Het monument van de gesneuvelden wordt gedomineerd door de ruiter op zijn paard. Als je het beeld iets minder oppervlakkig bekijkt, dan zie je een koning die boven het volk staat, ver weg kijkt van de soldaten en de burgers die zich in nood bevinden. Dat staat een beetje haaks op het idee dat koning Albert I echt een vorst voor zijn volk was, maar het past wel bij de algemene visie waar de koning hoog verheven boven dat volk troonde. Waarschijnlijk ook daarom de extra sokkel waarop het paard geplaatst werd.

Wat je niet ziet langs de voorkant is het grote zwaard dat de koning in zijn rechterhand heeft, klaar om zijn troepen ten aanval te sturen. Wie naar de musical 14-18 gekeken heeft en zeker de oudere bezoekers van deze blog, zullen wel beseffen dat die aanval voor tienduizenden landgenoten het doodvonnis betekende.

Rechts onderaan drie treurende mensen bij het lijk van een van hun geliefden. Prachtig toch hoe de beeldhouwer het verdriet van de gewone burger weergeeft, een schril contrast met de wegkijkende blik van de vorst.