Het
is al enkele dagen geleden dat ik nog een post gedaan heb. Daarom nu
een redelijk uitgebreide. We zijn op tweedaagse geweest naar de
jungle.We hadden een programma uitgestippeld bij het agentschap Limon
Cocha. Donderdagochtend om 9 uur zouden we onder begeleiding van een
gids vertrekken. Om 9 uur stipt stapten we met Juan (onze lichtelijk
gestoorde en extreem grappige gids) in een pick-up die ons na een klein
uur afdropte aan een rivier. Daar namen we een gemotoriseerde kano.
Eerst hebben we zowat rondgevaren om zo uit te komen bij een
plaatselijke stam. Deze waren jammer genoeg niet in hun dorp. Onze gids
Juan vertelde dat ze waarschijnlijk op het land aan het werken waren
wegens het goede weer. Het was immers bloedheet.
Juan
heeft dan rond het dorp met ons een wandeling gemaakt en uitleg gegeven
over de verschillende planten die daar stonden. Hij weet veel van
geneeskundige en homeopatische planten. Hij heeft ons laten zien welke
planten er goed zijn tegen insectenbeten en tegen jeuk. Ook tegen
zonnebrand heeft moeder natuur planten gezet.
Daarna
zijn we naar het Amazonemuseum geweest. Daar hebben we eerst allemaal
met een blaaspijp mogen schieten. Eén van 3 meter en één van 1,5 meter.
Echt makkelijk is het niet om te mikken, maar na enkele keren lukte het
me toch aardig.
Het
museum zelf was vooral over het gebruik van vallen om dieren te vangen.
Zo hebben die vallen die bijvoorbeeld gebruikt worden in de Road Runner
filmpjes eens in het echt gezien. We weten nu hoe we kleine diertjes,
slangen, armadillos enzovoort moeten vangen. Een mens weet nooit
wanneer het van pas zal komen.
Ondertussen had onze gids het middagmaal klaargemaakt.
Na
het middagmaal terug de boot in en na een klein halfuurtje varen kwamen
we aan Amazonas. Een opvangpark voor dieren.Wat zij vooral doen is
dieren van particulieren, dieren van de zwarte markt of achtergelaten
dieren opvangen. Ze proberen deze dieren terug zelfstandig te maken.
Dat wil zeggen ervoor zorgen dat ze bijvoorbeeld zelf eten kunnen
zoeken. Bij apen en aras is dat onbegonnen werk. Eenmaal zij aan
mensen gewend zijn geraakt kunnen zij niet meer zelfstandig leven.
In het park zat ook een apengezin. Een moeder een vader en een kleintje. De moeder wasin gevangenschap opgegroeid en heeft haar staart niet leren gebruiken, dus ze kan niet in bomen klimmen of slapen.
De
mensen van het park doen er alles aan om het kleintje zelfstandiger te
maken, maar hem echt vrijlaten zal wellicht nooit kunnen omdat apen
best in groep losgelaten worden. Het kan wel zijn dat hij bij een groep
kan aansluiten en alsnog in de jungle kan gaan wonen.
Voor
de aras die hier zitten geld hetzelfde verhaal. Nooit geleerd om zelf
eten te zoeken. Ook zijn er velen door hun voormalige eigenaars in de
vleugels geknipt. Aras hun veren groeien namelijk terug, dus na een
tijd kunnen ze weer wegvliegen.
Nu
kunnen ze helemaal niet ver meer vliegen. Er is zelfs één vogel zo
sterk verminkt dat hij enkel nog kan stappen en omhoog kan kruipen.
Jammer dat veel ecuadorianen zo weinig geven om hun natuur en de dieren
die erin leven. De politie werkt er wel wat aan, maar er zijn andere
prioriteiten in Ecuador die eerst moeten opgelost worden.
Verder
hebben we nog wat apen gezien die gewoon vrij rondliepen op nog geen
meter van ons, een jaguar, trompetvogels, toekans en nog zoveel meer.
Na een tijdje varen hebben we de boot aangemeerd aan een strandje en zijn we gaan zwemmen. Het water was echt perfect.
s
Avonds zijn we naar de cabanas gegaan waar we de nacht zouden
doorbrengen. Onze gids maakte een geweldig maal voor ons klaar en de
rest van de avond hebben we rond een kampvuur in onze hangmat
doorgebracht. Dat hadden we wel verdiend J.
