 |
|
|
| |
 |
|
| 09-07-2011 |
 Ferryboat campsite |
We zijn in het gebied waar de Amish wonen ( een mennonitische, protestantse geloofgemeenschap), maar we waren nog nooit een Amish tegengekomen. Tot ze vandaag besloten met de veerboot naar de overkant te gaan. De veerboot vaart af van onze camping naar de overkant van de rivier. Het ziet er allemaal nogal onwerkelijk uit, deze mensen gaan nooit alleen op pad, maar altijd in een groep. Daarbij trekken ze heel erg de aandacht door hun kleding. Ze mogen geen auto besturen, ze mogen alleen gebruik maken van een auto als deze door een ander (geen Amish) bestuurd wordt. De boodschappen in de buurt en op zondag de kerkgang gaan nog met paard en koetsje. Amerikanen kijken een beetje vreemd tegen deze mensen aan en hebben zeker niet gehoord van iedereen in zijn waarde laten.
Het was vandaag gelukkig een beetje fatsoenlijk weer. Dick moest vanmorgen eerst wat administratie afhandelen en we hebben wat telefoontjes gepleegd. Om 2 uur zijn we nog weggegaan. Eerst met de veerpont naar de overkant. Dick wilde even bij een terrein gaan kijken waar lessen gegeven worden in off road rijden. Dit is iets anders dan dirt road rijden. Dirt road rijden doe je op ongeplaveide wegen en off road rijden gaat door berg- en rotsachtig gebied. We kwamen daar pas om een uur of vier en wilden alleen wat informatie hebben. We gingen een kantoor binnen en de dame achter de receptie vroeg gelijk of wij met die ontzettend leuke Jeep waren gekomen, terwijl er genoeg Jeeps op het terrein stonden. Na wat heen en weer gepraat, bleek dat er op 24 juli een cursusdag off road rijden is. De dag duurt van 9 tot 4 uur en de lunch wordt in de wildernis gebruikt. We hebben ook nog iemand gesproken die net een woeste rit had gereden en hij gaf ons gelijk een suggestie voor een camping in de buurt. We mochten over het terrein rondlopen en even rondkijken. Dick liep er rond met een grijns op zn gezicht als van een jongetje in een speelgoedwinkel. We gaan ons opgeven voor de cursusdag, het lijkt ons helemaal geweldig. Wij gaan off road rijden.
|
|
|
|
|
| 07-07-2011 |
| lekke band |
We hebben vandaag besloten tot maandagmorgen op deze camping te blijven. Het is een hele rustige camping aan een prachtige rivier. Aan de oever van de rivier staan een paar schommelbanken en daar hebben we gisteravond onze koffie gedronken. Het was bijna meditatief. Van smorgens 10.00 uur tot savonds 5.00 uur vaart er een radarveerboot heen en weer naar de overkant. De veerboot vaart niet op vaste tijden en de thuishaven is aan de overkant van de rivier. Wat te doen als je aan deze kant van de rivier staat en naar de andere kant wil met de veerboot
daar hebben ze iets op gevonden. Aan een boom naast de landingsplaats van de veerboot is een deur geschroefd, zoals je op de foto kunt zien. De tekst op de deur is `Swing out to call the ferry` aan de overkant van de rivier kunnen ze met een verrekijker zien dat er iemand de deur heeft uitgezwaaid en naar de overkant wil. Het schijnt te werken.
We hebben al een paar dagen gemerkt dat er een band van de Jeep heel langzaam leeg loopt. We hebben alle banden al een keer opgepompt, omdat we dachten dat het door de warmte kwam. Vanmiddag voor we weggingen hebben we nog even de spanning van de banden gechecked en van één band was de spanning veel te laag. We zijn op zoek gegaan naar een bandenspecialist en laat er nou vlak naast de camping een bandenspecialist zitten. Deze ondernemer was bereid er even naar te kijken en ja hoor in de bewuste band zat een spijker. Hij heeft gelijk de band gerepareerd dus wij kunnen weer zonder problemen rijden. We zijn een stuk in de omgeving gaan rijden en moesten naar de Walmart voor de boodschappen. Nou had Dick al een paar keer aan me gevraagd wanneer ik nou eens naar de kapper wilde gaan en ik wilde juist mijn haar laten groeien tot een lengte die beter bij mijn leeftijd past. Bij deze Walmart was een kapper en na het doen van de boodschappen ben ik daar maar naar binnen gestapt en heb mijn hoofd laten kort wieken. Het is behoorlijk kort geworden en Dick vindt het nog leuk ook. Toen we bij de Walmart binnen waren hoorden we het buiten behoorlijk te keer gaan. Onweer en regen. Toen ik bij de kapper zat is Dick even naar buiten gaan kijken en hij zei dat hij nog nooit zo´n regenbui had gezien en dat duurt dan ook nog een half uur, toen wij buiten kwamen was het gelukkig al droog. We waren een aardig eind van de camping afgedwaald en toen we teruggingen besloot de Garmin ons niet over de Interstate te leiden, maar over allerlei bergweggetjes en het was prachtig. Ondanks het slechte weer een dag met een gouden randje.
