Equinox ( herfstequinox 2006 in de vroege morgen van 23 september )
Kijk, ze zijn de heuvel opgeklommen nemen afscheid van de zomerzon onthalen duistere stonden
Ze hebben verse kruiden gezocht en hazelaar, ceder en bessen ze bakten taart en koelden wijn
en appels die begraven zijn wijzen wijzen de weg naar de kring naar het slapende zaad naar een nieuw begin
Janne
19-09-2006, 20:00 geschreven door Janne
15-09-2006
Also sprach Janne
Als geloven nog zin had vandaag de dag iets veranderde de hemel zichtbaar werd als God nog bestond
dan schreef ik niet hier dat de zomer om mag slaan de bloemen verwelken dat de jaren die volgen rap mogen gaan
Janne
15-09-2006, 21:10 geschreven door Janne
14-09-2006
Het vonnis
Misschien
heb ik de wereld bedrogen
Ik heb gedroomd van de hemel
met passie, in kleur
en ik heb gezwegen
ik heb dus gelogen
maar ik stel me niet aan
en ik stel niet teleur
Nu sta ik hier
terecht misschien
Ik kijk de wereld in de ogen
en laat mijn lege handen zien
Ik vraag de hemel niet om te vallen
want dan zou de hemel geen hemel meer zijn
En zelf kan ik zo hoog nog niet vliegen
de wind is te fel, mijn vleugels te klein
Maar het vonnis boven mijn hoofd
houdt het midden
tussen hier en de hemel
doods als het getij
van een toekomst die vals vraagt
waarvoor ik zal bidden ???
het juk van de ketting
of bijgeval
vogelvrij
Janne
14-09-2006, 22:04 geschreven door Janne
13-09-2006
Spiegel
13-09-2006, 07:39 geschreven door Janne
10-09-2006
Onrust
'k heb het gevoel hier vreemd te zijn, thuisloos, moedeloos en rusteloos
't Is het gevoel te laat te zijn, op de verkeerde plaats, verloren, en nergens bij te horen
't Is het gevoel geen deel te willen zijn van - en machteloos, balanceren op de rand Niet kunnen kiezen welke kant
't Is die drang te moeten zoeken naar ik weet niet wat, het onbekende missen terwijl ik het nooit had.
Janne
10-09-2006, 09:32 geschreven door Janne
31-08-2006
Ik kan fluiten
Nu schijnt ze teruggetrokken
naar het niets waar ze vandaan kwam,
en kiemen vragen in mijn bodem
die ze gezaaid moet hebben
op een uitgelezen herfstdag
voor ze het boek dichtklapte
de winter binnenliet,
voor een slaap met muizen
Ik ben de onbestemde tuinman
Ik kan fluiten
Janne
31-08-2006, 18:30 geschreven door Janne
29-08-2006
Beelden
Beelden in een plas weerkaatsen
nog een slingerende straat
waar op uitgelezen plaatsen
altijd weer een lichtpunt staat
Ik ken het groen gebleven gras
de horizon is zwart
en aan de rand van het moeras
is de weg verhard
Ik ben vertrouwd met elke wind
tegen elke storm bestand
ik ben nog steeds dat buitenkind
tussen wal en kant
Janne
29-08-2006, 17:57 geschreven door Janne
28-08-2006
Zandloopster
Ze beeldt zich meeuwen in en geuren een zon te warm voor november en slagen in de duinen Water trekt, daar kan ze niet buiten
Maar dat vrij-gevoel als zand en wind lichaam kozen zout op huid, trekt wit weg
Ze was allang niet meer aan zee bouwt luchtkastelen,
ondermijnt ze met een waarheid die als schelpen onder voeten verloren uit een kinderhand kan kraken op een avondstrand
Janne
28-08-2006, 09:44 geschreven door Janne
Happy Halloween
de wegen die ik ga, grijze strepen tussen aarde ontdaan van wat herkenbaar was, links en rechts wat nieuwigheden
blauwe stenen en kunstmatig groen bij zogenaamde mensen
die vast weg zouden zijn van doornappelthee of dollekervelsoep
Janne
28-08-2006, 09:38 geschreven door Janne
11-08-2006
Naar Ovidius
Mijn verloren strijd
Nu de nacht gevallen is en jij de vreemde in jezelf niet ziet kan ik alleen de tijd misleiden en troost mezelf met woorden die niemand aan moet horen
Ik doe dit tot de dag weer aangebroken is en alles waar ik om jammer in een ander licht verschijnt. De doden, mijn schaarse vrienden, mijn medemensen, mijn geliefde, ze treuren niet om mij op dezelfde manier
Ik leef en hou me op met vermeende prozaïsche pogingen. Mijn vlammenvoer, het wapen waarmee ik tijd en elk gebeuren vanuit mijn schijnbaar dode hoek bestrijd.