De
volgende dag hebben we een wandeling gemaakt door de jungle. Het
regende, dus iedereen zijn regenjas en een botten aan, behalve Juan.
Blote voeten, een short en een marcelleke! Zot zijn doet niet zeer
dachten wij. Achteraf gezien had hij wel veel minder muggenbeten en
insectenbeten dan ons, maar kom.
Hij
heeft samen met ons een val gemaakt, een kroon uit palmbladen, een
handtas uit palmbladen enzovoort. Ook heeft hij ons allen geshminkt
zodat we feest konden gaan vieren zoals de indianen. Vooral Marike zag
er na een tijd uit als een echte pocahontas.
Na
het middagmaal eerst weer een korte siesta. Van die siesta maakte Juan
gebruik om ons een henna tatoo te geven met een kruidenmix die hij zelf
gemaakt had. Het leek echt eerst op waterverf op mijn huid, maar Juan
zij dat het donkerder zou worden. Het liep ook hard uit. Hij zei dat
het 5 dagen zou blijven. Ik hoop het, want het is nu heel donkerblauw,
en het is echt lelijk. De leerlingen gaan lachen als ik maandag terug
naar school ga.
In
de namiddag hebben we vooral nog veel gevaren. Ook hebben nog een
kitchwa familie bezocht. Eerst heeft Christopher op het strand wat goud
mogen zoeken. Ik zal u zeggen: in deze streek kan er niet echt rijk van
worden. Het zijn geen klompjes maar gouden zandkorrels... Dus eer je
een ring of zo bijeengespaard hebt ben je wel heel lang bezig.
De
familie leeft echt in primitieve omstandigheden. Een houten huis met 3
kamers. Je komt binnen in het huis en het eerste wat je ziet is... een
tv en DVD-speler natuurlijk! Het is niet omdat ze primitief leven dat
ze niets hebben om hu te amuseren.
We
hebben daar dan een drankje gedronken, en ik moet zeggen, echt het
meest ranzige en gore dat ik in jaren gedronken heb. Het smaakte naar
verdunde zure melk, met een bittere afdronk. En als ik dan eindelijk de
bodem van mijn beker zag zat er nog een verrassing in: vlokken van de
wortel, die nog sterker smaakten dan het drankje zelf. Het bleek een
aftreksel van de wortel van een yuka plant. Bij elke slok dacht zag ik
iedereen van ons hun gezicht verkrampen. En dan maar lachen en zeggen:
Es muy rico (het is heel lekker). Toen ze vroegen of we nog wat meer
moesten hebben hebben we maar gezegd dat we snel door moesten om op
tijd thuis te geraken.
Toen
we aankwamen in Tena was het iets na half zes, en na wat inkopen gedaan
te hebben, hebben we onszelf getrakteerd op een taxi. We hadden echt
geen fut meer om 40 minuten omhoog te lopen.
Na een busrit van 5 uur zijn we goed en wel aangekomen bij Suzanna in Ambato. Het was leuk om iedereen terug te zien. Dezelfde
avond hebben we dan een bbq gedaan bij de meisjes thuis voor
Marieke haar verjaardag. We waren s middags een pinata gaan
halen (een holle kartonnen pop) en hadden die dan gevuld met snoep. Dan hang
je die pop omhoog en moet de jarige die met een stok naar beneden
proberen te slaan. Ze was er wel heel blij mee.
De dag erna
zijn we om iets na zes opgestaan om mee naar de school van de meisjes
te gaan. Die ligt even uit Ambato. Het is een klein schooltje voor
lager en kleuteronderwijs. De kinderen waren heel nieuwsgierig en
vroegen heel veel. Ze kwamen ook rond ons staan en staarden zowat, ze
vroegen om hun op te pakken... heel vreemd maar wel schattig. De
dag begon daar met dans en zang. Blijkbaar is dat daar de gewoonte.
De directeur leidt alles wat in goede banen en kiest kinderen uit die
mogen komen dansen vooraan. Daarna wordt er gekozen wie er het beste
was en krijgen ze iets. De directeur is wel een streng man en hij
draagt discipline hoog in het vaandel. En om dat te bereiken gebruikt
hij wel technieken die niemand bij ons in België zou goedkeuren... maar goed. We
hebben wat rondgelopen in de school en we zijn vooral in de kleuterklas
van Marieke gaan kijken. De kleuters zijn zoals bij ons heel speels.