|
|
|
|
|
| 06-07-2011 |
| Susquehanna River |
|
We waren van morgen een beetje langzaam (lui), we hebben wel goed geslapen ondanks het verkeer en de trucks. De eerste truck hoorde ik om 6 uur al wegrijden. We gingen al vrij snel de grens tussen Maryland en Pennsylvania over en wat gelijk opviel was het ontzettend slechte wegdek op alle wegen. Als je op een Interstate rijdt en dan een grens passeert, is daar meestal na een paar mijl een visitorcentre (VVV). We zijn daar even naar binnen gegaan om wat informatie over Pennsylvania uit te zoeken en een wegenkaart van de staat is ook altijd handig. De camping hadden we de avond ervoor al op internet uitgezocht en het is weer een camping met 50% korting. We staan op een bosachtige camping aan de breedste rivier die ik tot nu toe in Amerika heb gezien. De prachtige Susquehanna Rivier. We blijven hier 2 nachten en reizen daarna naar het noorden. We willen naar de Delaware Cap, volgens de folders is het daar heel erg mooi. Als we alle toeristenfolders bekijken, krijgen we de indruk dat je in deze staat heel goed een paar weken kunt blijven en je dan uitstekend vermaakt. We moeten dus even de boekjes bestuderen en een route plannen.
|
|
|
|
|
| 05-07-2011 |
| reparatie zonnescherm |
Vanmorgen zijn we op ons gemak vertrokken, eerst even dumpen. We vonden het niet erg om na 5 dagen boondocken weer te verhuizen. Op zich was de camping heel mooi aangelegd, maar we hebben er zoveel regen gehad. Alles wordt dan zo vreselijk vies, omdat je op een bosachtige grond (dus aarde bedekt met bladeren die ernstig verteren) staat. Ik heb dan ook heel veel respect gekregen voor de Amerikanen die op deze wijze hun vrije tijd doorbrengen en er heel erg vrolijk onder blijven, terwijl alles steeds natter wordt. We moesten 130 mijl naar het oosten rijden langs de grens tussen Maryland en Pennsylvania. Maryland vinden wij qua natuur ook prachtig één en al heuvels en bergen en vooral heel erg groen. Voor Dick was het een vermoeiende rit, heuvel op heuvel af, maar het ging allemaal prima. Dick had op internet een dealer van ons zonnescherm gezocht en die zat niet echt op de route, maar naar het oosten. We wijken dus weer behoorlijk af. Op de Interstate 81 konden we het bedrijf al zien en de Garmin (ja Bart alweer de Garmin) loodste ons naar de ander kant van de snelweg, een doodlopende weg op. Nu hadden we echt een probleem, weer de Jeep afkoppelen (met de Jeep achter de motorhome kun je niet achter uit rijden) en maar hopen dat Dick kon keren op een wel heel smalle weg. Het lukte weer mede door het geweldige stuurmanschap van de bestuurder. We hebben de Jeep weer aangekoppeld en toen we weg wilden rijden zei Dick; "Kijk nou eens". Tegelijkertijd proestten we allebei uit van het lachen, daar waar Dick de voorwielen van de motorhome had gedraaid, waren gaten in het asfalt ontstaan, daar konden wij natuurlijk ook niets aan doen bij 40 graden celsius. We vinden het wel zielig voor de laatste bewoner aan de doodlopende weg. Het asfalt zit nu nog tussen het profiel van de wielen. Bij de dealer aangekomen zonk ons de moed in de schoenen toen we hoorden dat ze de eerstvolgende 2 weken vol met werk zaten. Dick legde uit dat we alleen wilden weten of we onze reis veilig voort konden zetten en de receptionist zei dat er wel even iemand naar zou komen kijken. Na een kwartier gebeurde dat ook. Deze man vroeg wat de bedoeling was, ging het om reparatie of alleen een diagnose. Hij haalde een ladder om alles goed te kunnen bekijken en stelde voor om ons voorlopig te helpen, zodat we onze reis konden voort zetten en aan het einde van de reis konden we het zonnescherm dan laten reparen. Wij waren allang blij, want hij ging dit meteen doen. Er kwam nog een medewerker met een ladder bij en samen zijn ze gaan duwen om het zonnescherm weer op zijn plaats te krijgen en dit lukte niet. Hij ging weer even weg en kwam terug met een collega met een moker. Ik zei tegen Dick dat ik dit eigenlijk niet wilde zien. Eén man op het dak van de motorhome met zijn moker, de ander op de ladder en de derde medewerker aan het andere einde op de ladder om de boel in de gaten te houden. Er is bijna een uur aan gewerkt en wij konden weer veilig rijden. Dick liep mee naar kantoor om de rekening te betalen en op de weg daar naar toe draaide de man zich om en zij: Ja, wat moet ik daar nou voor rekenen? Geef maar iets voor mijn jongens, dan is het goed. Dit bedrijf is een heel groot RV centrum waar allerlei reparaties worden verricht. Er is ook een camping voor mensen die één of twee dagen op een reparatie moeten wachten. Het was al zo laat geworden dat we hier maar een plaats hebben gezocht. We staan op het terrein van het RV centrum, wel in de schaduw onder de bomen met elektriciteit en een wateraansluiting. We hebben een beetje last van de warmte vanmorgen reden we weg en toen was het 17 graden en hier was het vanmiddag 39 graden. Wel staan vlak langs de snelweg en achter ons is een truck bevoorradingscentrum. (het leven van een reiziger gaat niet altijd over rozen). Morgen maar weer een leuk bos opzoeken.
|
|
|
|
|
| 04-07-2011 |
| Esther gefeliciteerd |
|
Gisteren was Esther (mijn jongste dochter) jarig dan is het wel vervelend dat je op een camping staat die ver buiten het gebied ligt waar wij weer een internet signaal op kunnen pakken. Natuurlijk wilde ik haar graag spreken en feliciteren. We moesten er heen `9 km. en weer terug 19 km. voor rijden, maar het is gelukt. We hebben haar kunnen feliciteren.
