Verslag Gooik - Gr. Bijgaarden.

Op deze byzonder winderige dag trokken we op bezoek bij de derde uit het klassement. De motivatie van onze spelers zou er dus zeker zijn. Zo dachten we toch. Gooik trok resoluut in de aanval. Maar toch kwamen wij tot de eerste grote kans van de wedstrijd. Helaas zonder resultaat.
Maar een groot deel van onze spelers liep er helemaal niet met de gedachten bij. Heel wat tegenstanders werden onbewaakt gelaten. Het middenveld was zoek. Met twee, drie werd er naar dezelfde bal gelopen. De spelers liepen er flegmatiek bij. Bij elke balherneming door Gooik deden ze dat heel vlug en steeds waren onze eigen spelers gezien.

Het kon niet uitblijven 1-0 voor Gooik.
Onze kapitein gaf het voorbeeld, maar de meeste medespelers deden niet mee. Ik denk dat het niet zozeer was van niet kunnen, maar de aandacht van de meeste spelers was helders.

Toch kon Bryan de 1-1 op het bord zetten. Hij was dan ook de man die het meest verdiende een goal te maken. Maar Gooik bleef veel vinniger, niet dat zij enorme kansen hadden, maar zij geloofden er echt in. Helaas bleef bij ons het flegmatieke behouden. En een paar minuutjes voor het einde gebeurde het, 2-1 voor Gooik.

En wij konden weer eens afdruipen met lege handen.

Ik begrijp wanneer de tegenstander beter is (zoals bijv. Itterbeek), dan is verliezen geen schande. Maar hier dacht ik dat Gooik zeker niet beter was, maar Bijgaarden liet zichzelf naar de slachtbank leiden.

Na jaren in het onderwijs te hebben gestaan (zowel als onderwijzer als opvoeder) weet ik dat jullie echt in speciale jaren zitten. Al wat volwassenen zeggen lijkt onlogisch, men wilt zijn eigen mening opdringen, men voelt zich verongelijkt, niets is zoals men het wil en men krijgt zeker niet graag bevelen. Dit alles is normaal.

Toch blijf ik geloven in jullie kunnen. Maar nu moeten jullie er zelf nog in geloven. En dan ben ik zeker dat jullie met de besten mee kunnen.
Hou er de moed in en geef er een lap op.

                                     ************

Une journée avec beaucoup de vent et en visite chez le troisième du classement. On était certain que la motivation était là. On le croyait !!!

Gooik demarait en force. Mais la première grande occasion était pour nous. Hélas, sans réussite.

Une grande partie de nos joueurs courrait avec leur tête dans les nuages. On laissait des adversaires seuls, on cherchait notre entrejeu, on allait à 2 ou 3 à la même balle. Nos joueurs étaient très flegmatiques. À chaque reprise les joueurs de Gooik reprenaient très vite et chaque fois Grand Bigard était vu.

Donc 1-0 pour Gooik.
Notre capitaine donnait l’exemple, mais plusieurs joueurs ne le suivaient pas. Ce n’était pas de ne pas pouvoir, mais les idées étaient autre part.

Bryan réussissait à faire 1-1. Et il l’avait mérité. Gooik restait l’équipe la plus vive. Pas qu’ils étaient vraiment mieux. Mais ils y croyaient plus. Quelques minutes avant la fin: 2-1, à nouveau on pouvait repartir les mains vides.

Perdre contre une équipe qui est meilleure n’est pas une honte.(comme Itterbeek)
Mais ici Gooik n’était pas meilleur. C’est Grand Bigard qui c’est laissé conduire à l’abattoir.

Après des années dans l‘enseignement (comme instituteur et éducateur) je sais que vous passez des années difficiles. Vous vous trouvez incompris, vous voulez mettre vos idées en avant, rien ne va comme vous voulez. Et la dernière des choses vous n’aimez pas d’être commandé. Ceci c’est normal.

Je suis certain que vous pouvez faire des choses formidables Que vous pouvez être parmi les meilleurs. Mais il faut y croire soi-même.

Tenez courage et allez y le prochain match.