Marieke heeft maskers met hen gemaakt. Ze zei ons dat de kleuters
altijd gewoon les krijgen zoals de andere leerlingen, en dus zelden
spelen en knutselen, wat ook wel best vreemd is. Daarna heeft de
directeur nog wat met ons gepraat. Hij wou veel weten over België en
vooral over hoeveel geld de gemiddelde Belg heeft, maar dat zijn we ondertussen al wel gewoon.
s
Namiddags hebben we gerust op het dakterras. Dat was wel nodig na een
uitputtende morgen. 's Avonds zijn we een stapje in de wereld gaan
zetten. We zijn eerst naar een cocktailbar geweest die Arturo ons had
aanbevolen. Daarna zijn we naar een discotheek gegaan. We hebben
wel even moeten zoeken voor we iets goed gevonden hadden. Een
discotheek hier "Roka" koste 15 dollar om binnen te mogen. Daar hebben
we voor bedankt. Voor die 15 dollar krijg je wel voor 15 dollar
drankbonnen, maar de prijzen zijn er ook wel navenant. Uiteindelijk iets gevonden waar we dan de rest van de avond gebleven zijn. In
het begin was er wel een probleem. Een overbelaste kabel die opeens
vuur vatte. Gelukkig lag hij in het gras (het is een binnen-buiten
discotheek) en was er niet veel aan de hand, maar toch wel gevaarlijk.
Een taxi naar huis genomen en goed geslapen.
Vandaag weer wat gerust op het terras boven en toch wel een kleurtje opgedaan. Het is hier echt wel warm deze tijd van het jaar. Vanavond
gaan we wat optredens zien en wat in de stad rondlopen. Er is echt veel
te doen met carnaval hier. Morgevroeg paseert voor Choco Banana de
stoet, dus die kunnen we zien vanop het terras. Dat is wel goed want
Suzanna zei me dat er vanaf 8 uur s morgens geen mens meer door kan. We
zullen zien... Foto's van vanavond en van de stoet morgen vind je morgen op de enige echte blogsite.
Tocht door het woud en op de foto met een boa contructor
Gisteren zijn we een stapje in de wereld gaan zeten, naar het regenwoud. Jan en Jose hadden gevraagd of we mee gingen
op zoek naar gifkikkers. We zijn dus redelijk vroeg opgestaan om om
7.15 de taxi te nemen naar Tena en aldaar een bus te halen. Na een
uurtje rijden kwamen we aan op de plaats waar we het woud in zouden
gaan. Het was redelijk moeilijk om kikkers te vinden aangezien het die
nacht niet geregend had. Alle kikkers zaten dus dicht tegen de grond en
in de blad- en schorslaag omdat het daar vochtiger is. Een
gifkikker is niet meteen dodelijk wanneer je hem aamraakt, tenzij dat
gif rechtstreeks in je bloed terechtkomt. We hebben er enkele gezien.
Ik weet wel niet meer de juiste namen, maar kom.
De foto's van de gifkikkers komen later nog.
De
fauna en flora is ook heel mooi hier. Geweldig grote bomen en speciale
bloemen vind je hier. Zoals de zeer grote boom waar ik voorsta. Toen
we aan het wandelen waren kregen we een tropische regenbui in onze nek.
Uit het regenwoud kom je overigens nooit droog uit: ofwel bezweet ofwel
natgeregend.
Daarna kwamen we iemand tegen van een toeristisch
bureau hier en stelde voor om op de foto te gaan met een boa. Dat
moesten we eens gedaan hebben... Ik ben blij dat ik het gedaan heb maar
om nu dag en nacht met dat beest in mijne nek rond te lopen, nee
bedankt. Het was zwaar en koud in je nek, en een kracht dat die slang heeft, ongeloofelijk. Foto's hieronder uiteraard.
Verder wens ik jullie allen een fijn weekend, vanavond blijven we in Tena.
Vandaag moest ik mijn eerste les geven aan mijn klas die ik ga
begeleiden de komende maanden. Ik had de les helemaal uitgeschreven
zodat ik vooral het woord kon voeren. Ik had dit voorbereid zoals een
les in België. Soms was het wel moeilijk om te leerlingen te begrijpen
want ze praatte zeer snel. Het lesgeven is toch helemaal anders dan
in België. De leerlingen kennen het princiepe niet om eerst je hand op
te steken en dan pas te antwoorden. De timing was perfect. Ik had juist gedaan met het lesgeven op het belsignaal. Ik
had misschien beter voor acteur gegaan want ik ben geen elke keer uit
mijn rol gevallen. De mentor was onder de indruk van mij want ik moet
eigelijk geen theorie lessen geven. Hij wou mee eens testen of ik wel
voldoende technisch Spaans beheers en bij deze ben ik dan ook geslaagd.