We staan nog steeds op de camping zonder faciliteiten en vertrekken hier morgen. Doordat we wat anders met het afvalwater enz. zijn omgegaan zijn de tanken nog niet helemaal vol dus kunnen we morgen voor we vertrekken dumpen. Ik kon alleen mijn haar niet wassen. Voor mij is dat een ramp, want zolang ik me kan herinneren was ik iedere dag mijn haar. Een hoop gezeur natuurlijk over vette pieken, volgens Dick overdreef ik wel een beetje. Gistermorgen zag ik ineens het licht en bedacht dat wij een buitendouche hebben met warm en koud water en dat afvalwater stroomt dan gewoon de grond in, dus na de lunch mijn haar gewassen met behulp van Dick. De buren zullen wel gedacht hebben maffe buitenlanders. Wij zijn ook de enige niet Amerikanen op deze camping. Het is een vrij kleine camping met maar 40 plaatsen een paar plekken voor motorhomes (daar stonden er maar een paar van) en verder tenten. Er kamperen hier over het algemeen gezinnen met kinderen, maar ook hele families verdeeld over een paar plekken, soms met de hele familie op één plek. De campingplaatsen zijn hier heel erg goedkoop 13 dollar voor één nacht. Ik kan een korting van 50% krijgen op bepaalde campings met mijn seniorenpas, dus staan we hier voor 6,5 dollar per nacht. sMorgens tussen 8 uur en half 9 komt iedereen zn tent uit en worden de vuren aangemaakt om de eieren, spek en pannenkoeken voor het ontbijt te bakken. Tussen de bomen hangt dan een grote wolk van rook, het lijkt wel of het bos in de brand staat. Overdag is iedereen aan het varen of zwemmen in het meer en savonds begint het hele ritueel van een vuur maken opnieuw, voor het bereiden van de avondmaaltijd. Met als gevolg weer heel veel rook. De volgende ochtend zijn de autos bedekt met as. Wij vragen ons af of dit gezond recreëren is. We hebben een aantal mensen gesproken en zij vinden dit allemaal een hele leuke camping. Één man vertelde dat hij hier vroeger al met zijn grootouders kampeerde. Ze vinden deze camping zo leuk omdat het nog het ouderwetse kamperen is zonder water of elektriciteit aansluitingen. Wel is er een toiletgebouw met toiletten en twee wastafels.
|
|
|
|
|
| 01-07-2011 |
| Boondocken |
We zijn voor ons doen een groot avontuur aan gegaan vandaag, we gaan boondocken. Boondocken doe je op een plek in het bos waar verder geen faciliteiten zijn, dus geen water of één waterpunt, geen electriciteit en geen dumpaansluiting. Wij staan op een camping van het Corps of Engineers zonder faciliteiten. Voor het gemis aan water kun je je tank vullen met schoon water, onze tank is 400 liter dus dat moet kunnen. Voor de electriciteit hebben we de accus en de generator, dat is dus ook geen punt. Alleen onze tanken voor afval water zijn wat klein. Water verbruik voor grijs afvalwater (handen wassen, tanden poetsen, de afwas en douchen) moet dus zo efficiënt mogelijk gebeuren. Het gebruik van het toilet (zwart afvalwater) moet tot het minimum beperkt blijven (dit alles voor de lezers in Nederland die nog nooit van boondocken hebben gehoord) en verder moeten we iedere tweede dag dumpen (je afvalwater lozen) dit kan wel op de camping, alleen Dick zal wat moeite hebben met manoeuvreren. Het is hier allemaal niet zo ruim. We hadden verder geen keus, omdat alle campings volstaan i.v.m. 4 juli. Voor de Amerikanen een lang weekend.
Dat het niet zo ruim is hebben we vanmiddag gemerkt met de rit hier naar toe. Het laatste stuk is een vrij smalle eigen weg. Onze motorhome past er in de breedte net op. Bij het laatste stuk
..ja hoor, een tegenligger. Gelukkig net bij een uitwijkplaats (voor de tegenligger). De chauffeur ging daar ook staan en wij konden er langs ware het niet dat er nog een tegenligger aankwam, die achter de eerste ging staan. Wij konden toen niet meer passeren omdat we zo lang zijn. Dick ging heel erg dicht langs de kant en toen gebeurde het
.een heel raar geluid. Ik riep dat Dick moest stoppen en dat deed hij ook gelijk, maar toch. We hadden een overhangende boom geraakt, de boom heeft ons zonnescherm 20 cm. naar achteren verplaatst en er is een elektriciteitsdraad gebroken. Dick moest een stukje achteruit rijden. De auto die voor ons was uitgeweken kon zijn rit voortzetten en de andere auto ging achteruit richting camping om ons ruimte te geven. Het gekke van de hele situatie is dat Dick net voor het gebeurde tegen mij zei: Het ziet er hier zo leuk uit, ik stop en kun jij dan een foto maken van mij achter het stuur op deze smalle weg met aan één kant een rivier.
Toen wij op de camping waren heb ik de foto bekeken en daar zie je precies de plek waar het allemaal gebeurde. Als je goed kijkt zie je zelfs de overhangende tak aan de rechterkant.
