Op een mistige dinsdagochtend trokken we in colonne naar het gemeenteplein. Daar werden we verwacht voor een fietsparcours. We deden er allerhande fietsvaardigheidsproeven. Kijk maar:
Welkom aan: Zara, Pauline, Bram, Lucas, Roos, Loise, Xan, Margot, Raf, Silke, Jana, Olivier, Beau, Darren, Amber, Emmely,Aaron, Simon, Chloé en Lore. Maak er een een superfantastisch, groots en fijn schooljaar van met grote en kleine ontdekkingen !
De uitgeverij 'De eenhoorn' bestaat 20 jaar. Daarvoor schreef ze een wedstrijd uit: ontwerp je eigen eenhoorn. We gingen in de klas aan de slag en dit zijn de knappe resultaten... Nu de beslissing van de jury afwachten...
Wedstrijd: Het geheim van de keel van de nachtegaal.
Toen we maanden geleden ons fantasie lieten spelen in de tuin der tuinen van de keizer (wedstrijd van De Zondag) waren we wat ontgoocheld bij de prijsuitreiking. Chapeau voor de winnaars maar jammer dat wij dat niet konden delen...tot er vandaag een pakketje voor de juf in de brievenbus zat. Hadden we toch een beetje gewonnen! We kregen het schitterende , bekroonde boek van Peter Verhelst met prenten van Carll Cneut. Onze bibliotheek is weer een prachtexemplaartje rijker...
Op vrijdagnamiddag 12 februari trokken we met z'n allen naar de sportzaal om er een heel ballenparcours te doorlopen. Na een fysieke opwarming konden we aan de slag. In de ballenregen kregen we allerlei spelletjes met klein balmateriaal. In de ballenslag kregen we initiatie volley-, basket- en trefbal. En op een laatste plateau mochten we hockeyen en met een reuzenbal aan het werk. We amuseerden ons volop. Het was een tof begin van de krokusvakantie...
Na de talendag van GO! te Gent en het beluisteren van Inge Misschaerts aanzet van het Vippie-verhaal...gingen we allen ijverig aan de slag.
Dit is wat er uit onze pennen kwam:
We zochten overal maar vonden niets. Tot ik plots een briefje vond en daar stond in:
Beste Lorenzo,
Ik zat wat krap in die rugzak en wou op avontuur. Dus ben ik de wijde wereld ingetrokken.
Je Vippie.
Lorenzo barstte in tranen uit. Het lukte me niet om hem te troosten.
Lorenzo dacht dat hij Vippie voorgoed kwijt was, maar ineens stond het oranje wezentje weer voor onze neus.
Hey, jullie dachten toch niet dat ik zonder jullie zou vertrekken? Dus, gaan jullie mee?
We moesten niet nadenken over het antwoord. Ja !!
Samen maakten we de sprong in de roze rugzak.
Ik ontdekte er al snel nieuwe zaken.
Zo was er een giraf met witte vlekken.
En ook een blauw roodborstje.
Of ken jij een zebra met gele en bruine strepen?
En dan was er ook nog de wolf van papier.
Lorenzo zei tegen elk van hen een goeiedag.
Ik kon nog geen woord uitbrengen. Was alleen verbaasd en verbaasder.
Lorenzo, vroeg ik uiteindelijk wat is dit?
Lorenzo trok zijn linkerwenkbrauw even op en stak toen van wal.
Danny, het lijkt misschien waanzinnig, maar dit zijn mijn vrienden.
Elk beestje is uniek en enig in zijn soort.
Of zag jij zoiets al eerder?
Ik kon alleen maar ontkennen.
Maar hoe kan dit dan?
Eigenlijk is het Vippie die mn ogen opende. Hij is degene die me verder deed kijken dan mn neus lang is.