Hij vond het een geslaagde les. Ik heb zoveel mogelijk gebruik gemaakt
vam didactisch materiaal. De leerlingen waren onder de indruk van de
verschillen tussen België en Ecuador. Zij dachten dat alles hetzelfde
zou zijn. Ik heb nu een goede band met de leerlingen van mijn klas. Zij
denken dat ik alles kan en alles weet. Ik zal ze dan ook maar in die
illusie laten.
Dit weekend hebben we weer even zonder stroom gezeten. Van zaterdagmorgen tot zondagmiddag. Veel last hebben we er deze keer niet
van gehad, we passen ons er wel aan aan.
Gisteren zijn we gaan eten bij onze buren Jan en Jose. Twee
Nederlanders die hier ook een huis hebben gebouwd. Het was heel lekker.
Jan heeft ons mee door zijn tuin genomen op zoek naar gifkikkers.
Dat gaan we donderdag overigens ook doen: een wandeling maken
op zoek naar gifkikkers. We hebben er al enkele gezien, maar er zouden
tientallen soorten in de orientes zitten.
Vrijdag mag u u dan ook verwachten aan foto's van gifkikkertjes die we hebben gevonden.
Jan en Jose hebben ons ook al goed geholpen met informatie en hebben
ons goeie tips gegeven omtrent taxi·s en hoe je niet te laten afzetten.
Vandaag ben ik nog gaan observeren in mijn school en ik heb met mijn
mentor afgesproken dat ik woensdag een as voor hem zal draaien voor een
spantang. Hij vond dat beter dan al het observeren, en dan kon hij eens kijken hoe mijn werk was.
Nadat we beiden gisteren een machette gaan kopen zijn, zijn we gaan
zwemmen in de rivier achter ons huis. Een echt paradijs zoals je wel
kan zien aan de foto's. Het water is wel fris en heeft een redelijk
sterke stroming.
Vandaag
zijn we dan gaan observeren in de school. Christopher is een les
elektriciteit gaan bijwonen bij Leonardo en ik ben gaan observeren bij
señor Daniel Salomom. Hij geeft
mechanica praktijk aan de 15 a 16 jarigen. De leerlingen zijn heel
vriendelijk en spontaan. Ze stellen veel vragen over België en over
welke talen ik spreek. Ik versta het meeste wel wat ze zeggen, maar dat
komt omdat ze tegen mij trager spreken en duidelijker articuleren.
Anders is het echt nog wel moeilijk om het goed te begrijpen. Ik
heb vandaag al wel wat geholpen. Er waren enkele leerlingen beitels aan
het slijpen en ik heb hen dan wat tips gegeven en een beetje voorgedaan
hoe ze te werk moesten gaan. Volgende week gaan we nog een weekje observeren vooraleer we een week zullen lesgeven.
Ik heb de indruk dat ze op gebied van mechanica goed in orde zijn. De machines zijn gelijkaardig aan die van in Belgische scholen, misschien net een tikkeltje ouder, maar ze werken nog goed. Wat wel handig is voor mij is dat ze ook werken met het metrische systeem en dus niet met inches. Daar was ik een beetje bang voor.
Vandaag onze eerste vrije dag en tegelijk ook echte warme dag hier, van geluk gesproken. Zo'n 28
graden nu. We zijn even in de stad om een nieuwe douchekop te kopen en
een machette. We hebben er goeie zien liggen van ongeveer 50cm voor 15
dollar, met een leren zak erbij. Voor die prijs kan je niet sukkelen he. Dit is maar een korte post want het is hier binnen veel te warm. We gaan meteen zwemmen in de rivier. Morgen gaan we nog een dag observeren in de school
Bij het ontwaken in de ochtend was er nog altijd geen elektriciteit!!!! Om het nog wat leuker te maken was er ook geen water, dus moest ik ongewassen naar het school gaan
(wat al meer gebeurt is). Bij het vertrekken in de ochtend hadden we niet gedacht dat het ging regenen vandaag, maar we hadden het mis. We waren nog niet om de hoek en het was al van dat.