We hebben dus weer geen zonnescherm. We hebben het wel, maar kunnen het niet gebruiken. We hopen dat het door de verzekering wordt vergoed. Morgen gaan we daar maar eens actie op ondernemen.
|
|
|
|
|
| 29-06-2011 |
| vissers bij de dam |
Ik heb vanmorgen de auto maar eens van binnen en van buiten grondig gereinigd. Hij zag er niet meer uit, de modder zat nog net niet op het dak. Als je over ongeplaveide wegen gaat rijden, zit het stof overal en de kluiten modder hangen onder de auto. Dick was al om 7 uur op en is gelijk aan het werk gegaan tot de lunch. Na de lunch stelde Dick voor om de route van gisteren af te maken. Ik was het daar wel mee eens, maar niet over dirt roads. We zouden alleen over geasfalteerde wegen rijden
niet dus. We werden door de Garmin over een weggetje gestuurd, waarvan wij al dachten dat dat nergens toe leidde en ja hoor na 2 of 3 mijl stonden we voor een gesloten hek. We moesten keren op een weg waar net een auto op past, maar alles ging goed. Het heeft vannacht behoorlijk geregend dus er stonden nog aardig wat plassen op sommige wegen. Ik merkte wel dat Dick de plassen probeerde te ontwijken, maar dat lukte natuurlijk niet. De Jeep zit dus weer onder de modder.
De omgeving rond het meer is één en al bos en heel ruim opgezet staat het bos vol met huizen. De bewoners wonen hier dan ook schitterend en veelal aan grindwegen. De herten lopen hier door je achtertuin. Wij hebben ook weer een hert gespot, midden op de weg. Het blog komt dus vol met fotos van herten te staan.
|
|
|
|
|
| 28-06-2011 |
| alweer dirt roads |
Deze camping ligt direct aan een rivier, 100 meter lopen. De rivier is een uitlaat van een dam. We zijn al 2 avonden bij de dam gaan kijken en dan staan er diverse mensen midden in de rivier te vliegvissen. Ik vergeet alleen iedere keer mn fototoestel mee te nemen. We gaan vanavond in de herkansing. Na de lunch hebben we een rit rond het meer gemaakt. Dick had een route gemaakt over allemaal kleine weggetjes en het was weer fantastisch. Soms komen we op plekken waarvan we nooit gedacht zouden hebben dat daar mensen wonen. Er zijn dus mensen die het fijn vinden om in de country ver van de bewoonde wereld te wonen. De afstand rond het meer was ongeveer 50 mijl, maar de route hebben we niet helemaal gereden, omdat overal wel iets te zien is. Op deze smalle wegen komen we toch nooit iemand tegen dus we kunnen overal stoppen om de omgeving te bekijken. We kwamen b.v. langs het kleinste kerkje dat we ooit hadden gezien, met een kleine begraafplaats ernaast waar een aantal generaties begraven lag. In de kerk worden nog regelmatig diensten gehouden. De deur was helaas op slot, ik had graag even binnen gekeken. Halverwege de route zijn we weer naar de camping gegaan.
We waren het er over eens dat het een hele goede keuze is geweest om de Jeep te kopen, want het waren vanmiddag meer dirt roads dan geasfalteerde wegen. Door het rijden in de Jeep komen we op plekken waar we anders nooit hadden kunnen komen. Heel vaak hebben we het gevoel dat we mijlen aan een alleen op de wereld zijn.
|
|
|
|
|
| 27-06-2011 |
| Youghiogheny River Lake, Pennsylvania |
Vandaag was het weer tijd voor de schoonmaak van de binnenboel, dat moet ook regelmatig gebeuren anders wordt het een rommeltje. Ik hoor de kleinkinderen al denken, dat is oma met haar smetvrees. Ik heb geen smetvrees het was echt nodig. Dick is buiten gaan werken en kon lekker doorgaan omdat ik het te druk had om tegen hem te kletsen. Om half twee hadden we er allebei genoeg van en zijn na een late lunch in de Jeep gestapt om wat boodschappen te doen en de omgeving te verkennen. Het is hier prachtig, we wilden naar een dorp hier vlakbij en waren afhankelijk van de Garmin, want we hebben nog geen kaart van Pennsylvania. De Garmin stuurde ons op een gegeven moment een dirtroad op van 5 mile. Het was een hele erge dirtroad, af en toe leek het wel of we in een kermisattractie zaten, zo werden we door elkaar geschud. Na 2 mile honkebonken stonden we voor een hele grote plas. We zijn eerst maar eens even gaan kijken wat er na de plas kwam en hoe diep hij was. De weg ging niet verder en dat was maar goed ook, anders waren we misschien toch de plas doorgegaan en dat is niet verstandig als je met zn tweeën en één auto bent. We zijn dus de 2 mile maar weer teruggereden. Onderweg zagen we een hert met een klein hertje (goed kijken op de foto). Dat deed me denken aan een gesprek dat ik een dag of 10 geleden had met een mevrouw. Zij vertelde dat haar man in het leger had gediend en ze waren al 40 jaar getrouwd, maar soms was hij niet zo aardig. Hij ging een paar jaar geleden op jacht en nam zijn kleindochter van 9 jaar mee. Op een gegeven moment schoot hij een hert en dat hert bleek twee jongen te hebben. Het hert was dood, dus de kleindochter was heel erg boos en verdrietig omdat haar opa de moeder van 2 hertjes had doodgeschoten. Tot overmaat van ramp ging die opa het hert ook nog villen waar de kleindochter bij was. Het meisje is nu 12 jaar en haat haar opa, dat komt dus nooit meer goed.
