Ons project werd gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap in het kader van het Extra-time Programma.
aArtedeSerFeliz
Cabo Verde
25-02-2006
danku dank u dank u
WIJ WILLEN GRAAG IEDEREEN BEDANKEN DIE ER WAS VOOR, OP EN VOORAL NA ONS FEEST !!! Iedereen die ons project op zijn of haar eigen manier gesteund heeft, jullie zijn onbetaalbaar !!! dikke kussen, een gelukkige elke en joke xxx
Via via gehoord dat je ziel slechts reist met de snelheid van een paard... nu ik weet niet hoe lang een paard er over doet tot hier op de Kaapverdische en of het dan ook kan zwemmen enzo maar Elke en ik hebben echt het gevoel dat we deze week pas echt aankomen. Stilaan beginnen we in het ritme te komen, de manier van doen door te hebben, en onze weg te vinden. We spreken bijvoorbeeld enkel voor vandaag of morgen af, anders beginnen ook wij het te vergeten en dat gaat verbazend gemakkelijk.
Het meest de max vind ik de momenten dat we echt vollenbak voor ons project gaan. De eerste weken was dat via via uitvissen hoe de culturele scene hier in elkaar zit, telefoonnummers verzamelen, theater-, dans en capoeiragroepen bezoeken, met kunstenaars en verantwoordelijken over de kansen en gevaren van ons project praten... De tweede week uit ons bed gebeld worden voor een radio-interview, samen met onze vriend Quicker affiches ontwerpen en die over de ganse stad verspreiden, ondertussen een klapke doen met de mensen... Dan heb ik echt zo iets van yes ket we zijn het gewoon aan het doen en SCW is echt te vet!!!
Natuurlijk kan ik de toekomst niet voorspellen maar zolang ik blijf voelen dat ik van die uitdaging hou wil ik zo´n dingen blijven doen. Rijk ga ik er niet van worden, gelukkig... ? Elke en ik hebben daarstraks de eerste echte bijeenkomst van de groep inhoudelijk voorbereid en vanavond is het... FEEST! De meeste van onze vrienden hier zijn ook bezig met SCW, feestjes organiseren enzo dus daaraan geen gebrek. Vanavond staan we op de lijst voor een Carnavalsfeest dankzij Jota, een beer van een kerel die eigenlijk het liefst van al visser op een eenzaam meer zou worden, morgen gaan we naar een soort kotfeestje bij een groep Italianen-Fransen, een Senegalees en een Pool die hier niet zo ver van wonen. En zondag is het Carnaval. Het plan is om verkleed als indianen door de straat te dansen. Tetege heeft ons geïntroduceerd bij de Carnavalgroep van Ribeira Bote, een van de zwaarste wijken van de stad maar vet feest. Allez de dees is weer blij. Vele kussen en tot gauw !!!! xxxxxxx Joke
Welkom op onze overgelukkige happiness-site!!! Als je een beetje down bent omdat de winter te lang duurt, kom dan hier wat zon opsnuiven! Het heeft lang geduurd maar schoon volk laat wel vaker op zich wachten dachten we zo. De waarheid is dat we de eerste weken zo veel indrukken hadden dat we moeilijk uit onze woorden geraakten en dus ook niet zo goed wisten wat te schrijven. Ondertussen hebben we hier ons plekje gevonden en kunnen de dingen wat beter plaatsen.
We wonen in de Fundação Fou-Nana Projectos, de organisatie waarmee we in België al contact hadden. We wonen er samen met Tetege, onze aanbidder-opa-held-man in huis, een levenskunstenaar van iets voorbij de 70 met een geweldig aanstekelijke glimlach. In de tuin waart Champ rond, een zwaar verwaarloosde en met duizend ziekten beladen hond-wolf. We slapen samen in een groot bed in een klein kamertje in dit grote huis. Warm water is er alleen in onze theekan, die we dan ook regelmatig opzetten. Elke smijt dan koekjes in het frituurvet en dan zijn we gelukkig. De keuken is dus de plaats van ontmoeting en gesprekken. Alleen de hygiëne is niet echt wat we gewoon zijn. Op zijn Teteges zullen we zeggen. Zo doet hij bijvoorbeeld in sommige kannen water ook wat look voor de hond, want die zit met diarree, met als gevolg dat we nu eerst ruiken aan ons water voor we er mee koken of afwassen. Stromend water is er alleen in de douche en wc.
