Als je met een klas het museum bezoekt, wordt er vooraf op speelse wijze een inleiding gegeven die de leerlingen terug brengt in de tijd van Plantin en Moretus (de schoonzoon van Christoffel Plantin). Langs enkele indrukwekkende borstbeelden gaat het dan naar de drukkerij waar een gids uitvoerig de boekdrukkunst uit de 16de eeuw uit de doeken doet. Het maken van letters, het zetten en tenslotte het afdrukken van een manuscript zoals dat vroeger op ambachtelijke wijze gebeurde, kan door de leerlingen zelf geoefend worden met als beloning: een zelf gedrukt manuscript!
Van de drukkerij gaat het dan naar de boekwinkel van de drukkerij.
Van de boekwinkel gaat het naar de letterkamer, de plaats waar de ijzeren letters bewaard werden in hun oorspronkelijke verpakking. Wij passeren ook enkele kamers waar kostbare boeken tentoongesteld liggen in glazen kasten. Geen helder licht hier zodat deze manuscripten niet aan waarde verliezen door overbelichting (moeilijk om duidelijke foto's te trekken, dus). Aan de muren hangen dure schilderijen van bekende meesters, op zichzelf al de moeite van een bezoek waard...
De laatste foto vat het leven van Christoffel Plantin samen in negen zinnen: geboren in Tours in 1520, vestigt zich als drukker in Antwerpen in 1549, eerste boek gedrukt in 1555 en uiteindelijk in Antwerpen gestorven in 1589. Een perfect voorbeeld van een geslaagde integratie!
Wie over de Meir wandelt, komt ongetwijfeld voorbij het Wapperplein. In het midden van dat plein bevindt zich de museumshop van het Rubenshuis, recht tegenover de ingang van het museum zelf. Hier bevindt zich de vroegere woning van Peter Paul Rubens, de meest beroemde kunstschilder van de lage landen.
In 1937 werd de stad Antwerpen eigenaar van deze woning en kon ze in 1946 openstellen voor de bezoekers. In sommige kamers bevinden zich nog enkele werken zoals zijn schilderij: Adam en Eva in het Paradijs (1600).
De binnenzijde van het Rubenshuis vertoont heel wat beelden en kunstwerken die geïnspireerd zijn op de Italiaanse renaissancepaleizen uit die tijd. Ongetwijfeld is dit een gevolg van het lange verblijf van de meester in Italië. Een monumentaal portiek geeft toegang tot het atelier waar de leerlingen (o.a. Teniers, Jordaens en Van Dyck) werden opgeleid.
Binnen bleek het moeilijk om geschikte foto's te maken vanwege de aanwezigheid van het publiek en het gebrek aan daglicht. Buiten daarentegen loop je van het ene fotogenieke item naar het volgende. Ook de tuin is zeker de moeite waard met de vele perken die omringd zijn met lage hagen en waar bloemen, groenten en fruit werden gekweekt. Bij mooi weer is dit een ideale plek om even uit te blazen.
De Franklin Rooseveltplaats is een plein dat heel centraal gelegen is in Antwerpen. Het werd aangelegd in 1876 en toen Victorieplaats genoemd. Later werd dat de Gemeenteplaats.
Na wereldoorlog I (1919) werd de naam terug Victorieplaats (Victoriaplaats voor de Antwerpenaren) om na de tweede wereldoorlog omgedoopt te worden in Franklin Rooseveltplaats, als erkenning voor de bevrijding van Antwerpen door de Amerikanen en hun president, Franklin Delano Roosevelt.
Hier is de vertrek- en aankomstplaats voor alle bussen die in Antwerpen passeren (ook wel terminus genoemd). Het hoeft dan ook geen verwondering dat er zoveel mensen passeren. Na het verdwijnen van de noodbrug op de Leien, kwam het plein opnieuw een beetje mooier voor de dag en dat zal zeker nog verbeteren na de heraanleg van de noordelijke kant van die Leien. In feite is het één druk verkeersknooppunt met plaats voor bussen, trams, auto's, fietsen en voetgangers.
Als je in het midden van de Rooseveltplaats staat, kijk je langs de kant van de Vlaamse Opera recht op de Antwerp Tower. Aan de overkant van de straat is er een fietsparking (een beetje ontoereikend, als je het mij vraagt) en een beetje verder zie je het prachtig gebouw van het Koninklijk Atheneum. Jammer genoeg heeft bijna niemand die hier passeert, oog voor dit mooie schoolgebouw dat tussen 1882 en 1884 werd opgetrokken in eclectische stijl. Zoals in het gedicht wordt beschreven: "Mensen die komen, mensen die gaan. Zo ziet niemand die mooie gebouwen staan."