Op een gegeven moment kwamen we in heel erg leuk plaatsje aan een rivier, het was er heel erg toeristisch en er werden overal fietsen verhuurd. Dick las later op internet dat we in een gebied zitten waar een hele bekende fietsroute door heen gaat. De fietsroute loopt van Washington naar Pittsburgh en vice versa. Op deze camping zijn ook speciale overnachtingsplekken voor fietsers. Het begint bij ons dan helemaal te kriebelen en Dick stelde al voor om nog één keer een lange fietstocht te maken.
|
|
|
|
|
| 26-06-2011 |
| een paar dagen rust |
We zijn vanmorgen verhuisd. We hadden allebei een beetje genoeg van de drukte. Het oorspronkelijke plan was om noordelijker naar New York te gaan misschien met een tussenstop, maar Dick wilde graag naar een camping van US Army Corps of Engineers, daar hebben we goede ervaringen mee. De dichtstbijzijnde camping was 170 mijl naar het westen, dat eind rijden hadden we er wel voor over want Dick wil een paar dagen rustig kunnen werken en ik heb ook zo mijn dingen te doen. We zijn dwars door Maryland naar het westen gereden en op het laatste moment een stukje noordelijk. Voor zover we hebben kunnen zien is Maryland ook een prachtige staat. We staan op een camping net over de grens van Pennsylvania en wijken dus een behoorlijk stuk van de oorspronkelijke route af. We hadden gehoopt hier tot 5 juli te kunnen blijven staan, maar alle campings zijn volgeboekt in verband met 4 juli, ook deze camping. De Amerikanen hebben een lang weekend vrij. Wij kunnen hier blijven tot vrijdagmorgen en dan vrijdagmorgen naar de receptie gaan om te vragen of er nog een plek vrij is tot 5 juli. Dat vinden we te riskant, want als er geen plek meer is hebben we een probleem. We moeten dus op internet gaan zoeken naar een camping voor het weekend.
Vanavond hebben we wat rondgelopen en we staan aan een heel mooie rivier. Midden in de rivier stonden mensen te vliegvissen en de omgeving is prachtig. We zullen ons de komende dagen hier wel vermaken.
|
|
|
|
|
| 25-06-2011 |
| Washington DC |
Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan omdat we zoveel mogelijk van Washington wilden zien. De bus naar het metrostation stond op de halte van de camping en we hadden op de camping al kaartjes gekocht voor de hop on hop off bus. We weten uit ervaring dat je dan een redelijke indruk krijgt van een stad. Met de bus naar het metrostation en met de metro nog een keer overstappen is natuurlijk ook al een hele ervaring. Dick opperde vanmorgen nog om met de Jeep naar Washington te gaan, maar na de ervaringen van gisteren vond ik dat niet zon goed plan. We hebben gekozen voor een organisatie die drie ritten door de stad maakt en we hebben er twee gevolgd en zijn op een gegeven moment uitgestapt bij het Witte Huis. Dat is heel erg bijzonder om voor het huis te staan van de machtigste man op dit moment ter aarde. Op een gegeven moment ging de voordeur open en wij zeiden straks komt Michelle met de honden naar buiten om ze uit te laten, maar helaas geen Michelle gezien. Eerst hebben we gelunched op een terras in de hoofdstraat van Washington en toen zijn we te voet verder gegaan. Er waren ontzettend veel toeristen in Washington die allemaal de highlights wilden zien. We hebben alle monumenten van nabij bekeken, het Wite huis, het Lincoln memorial, het monument van de Tweede Wereldoorlog, het Capitool, het Jefferson gebouw, enz. Het was allemaal erg indrukwekkend. We vinden het wel heel erg jammer dat we hier niet zijn op de 4de juli, want de stad wordt al helemaal voorbereid voor de festiviteiten. Vanmiddag liepen we over The national Mall, een parkachtige omgeving en daar werd de ene tent na de andere neergezet met aankondigingen voor Blues muziek, Jazz Music, Latin en bedenk het allemaal maar, dus dat wordt één groot feest.
Wat ons opviel in Washington is het geweldige aantal grote gebouwen en dan zijn het geen wolkenkrabbers, maar hele grote statige gebouwen, straten vol. Het was ook interessant om door een betere wijk te rijden waar een privéschool staat, waar de dochter van Clinton bv. heeft opgezeten, het leek wel een kasteel.
|
|
|
|
|
| 24-06-2011 |
| een hoop verkeersdrukte |
|
We hebben een camping uitgekozen heel dicht bij Washington DC en met een busstop aan de overkant van de ingang van de camping. We hadden gelezen dat je met deze bus naar het metrostation kon reizen en dat leek ons de beste manier om naar Washington te gaan. We vonden het niet verstandig om dat met de Jeep te doen. Dick had al uitgezocht dat we, vanaf het State Park Interstate 95 moesten volgen, op de snelweg kom je dan op een gegeven moment een bord tegen dat je naar de camping verwijst. We vertrokken om half elf en het was maar een uur rijden, dus relaxed. Eerst moesten we nog even diesel tanken. Dick had al een tankstation op de route gevonden waar de diesel het goedkoopst is. Het tanken met de motorhome is ook altijd een heel feest. We komen dan aan bij een tankstation en meestal ga ik eerst even kijken waar de dieselpomp is. Dick volgt dan, onder de nodige belangstelling van alle klanten. Hij stuurt als een volleerde vrachtwagenchauffeur de motorhome tussen alle autos door, soms gaat dat niet zo goed omdat er minder ruimte is dan wij hoopten en dan moet de Jeep afgekoppeld worden. Zo ook deze keer, allemaal onder de nodige belangstelling. Aangezien wij 2 tanken hebben moet er eerst één tank volgepompt worden en dan moet de motorhome gekeerd worden om de andere tank vol te pompen en dat allemaal bij een normaal pompstation, waar je niet echt de ruimte hebt om met zon groot ding te manoeuvreren. Als we klaar zijn met tanken kan de Jeep weer aangekoppeld worden en kunnen we weer op weg. We zijn dan wel een half uur tot 3 kwartier verder.