Het tweede lid van onze familie is Rosy, een vriendin van Tetege die heel regelmatig binnenspringt en ons de eerste weken op sleeptouw heeft genomen doorheen de stad. Rosy is een Angolese vrouw van 33, heeft drie kinderen tussen 18 en 3 jaar. Ze is nogal direct soms. Later volgen ongetwijfeld enkele voorbeelden. Rosy heeft ons enorm geholpen om hier de eerste contacten te leggen en via via wat zicht te krijgen op de culturele scène hier. Dat is moeizamer gegaan dan verwacht, omdat Fou-nana (de organisatie waar we nu dus wonen) momenteel op haar gat ligt.
Toen we in oktober ons dossier aan het schrijven waren, was het hier nog een levendige ontmoetingsplaats waar een groepje vrienden verschillende culturele activiteiten organiseerde, debatten hield,... Toni Tavares, een danser-choreograaf en de drijvende kracht achter Fou-nana, heeft ons in oktober uitgenodigd om naar hier te komen. Spijtig genoeg zit hij langer dan verwacht in het buitenland en is iedereen van de groep sinds oktober stilaan zijn eigen weg opgegaan, wegens geldgebrek. De initiatieven van Fou-nana gebeurden allemaal op eigen kosten, maar dat was na een tijdje niet meer houdbaar. Fou-Nana is echter NOG NIET DOOD! De vrienden ontmoeten elkaar nog regelmatig, stimuleren en dagen elkaar uit om in elk van hun eigen projecten verder te gaan. Ze zijn dan ook blij dat we het huis weer bewonen en nieuw leven inblazen. Nu zaterdag was de eerste samenkomst voor ons project. Na anderhalve week intensieve promotiecampagne en contacten leggen, hadden we alle geïnteresseerden uitgenodigd om een duidelijk beeld te geven over het doel van ons project. Er was dertig tot veertig man aanwezig, waarvan 27 mensen zich effectief hebben ingeschreven om met ons elke week een stapje dichter naar het eindresultaat te werken. We kunnen het nog niet goed inschatten, maar hebben van verschillende mensen gehoord dat we er in geslaagd zijn om de kopstukken van de culturele scène achter ons project te krijgen, mensen uit dans, theater, acrobatie, capoeira en individuele talenten. Al dat enthousiasme maakt ons gelukkig :-9
Om jullie een beetje te sparen, zullen we onze informatievloed voor vandaag stoppen maar geen nood... meer volgt! en fotos!!
dikke kussen, Joke en Elke xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
? Elke en ik hebben daarstraks de eerste echte bijeenkomst van de groep inhoudelijk voorbereid en vanavond is het... FEEST! De meeste van onze vrienden hier zijn ook bezig met SCW, feestjes organiseren enzo dus daaraan geen gebrek. Vanavond staan we op de lijst voor een Carnavalsfeest dankzij Jota, een beer van een kerel die eigenlijk het liefst van al visser op een eenzaam meer zou worden, morgen gaan we naar een soort kotfeestje bij een groep Italianen-Fransen, een Senegalees en een Pool die hier niet zo ver van wonen. En zondag is het Carnaval. Het plan is om verkleed als indianen door de straat te dansen. Tetege heeft ons geïntroduceerd bij de Carnavalgroep van Ribeira Bote, een van de zwaarste wijken van de stad maar vet feest. Allez de dees is weer blij. Vele kussen en tot gauw !!!! xxxxxxx Joke
