in de patio werd het publiek getrakteerd op een dans/muziekspectacel... de muziek hebben we zelf geschreven, het ritme is gebaseerd op Batuk, 1 van de zovele traditionele muziektypes hier... het publiek werd mee uitgenodigd om te dansen en al dansend werden ze naar de bar geleid waar ze konden nagenieten van het spectacel...
een zalige scene onder de trap, waar de sfeer van een hiace ( een typisch vervoermiddel dat de mensen van een punt naar een ander punt brengt)werd nageboodst. een zeer krappe ruimte waar het publiek zowaar op en onder elkaar moest gaan zitten,... zalig om te zien. Yvonne en Zé hadden het in deze scene over de utlieme droom om naar het buienland te gaan, war het beter is, werk is,... het geld is... vooral deze illusie die velen hier hebben over europa en amerika probeerden we wat te doobreken.... spijtig genoeg hebben we van deze scene geen foto..... na deze scene werd het publiek door een tunnel gestuurd die uitgaf op het qintal: onze heuse patio/tuin
in de zalen van het huis kreeg het publiek de mogelijkheid om zelf een gedachte, herinnering, poezie... over geluk neer te schrijven en te posten. de papiertjes kwamen via een prachtig brievenbussysteem direct in de bar terecht waar ze aan een koord werden gehangen, opdat ze de bar nog meer souden opfleuren en zo kreeg iedereen de mogelijkheid om te lezen welke gedachten de anderen hebben rond geluk
Erika in de badkamer en gang, met de scene "passar sabe" over hoe fantastisch de vrijdagavond wel ni is... zalig hoe het publiek middenin de scene staat, en de interactie die ze maakte met het publiek was hilarisch.
zenaida met "passod" , in een ruimte tussen een ijzerenpoort en de effectieve voordeur zij bracht een bewerkte tekst, "viver nao doi" : leven doet gene zeer....