Naarmate we dichter bij Washington kwamen werd het verkeer steeds drukker. Er worden hier ook veel nieuwe wegen gebouwd en dat houdt ook vreselijk op. Op een gegeven moment gaf de Garmin aan dat we weg 395 moesten volgen. Dick begon al te twijfelen want de camping lag vlak aan de Interstate 95, maar we hebben toch maar gedaan wat de Garmin voorstelde omdat we geen van beiden bekend zijn in de omgeving. Nou, dat hebben we geweten. De weg voerde dwars door de stad, soms met 3 banen naast elkaar vol met autos, langzaam rijdend. Er werd constant aan de weg gewerkt, dan was er weer een baan afgesloten en moest al het verkeer naar een andere baan. Dat is niet leuk als je 18 meter lang bent en je bent afhankelijk van mede weggebruikers om je er tussen te laten, dan zijn Amerikanen ineens niet zo aardig meer. Ze duwen allemaal door soms onder luid getoeter en Dick kan dan niet nalaten om aan het touw van de hoorn te trekken. Daarbij moesten we ook nog op de borden letten en af en toe onze 18 meter tussen de autos sturen om geen afslag te missen. Dick bleef er gelukkig heel erg relaxed onder en deed het allemaal geweldig. We hebben de hele weg door de stad geen truck gezien, alleen personenautos en bestelbusjes en daar reden wij dus tussen. De truckchauffeurs weten natuurlijk allemaal dat je gewoon op de Interstate 95 moet blijven als je naar het noorden van Washington wil. Op een gegeven moment gingen de rijbanen richting een paar viaducten en we konden geen kant meer heen. Er stonden ook borden langs de kant van de weg met daarop aangegeven dat de auto niet hoger mocht zijn dan 13 foot en nog iets. Wij zijn inderdaad 13 foot en nog iets, maar we weten niet hoeveel die nog iets is en of deze hoogte inclusief of exclusief de aircos op het dak is. Na het eerste viaduct hoorde ik Dick zeggen; Ik vind dit niet leuk, maar we waren er wel onder door. De tweede ging ook goed, maar bij het derde viaduct begon er voor we er waren al een bord op te lichten waarop stond U bent te hoog, dat waren wij dus. We dachten allebei
.nu hebben we een probleem
.je kunt namelijk geen kant uit. Onze redding kwam toen we vlakbij het viaduct waren en de weg zich splitste en toevallig reden wij in de rij die niet onder het viaduct ging. We slaakten een zucht van verlichting. Een stuk verder stond een bord langs de kant van de weg waarop stond dat trucks niet verder mochten rijden maar een andere weg moesten nemen. We vinden altijd dat wij geen truck zijn maar een motorhome, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee dus
. hebben wij de omweg maar genomen. Uiteindelijk arriveerden we om half 3 op deze camping. Toen moesten we nog lunchen want dat was er nog niet van gekomen. Morgen gaan we Washington een bezoek brengen.
|
|
|
|
|
| 23-06-2011 |
| Spotsylvania |
Spotsylvania is ook zon plaats waar vreselijke gevechten hebben plaats gevonden. De gevechten in Fredericksburg duurden slechts 2 dagen. De gevechten in Spotsylvania duurden van 8 tot 21 mei 1864. Vandaag hebben we deze battlefield bezocht. De gids die ons rond leidde wist het allemaal fantastisch enthousiast te vertellen. Hier konden we ons een nog betere een voorstelling maken van het gebied waar de gevechten hebben plaatsgevonden. Eigenlijk vond de oorlog plaats op een ruimte gelijk aan 3 of 4 voetbalvelden. De gids wist het verhaal zo te brengen dat je ieder moment verwachtte dat er een regiment soldaten door het struikgewas aan kwam marcheren. Ook hier werd de oorlog op een vreselijke manier bevochten. Het is dat we niet langer in dit State Park kunnen blijven omdat het Park het hele weekend volgeboekt is, dus morgen moeten we verhuizen. Als we langer hadden kunnen blijven, hadden we graag nog een paar plekken in de omgeving willen bezoeken. Uiteindelijk ligt hier de basis voor het Amerika van heden.
|
|
|
|
|
| 22-06-2011 |
| Battlefield Fredericksburg |
Vandaag zijn we de naar de Battlefields van Fredericksburg geweest. We zijn met een toer meegelopen geleid door een gids en deze mevrouw wist heel erg enthousiaste verhalen te vertellen. Het valt ons op dat Amerikanen daar heel erg goed in zijn om enthousiast de geschiedenis of wetenswaardigheden over te brengen. Op 11 december 1862 werd Fredericksburg aangevallen. We bevonden ons midden in de civil wars. Je staat dan ook echt op de plek waar het allemaal begon en er is zwaar gevochten. Er lag zelfs nog een stuk verdedigingsmuur uit die tijd. Het maakte heel veel indruk op ons en soms stond het kippenvel op mn armen als je hoort hoeveel doden en gewonden er zijn gevallen. We hebben een wandeling door Fredericksburg gemaakt en dan zie je aan de etalages van de winkels dat de herinnering aan de civil wars nog heel erg speelt of commercieel wordt uitgebuit. sMiddags zijn we naar Chatham gegaan een historisch gebouw en het hoofdkwartier van de Union. Vanuit de tuin van het Chatham gebouw heb je een heel mooi uitzicht op Fredericksburg. Het was allemaal heel erg indrukwekkend. In de tuin van Chatham building stond nog een Catalpa boom in volle glorie, deze boom stond er ook al aan het begin van de oorlog (1862).