Regen, regen, regen en nog eens regen. Nu zijn we dit gewoon van in Belgie, maar als het hier regent dan regent het hier echt wel goed. Als we dan op de bus zaten begon het nog erger te regenen.
Aangekomen op de school hebben met de directeur rustig een babbeltje geslaan en hebben we onze Belgische chocolade afgeven. De man was zeer gelukkig, ja wilt ge, eindelijk eens goede chocolat!!
We dachten dat de school iet zou open zijn omdat er geen elektriciteit was, maar nu blijkt het dat deze school hun eigen elektriciteit produceerd.Ik heb kennis gemaakt met mijn mentor
proffesor Leonardo, nee en niet Leonardo de killer!!!!!
Hij heeft nog een jaar gestudeerd in Belgie, wat een toeval. Zijn Frans is nog slechter dan dat van mij, maar niet slecht voor een Ecuadoriaan. Ik heb de leerlingen eens gezien dat ik ga begeleiden.
Het zien er mij kleine krapullekes uit, waar is den tijd. Ik heb een nog een tweede mentor
proffesor Sanchez die ik morgen zal ontmoeten. Wim moest langer blijven om te observeren dus heb ik gebruik gemaakt om de stad een beetje beter te leren kennen. Aangezien er nog altijd geen elektriciteit was, was er niet veel open.
Hierna hebben we de bus terug naar huis genomen en mochten we nog eens gezellig 5 km door de gietende regen lopen zonder onze regenjas. Eenmaal thuis aangekomen, waren we echt uitgeput en waren we verplicht om uit te rusten in onze hangmat. Nu snap ik waarom er een siesta bestaat.
Later op de avond was de elektriciteit terug in orde en konnen we ons eindelijk terug wassen.
De afwas mocht ook eens gedaan worden en zo was onze avond al snel gevuld.
De tweede
dag in Tena was weeral een beetje aanpassen. Het heeft de hele nacht geregend,
en ook nu wanneer ik dit typ (zondagnacht) regent het fel. Wel levert dit een
mooi beeld omdat er wolken met condensatie rond de bergen hangen.
We zijn
vandaag rond 9 uur naar de stad gegaan. Eerst moesten we een klein uur wandelen
over onze met stenen bezaaide weg. Eenmaal aan de hoofdbaan namen we dan de bus
naar Tena, zon 4 à 5 km verder. De bus is niet duur, zon 25 ct, maar heeft wel
een laag plafond. Ik kan er zelfs niet in rechtstaan zonder mijn hoofd schuin
te houden.
De rit
verliep zonder problemen, al heb ik bij het remmen wel per ongeluk een buis om
je aan vast te houden half uit het plafond getrokken. Het kon blijkbaar niet
zon kwaad want buiten wat gelach zei niemand er iets van.
In Tena
zelf hebben we dan eerst ontbeten. Tena is een vrij rustige stad met winkels,
bars en restaurants. Niet modern dus, maar wel mooi, en warm uiteraard.
Plakkerig zelfs door al de regenval van de laatste dagen.
We hebben
al een bezoekje gebracht aan de school waar we les gaan geven. De school zag er
wel ok uit. Niet zo groot maar gebied van mechanica zijn ze wel redelijk in
orde.
We hebben
daarna even met Pare Ernesto gesproken, het schoolhoofd. Hij vroeg of we morgen
om 9 uur in de school konden zijn.
9 uur
betekent hier meestal 10 uur (dat merken we toch als we met iemand iets
afspreken), maar toch gaan we op tijd. Dat betekent om 7 uur opstaan en tegen
half 8 beginnen wandelen naar de hoofdbaan.
De winkel
waar we daarna naartoe zijn geweest heeft, net zoals heel Tena en incluis wij,
te kampen met een elektriciteitspanne (we denken door het onweer). We waren dus
inkopen gaan doen zonder dit te weten. We kochten redelijk veel maar toen we
thuiskwamen bleek dat ook ons huis zonder stroom zat. Ik hoop dat alles wat
goed blijft...
Tot dusver
ook het plan om vandaag enkele mails te sturen en iets te posten op mijn blogsite
want een pc opstarten zit er ook niet in.
Een avond
zonder elektriciteit dus, dus ook geen licht. Ik kan je verzekeren dat dit in
het amazonegebied geen pretje is. Je ziet vanaf een uur of 7 echt niets... Ik
hoop dat morgen het probleem van de baan is want spaans leren, tekstjes
voorbereiden en koken bij kaarslicht is allemaal niet zo leuk. Gelukkig is mijn
batterij van mijn laptop nog net goed genoeg om dit te typen.
