant van de zaak. Zoals ik eerder al heb gezegd willen de bedienden uiteraard hun voordelen niet opgeven maar zou het enorm veel geld kosten om arbeiders gelijk te stellen. De vakbonden en werkgeversorganisaties zijn onderling verdeeld over het onderwerp en er is een groot verschil per sector. Het grote probleem is het ontslagrecht. Het verschil tussen de na te leven opzeg termijnen is verschillende voor de twee statuten en zo is komt het dat een bediende ontslagen duurder is dan een arbeider ontslaan. Bij een arbeider gaat het hierbij over weken terwijl men bij een bediende spreekt over maanden. Wanneer men dit dus gelijk zou stellen gaat het enorm veel geld meer kosten bij ontslagen. 5Desmet, 2012)
Bron: Desmet, L. (2012, november 28). Eenheidsstatuut splijt sociale partners. De Morgen , p. 17.
Het ABBV (Algemeen Belgisch Vakverbond) zalvandaag een beslissing nemen over het overleg binnen de groep van tien. Het sociaal overleg is in deze tijd uiterst belangrijk door de economische crisis die al enkele jaren ons land en de rest van de wereld teistert. De Morgen stelt dat de voorzitter van de groep van 10 Pierre Alain De Smedt alles uit de kast moest halen om de leden te overtuigen want er is geen enkel alternatief dan een overleg.
De groep van tien voeren om 2 jaar onderhandeling met het oog op het afsluiten van een internationaal akkoord. In zon akkoord staan verschillende regelingen die gelden voor verschillende sectoren zoals bv. het minimumloon. Bij grote sociaaleconomische themas zet de groep krachtlijnen uit en wil ze gehoord en betrokken worden bij politieke beslissingen die gaan deze materie behandelen. (De Groep van 10)
De Morgen stelt in dit artikel de leden voor die zetelen in de groep van 10. Eerst en vooral zijn er twee leden van de Socialistische vakbond; Rudy De Leeuw ( voorzitter ABVV) en Anne Delemenne(Algemeen secretaris ABVV) , twee leden van de Christelijke vakbond; Marc Leemans (Voorzitter ACV) en Claude Rolin (Algemeen secretaris ACV) en is er één lid van de liberale vakbond, namelijk Jan Vercamst (voorzitter ACLVB). De zelfstandigen en kmos worden vertegenwoordigd door Karel van Eetvelt (Gedelegeerd bestuurder Unizo) en Philippe Godfroid (Voorzitter Union des Classes Moyennes UCM). De grote ondernemingen worden vertegenwoordigd door Pieter Timmermans (Gedelegeerd bestuurder VBO) en Bart Buysse (Directeur generaal VBO) en de landbouwsector wordt vertegenwoordigd door Piet van Themsche (voorzitter Boerenbond). Daarnaast is er nog een elfde lid, namelijk de voorzitter Pierre Alain De Smedt.
Het lijkt me niet relevant om de details van deze personen die de Morgen geeft in het artikel hier uit te werken in de blog. Wel is het relevant om te weten wat deze groep van tien betekend voor de maatschappij en wie de leden zijn. Zoals wij tijdens de lessen van SES hebben bekeken zijn de belangengroepen (vakbonden, werkgeversorganisaties en landbouw-en middenstandsorganisaties) enorm geweest, in het verleden en nu in de toekomst.(Desmet, 2012)
Bronnen: De Groep van 10. (sd). Opgeroepen op november 27, 2012, van ACV: http://www.acv-online.be/Sociaal_overleg/Groep_van_10/Groepvan10.asp
Desmet, L. (2012, november 27). Bruggenbouwers of gladiatoren? De Morgen , p. 4.
In de krant De Morgen staat vandaag dat er een kleine winst is voor 3 Vlaamse partijen in de federale regering. Zoals ik dit weekend al op de blog heb geplaatst kan Elio di Rupo op weinig begrip rekenen bij de kiezer, zeker aan Vlaamse kant. Het is opvallend dat de traditionele partijen toch meer kiezers nu zouden aantrekken dan met de verkiezingen in juni 2010. De peiling heeft plaatsgevonden een maand voor de gemeenteraadsverkiezingen van oktober en hieruit blijkt dat Open VLD, CD&V en sp.a terug beter scoren. Opvallend is dat N-VA niet meer zou winnen, maar ook niet zou verliezen. De partij blijft staan op net geen 37%. Groen, LDD en Vlaams belang dalen, waarbij de laatste de grootste verliezer is net zoals bij de gemeenteraadsverkiezingen. Uit de peiling blijkt dat de partij PVDA+, de partij van Peter Mertens in twee jaar tijd verdubbeld is. In Brussel en Wallonië is er amper iets veranderd en blijft de PS (de partij van Elio di Rupo) de grootste. Cdh gaat er op achteruit en de MR wint dan weer meer kiezers voor zich.
Bij de peiling werd ook de vraag gesteld 'Wie moet de politieke leiding nemen in Vlaanderen?' waaruit blijkt dat 63% kiest voor Bart de Wever (N-VA), daarna Kris Peeters 55% (CD&V), Johan Vande Lanotte 51% (sp.a), Elio di Rupo 51% (PS), Annemie Turtelboom 45% (Open Vld) en nog enkele andere namen zoals Maggie de Block, Alexander de Croo en Wouter Beke werden genoemd.
De Morgen stelt dat er vooral een verschuiving is door het verdwijnen van vicepremier Vincent van Quickenborne die op 14 oktober 2012 Stefaan de Clerck heeft verstoten en zo burgemeester van Kortrijk is geworden. Hierdoor is van Quickenborne gedaald van de 8ste naar de 17de plaats, deze plaats deelt hij met Geert Bourgeois (N-VA) en ironisch, Stefaan de Clerck. Nog enkele andere politici zijn minder populair geworden sinds 14 oktober zoals Siegfried Bracke, Filip de Winter en Jean-Marie Dedecker. Deze laatste is de kopman van de partij LDD waar bijna niets meer van over blijft en waarvan de Vlaming ook niet al te veel meer verwacht. Politici die zijn gestegen zijn Daniël Termont en Wouter Beke.
Onderaan het artikel heeft De Morgen nog een grafiek weergegeven met daarin alle partijen in Vlaanderen: N-VA, CD&V, sp.a, Open VLD, VB, Groen!, LDD en Pvda en hun scores bij de verkiezingspeilingen in november 2012. Hieruit blijkt dat N-VA dus weer nummer 1 is. (Broek, 2012)
Bron: Broek, A. v. (2012, november 26). Traditionele partijen herstellen licht. De Morgen , p. 5.