Het was een bijzonder indrukwekkende dag.
|
|
|
|
|
| 20-06-2011 |
| Anna State Park |
In plaats van de geschiedenis in te duiken zijn we al 1 ½ dag bij Verizon geweest om een mobile hotspot aan te schaffen zodat we overal kunnen internetten. We baalden er zo van om vaak geen internet te hebben terwijl het wel in de advertenties van de campings wordt aangeboden. Dick is er dus even ingedoken en wist natuurlijk in no time beter hoe het werkt dan de verkoper. Het heeft 1 ½ dag geduurd omdat we geen Amerikaans burger servicenummer hebben. We hadden Bruce wel kunnen vragen om zijn medewerking en zijn social security number te geven, maar dat wilden we niet. Uiteindelijk na 2 keer heen en weer rijden naar de motorhome om formulieren te halen, kregen we vanmiddag toestemming om een mobile hotspot aan te schaffen waar je ook nog een hoop geld voor moet betalen. We kunnen nu bijna overal internetten en e-mails ontvangen. Morgen gaan we op deze camping dus maar 2 dagen bijboeken omdat we nog geen tijd hebben gehad om alles te bekijken. We hopen dat het morgen een beetje droog weer is, want de afgelopen nacht was het bar en boos en de weersverwachtingen zijn niet al te best. We laten ons daar niet door uit het veld slaan, dus morgen regenjassen aan en er op uit.
|
|
|
|
|
| 19-06-2011 |
| Small Country Campground |
|
Met het internet op de camping is het niets meer geworden en dat is behoorlijk vervelend als ze in een beschrijving van de camping zetten dat er gratis internet is en je daarvoor ook voor deze camping kiest. Zaterdag middag is er nog een hele tijd een monteur bezig geweest bij onze motorhome om het internet goed te krijgen, maar het mocht niet baten. sAvonds zijn we maar weer met onze computers onder de arm naar het kantoor gegaan om het blog bij te werken en de e-mails op te halen. Het was al donker en wat ons op viel was dat er op deze camping nog zoveel lawaai was om bijna 10 uur. Het is de bedoeling dat het dan stil en rustig is op de camping. Hier zaten veel gezinnen met kinderen bij elkaar met kampvuren aan en hun caravans of campers verlicht en er werd veel gelachen. Het klonk allemaal heel gezellig en deed me een beetje aan Bakkum denken, daar heb ik in mijn jeugd een keer gelogeerd.
We hebben vandaag maar een uur gereden naar een State Park. Nadat we ons ingeschreven hadden, mochten we zelf een plek uitzoeken en we hebben weer een hele mooie gevonden. Dick was buiten alles in orde aan het maken. Twee minuten nadat we waren aangekomen kwam er een golfkarretje aan met een ouder echtpaar, zij werken op de camping en vroegen aan Dick of alles in orde was en of hij nog iets nodig had. Ik ben ook even naar buiten gegaan en Dick zei dat we savonds, als we gebruik willen maken van de toiletruimte, een grote zaklamp mee moeten nemen, waarop ik zei: natuurlijk het is savonds erg donker, maar de waarschuwing was bedoeld voor de slangen die hier nogal veel voorkomen. Er werd nog bij gezegd dat ze niet gevaarlijk zijn alleen als je er per ongeluk op gaat staan, kunnen ze wel eens bijten.
We willen vanuit deze plek Fredericksburg bezoeken, deze plaats heeft een grote rol gespeeld in de civil wars en er zijn een aantal interessante plekken te bekijken. Vanmiddag zijn we al bij een visitor centre geweest om wat folders op te halen en we hebben een film over de civil
wars gezien.
|
|
|
|
|
| 17-06-2011 |
| Louisa Virginia |
Vanmiddag rond lunchtijd kwamen we aan op de camping in Louisa,VA. De route ging weer over allemaal smalle wegen maar prachtig door het heuvelland van Virginia. Als Dick gedurende ons verblijf over zulke wegen moet blijven sturen komt hij met aardig gespierde armen thuis. Het was weer één groot feest. We hebben voor deze camping gekozen omdat er draadloos internet zou zijn
.niet dus. We moeten dus morgenochtend met onze computer onder de arm naar de receptie om te kunnen internetten en de e-mails binnen te kunnen halen. We hebben ons beklag al gedaan en mensen zijn dan allervriendelijkst en willen helpen waar ze kunnen, alleen het lost niets op. We hebben wel een hele mooie plek, aan een kant maar buren en aan de andere kant een lekker uitzicht. Vanmiddag waren we even boodschappen doen en toen we buiten kwamen was het verschrikkelijk weer. Het was raining cats and dogs en het onweerde ook nog eens behoorlijk, dus we hebben vanavond binnen gekookt en toch nog buiten kunnen eten. We verblijven op dit moment midden in de geschiedenis van de civil wars en hopen hier nog iets van mee te kunnen krijgen, dus morgen maar eens op zoek gaan naar interessante plaatsen.