Morgen een
grote dag dus. Ik ben wel nieuwsgierig hoe het er in de school aantoe zal
gaan... en hopen dat de stroompanne snel gedaan is.
Zaterdagmorgen
zijn we vroeg opgestaan om onze bus naar Tena te halen. Weinig slaap, veel
bus... Vijf uur en een half hebben we er over gedaan om in Tena te geraken.
Normaal
gezien ging Carlos ons komen ophalen, maar na een tijdje bleek dat er echt wel
niemand ging komen. Dan hebben we maar op eigen initiatief een taxi genomen
naar Hakuna Matata. Dat is de naam van het hotel van een Vlaming die hier ook
woont. Toen we daar aankwamen bleek dat we wel wat verkeerd gereden waren en we
terug moesten. Uiteindelijk na veel 1 uur met de taxi over glibberige wegen
gereden te hebben, zijn we dan toch aangekomen aan het huis van mr. Rosiers. Nu
is het wachten tot Carlos hier ook aankomt voor de sleutel aan ons te geven.
Ik typ dit
nu op het terras, maar ik zal het waarschijnlijk pas morgen kunnen oploaden als
we naar Tena gaan. Vanavond gaan we enkel nog wat uitpakken en vooral wat
uitrusten. Morgen gaan we de stad wat verkennen en inkopen doen. Voorlopig
hebben we wel genoeg aan wat hier in de vriezer steekt.
De omgeving
is hier werkelijk schitterend en het huis zelf is ook prachtig, zoals je op de
fotos wel kan zien.
Meer volgt
ongetwijfeld later nog... eerst wat aanpassen, aklimatiseren en uitpakken.
Wijnegem heeft zijn shoppingscenter, Amabto heeft zijn Megamaxi. Als je iets nodig hebt vind je het hier. Duurder en minder gezellig als de marktjes en een design van 13 in een dozijn, maar toch is het handig om alles binnen handbereik te hebben. We hebben hier even inkopen gedaan en dan een deel van de weg terug te voet afgelegd. Ik zeg een deel want we hadden het wat onderschat. Ik zeker met mijn teen die nog niet optimaal is. De weg van en naar de megamaxi heeft iets "Boomsesteenweg" over zich. Veel garages, grote warenhuizen en opslagplaatsen. Ook niet meteen de gezelligste plaats om te wandelen dus. Deze foto is genomen vanop een voetgangersbrug over deze weg.
Den andere foto is genomen vanop ons terras bij een lekker weertje.
Alles is in orde nu. Mijn koffer is nu ook terug bij mij en behalve dat
de douane ze wel wat overhoop heeft gehaald lijkt het erop dat alles er
nog in zit. Wel
jammer dat we nog heel de stad moesten doorkruisen om ze te gaan
afhalen. Ze hadden ze meegegeven met een bus en ze afgedropt in het
busstation. De zus van Arturo, Solee, heeft me er naartoe gebracht. Het
was wel gek om met haar mee te rijden. Ze belt heel de tijd in de
wagen, en ik kan u verzekeren dat je in dit verkeer wel steeds je
volledige aandacht nodig hebt.
Zo meteen gaan we naar het shoppingcenter om nog wat spullen te halen. We
moeten ook nog ergens een machette zien te vinden. Arturo zei ons dat
ze hier aanzienlijk goedkoper zijn dan in Tena of in heel de Orientes.
Hier kosten ze 4 dollar of zo, echt geen geld eigenlijk. Gistereavond
hebben we eigenlijk niet veel meer gedaan. We hebben beneden bij
Suzanna in het restaurant gegeten en daarna begon het zo te regenen dat
we maar binnen gebleven zijn. Gelukkig schijnt vandaag de zon als nooit tevoren en kunnen we de namiddag op ons dakterras doorbrengen, alvorens naar de spaanse les te gaan.
Ja u leest het goed, ik ben naar de dokter geweest. Mijn teennagel waar
ik in september aan geopereerd ben is terug ontstoken, met veel pijn
tot gevolg. Ik ben dus naar de dokter geweest met Suzanna. De dokter heeft
onder plaatselijke verdoving het onstoken gedeelte weggebrand of zo... Ik heb afgesproken dat ik vrijdag
(één dag voor ons vertrek naar Tena) naar hem ga om het nog eens te
laten nakijken.
