Nu schijnt ze teruggetrokken

naar het niets waar ze vandaan kwam,

en kiemen vragen in mijn bodem

die ze gezaaid moet hebben

op een uitgelezen herfstdag

voor ze het boek dichtklapte

de winter binnenliet,

voor een slaap met muizen

Ik ben de onbestemde tuinman

Ik kan fluiten


Janne

Beelden in een plas weerkaatsen

nog een slingerende straat

waar op uitgelezen plaatsen

altijd weer een lichtpunt staat

Ik ken het groen gebleven gras

de horizon is zwart

en aan de rand van het moeras

is de weg verhard

Ik ben vertrouwd met elke wind

tegen elke storm bestand

ik ben nog steeds dat buitenkind

tussen wal en kant

Janne

de wegen die ik ga,
grijze strepen tussen aarde
ontdaan van wat herkenbaar was,
links en rechts wat nieuwigheden

blauwe stenen en kunstmatig groen
bij zogenaamde mensen

die vast weg zouden zijn
van doornappelthee
of dollekervelsoep

Janne