Maar toch ben ik gevoelig, opgejaagd en opgewonden door de kleinste kleinigheid Ik kom bij elke val ten val. Maar ik sta op en sleep me tot de achtergrond. Bitter eerst nog, maar door mijn aard zo licht ontvlambaar, alweer verstrikt in bagatellen. Brandend van verlangen om waar te maken al wat uitgesloten is.
Nu de nacht verslagen is en ik beklemd de dag begin ben jij, mijn synoniem voor eenzaamheid, nog altijd zonderling en blind en ik, halfgaar, lees in de woorden die ik schrijf het falen, het verliezen van de tijd.
Janne
11-08-2006, 07:44 geschreven door Janne
09-08-2006
Alles op een rij
Het lieve naïeve verging in de tijd ik ben ouder en ruwer geworden groeide met tafels en stapels met borden en met een soort verantwoordelijkheid
denken aan morgen, kommer en zorgen en dikwijls gedonder binnen de muren er kwam hier geen druppel melk tot verzuren we hadden niet veel maar we waren geborgen
Hoe dikwijls heb ik mezelf niet gemeden in spiegels en winkels en in dat wat ik zei maar ik heb altijd de waarheid geschreven
ze onverbloemd gevloekt en gebeden ik heb ze nog allemaal op een rij en klad mijn langdradig lastig leven
Janne
09-08-2006, 20:27 geschreven door Janne
04-08-2006
De stilte en de storm
Offer jezelf niet om aan mijn droombeeld te voldoen, er komt geen einde aan de storm die me verwaait, zand in mijn ogen drijft, zout op mijn lippen legt en me de weg wijst van de zee
Ik heb geen vat op gisteren en alles wat ons voor was, het bedrog van de ervaring, de schijn van de herinnering, de wilde verhalen of het heimwee naar de handen van een moeder
Ik heb van je leren houden als van de wind en de wolken ongrijpbaar en niet los te maken uit het aardse beeld van zielsarme hemelreikers maar mijn bescheidenheid wil nog teveel
Je geeft me meer soms dan ik dragen kan naar een uitzichtloze morgen waar ik een evenwicht zoek voor heden, de zee heeft geen parolen, mijn zwalpende stem gaat er verloren
Janne
04-08-2006, 00:00 geschreven door Janne
03-08-2006
Wat ik bedoel
Het is iets als een weg bereiden voor een reiziger die blind en op de tast wil blijven zoeken naar een kruispunt dat verbindt
het is iets als je laten leiden door een lang onzichtbaar lint dat onverhoopt zou kunnen breken door een ruk van felle wind
het is iets als een bedje spreiden voor een ongeboren kind dat onverwekt al wordt omgeven door de zorg van wie het mint
het is iets als een blik vermijden het verdrukken van een hint en ook de angst iets aan te raken waar je nooit een plaats voor vindt
Janne
03-08-2006, 22:28 geschreven door Janne
24-07-2006
1975-1985
roestbruine draadjes van jouw sjaal onhandig rond mijn pols geknoopt mijn kostbaarste bezit
verzegelde brieven verstopt in een verweerde brievenbus achter groene kasteelklimop
de eerste kus gesprekken over alles en niets ik achter op je fiets
jouw gezicht en warme handen schopjes uit mijn zwangere buik net voor jouw laatste reis
Janne
24-07-2006, 21:28 geschreven door Janne
22-07-2006
22-07-2006, 08:03 geschreven door Janne
21-07-2006
Bloemen
Het is niet onwaarschijnlijk dat ik die hou van wilde tuinen, van al wat kruid en onkruid heet, gras ga plukken in de duinen en denk hoe tijd door onze vingers gleed.
Wellicht ook dat ik dan gebogen over boerenvelden loop en tussen vlas- en korenbloemen op blauw als van je ogen hoop.
Het is haast zeker dat ik dan in een klaverbed zal dromen van geluk als zeldzaamheid, schim zal zijn die tussen bomen langzaam het moeras inglijdt.
Je krijgt het vuur uit mijn verhalen, elke lange winternacht maar ik weet niet of ik bloemen breng waar je dierbaar wordt herdacht.
Janne
21-07-2006, 05:49 geschreven door Janne
20-07-2006
Flowers
It is not improbable that I who love wild gardens and everything called herb and weed would pick some bent-grass in the dunes and muse how time slipped from our hands
Perhaps I'd walk bowed through the fields see flax-and cornflowers bloom but I'd look for that special blue that sparkled in those eyes of you
I might dream in clover-beds of happiness as the rarest thing I'd be the shadow among the trees slowly sliding into the fen
In long and lonely winternights You'd get the fire out of my every story but I can't think of putting flowers for your cherished memory
Janne
20-07-2006, 00:00 geschreven door Janne
19-07-2006
Natuurgetrouw
Spinnen weven grote webben rozen schieten het gras groeit uit zijn voegen er ligt een kater op de loer
en de zwaluw die elk jaar weer zijn nest bouwt bij de schuur vliegt af en aan
ik schrijf jouw naam op berkenschors zomaar, om erbij te horen