Gisteren
onze eerste les spaans gekregen. Het is echt wel aan een hels tempo. 3
uur lang met een korte pauze. Redelijk vermoeiend, maar we leren
wel wat bij. Na de spaanse les zijn we iets gaan eten in het
internet café. Eindelijk eens een gewoon broodje kunnen eten, na al de
fast-food junk. We zijn ook de vrouw tegengekomen die ons
gewaarschuwd heeft voor de gevaarlijke buurten. We hebben om 2 uur met
haar afgesproken. Ze gaat ons de beste plekjes van de stad laten zien.
De foto hiernaast is een uitzicht over de stad Ambato vanop de berg waar we beter niet meer komen...
Ik slaap voor 8 dagen in het repetielokaal van Arturo. Dat is boven de snackbar van zijn moeder en boven hun huis. Arturo is best
een goeie drummer en hun band is wel redelijk bekend hier in ecuador en
daarbuiten. Er staat hier een uitrekbare zetel voor mij en ik heb mijn eigen badkamer. Ook heb ik een groot dakterras ter mijner beschikking. De foto hieronder is van mijn kamer voor deze week, toen ik aan het spelen was Arturo.
Vandaag heeft Arturo gebeld voor mijn koffer die nog achter gebleven is in Atlanta. Jammer
genoeg was er bij Delta niemand bereikbaar. Ik hoop dat ik ze morgen
heb.
Een
eerste dag in Quito vandaag. We hebben enkele foto's genomen. De
bevolking is echt arm hier en het is echt wel een cultuurshock.
Kinderen van 6 à 8 jaar lopen heel de dag rond om schoenen te poetsen,
vrouwen en meisjes verkopen lotjes op straat, mensen verkopen dranken
en eten op de bus, gewoon om rond te komen. Echt bedelen wordt hier niet gedaan, daar zijn ze wel te fier voor. Quito
is wel een mooie stad, al moet je soms wel door de chaos heenkijken.
Veel vuil en niet te vergeten de chaos die verkeer noemt. Vandaag
hebben we ook enkele keren de bus genomen. Een aparte manier van reizen
toch wel. Je moet snel zijn om er op te geraken en als ze eenmaal aan
het rijden zijn zorg je maar best dat je snel neerzit.
Om 3 uur gaan we de bus nemen naar Ambato. Daar blijven we nog 8 dagen alvorens we naar onze stageplaats gaan.
Hieonder zie je het plein aan de oude kerk van Quito
Wanneer ik
dit aan het typen ben zit ik nog op het vliegtuig. We hebben al een hele weg
afgelegd. Het is nu 20.00 plaatselijke tijd en we hebben nog een dik uur voor
de boeg. Het mag dan wel maar 20.00 zijn, onze biologisch klok wijst meer naar
01.00 à 02.00 uur, en we het zal waarschijnlijk nog wel 3 à 4 uur duren tot we
in onze hotelkamer in Quito zijn. De vlucht
van Zaventem naar Atlanta verliep zonder problemen, enkel de beenruimte bij
Delta laat wat te wensen over, en dat zelfs voor iemand die verre van een reus
is... De
grenscontrole in Amerika was dan weer andere koek. Lang wachten, belachelijke
vragen, vingerafdrukken, fotos... Noem maar op. En dan waren ze nog
onvriendelijk ook.
Uiteindelijk
hebben daardoor en door een verandering van gate maar op het nippertje onze andere
vlucht gehaald. Deze vlucht
zit nog iets voller dan de vorige en ik heb het gevoel dat ik nog minder plaats
heb. Maakt niet zoveel uit in feite, het is maar voor 5 uur.
Op dit
moment vliegen we volgens de piloot over Panama. Ik zou het niet kunnen zeggen
want het is zeer donker buiten.
Nog 1 uurtje en het vliegen zit erop en daar zijn we met ons vieren helemaal
niet rouwig om.
Nu maar
hopen dat Arturo ons niet vergeten is. Hij komt ons ophalen op de luchthaven en
zal ons naar ons hotel of andere slaapplaats brengen.
Alles is ingepakt en klaargemaakt. Morgen om 10 uur stijgen we op naar Atlanta, om daar over te stappen op een vlucht naar Quito. Tegen 22.00 lokale tijd zijn we daar. 18 uur vliegen morgen, het wordt een zware dag...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