|
|
|
|
|
| 16-06-2011 |
| State Park |
We zijn een paar dagen niet zo actief geweest en dan bedoel ik lichaamsbeweging. Dick heeft behoorlijk hard gewerkt en zelfs ik begrijp wat er op het scherm gebeurt. Het park is prachtig en heel veel mensen zijn dat met ons eens. Het is een State Park, heel goed opgezet met een strand aan het meer (dat ziet er ook heel leuk uit). Op het strand is de hele dag toezicht. (dat is ook niet overal zo), verder een atrium en speelplaatsen voor kinderen. Bij het strand is een volleybalveld aangelegd waar mensen aan het volleyballen waren. We hebben nog even naar de wedstrijd gekeken. We hadden gehoopt aan het meer te kunnen staan, maar de camping is 5 minuten rijden van het meer. Morgenochtend staan we vroeg op want we willen zon 180 km. rijden naar het noorden. We willen overnachten op een camping ten westen van Charlottsville, Virginia met internet. Want soms missen we dat toch wel. Veel hebben we hier niet meegemaakt, dus deze keer zijn er niet veel verhalen te vertellen.
|
|
|
|
|
| 13-06-2011 |
| jarig |
|
Graag wil ik iedereen bedanken voor de felicitaties voor mijn verjaardag, mensen hebben gebeld, een bericht op het blog achtergelaten of een e-mail gestuurd. Het was allemaal heel erg welkom, ook al zijn we ver weg we weten in ieder geval dat het thuisfront aan ons denkt. Bedankt allemaal.
Je verjaardag hier in de US vieren met ons tweeën is natuurlijk heel iets anders dan in Nederland met al onze gelieven om ons heen. We hebben geprobeerd er toch iets gezelligs van te maken. Vanmorgen hadden we allemaal dingen te doen in en rond de motorhome en na de lunch zijn we weg gegaan. We verblijven op een camping dichtbij Danville dat is een behoorlijk grote plaats met een heel groot gebied met allemaal winkels. Je kan het zo gek niet bedenken of het is er, verspreid over een hele grote oppervlakte. We zijn dus gaan winkelen. Ik heb drie jurken gescoord voor in en om de motorhome, de korte broeken beginnen me te vervelen en soms is het daar gewoon te warm voor. Dick heeft ook het één en ander gekocht. We hebben nog overwogen om uit eten te gaan, maar uiteindelijk hebben we besloten garnalenpasta te maken met een salade en een heerlijk glas Chablis erbij. Het smaakte fantastisch. Op de weg terug van het winkelgebied naar de camping heeft Dick de radio in de auto aangezet en een zender opgezocht met Country en Blue Grass Music en dit alles op een hoog volume (we hebben behoorlijke bassen in de Jeep) dus we hebben ons eigen feestje gemaakt. Deze muziek zouden we thuis nooit aanzetten
.en al helemaal niet op een hoog volume in de auto
.. maar hier klinkt het helemaal te gek. Morgen vertrekken we weer voor een paar dagen naar een State Park dus zijn dan niet via internet te bereiken. De verhalen gaan natuurlijk gewoon door en komen dan in één keer weer op het blog.
|
|
|
|
|
| 12-06-2011 |
| campinglife |
Even wat uitleg over de camping; Het gedeelte van de camping waar wij zitten is op de top van de berg. Er staan ongeveer 25 motorhomes rondom een middengedeelte waar ongeveer 6 plekken voor tenten zijn en het toiletgebouw. Deze plekken voor tenten worden volgens ons over het algemeen gehuurd door mensen uit de buurt. Met de hele familie op één plek, waar dan 2 of 3 tenten staan en 2 of 3 zeer oude autos. De portieren van de autos zitten met touw vast en de hele familie zit gewoon in de achterbak van de truck
autogordels?..... nooit van gehoord. Zo rijden ze hier ook gewoon de weg op, onbegrijpelijk, want overal staan borden langs de kant van de weg met de mededeling dat je volgens de wet verplicht bent je riemen om te doen. Er woont volgens ons ook een man van een jaar of 35 in 2 tenten. Hij heeft zijn hele grote trainingsapparaat ook meegenomen. Zijn beroep is schoorsteenveger, als hij niet weg is om schoorstenen te vegen dan is hij de hele dag aan het bellen om afspraken met klanten te maken. De telefoongesprekken worden zo luid gevoerd dat iedereen precies weet wanneer hij weer op weg moet naar een klus. Zijn bus met ladders erop en alles wat een schoorsteenveger nodig heeft erin staat natuurlijk ook gewoon op de campingplek. Overdag is het lekker rustig op de camping, want dan gaan alle families met de auto de berg af naar een strandje aan het meer. Dick en ik zijn daar eergisteren even gaan kijken
lopend, dan kijkt men je al aan met een gezicht alsof je helemaal gek bent. Je gaat toch niet van die berg af lopen en vervolgens weer naar boven. sAvonds liep er een man langs en hij vroeg of we dat de volgende dag weer gingen doen (we worden in de gaten gehouden). Het strandje is niet zo groot en het gedeelte waar je mag zwemmen is aangegeven met boeien en daar zwemt en recreëert men dan met zn allen. Ook mensen uit de omgeving komen hier zwemmen voor zover er ruimte is. Als het te vol wordt, zet de camping opzichter een bord bij het begin van de weg met de mededeling dat de dagrecreatie vol is. Men kan ook niet zomaar naar het strand rijden want je moet je melden bij de receptie en daar is een slagboom.
Gisteravond hebben we nieuwe buren gekregen. Ze arriveerden in een vreselijke oude auto die in Nederland 10 jaar geleden al niet meer de weg op had gemogen en een vouwcaravan die ook zijn beste tijd lang geleden al heeft gehad. Hele vriendelijke mensen alleen zijn ze qua uiterlijk in de jaren 60 blijven hangen. Vanmorgen gingen ze even weg om eten voor het ontbijt te kopen en gelukkig hadden wij al ontbeten, want toen ze langs waren gereden rook het zeker nog 5 minuten naar uitlaatgassen.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