Eerst vond ik al die dieren maar raar. Maar Vippie toonde me al hun kwaliteiten: de giraf is als een trapje naar de heerlijkste appelen in de top van een boom en dat zonder bruine vlekken; het blauwborstje zingt s morgens de mooiste liedjes om me wakker te maken en hoeft daarvoor helemaal niet rood te zijn; de zebra geeft me met zn gele strepen het licht als ik het donker vind en hoeft me dus niet steeds te helpen bij het oversteken en de wolf toontzijn tanden als ik het even niet meer zie zitten om me te verdedigen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik keek mijn ogen uit.
Waw, wat een knappe beestenbende. Zo enig, zo uniek ! was mijn besluit.
En ik zal je nog meer vertellen. Ook bij ons buiten deze rugzak vind je deze opmerkelijke figuren. Allen met hun eigen mooie punten. Maar het is aan ons om die te vinden en te koesteren.
Inderdaad.
Ons rugzakavontuur ging nog even door maar ik wist dat wij vanaf dan de beste vrienden waren en zouden blijven. En dat niemand dat ooit zoukunnen stoppen.
We beleefden vanaf die reis nog de meest fantastische avonturen.
Er was eens een trol die woonde in een heel, heel klein hol. Zijn naam was Knollie hij at elke dag een lollie Hij had dus een dikke poep dat kwam door al die snoep.
Op een dag kon hij niet meer door de deur maar hing in zijn hol een vreselijke geur wat moest hij nu doen? Hij belde naar zijn vriend Koen Koen kwam er gauw aan het probleempje was snel van de baan.
Naast de deur stond Eulalie buiten ze had heel, heel, heel dikke kuiten zij hield wel van vieze geurtjes en rare kleurtjes
Knollie vond haar raar het kwam vast door haar haar daar hing zo'n reukje aan van koekjes, snoepjes en banaan Toch zei hij haar goeiedag ze antwoordde met een fijne glimlach.
Van toen af aan keken beide trollen elkaar aan Knollie deelde met haar zijn snoepjes Eulalie riep hem met lokroepjes Niet veel later gaven ze elkaar een ring, mooi en blinkend En, ze leefden nog lang en stinkend.
Een klein schetsverloopje van het project 'Van keukenkluns tot -prins'. Nadat we in kookboeken op zoek gingen naar het juiste receptje voor een (koud) aperitief en voorgerechtje en soep konden we thuis aan de slag. Het werd een heerlijke middag vol verrassende proevertjes ! Ze smaakten heerlijk, enkele waren zelfs vernieuwend ! Goed gedaan, mannen !
Dinsdag hadden we ook al een hele middag verschillende desserts gemaakt. Aan de reacties te horen waren ook deze meer dan goed gelukt...
Verder hebben we ook al gewerkt aan ons eigen favoriete receptenboekje. Benieuwd naar het eindresultaat?...nog even wachten...
Vandaag 16 november hadden we met 3 & 4 een uitstapje gepland. In de voormiddag zou Kobe (jaja die van Ketnet) ons wegwijs maken over de kinderrechten. Wist je dat het op 20 november al 20 jaar geleden is dat de hele wereld (behalve Amerika en Somalië) de kinderrechten ondertekenden. Alle kinderen tot 18 jaar hebben o.a. recht op bescherming, recht op spelen, recht op veiligheid, recht op een naam, recht op gelijkheid, recht op voeding, recht op onderwijs,...) Via een filmpje van Karrewiet kregen we een beeld van hoe andere kinderen hiervoor nog een lange weg af te leggen hebben. Daarenboven hebben deze landen getekend om tegen 2015 de milleniumdoelstellingen verwezenlijkt te zien. Deze zijn voor Unicef (= de kinderrechtenorganisatie) sanitaire voorzieningen, onderwijs en water voor iedereen ! Als afsluiting kregen we allemaal nog een foto en handtekening van Kobe.
Een spin op sokken probeert een vlieg te lokken, speelt graag met poppen dan kan hij ze verstoppen... Ach, je kan het al raden een spin heeft kleefdraden.
Vandaag 16 november hadden we met 3 & 4 een uitstapje gepland.
